Prawo Pracy

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

niemieckie prawo pracy

Niemieckie prawo pracy będzie coraz ważniejsze dla polskich obywateli w przyszłości. Na dzień dzisiejszy praca dla Polaków w Republice Federalnej Niemiec jest możliwa tylko wtedy, jeżeli posiadaja zezwolenie na pracę. W przypadku Polaków, którzy już teraz pracują w Niemczech, trzeba zwracać uwagę na to, że istnieje wiele terminów prekluzyjnych w niemieckim prawie pracy, które można przegapić. Po upływie tych terminów nie można już dochodzić roszczenia, np. roszczenie o wynagrodzenie za pracę.

Umowy o pracę

zawierane na czas określony i na czas nieokreślony

W Niemczech pracodawca ma zasadniczo możliwość zawarcia z pracownikiem umowy o pracę na czas nieokreślony (zwykły przypadek) albo na czas określony.

Jeżeli pracodawca zdecyduje się na zawarcie umowy o pracę na czas określony, to należy rozróżnić czasowe ograniczenie umowy o pracę z podaniem powodu i czasowe ograniczenie umowy o pracę bez wskazywania powodu. Gdy nie ma wskazanego powodu stosunek pracy może zostać zawarty pierwszy raz maksymalnie na okres dwóch lat. Jeśli powód zostaje wskazany, umowa na czas określony może trwać tak długo, jak istnieje powód. W czasie trwania umowy na czas określony możliwe jest zwyczajne wypowiedzenie umowy, jeśli zostało to uzgodnione w umowie o pracę.

Pomimo czasowego ograniczenia umowy o pracę znajduje zastosowanie ustawa dotycząca ochrony przed wypowiedzeniem umowy o pracę, która przyznaje pracownikom silną ochronę, jeśli stosunek pracy istnieje dłużej jak sześć miesięcy i jeśli w zakładzie na pełnym etacie jest zatrudnionych więcej niż 10 pracowników.

Możliwa jest umowa na okres próbny.

Inforegulacja prawna ustawa o niepełnym czasie pracy i umowie na czas okreśłony (Teilzeit- und Befristungsgesetz)

Okres próbny

W Niemczech z reguły nie zakańcza się umowy o pracę z upływem okresu próbnego, co oznacza, że stosunek pracy nie ulega rozwiązaniu automatycznie z końcem okresu próbnego. Wielokrotnie jest tak, że zawiera się umowę o pracę na czas określony albo nieokreślony i przedłuża się okres próbny maksymalnie do sześciu miesięcy. Podczas tego okresu próbnego stosunek pracy może być zakończony z krótszym terminem, mianowicie za dwutygodniowym wypowiedzeniem z każdej ze stron. Koniec okresu próbnego nie oznacza zakończenia stosunku pracy i nie można zawrzeć wtedy żadnego nowego stosunku pracy. Okres próbny nie ma wpływu na okres stosunków pracy, lecz istnieje możliwość przedwczesnego zakończenia.

Inforegulacja prawna § 622 Abs. 3 BGB

Urlop

Minimalny wymiar urlopu pracowniczego jest uregulowany w ustawie związkowej. Według niej wynosi 24 dni robocze w sześciodniowym tygodniu pracownika (dni robocze od poniedziałku do soboty włącznie). Jeżeli tydzień pracownika liczy 5 dni w tygodniu (dni pracy od poniediząłku do piątku włącznie), to najniższy wymiar urlopu wynosi 20 dni roboczych. W obu przypadkach pracownikowi przysługują cztery tygodnie urlopu. Dotyczy to pracowników, którzy pracują na pełny etat. Inwalidom przysługują większe wymiary urlopu.

Pracodawca może umówić się z pracownikiem na wyższy wymiar urlopu, jednak na niższy już nie.

Sentencja wyroku na podstawie ustawy o urlopach nie zależy ani od wieku ani od czasu trwania okresu zatrudnienia pracownika (inaczej jest w układach zbiorowych)

Roszczenie o pełny urlop należny za rok przysługuje po czasie oczekiwania sześciu miesięcy. Przed tym terminem istnieje tylko częściowy wymiar urlopu.

Urlop musi być wyorzystany do końca roku kalendarzowego. Urlop może zostać przesunięty do wykorzystania w następnym roku kalendarzowym, ale tylko na wniosek i za zgodą pracodawcy.Wówczas musi zostać wykorzystany najpóźniej do 31.03. następnego roku.

Inforegulacja prawna Bundesurlaubsgesetz

Wypowiedzenie

Podobnie jak w Polsce rozróżnia się wypowiedzenie zwykłe i nadzwyczajne.

Wypowiedzenie musi mieć zawasze formę pisemną. Wypowiedzenie przez faks, e-mail, sms albo ustne jest bezskuteczne.

wypowiedzenie nadzwyczajne

Wypowiedzenie nadzwyczajne nie może zostać wyłączone w umowie o pracę. Warunkiem nadzwyczajnego wypowiedzenia jest zaisntnienie przyczyny wypowiedzenia nadzwyczajnym charakterze (kradzież, obrazaetc). Wypowiedzenie nadzwyczajne może nastąpić z reguły bezzwłocznie.

Przed wypowiedzeniem nadzwyczajnym powinno nastąpić upomnienie.

Wypowiedzenie nadzwyczajne pracodawca musi złożyć w terminie dwóch tygodni licząc od dnia, w którym dowiedział się on o przyczynie wypowiedzenia. Pracodawca może ustalać stan sprawy.

Inforegulacja prawna § 626 kodeksu cywilnego

wypowiedzenie zwykłe

Dla wypowiedzenia zwykłego pracodawca nie potrzebuje żadnego szczególnego powodu.

Jeśli zastosowanie znajduje ustawa o ochronie stosunku pracy przed wypowiedzeniem, pracodawca przy wypowiedzeniu napotyka na tak zwany socjalny wybór. Kryteriami są: czas trwania stosunku pracy, wiek, obowiązek alimentacyjny, ciężkie kalectwo. Ponadto istnieje możliwość uzależnienia wypowiedzenia od zachowania i personalnego uwarunkowania wypowiedzenia.

Jeśli pracownik i pracodawca nie uzgodnili inaczej, to obowiązują ich ustawowe terminy wypowiedzenia. Z reguły są one dłuższe dla pracodawcy jak dla pracownika.

Inforegulacja prawna Kündigungsschutzgesetz

Czas próbny: 2 tygodnie

Pracownik i pracodawca mogą uzgodnić krótszy termin wypowiedzenia jeśli te terminy są dla nich za długie.

Inforegulacja prawna § 622 kodeksu cywilnego

czytaj więcej…

Płaca minimalna

W Niemczech teraz (od 1.1.2015r) ma płacy minimalnej. Ustawowa płaca minimalna (gesetzlicher Mindestlohn) jest € 8,50 brutto na godzinę z 1. 1. 2015 .

Są powszechnie obowiązujące układy taryfowe, które określają płacę minimalną dla pewnych branż.

płace sprzeczne z dobrymi obyczajami

W sytuacji gdy nie ma powszechnie obowiązującego układu taryfowego, nie oznacza to, że pracodawca może płacić wynagrodzenie w każdej dowolnej wysokości.

Federalny sąd pracy uznał, że płaca narusza dobre obyczaje i w związku z tym jest niedopuszczalna, kiedy wynosi mniej jak 2/3 płacy miejscowej i branżowej według miejscowego zwyczaju. W takiej sytuacji umowa o pracę w części dotyczącej wynagrodzenia za pracę jest sprzeczna z dobrymi obyczajami, w związku z czym pracownikowi przysługuje roszczenie o rekompensatę zgodną z miejscowym zwyczajem.

Inforegulacja prawna Mindestlohngesetz

niemiecki Adwokat – Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Rodzinne

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Prawo rodzinne w Niemczech

W praktyce niemieckie prawo rodzinne odgrywa – szczególnie dla polskich obywateli – dużą rolę. Porada powinna odbywać się już przed zawarciem małżeństwa polsko-niemieckiej pary. Przy rozwodzie trzeba sprawdzić, czy można złożyć wniosek o rozwód w Niemczech czy też w Polsce. To, czy będzie korzystniej przeprowadzić rozwód w Polsce, czy w Niemczech, powinno być rozpatrywane indywidualnie, w konkretnym przypadku.

niemieckie Prawo rodzinne

Niemieckie prawo rodzinne różni się od znacznie od polskiego praw rodzinnego. Teraz nastąpią wyjaśnienia odnośnie tego tematu.

Niemieckie sądy rodzinne

Z reguły sądy rejonowe odpowiedzialne są za sprawy rodzinne. W Niemczech nie ma samodzielnych sądów rodzinnych. Sąd rodzinny jest odpowiednim wydziałem sądu rejonowego.

Odmienność polega tutaj na tym, że decyzje sądów rodzinnych w Niemczech nie są sprawdzane przez nadrzędne sądy krajowe lecz przez przez wyższy sąd krajowy. Który sąd rodzinny jest w danej sprawie właściwy, wynika to z przepisów prawnych i zależy od tego z jakim rodzajem sprawy rodzinnej mamy do czynienia (np. rozwód, utrzymanie, prawo do opieki nad dzieckiem, wyrównanie alimentacyjne itd.). Zasadniczo można powiedzieć, że za sprawy dotyczące statusu dzieci odpowiedzialny jest sąd w którego okręgu znajduje się dziecko, a więc tam, gdzie jest jego zwykłe miejsce pobytu. Nie chodzi tu o to gdzie dziecko jest zameldowane, ale o to gdzie koncentrują się jego interesy życiowe. Jeśli dzieci są zameldowane tylko w Niemczech, co często zdarza się w praktyce, i żyją w Polsce, to sąd ten nie będzie właściwy.

W sprawach międzynarodowych, a więc w tych, w których jeden z rodziców/ małżonków znajduje się w Niemczech a inny zagranicą, to mają tutaj zastosowanie europejskie przepisy odnośnie właściwości, a więc na przykład rozporządzenia w sprawach małżeńskich czy w sprawach o utrzymanie. Ważne jest, żeby odróżnić to, który sąd jest właściwy międzynarodowo, a który lokalnie i to jakie prawo znajdzie zastosowanie.

Jeśli sąd niemiecki orzeka np. w sprawie rozwodowej dwóch Polaków w Niemczech to może być tak, że znajdzie zastosowanie prawo polskie.

Stosowane prawo rodzinne w Niemczech

W Niemczech obowiązywały wcześniej w odniesieniu do prawa rodzinnego przepisy odnoszące się do zastosowania prawa proceduralnego w postępowaniu cywilnym i w ustawie o dobrowolnym sądownictwie. Prawo materialne w przeważającej części zostało uregulowane w kodeksie cywilnym. W roku 2009 zostało zreformowane prawo procesowe i teraz obowiązuje ustawa o postępowaniu w sprawach rodzinnych i w sprawach dobrowolnego sądownictwa. Znajdują się w niej uregulowania w odniesieniu do prowadzenia postępowania (postępowanie sądowe, tymczasowe zarządzenia, środki prawne, uregulowania dotyczące udzielenia pomocy w pokryciu kosztów procesowych, kwestie dotyczące kosztów, uregulowania dotyczące egzekucji, a także postępowanie z elementem zagranicznym).

Następnie znajdują się tam uregulowania dotyczące pojedynczych spraw rodzinnych takich jak rozwód, czy dotyczących statusu dziecka, sprawy dotyczące pochodzenia, adopcji, mieszkania małżeńskiego czy sprzętów domowych, ochrony przed przemocą, wyrównania alimentacyjnego, sprawy dotyczące utrzymania, sprawy dotyczące spraw majątkowych czy inne sprawy rodzinne jak również sprawy pomiędzy partnerami czy sprawy opiekuńcze.

Sprawo materialne jest dalej w przeważającym stopniu uregulowane w kodeksie cywilnym.

Poszczególne sprawy rodzinne:

W Niemczech jest tak, że w większości spraw rodzinnych rozstrzyga się osobno o poszczególnych sprawach. Inaczej niż w Polsce nie będą na przykład w Niemczech w postępowaniu rozwodowym rozstrzygane sprawy własnościowe czy dotyczące dzieci, jeśli strony o to nie wniosą. W praktyce jest tak, że w Niemczech w około 80% postępowań rozwodowych sąd orzeka jedynie co do zakończenia małżeństwa i przeprowadza wyrównanie alimentacyjne. Wyrównanie alimentacyjne jest jedynym ze skutków rozwodu, ponieważ w Niemczech w normalnym przypadku jest ono przeprowadzane z urzędu. Inne sprawy rozwodowe np. dotyczące sporów o prawa majątkowe, statusu dzieci, sprawy odnoszące się do mieszkania małżeńskiego i do sprzętów domowych są rozstrzygane przez sąd, jeśli wniosą o to strony, co w praktyce nie jest wnoszone przy postępowaniu rozwodowym, ponieważ najcześciej reguluje się to pozasądowo.

Rozwód

W Niemczech rozwód może zostać przeprowadzony według niemieckiego, jak i również według obcego prawa. Przy tym małżonkowie nie mogą sobie wybrać, które prawo będzie miało zastosowanie , wynika to bowiem z międzynarodowego prawa prywatnego. Może się jednak zdarzyć, że w odniesieniu do tego jaki sąd będzie właściwy małżonkowie będą mieli wybór. Gdy np. jeden z małżonków mieszka w Niemczech a drugi od dawna w Polsce, to na podstawie rozporządzenia w sprawach małżeńskich wlaściwy może być zarówno sąd w Niemczech, jak i w Polsce. Wszystko zależy od tego, gdzie szybciej zostanie wniesiony pozew, to przed tym sądem będzie prowadzone postępowanie rozwodowe. Które prawo znajdzie zaś zastosowanie, to to wynika z każdego międzynarodowego prawa państwa, w którym rozwód w Berlinie zostanie przeprowadzony.

Oznacza to, że np. w sprawach polsko-niemieckich nie zawsze przy właściwości niemieckiego sądu w sprawie rozwodu będzie on przeprowadzany na podstawie prawa niemieckiego. Może tak być, co jednak nieczęsto zdarza się w praktyce, że sąd w sprawie rozwodowej stosuje prawo polskie. Z tego wynikają różnego rodzaju problemy, ponieważ polskie prawo nie zna np. instytucji wyrównania alimentacyjnego- to jest wyrównania z tytułu utraty prawa do przyszłego zapoatrzenia i pod różnymi warunkami niemiecki sąd dodatkowo w odniesieniu do prawa polskiego przeprowadza wyrównanie alimentacyjne.

Jeśli w przypadku rozwodu zastosowanie ma prawo niemieckie, to zasadniczo jest tak, że na podstawie prawa niemieckiego rozwód jest możliwy, jeżeli małżonkowie przynajmniej od roku żyją oddzielnie i oboje chcą rozwodu. Przy tym inaczej niż w Polsce nie jest konieczne, żeby np. oficjalnie zostało stwierdzone rozstanie, względnie sąd rozstrzyga o rozstaniu. Wystarczające jest, żeby później w postępowaniu rozwodowym przez jakikolwiek środek dowodowy, który jest dopuszczony w Niemczech, np. przez świadków, można było stwierdzić, że już od roku w momencie złożenie pozwu rozwodowego małżonkowie żyją osobno.

Jeśli jeden z małżonków po rocznym rozstaniu nie zgadza się, to mimo wszystko może zostać przeprowadzony rozwód, jeśli można udowodnić w Niemczech, że małżeństwo się rozpadło. Takie przypadki nie zdarzają się jednak w praktyce zbyt często. Zwykle jest tak, że jeżeli małżonek na początku zapowiada, że nie poprze rozwodu to jednak w trakcie postępowania po upływie roku od rozstania zgadza się na rozwód. W przeciwnym wypadku trzeba udowodnić, że nie ma żadnej wspólnoty względnie, że istnieje nowy partner życiowy.

Po 3-letnim rozstaniu możliwy jest rozwód bez zgody i bez dowodów ustania małżeństwa w Niemczech. W Niemczech ma znaczenie zasada rozpadu małżeństwa a nie zasada winy. Oznacza to, że w Niemczech nie ustala się, kto jest winny rozwodowi. Stwierdza się tam jedynie, że małżeństwo się rozpadło. Wina przy rozpadzie małżeństwa nie jest tam stwierdzana.

Inforegulacja prawna BGB

sprawy o utrzymanie

Sprawy o utrzymanie według prawa niemieckiego to następujące sprawy:

o roszczenie alimentacyjne dzieci względem rodziców czy względem innych dłużników, roszczenie alimentacyjne z tytułu rozwodu pomiędzy małżonkami, roszczenia alimenatacyjne pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami.

Obok rozwodu w Niemczech najczęściej przed niemieckimi sądami rodzinnymi w odniesieniu do Polski i Niemiec toczą się sprawy o utrzymanie. Właściwym jest w normalnym przypadku sąd w obrębie którego przebywa dziecko, a więc tam gdzie ma ono swój ośrodek życiowy. Zameldowanie ma tutaj rolę drugorzędną. Decydujące są stosunki faktyczne. Roszczenia alimentacyjne dzieci są uregulowane w prawie niemieckim w tzw. tabeli dusseldorfskiej. W tej tabeli wskazana jest wysokość kosztów utrzymania i to w zależności od wieku dziecka i w zależności od stanu majątkowego osoby zobowiązanej do utrzymania. W tabeli tej znajduje się również minimalna wysokość alimentów. W sprawach alimentów na dzieci jest pewna odmienność, że zasadniczo jest wymagana minimalna wysokość alimentów. Jeśli wierzyciel alimentacyjny pracuje zagranicą np. w Polsce i ma niewielki dochód może być tak, że zostanie przyznana przez sąd niemiecki minimalna wysokość alimentów, ponieważ podniesione zostanie to, że można się postarać o pracę w całej Europie i jeśli się odpowiednio postara to może osiągnąć takie wynagrodzenie, które pozwoli mu na opłacenie minimalnych alimentów. Jeżeli zobowiązany do alimentów nie stara się wystarczająco o pracę to zasądza mu się przeważnie w Niemczech minimalne alimenty. Tak nie dzieje się jednak zawsze i są tutaj wyjątki, np. jeśli się wskaże, że z powodu choroby czy podeszłego wieku nie ma się prawie szansy na uzyskanie normalnie płatnej pracy albo też w przypadku posiadania większej ilości dzieci i alimenty przy wysokim wynagrodzeniu mogą okazać się niewystarczające, aby przyznać każdemu dziecku minimalne alimenty.

Utrzymanie w przypadku rozwodu to roszczenie o utrzymanie w czasie osobnego życia małżonków. Roszczenie o utrzymanie jest prawnie silne i będzie ustalone poprzez porównanie dochodów. Udziela się informacji na temat tak zwanego przychodu rodziny, a więc dochód, który oboje małżonkowie razem osiągnęli i wychodzi się z założenia, że w czasie seperacji każde powinno mieć mniej więcej połowę dochodu rodziny. Prowadzi to przeważnie do obowiązku wyrównania osoby, która osiąga większy dochód. Forma wyrównania utrzymania w przypadku rozwodu nie jest taka, którą ryczałtowo wyrównuje się do połowy różnicy w przychodzie, lecz to jest bardziej skomplikowane, ponieważ tutaj pod pewnymi warunkami dochód jest korygowany na np. związane z pracą nakłady, jak również na spłaty zobowiązań kredytowych, jak również przy osobach czynnych zawodowo istnieje tak zwana korzyść z działalności zarobkowej. Forma wyrównania różni się pomiędzy pojedynczymi sądami związkowymi. Każdy sąd w Niemczech ma własną linię orzeczniczą, która służy orientacyjnie sądom rodzinnym, przy obliczaniu np. utrzymania w przypadku rozwodu.

Alimentacja małżonka to alimentacja, która jest zapewniona pomiędzy małżonkami, a więc nie jak utrzymanie w przypadku rozwodu, lecz po uprawomocnieniu się wyroku rozwodowego. To roszczenie trudniej przeforsować niż utrzymanie w przypadku rozwodu, ponieważ przyjmuje się, że drugi małżonek nie może uzyskać wyższego dochodu na rynku pracy. To musi zostać jednak wykazane i często jest tak, że alimentacja małżonka nie jest zapewniona na czas nieokreślony, lecz na czas określony. Decydujące jest to jak długo małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim. W przypadku krótkiego czasu trwania małżeństwa sąd może generalnie zaprzeczyć roszczeniu o alimentację, ponieważ nie zostało przedstawione długie pożycie małżeńskie.

O roszczeniach alimentacyjnych, takich jak np. roszczenie o utrzymania w przypadku rozwodu i alimentacji małżonków sąd rodzinny przed którym zawisła sprawa nie orzeka automatycznie. Z tego też względu muszą zostać wniesione wnioski. Jeśli wnioski te nie zostaną wniesione przez małżonków, to muszą one zostac wniesione przez adwokata, bez adwokata nie można złożyć takiego wniosku, ponieważ jest tak, że sąd o tym wcale nie decyduje.

Inforegulacja prawna BGB

Prawo do opieki nad dzieckiem

W Niemczech jest tak, że dzieci, które urodziły się np. w trakcie trwania małżeństwa mają dwoje uprawnionych do opieki rodziców, którzy wspólnie wykonują prawo do opieki nad dzieckiem. Jeśli po rozwodzie czy po separacji jeden z małżonków chce mieć wyłączne prawo do opieki nad dzieckiem, to sąd to zasądzi, jeśli się udowodni, że jest to sensowne i sprzyja to dobru dziecka. W praktyce są to jednak rzadkie przypadki. Przeniesienie wspólnej opieki na jednego z małżonków jest konieczne wtedy, gdy w ogóle nie jest możliwa dalsza komunikacja między stronami.

To musi zostać jednak udowodnione. W tym przypadku przeniesienie opieki jest sensowne, ponieważ w innym razie małżonek, który opiekuje się dzieckiem nie miałby możliwości podejmowania ważnych decyzji np. w odniesieniu do uczęszczania do szkoły, ponieważ nie mógłby się porozumieć ze stroną przeciwną.

Inforegulacja prawna BGB

Prawo rodziców do kontaktów z dzieckiem

O prawie rodziców do kontaktów z dzieckiem jak również o prawie do opieki nad dzieckiem i utrzymaniu w Niemczech nie decyduje sąd automatycznie. Sąd jednak podczas rozprawy ustnej pyta, czy te kwestie są wyjaśnione. Jak już wskazałem, wnioski w sprawach rozwodowych muszą zostać wniesione przez adwokata niemieckiego. Prawo rodziców do kontaktów z dzieckiem jest prawem dziecka jak i również oddzielnie żyjącego rodzica, i tak to uregulowało prawo niemieckie. W Niemczech jest tak, że jeśli prawo rodzica do kontaktu z dzieckiem jest mu odmawiane przez rodzica sprawującego opiekę nad dzieckiem, to tak jak w Polsce prawo to może zostać przeforsowane. Jest tutaj nawet możliwe postepowanie w trybie przyspieszonym, a więc postępowanie w sprawie tymczasowego zarządzenia przed sądem rodzinnym.

Z reguły kontakt jest zapewniany. Często w praktyce się zdarza, że rodzic u którego żyje dziecko jest rozczarowany drugim rodzicem i z zemsty nie chce zapewnić kontaktu. Często jest podnoszone, że dziecko jest bite czy też źle traktowane przez drugiego rodzica albo że ma on problemy psychiczne. To musi zostać później udowodnione i często okazuje się, że te zarzuty są bezpodstawne. W Niemczech jest tak, że w razie podania informacji sprzecznych z prawdą możemy spodziewać się postępowania karnego, a więc może zajść tak zwane oszustwo procesowe. Powinno się więc dlatego dokładnie pomyśleć co podnosi się w trakcie procesu przed sądem rodzinnym.

Zwykła formułka w Berlinie w odniesieniu do kontaktów jest taka, że dziecko spędza co dwa tygodnie okres od piątku wieczór do niedzieli rano, a więc dwie noce u niesprawującego opieki rodzica. Zwykle możliwe są również rozmowy telefoniczne w ewentualnie wyznaczonym czasie. Nie odnosi się to jednak do bardzo małych dzieci, ponieważ rozsądne jest tutaj nocowanie bez przeszkód u drugiego rodzica. Należy więc każdy przypadek rozpatrywać indywidulanie.

Inforegulacja prawna BGB

Wyrównanie przyrostu majątku małżonków przy ustaniu wspólnoty majątkowej małżonków w Niemczech

Tak zwane wyrównanie przyrostu majątku małżonków przy ustaniu wspólnoty majątkowej małżonków jest jednym ze skutków rozwodu, który rozpatrywany będzie przez sąd tylko jeśli zostanie złożony odpowiedni wniosek. Jak już wskazałem, wniosek taki musi zostać złożony przez adwokata w Niemczech. Wtedy zostanie ustalone jaki majątek mieli małżonkowie w momencie zawarcia małżeństwa i jaki w momencie zawisłości sporu, więc w chwili wniesienia pozwu rozwodowego. Połowa różnicy zostanie wtedy wyrównana.

Jako przykład:

Jeśli oboje małżonkowie w czasie zawarcia małżeństwa mieli majątek wynoszący 0, a majątek w czasie zawisłości sporu poprzez wniesienie pozwu rozwodowego u męża wynosił 200.000,00 euro a u żony 100.000,00 euro to wtedy powstaje różnica w wysokości 100.000,00 euro i mąż musi oddać żonie 50.000,00 euro, żeby oboje w czasie małżeństwa mieli taki sam majątek, a więc każde po 150.000,00 euro.

Wniosek o udzielenie informacji o wysokości dodatkowego wzrostu powstaje podczas separacji.

Wyrównanie z tytułu utraty prawa do przyszłego zaopatrzenia. Instytucja wyrównania z tytułu utraty prawa do przyszłego zaopatrzenia nie jest znana w Polsce. W Polsce następuje podział majątku, a w Niemczech wyróżnia się normalny podział majątku i podział ekspektatywy z tytułu renty. Tak zwane wyrównanie z tytułu utraty prawa do przyszłego zaopatrzenia to wyrównanie małżonków z tytułu nabytej w czasie trwania małżeństwa ekspekatywy z tytułu renty. Nie nastepuję tutaj żadna wypłata ani wyrównanie w pieniądzu, ale zostają przeniesione punkty rentowe i tutaj również przeniesiona zostaje połowa różnicy na konto rentowe drugiego małżonka. Postępowanie w tej sprawie prowadzi sąd z urzędu. Przy zawarciu małżeństwa, które trwa krócej niż 3 lata, musi zostać o to złożony wniosek. Małżonkowie mogą również zrezygnować z przeprowadzenia wyrównania z tytułu utraty prawa do przyszłego zaopatrzenia. Może to nastąpić albo u Notariusza przed zawarciem małżeństwa albo może to nastapić w trakcie postępowanie rozwodowego na rozprawie ustnej, jeśli obie strony są reprezentowane przez adwokata.

Inforegulacja prawna BGB

Podział sprzętu domowego/mieszkania

Jeżeli małżonkowie żyją oddzielnie, to wtedy również trzeba podzielić sprzęty domowe. W praktyce najczęściej dzieje się to polubownie, ale również niezbyt chętnie. Rzadko się zdarza, że postępowanie na podstawie rozporządzenia o utrzymaniu mieszkania małżeńskiego i sprzętów domowych prowadzone było przed niemieckim sądem. Jeśli jest nie ma zgody co do sprzętów domowych, to wtedy najczęściej wszystkie inne sprawy związane z rozwodem są problematyczne. Podziałowi podlegają wszystkie przedmioty użytku domowego małżonków nabyte w czasie trwania malżeństwa. Należy przy tym mieć na uwadze to, że jeśli małżonkowie sprawują opiekę na dziećmi, to przynajmniej chwiliowo zatrzymają takie przedmioty, które są konieczne do opieki nad dziećmi takie jak np. pralka czy kuchenka. Ważne jest również to, że samochód osobowy także może należeć do sprzętów domowych, jeżeli takie auto używane było jako samochód rodzinny.

Inforegulacja prawna BGB

Pomoc w pokryciu kosztów procesu i prawo rodzinne.

W Niemczech jest tak, że jeśli się nie ma środków finansowych, żeby z własnej kieszeni pokryć koszty procesu to może zostać złożony o to wniosek sądownie. W momencie gdy zostanie przyjęty wniosek o pomoc w pokryciu kosztów sądowych, to w tym momencie nie trzeba będzie ponosić kosztów sądowych i własnych kosztów adwokackich. Takie wnioski mogą zostać złożone także przez cudzoziemców, a więc przez tych, którzy nie mają niemieckiego obywatelstwa, nawet jeśli mieszkają za granicą. Ważne jest, żeby dane zostały podane zgodnie z prawdą, co w praktyce często stwarza problemy. Nie może być tak np. że w oświadczeniu o stosunkach osobistych i majątkowych ktoś podaje, że miesięczne jego dochody wynoszą 500,00 euro a wydatki 700,00 euro.

Takie informacje są nieprawdziwe i osoba taka naraża się na odpowiedzialność karną, jeśli wniesie taki formularz do sądu. Generalnie dlatego też dla adwokata sprawy rozwodowe prowadzone na podstawie pomocy w pokryciu kosztów procesowych nie są dobrymi sprawami. Opłaty minimalnie pokrywają koszty. Problemem jest także to, bazując na moim doświadczeniu, że wymaga to sporego nakładu pracy, jeżeli wnioski takie mają być wniesione przez cudzoziemców, ponieważ wiele osób nie wypełnia prawidłowo tych formularzy, co wynika też z powodu nieznajomości języka. W kancelarii mamy ten formularz przetłumaczony na język polski. Ważne jest, żeby wszystkie dołączone do formularza o stosunkach osobistych i majątkowych załączniki były przetłumaczone na język niemiecki. Poniesione z tego tytułu koszty nie zostaną pokryte. Oznacza to, że koszty tłumaczeń należy ponieść we własnym zakresie. Ewentualnie może okazać się wystarczające np. w odniesieniu umowy najmu, którą zawsze należy dołączyć, przetłumaczenie tylko decydujących stron, a więc np. pierwszej strony w której wskazane są strony takiej umowy i przeważnie również drugiej czy trzeciej strony z której wynika wysokość czynszu.

Jeśli dokumenty są kompletne i logiczne, to sąd ocenia, czy zostanie przyznana taka pomoc. Musi także w sprawie istnieć szansa na jej powodzenie. W postępowaniu rozwodowym taka szansa właściwie zawsze występuje. Odrzucenie wniosku o pomoc w pokryciu kosztów procesu w sprawach rozwodowych z powodu małej szansy na powodzenie praktycznie się nie zdarza. Problemem jest jednak to, jak już wcześniej wspomniałem, że długo trwa dostarczenie kompletu dokumentów. Dlatego ważne jest, żeby klienci odpowiednio i dokładnie współpracowali.

Inforegulacja prawna § 114 ZPO

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Karne

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

niemieckie prawo karne

Niemieckie prawo karne jest uregulowane w niemieckim Kodeksie karnym (StGB). W praktyce prowadzonych jest wiele spraw karnych przeciwko polskim obywatelom. Trzeba zwrócić uwagę na to, że w ostatnim czasie dochodziło do ekstradycji polskich obywateli do Niemiec, którzy popełnili czyn karalny. W takich sprawach należy jak najszybciej kontaktować się z niemieckim adwokatem, który zna niemieckie prawo karne oraz niemieckie postępowanie karne.

Nakaz aresztowania w Niemczech

Nakaz aresztowania w Niemczen.

Niemieckie prawo karne przeważa w Kodeksie karnym (StGB – Strafgesetzbuch). Prawo karne procesowe jest regulowane przez Kodeks postępowania karnego (StPO – Strafprozessordnung).

niemieckie prawo karne – kodeks karny

Niemiecki kodeks karny składa się z różnych części:

Ogólna część Kodeksu karnego

Ogólna część Kodeksu karnego (§§ 1 – 79b) reguluje powszechne zasady niemieckiego prawa karnego, które dotyczą całego prawa karnego, jak na przykład

• Różne formy dopuszczenia się czynu
• Dokonanie i usiłowanie
• Wina i uczestnictwo
• Zamiar i niedbalstwo
• Obchodzenie i zaniedbanie
• Obrona konieczna / stan wyższej konieczności
• Skutki prawne przestępstw (grzywna / pozbawienie wolności / odebranie prawa jazdy)
• Składanie wniosków o ukaranie
• Przedawnienie przestępstw
• Różnica: występek a złamanie prawa.

Niemieckie prawo karne odróżnia występek i złamanie prawa. Za złamanie prawa uważa się każde przestępstwo, które sankcjonowane jest przez Kodeks karny przynajmniej jednorocznym pozbawieniem wolności.

Nieumyślne dokonanie przestępstwa jest tylko wtedy karalne, gdy jest to wyraźnie uregulowane w ustawie.

Szczególna część

Szczególna część (§§ 80 – 358) zawiera pojedyncze karalne stany faktyczne niemieckiego prawa karnego. Są one tematycznie uporządkowane. Niemieckie prawo karne definiuje w wielu przypadkach, przestępstwa proste i kwalifikowane (szczególnie ciężkie) i wyróżnia sposoby postępowania karnego w zależnosci od przestępstwa.

Przykład: proste uszkodzenie ciała jest podstawowym przestępstwem podczas gdy niebezpieczne uszkodzenie ciała jest przedstawiane jako kwalifikowana (cięższa) forma uszkodzenia ciała i jest także ciężej karane.

Ważne przestępstwa szczególnej części niemieckiego kodeksu karnego to:

• opór przeciw egzekutorom, § 113
• zakłócenie spokoju domowego, § 123
• ucieczka z miejsca wypadku, § 142
• fałszowanie finansowe, § 146
• fałszywe zeznanie, § 153
• obraza, § 185
• morderstwo, § 211
• zabójstwo, § 212
• handel ludźmi, § 232
• kradziez, § 242
• sprzeniewierzenie, § 246
• łup , § 249
• wymuszenie, § 253
• paserstwo. § 259
• oszustwo, § 263
• fałszowanie dokumentów, § 267
• uszkodzenie rzeczy, § 303
• podpalenie, § 306
• niebezpieczna ingerencja w ruch uliczny, § 315
• zagrożenie ruchu ulicznego, § 315 c
• pijanstwo w ruchu ulicznym, § 316
• calkowite zamroczenie alkoholowe, § 323 a
• nie udzielenie pomocy, § 323 c

Dla wielu przestępstw są w praktyce ustalane grzywne. Uszkodzenie ciała albo uszkodzenie rzeczy będą prowadzić tylko w krańcowych przypadkach albo przy wielokrotnym powtórzeniu do pozbawienia wolności bez okresu proby. Zmniejszona poczytalność przez zachorowania psychiczne może prowadzić do zmniejszenia kary. Sąd może ustalać jednak także szczególnie ciężki winę – na przykład przy szczególnie okrutnych przestępstwach zabójstwa. To uniemozliwia przedwczesne zwolnienie z aresztu.

Niemieckie prawo karne przewiduje tak zwane pozbawienie wolności od … aż do 15 lat lub grzywne . Większa kara dotyczy nielicznych przestępstw, jak np. za morderstwo grozi dozywotna kara pozbawienia wolnosci.

Federalny sąd konstytucyjny – najwyższy niemiecki sąd – rozstrzygnął w roku 1977, że każdy skazaniec dostaje szansę, aby prowadzic zycie na wolnosci. Odpowiednio przeprowadzane jest rowniez postępowanie sprawdzające w czasie pozbawienia wolności, w czasie którego badana jest możliwość wczesniejszego zwolnienia z aresztu. Kilkakrotne wzmierzenie kary dożywotniego pozbawienia wolności, które przekracza normalna długość życia człowieka, nie jest przewidziane w niemieckim prawie. Jednak dozywotni skazaniec ma dopiero po 15 latach możliwość przedwczesnego wyjscia na wolnośc.

Jest to zalezne od nastepujacych przeslanek:

• sad nie ustalil szczegolnie wysokiego wyroku
• zwolnienie skazanego nie zagraza spoleczenstwu
• skazaniec zgadza sie na jego zwolnienie

Przypadek szczegolnie ciezkiej winy na przyklad – w przypadku zamordowania kilku ludzi albo szczególnego okrucieństwa – wczesniejsze zwolnienie przewidziane jest najwcześniej po 18 latach.

Inforegulacja prawna StGB - kodeks karne

niemieckie prawo karne procesowe

Niemieckie prawo karne procesowe jest regulowane przez kodeks postepowania karnego. Zasadniczo prokuratura rozstrzyga o otwarciu postępowania dochodzeniowego, do którego wystarcza podejrzenie o dopuszczeniu sie przestępstwa. W praktyce jest jednak tak, że przede wszystkim policja – bez wtrącenia sie do sprawy przez niemiecka prokurature – prowadzi dochodzenie. Pomimo tego ze prokuratura jest nadrzędna władza, tylko jedna osoba podejmuje decyzje w postępowaniu dochodzeniowym w Niemczech.

Kiedy jest wystarczających duzo dowodów przeciw pewnej osobie – kiedy skazanie jest prawdopodobne – wnoszony jest akt oskarżenia przez niemiecką prokuraturę . Prokuratura ma obowiazek szukania takze dowodow przemawiajacych na korzysc oskarzonego.

Niemiecki sędzia jest niezależny. Nikt nie ma wplywu na wyrok sadu.

Niemiecki sąd karny musi zbierac dowody z urzędu. Sędzia może zdać się więc nie tylko na to, że prokuratura albo obrona przedstawiaja wszystkie istotne dowody; sad musi rowniez wykazać sie aktywnoscia. To może zdarzyć się na przykład przez obejrzenie miejsca przestępstwa, wezwanie świadków albo biegłych.

Niemiecki kodeks postępowania karnego wyroznia przestepstwa scigane z urzedu i przestępstwa ścigane na wniosek. Przestępstwa ścigane z urzędu są zasadniczo ścigane przez państwo. Przy przestępstwach ściganych na wniosek mozna wyroznic przestepstwa absolutne i względne. Absolutne przestępstwa ścigane na wniosek są ścigane wyłącznie na wniosek w celu ukarania winnego . Takim przestępstwem jest zakłócenie spokoju domowego. Względne przestępstwa ścigane sa na wniosek i mogą być tez dodatkowo scigane w interesie państwa, kiedy istnieje szczególny interes publiczny przy ściganiu karnym. Przykladowo proste uszkodzenie ciała jest takim przestępstwem.

W § 374 kodeksu postepowania karnego wymienione sa przestępstwa ścigane na wniosek, ktore mogą być ścigane przez ofiarę w specjalnym postępowaniu: z oskarżenia prywatnego. Przy tym chodzi tu o rzadko stosowane postępowanie, w którym ofiara poniekąd przejmuje role prokuratury jako oskarżyciel. Prokuratura nie staje się w tym postępowaniu czynna, dowody są przedstawiane przez ofiare. Przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego to na przykład obraza, uszkodzenie rzeczy i uszkodzenie ciała.

Jako srodki prawne istnieje w niemieckim prawie karnym rownie zażalenie, apelacje i rewizja. Zażalenia nie stosuje się przeciw wyrokom, lecz przeciw dzialaniu sądow w pierwszej instancji lub w postępowaniu odwoławczym w stosunku do wydawanych postanowień i rozporządzeń. Jak w prawie cywilnym tutaj rowniez w ramach apelacji sa zadawane jeszcze rzeczowe pytania – do okoliczności czynu. Tylko w tym zakresie odbywa sie nowe przeprowadzenie dowodu . W ramach rewizji moze byc podnoszony tylko błąd co do prawa popelniony przez sad w pierwszej instancji. Rewizje stosuje się w prawie karnym przeciw wyrokom sędziego sadu karnego, sądów ławniczych, izb karnych sądu krajowego i przeciw wyrokom wyższych sądów krajowych orzekajacych w charakterze I instancji . Przeciw wyrokom sądów przysięgłych nie przysluguje żadna apelacja, a dopuszczalna jest juz tylko rewizja.

Jesli chodzi o skutki zastosowania odwolawczego środka prawnego, to nie wchodzi tu w rachube żadne pogorszenie stanu oskarżonego, co oznacza, ze nie może być wydany bardziej surowy wyrok niż w poprzedniej instancji.

Inforegulacja prawna StPO - Strafprozessordnung

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Drogowe

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

niemieckie prawo drogowe

Na terenie Niemiec można spotkać wielu Polaków, którzy przebywają tu w celach turystycznych, bądź pracują. Z tego względu coraz częściej dochodzi w Niemczech do wypadków drogowych, w których uczestniczą Polacy.

Inforegulacja prawna StVG - Straßenverkehrsgesetz

wypdek w Niemczech

Jesteście Państwo poszkodowanym w wypadku samochodowym lub kolizji drogowej w Niemczech?

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Cywilne

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

niemieckie prawo cywilne

Uwagi ogólne dot. niemieckiego prawa cywilnego

Do niemieckiego prawa cywilnego należą następujące obszary prawa:

– niemieckie prawo dot. wypadków komunikacyjnych – niemieckie prawo umów – niemieckie prawo spadkowe – niemieckie prawo rodzinne

W celu zapewnienia przejrzystości stronom internetowym specyfika każdej w/w dziedziny prawa zostanie omówiona poniżej w odrębnych punktach.

Inforegulacja prawna BGB

Regulacje ustawowe

Niemieckie prawo cywilne jest w przeważającej mierze uregulowane w niemieckim kodeksie cywilnym. W Niemczech jest on określany w skrócie jako BGB.

Niemieckie BGB jest jest jedną z najważniejszych ustaw w Niemczech; weszła w życie w 1900r. i stała się pierwowzorem dla wielu ustaw innych krajów.

5 części BGB

Niemieckie BGB składa się właściwie z 5 części:

• części ogólnej,
• prawa zobowiązań -cześć ogólna,
• prawa zobowiązań -część szczegółowa,
• prawa rzeczowego i
• prawa spadkowego i rodzinnego.

Niemieckie BGB było wielokrotnie nowelizowane. Do tekstu pierwotnego były również dołączane inne tekst ustaw., jak np. prawo o ogólnych warunkach handlowych(AGB- ustawa) i ustawa o sprzedaży na odległość.

W niemieckim BGB znajdują się regulacje dotyczące następujących tematów/dziedzin prawa:

• prawo o stowarzyszeniach (założenie i prowadzenie stowarzyszenia w Niemczech). §§ 21 BGB
• prawo fundacji Niemczech – §§80 BGB
• wykonanie umów- §§ 104
• zdolność do czynności prawnych- §§3 104 BGB
• reprezentacja i pełnomocnictwo- §3164 BGB
• terminy- §§186 BGB
• przedawnienie – §§ 194 BGB
• treść stosunków zobowiązaniowych – §§ 241 BGB
• ogólne warunki handlowe – §§ 305 BGB
• umowne stosunki zobowiązaniowe – §§ 311 BGB
• odstąpienie, prawo odwołania przy umowach konsumenckich -§§ 346 BGB
• ustanie stosunków zobowiązaniowych §§ 362 BGB
• odstąpienie- §§ 398 BGB

• Windykacja w Niemczech
• Egzekucja w Niemczech
• Prawo Umow
• Prawo Transportowe

Wypowiedzenie

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo pracy Andreas Martin Kontakt

Wypowiedzenia umowy o pracę w Niemczech (po niemiecku - Kündigung)

Według niemieckiego prawa pracy zawarta umowa o pracę może zostać rozwiązana w następujący sposób:

• za pomocą wypowiedzenia,

• za pomocą umowy znoszącej określony stan lub rozwiązującej określony stosunek prawny,

• przez upływ terminu (umowy na czas określony),

• poprzez osiągnięcie odpowiedniego wieku (jeśli jest to uregulowane w umowie o pracę).

stateDiagram-v2
    Wypowiedzenie --> zwykłe
    Wypowiedzenie --> nadzwyczajne
    

Wypowiedzenie w świetle niemieckiego prawa pracy (Kündigung im deutschen Arbeitsrecht)

Wypowiedzenie jest najczęstszą formą zakończenia stosunku pracy. Jest to deklaracja woli, która wymaga dojścia do adresata. Niemieckie prawo pracy znacznie różni się od polskiego. W przypadku wypowiedzeń spotykamy się ze znaczącymi różnicami, które nie są znane polskim pracownikom.

Najważniejszą różnicą jest to, że pracownik, który chce chronić się przed wypowiedzeniem, ma trzy-tygodniowy termin do wniesienia tak zwanego powództwa o ochronę przed wypowiedzeniem. Jest to powództwo o stwierdzenie, że stosunek pracy nie został zakończony przez wypowiedzenie.

Terminy zawite w niemieckim prawie pracy

Również niewystarczająco często wskazuje się, że w niemieckim prawie pracy występują terminy zawite, które są uregulowane np. w większości umów o pracę (najczęściej na końcu umowy) lub w zbiorowych układach pracy, i z których wynika utrata ważności roszczeń w przeciągu bardzo krótkiego czasu, jeśli nie zostaną one pisemnie bądź sądownie dochodzone. Jest to powiązane z wypowiedzeniem, ponieważ dużo pracowników dochodzi swoich roszczeń np. z powodu nadgodzin lub wyższego wynagrodzenia dopiero wtedy, kiedy powinien zakończyć się stosunek pracy za pomocą wypowiedzenia ze strony pracodawcy. Wtedy może być już w większości przypadków za późno, ponieważ roszczenia pracownika przepadają z powodu terminów zawitych z umowy o pracę. Terminy te najczęściej wynoszą 3 miesiące w umowach o pracę, a w zbiorowych układach pracy mogą wynosić nawet 1 miesiąc. Jest możliwe, że w pojedynczych przypadkach nie będziemy mieć do czynienia z terminami zawitymi, ponieważ nie ma ani takiego zbiorowego układu pracy, który możemy tutaj zastosować, ani stosownej regulacji w umowie o pracę.

Okres wypowiedzenia umowy o pracę w Niemczech

Okresy wypowiedzenia dla stosunków pracy w Niemczech są uregulowane w sekcji 622 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Zgodnie z nim okresy wypowiedzenia dla pracowników i pracodawców są takie same przez cały okres zatrudnienia. Po okresie próbnym (6 miesięcy) są to 4 tygodnie do 15 lub końca miesiąca kalendarzowego. Następnie okres wypowiedzenia wydłuża się zgodnie ze stażem pracy pracownika. Dla pracownika okres wypowiedzenia pozostaje jednak taki sam, tj. 4 tygodnie do 15. lub końca miesiąca.

ustawowy okres wypowiedzenia zgodnie z § 622 Kodeksu cywilnego dla pracodawcy

Ugody w postępowaniach z zakresu sądownictwa pracy – różnice mentalne między Niemcami a Polakami

Z powodu wyżej wymienionych, najczęściej krótkich terminów jest niezbędne, aby prawnik otrzymał od klienta wszelkie dokumenty bardzo szybko – najczęściej wystarczą kopie dokumentów. W postępowaniu z powództwa o ochronę przed wypowiedzeniem są to przynajmniej:

– umowa o pracę,

– trzy ostatnie obliczenia płacy,

– wypowiedzenie.

Pomimo tego, że nie jest to dużo dokumentów, ciągle jest problem z terminowym dostarczeniem ich do kancelarii. Nawet oświadczenie, kiedy zostało dostarczone wypowiedzenie, jest bardzo ważne, aby móc obliczyć, kiedy upływa trzytygodniowy termin na wniesienie powództwa o ochronę przed wypowiedzeniem.

Prawnik musi działać bezzwłocznie, a często polscy pracownicy nie wiedzą o tym terminie i dają sobie czas lub dostarczają niekompletne dokumenty. Nie rzadko zdarza się, że nie ma żadnej pisemnej umowy, co jednak nie jest podstawowym problemem, jeśli stosunek pracy był rozliczany zgodnie z przepisami, a nie była to praca na czarno.

Obok problemu z dostarczaniem niezbędnych dokumentów lub też przekazaniem koniecznych informacji istnieje kolejna różnica między polskim a niemieckim prawem pracy, która polega na tym, że w większości postępowań z powództwa o ochronę przed wypowiedzeniem (ponad 80%) w Niemczech zakańczanych jest ugodą. To znaczy, że pracodawca zawiera ugodę z pracownikiem przed sądem pracy.

ugoda

Często jednak trudno jest zaaranżować zawarcie ugody między polskim Klientem a pracodawcą, przeciwko któremu występuje się na drodze sądowej.

Jeszcze ciężej jest przekazać klientowi, jak obok powództwa o ochronę przed wypowiedzeniem, mają być dochodzone inne roszczenia, np. roszczenia o wypłatę, wynagrodzenie za nadgodziny i inne wyrównania pensji. Do tak dużej liczby nawiązywanych ugód dochodzi ze względu na to, że w miarę szybko otrzymuje się termin w sądzie pracy i z tego tytułu ma się w ręce szybko tytuł wykonawczy. Inaczej trzeba by było czekać wiele miesięcy na następny termin, o którym zadecyduje sąd. Ponadto jest tak, że dużo pracowników i tak nie chce pracować u starego pracodawcy. Często strony godzą się na zapłatę tak zwanego odszkodowania. Ważne jest przy tym, że nie występuje tutaj roszczenie o odszkodowanie w większości wypadków, tylko jest to zwykła polubowna regulacja pomiędzy stronami. Wysokość odszkodowania, którą można wynegocjować, zależy od czasu przynależenia do zakładu. Przybliżona formuła brzmi: 1/2 wynagrodzenia miesięcznego brutto na jeden pełny rok pracy.

Niezależne od prawa wypowiedzenia są również często ugody przy roszczeniach o nadgodziny pracownika, ponieważ są one prawnie ciężkie do przeforsowania. Wydaje się, że w Polsce jest to łatwiejsze, ponieważ wiele polskich pracowników uważają to za oczywiste, że nadgodziny są wypłacane, a przy tym nie wiedzą, że muszą faktycznie przed sądem udowodnić, że występowały one i były zarządzone bądź też znoszone przez pracodawcę. Wymogi tutaj są w Niemczech bardzo wysokie.

W przeciwieństwie nie zdarzają się raczej problemy z wystawieniem świadectw pracy, jeśli zostały zachowane terminy zawite. W ramach ugody w powództwie o ochronę przez wypowiedzeniem występuje najczęściej regulacja odnośnie wydania świadectwa pracy.

Inforegulacja prawna Kündigungsschutzgesetz

Forma = forma pisemna

Wypowiedzenie dotyczące prawa pracy jest tylko wtedy skuteczne, jak nastąpi pisemnie.

Wypowiedzenie przez mail, faks i sms

Wypowiedzenie umowy o pracę musi – jak już wcześniej zostało wspomniane – nastąpić pisemnie. Dlatego wypowiedzenia przez mail, sms czy faks nie są skuteczne, ponieważ nie jest w tym przypadku dotrzymana forma pisemna. Mimo wszystko sensowne jest, aby bronić się przed takim wypowiedzeniem za pomocą powództwa o ochronę przed wypowiedzeniem.

Inforegulacja prawna § 623 BGB

Powództwo o ochronę przed wypowiedzeniem

W momencie, gdy pracownik chce bronić się przed wypowiedzeniem ze strony pracodawcy, musi dostarczyć tak zwane powództwo o ochronę przed wypowiedzeniem przeciw wypowiedzenie do sądu pracy w przeciągu trzech tygodni. Nie wystarczy po prostu wysłać pisma do pracodawcy lub zaprzeczyć wypowiedzeniu. Natychmiast musi zostać wytoczone powództwo.

powództwo

3-tygodniowy termin na powództwo o ochronę przed wypowiedzeniem w Niemczech Powództwo o ochronę przed wypowiedzeniem musi być wytoczone w przeciągu trzech tygodni. Bieg terminu rozpoczyna się w momencie dostarczenia wypowiedzenia do pracownika. Jeśli zostanie przekazany oryginał wypowiedzenia, bieg terminu rozpoczyna się w dzień przekazania. Jeśli jest ono dostarczane przez pocztę, bieg terminu rozpoczyna się w dzień wrzutu do skrzynki pocztowej. Obowiązuje nawet wtedy, gdy pracownik nie przeczytał wypowiedzenia tego samego dnia, co zostało wrzucone do skrzynki na listy. Decydujące jest przy tym, kiedy pracownik w normalnych okolicznościach dowiedział się o wypowiedzeniu. Przy dostarczaniu pocztą z reguły przyjmuje się dzień, w którym list został wrzucony do skrzynki pocztowej, chyba że listo został dostarczony późnym wieczorem lub nocą. Bieg terminu zaczyna się w takim przypadku dopiero następnego dnia.

termin - 3 tydzien

Powództwo o ochronę przed wypowiedzeniem musi wypłynąć do sądu pracy i zostać wytoczone najpóźniej ostatniego dnia trzy tygodniowego terminu. Jeśli termin zostanie przegapiony można wnioskować o późniejsze dopuszczenie powództwa o ochronę przed wypowiedzeniem pod bardzo surowymi warunkami. Jest to bardzo trudne i rzadko prowadzi do sukcesu. Pobyt na urlopie bądź nawet w szpitalu (chyba, że nie można było nikomu zlecić wniesienia powództwa) z reguły nie wystarczają, aby otrzymać dopuszczenie późniejszego powództwa.

Inforegulacja prawna § 4 Kündigungsschutzgesetz

Rozprawa pojednawcza w procesie o ochronę przed wypowiedzeniem

Po wniesieniu pozwu sąd pracy wyznacza tak zwaną rozprawę pojednawczą. Następuje to w przeciągu 3 do 5 tygodni po wytoczeniu powództwa. Zaliczka na koszty sądowne nie musi być wnoszona przez pracownika. W procesie sądowym z zakresu sądownictwa pracy w Niemczech koszty sądowne pobierane są na końcu postępowania. Nie muszą one nawet przypaść, na przykład w momencie zakończenia procesu ugodą.

• Wzór | Wypowiedzenie umowy o pracę przez pracownika w Niemczech

Wzór | Wypowiedzenie umowy o pracę w Niemczech

“An den Arbeitgeber (Adresse)

Kündigung

Sehr geehrte Damen und Herren,

hiermit kündige ich das zwischen uns bestehende Arbeitsverhältnis unter Einhaltung der gesetzlichen Kündigungsfrist zum …., hilfsweise kündige ich zum nächstmöglichen Zeitpunkt.

Ich bitte um Bestätigung des Kündigungstermins und des Zugangs der Kündigung.

Ort, den …………. (Datum)

…………………………………… (Unterschrift)”"

Übersetzung / Tłumaczenie

“Do pracodawcy (adres)

Wypowiedzenie

Szanowni Państwo,

niniejszym wypowiadam nasze obowiązujące stosunki pracy z zachowaniem ustawowego okresu wypowiedzenia do …, ewentualnie wypowiadam z dniem najbliższym możliwym. Proszę o potwierdzenie daty wypowiedzenia i otrzymania wypowiedzenia.

Miejsce, dnia … (data) …………………………………. (podpis)”

FAQ - NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA

Poniżej odpowiadam na często zadawane pytania dotyczące wypowiedzenia umowy o pracę w Niemczech.

1. Co to jest wypowiedzenie?

   Wypowiedzenie to jednostronne zakończenie stosunku umownego przez jedną ze stron. W prawie pracy termin ten odnosi się do rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę lub pracownika.

2. Czy można wypowiedzieć się w Niemczech ustnie?

   Nie, wypowiedzenie ustne jest nieważne.

3. Czy wypowiedzenie umowy przez e-mail lub przez WhatsApp jest ważne?

   Nie, takie wypowiedzenie jest nieważne.

4. Czy trzeba podać powód wypowiedzenia w Niemczech?

   Nie, pracownik nie musi mieć powodu do zwykłego zwolnienia z pracy w Niemczech.

5. Czy niemiecki pracodawca musi potwierdzić otrzymanie wypowiedzenia?

   Nie, zgodnie z prawem niemieckim pracodawca nie musi potwierdzać otrzymania wypowiedzenia.

6. Jaki okres wypowiedzenia obowiązuje?

   Nie, zgodnie z prawem niemieckim pracodawca nie musi potwierdzać otrzymania wypowiedzenia.

7. Jak uzyskać odszkodowanie po zwolnieniu?

   Ogólnie rzecz biorąc, niemieckie prawo pracy nie przewiduje ogólnego prawa do odszkodowania. Pracownik ma tylko szansę otrzymać odszkodowanie, jeśli w ciągu 3 tygodni od otrzymania wypowiedzenia złoży pozew o ochronę przed zwolnieniem do sądu pracy.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Egzekucja w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo cywilne Andreas Martin Kontakt

Polsko – niemiecka kancelaria adwokacka A. Martin z siedzibą w Polsce(Szczecin) i w Niemczech (Blankensee oraz Berlin) zajmuje się od lat ściąganiem należności w imieniu polskich mandantow w Niemczech.

egzekucja w niemczech

Długi oraz nadmierne zadłużenie stanowią w dalszym ciągu anomalię w Niemczech. Z nadmiernym zadłużeniem związana jest nierozłącznie egzekucja przymusowa, a tym samych wykonanie żądania.

egzekucja

Za pomocą środka jakim jest egzekucja dłużnik zostaje zmuszony do płacenia. Egzekucja stanowi w Niemczech prawny środek dochodzenia wykonania żądania.

Do przeprowadzenia egzekucji w Niemczech przymusowej wymagane jest uzyskanie tytułu, na podstawie którego wierzyciel może dochodzić żądania. Istnieją różne tytuły:

• nakaz wykonania obowiązku
• notarialne uznanie długu z poddaniem pod egzekucje
• wyrok sądowy ( także wyrok sądu polskiego razem z klauzulą wykonalności)

Do wyroku sądu polskiego dołączony musi zostać dodatkowo formularz, o uzyskanie którego należy złożyć wniosek w sądzie. Istnieją tutaj dwie możliwości:

• formularz – zaświadczenie dotyczące orzeczeń sądowych i ugόd sądowych według załącznika V rozporządzenia WE Nr 44/2001 (art. 54)
• formularz o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady 805/2004 o ustanowieniu Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych

Formularz WE Nr. 805/2004

Nie istnieje wymόg zaopatrywania europejskiego tytułu egzekucyjnego w klauzulę wykonalności w Niemczech. Europejski tytuł egzekucyjne można otrzymać tylko w stosunku do bezspornych roszczeń pieniężnych po 2005 roku.

Formularz WE Nr. 44/2001 załącznika V

Formularz według załącznika V (Art. 54 WE Nr. 44/2001) wymaga złożenia wniosku w Niemczech o nadanie klauzuli wykonalności .

Jeżeli wierzyciel posiada jeden z powyższych tytułów można przeprowadzić egzekucję przymusową. W Niemczech występują m. in. następujące środki egzekucji przymusowej:

• zajęcie majątku ruchomego przez komornika
• zajęcie wynagrodzenia dłużnika
• zajęcie środków zgromadzonych na rachunku bankowym
• złożenie zaręczenia za pomocą przysięgi

Rechtsanwalt Andreas Martin

Filia w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo gospodarcze Andreas Martin Kontakt

Filia polskiego przedsiębiorstwa i Zakład w Niemczech

Polski handlowiec może w Niemczech podobno jak i w Polsce założyć filię. Obok zakładów (jako prawnie niesamodzielna jednostka organizacyjna przedsiębiorstwa) w Niemczech, filia jest drugą formą niesamodzielnej działalnością przez polskich handlowców.

filia w Niemczech

Polskie przedsiębiorstwo musi być wpisane do rejestru handlowego w Polsce, tym samym nie wszystkie formy przedsiębiorstw mogą założyć filię w Niemczech. Filia polskiego przedsiębiorstwa (np.sp.z.o.o ) jest wpisywana do niemieckiego rejestru handlowego. Właściwość rejestru handlowego do wpisu fili zależy od okręgu w którym będzie siedziba filii. Do rejestru handlowego trzeba składać rożne dokumenty jak np. polski wpis do KRS.

Filia nie jest na zewnątrz samodzielna, jest ona częścią polskiej spółki kapitałowej.

Dłużnikiem oraz właścicielem praw i roszczeń, nie jest zatem filia, lecz spółka kapitałowa.

Księgowość

Księgowość filii powinna być prowadzona w Niemczech. Zyski filii są opodatkowane w Niemczech. Podwójne opodatkowanie nie jest możliwe ze względu na Polsko Niemieckie porozumienie o podwójnym opodatkowaniu. W Niemczech podatku obrotowy wynosi 19%.

Dokumenty

Na dokumentach firmowych powinno być uwidocznione: sąd prowadzący rejestr, numer rejestru filii, imię numer rejestru, sąd prowadzący rejestr i status prawny spółki macierzystej.

Przedsiębiorstwa handlowe stają się automatycznie członkiem miejscowej izby przemysłowej-handlowej (członkowstwo przymusowe). Przedsiębiorstwa handlowe stają się przymusowym członkiem izby handlowej.

Konieczne jest zgłoszenie działalności gospodarczej.

zalety

• założenie szybsze niż sp. z.o.o/SA
• tańsze niż założenie nowej spółki kapitałowej
• większy związek między niemiecką filią/oddziałem z polską spółką macierzystą

niekorzyści:

• gorszy wizerunek niż spółka kapitałowa w Niemczech
• skomplikowany status prawniczy ze względu na związek z spółką macierzystą (przeprowadzenie żądań itd.)

Zakład polskiego przedsiębiorcy w Niemczech

Polski przedsiębiorca nie chcąc założyć własną firmę w Niemczech, może również niezależnie od utworzenia filii, założyć zakład w Niemczech, jako prawnie niesamodzielną jednostkę organizacyjną przedsiębiorstwa.

Zakład można utworzyć dla polskich firm jednoosobowych i polskich spółek prawa cywilnego.

Zakład jest to dalsza filia przedsiębiorstwa które są urządzane jako lokale sklepowe, ale zależne od centrali za granicą. Są to zależne oddziały które nie mogą prowadzić inne imię niż oddział główny. Zakłady prowadzą usługi dodatkowe które służą przygotowaniu, pośrednictwie i wykonywania handlu głównego przedsiębiorstwa zagranicznego.

Rachunkowość prowadzona jest w Niemczech.

Zakłady nie podlegają wpisowi do rejestru handlowego. Niemiecki zakład podlega zgłoszeniuwłaściwemu urzędowi gospodarczemu.

zalety:

• szybkie i tanie założenie

niekorzyści:

• zły wizerunek

Inforegulacja prawna HGB i BGB

Rechtsanwalt Andreas Martin

Formy Prawne w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo gospodarcze Andreas Martin Kontakt

GmbH und Einzelfirma

W Niemczech istnieją różne formy prawne. Najpopularniejszą formą prawną jest jednoosobowa działalność gospodarcza i niemiecka spółka GmbH.

Formy prawne przedsiębiorstw w Niemczech

Nakaz aresztowania

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo karne Andreas Martin Kontakt

Nakaz aresztowania w Niemczech

Wielu Polaków nie wie, że w przypadku wystawienia na terenie Niemiec nakazu aresztowania może zostać przeprowadzona ekstradycja do Niemiec. Również nie wszystkim jest wiadome, że nawet przy starych nakazach aresztowania wystawionych w Niemczech można zostać aresztowanym przy wjeździe do Niemiec.

§ 114 niemieckiego kodeksu postępowania karnego (StPO)

Tutaj mają Państwo możliwość dowiedzieć się czegoś o podstawach niemieckiego nakazu aresztowania:

§ 114 niemieckiego kodeksu postępowania karnego (StPO) informuje o tym, że areszt śledczy nakazywany jest poprzez pisemny nakaz aresztowania wystawiany przez niemieckiego sędziego.

W niemieckim nakazie aresztowania muszą znajdować się następujące informacje:

• dane oskarżonego
• czyn, o który jest zasadnie oskarżany,
• czas i miejsce jego popełnienia,
• prawne znamiona przestępstwa
• i przepisy karne, które mają być zastosowane,
• podstawa aresztowania (ucieczka/ukrywanie, niebezpieczeństwo ucieczki, niebezpieczeństwo mataczenia i/lub niebezpieczeństwo powtórnego dokonania czynu)
• fakty, z których wynika uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa i podstawa aresztowania, jeżeli nie jest przez to narażane bezpieczeństwo państwa.

Inforegulacja prawna § 114 StPO

niemiecka Kancelaria

Nakaz aresztowania w Niemczech może być wydany tylko przez sędziego. W postępowaniu dochodzeniowym jest to sędzia śledczy niemieckiego sądu karnego. W przypadku wniesienia skargi publicznej niemiecki sąd karny, który się tą skargą zajmował.

Prawne przepisy regulujące wydanie nakazu aresztowania na terenie Niemiec znajdują się w niemieckim kodeksie postępowania karnego, w księdze pierwszej (przepisy ogólne) oraz w częsci dziewiątej – aresztowanie i tymczasowe zatrzymanie w Niemczech.

Jeżeli chcą Państwo sprawdzić, czy został przeciwko Państwu wydany na terenie Niemiec nakaz aresztowania, proszę się z nami skontaktować.

Jako niemiecko-polska kancelaria adwokacka jesteśmy w stanie doradzić i reprezentować Państwa we wszystkich sprawach karnych na terenie Niemiec, również w sprawach aresztowań w Niemczech.

Mecenas A. Martin

niemiecka Firma Jednoosobowa

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo gospodarcze Andreas Martin Kontakt

Niemiecka firma jednoosobowa

Firma jednoosobowa dla małych i średnich przedsiębiorców z polski w Niemczech, cieszywśród przedsiębiorców popularnością.

Korzyści i niekorzyści

Korzyścią niemieckiej firmy jednoosobowej jest łatwe założenie i łatwe prowadzenie firmy. Właściciel firmy jednoosobowej może sam –bez współudziału z innymi- decydować o firmie. W niemieckiej firmy jednoosobowej odpowiedzialność jest osobista przedsiębiorcy –nawet swoim osobistym- majątkiem. W Polsce ustawodawca również przyjął podobnerozstrzygnięcia.

Ograniczenia dla polskich przedsiębiorców

Po 2004 r. ograniczenia dla polskich przedsiębiorców w Niemczech zostały zmniejszone w związku z nawiązaniem gospodarczych czynności w Niemczech.

Działalność, z szczególnymi wymogami dopuszczenia, dla polskichprzedsiębiorców prywatnych Poszczególne zawody rzemieślnicze w Niemczech są wpisywane do rejestru rzemieślników. Są to zawody które maja szczególne umiejętności rzemieślnicze.

Wpis do rejestru rzemieślników:

Do działalności w odpowiednim rzemiośle w Niemczech, musi być zdany egzamin mistrzowski. Od polskich rzemieślników którzy chcą osiąść w Niemczech, nie można wymagać zdania takiego egzaminu choćby ze względu na barierę językową. Można uzyskać potwierdzenie posiadania umiejętności nabytych w długoletniej działalności. Wymagana jest 6 letnia, w ostatnich 10 lat, nieprzerwana działalność w zawodzie jako przedsiębiorca prywatny lub kierownik przedsiębiorstwa. Potwierdzenie wydaje odpowiedniurząd UE (zazwyczaj w Warszawie). Polski przedsiębiorca może się wtedy ubiegać o wyjątkowe zezwolenie.

Przyczyny firmy jednoosobowej w Niemczech

Firmę jednoosobową w Niemczech, można łatwo i jak z najmniejszym nakładem założyć. Do założenia ma służyć lista która powinna w pierwszych krokach założenia, państwu pomóc:

• umowa o najem lokalu użytkowego
• zameldowanie rzemiosła w Izbie Rzemieślniczej
• wpis do Rejestru
• zameldowanie w urzędzie skarbowym
• złożyć wniosku o nadanie numeru przedsiębiorstwa w urzędzie pracy

Inforegulacja prawna HGB i BGB

Rechtsanwalt Andreas Martin

niemiecka Spółka Akcyjna

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo gospodarcze Andreas Martin Kontakt

niemiecka spółka akcyjna (AG)

Dla polskich przedsiębiorców alternatywą dla założenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest założenie tak zwanej niemieckiej małej spółki akcyjnej.

mała spółka akcyjna

Takiej instytucji prawnej nie ma w Polsce. Mała spółka akcyjna różni się od dużej spółki akcyjnej w Niemczech przed wszystkim tym, że przy niej nie następuje handlowanie akcjami na giełdzie. Poza tym przepisy o małej niemieckiej spółce akcyjnej są o wiele mniej skomplikowane niż przy dużej spółce akcyjnej.

Niemiecki prawodawca chciał stworzyć alternatywę do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Dla polskich drobnych przedsiębiorców ta instytucja prawna może się opłacać, ponieważ opinia o spółce akcyjnej jest lepsza niż opinia o spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Jeśli polski przedsiębiorca przede wszystkim ze względu na dobrą opinię i wizerunek firmy decyduje się na założenie spółki w Niemczech, powinien poważnie wziąć pod uwagę małą spółkę akcyjną. Również przy założeniu takiej spółki służymy Państwu pomocą i doświadczeniem.

kapital zakładowowe

Różnica w stosunku do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością polega na wysokości minimalnego kapitału zakładowowego, który w małej spółce akcyjnej wynosi 50.000,00 Euro. Ten kapitał zakładowy jest wiąc dwa razy większy niż obecny minimalny kapitał zakładowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Koszty założenia takiej spółki są trochę wyższe. Jednak korzyści związane z dobrą opinią i wizerunkiem firmy są o wiele większe niż w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Nad tym należy się dobrze zastanowić.

Oprócz powyższego kolejną zaletą dla polskich przedsiębiorców jest fakt, iż zazwyczaj dla kogoś z zewnątrz rozróżnienie małej od dużej (notowanej na giełdzie) niemieckiej spółki akcyjnej nie jest proste. To znaczy, że partner handlowy nie wie czy ma do czynienia z małą czy z dużą spółką akcyjną. Tego nie da się poznać przez nagłówek listu. Partner handlowy musiałby w tym celu prosić o wgląd do rejestru handlowego.

Chętnie służymy radą i pomocą przy założeniu spółki kapitałowej, szczególnie przy założeniu małej lub dużej spółki akcyjnej.

Inforegulacja prawna Aktiengesetz

Rechtsanwalt Andreas Martin

niemiecki GmbH

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo gospodarcze Andreas Martin Kontakt

Niemiecka spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH)

Niemiecka spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH) jest dla polskichprzedsiębiorców bardzo interesujące.

Można powiedzieć, że z wyjątkiem niektórych dziedzin, nie ma tutaj prawie żadnych ograniczeń dla polskich przedsiębiorców. Korzyścią niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest fakt, iż są założone w Niemczech i mogą całkowicie działać na rynku niemieckim.

Poza tą korzyścią spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w porównaniu z firmą jednoosobową jest fakt, że odpowiedzilność niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, (GmbH) za długi handlowe jest ograniczona do kapitału zakładowego spółki.

Dalszą korzyścią dla polskich przedsiębiorców przy założeniu niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH) jest dobra opinia. Lepsze wrażenie dla niemieckiego przedsiębiorcy robi zagraniczny przedsiębiorca jak niemiecka spółka kapitałowa.

Inforegulacja prawna GmbH-Gesetz

GmbH (spzoo) w Niemczech

Niemieckie prawo dotyczające spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest podobne do prawa polskiego. Polski ustawodawca, przy reformie polskiego kodeksu handlowego orientował przepisami z zachodu dotaczającymi sp. z.o o.

Różnica jest jednak w wielkości kapitału zakładowego spółki. Przy niemieckiej spółce zograniczoną odpowiedzialnością, i przy tak zwanej jednoosobowej niemieckiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH) kapitał zakładowy wynosi 25.000,00 Euro. Ograniczenia dla jednoosobowej niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnościąnie są tak radykalne jak w polskim prawie.

Tak zwana drugorzędna odpowiedzialność nie istnieje w Niemczech. Zarządzający popełnia czyn karalny, jeśli w ciągu trzech tygodni po stwierdzeniu niewypłacalności sp.z.o.o nie złoży wniosku o niewypłacalność. Bezpośrednia odpowiedzialność dla zarządzającego stwierdza się tylko w nielicznych przypadkach.

Prawdopodobnie jeszcze w 2008 r. przepisy dotyczące założenia i kierowania niemieckimi sp.z.o.o podlegną poważnym zmianom. Prawdopodobnie minimalny kapitał zakładowy zostanie obniżony. Obecnie jest mowa o sumie 10.000,00 Euro jako minimalny kapitał zakładowy niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Ten fakt doprowadziłby do tego, że minimalny kapitał zakładowy niemieckiej sp.z.o.o byłby mniejszy niż polskiejspółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Fakty

Służymy pomocą w formalnościach związanych z założeniem niemieckiej sp.z.o.o:

• nazwy niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,
• formalności uwierzytelniające notarialnie niemiecką spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością,
• umowa zarządzającego,
• rejestracja,
• meldunek w izbie przemysłowo-handlowej,
• termin u notariusza,
• zarejestrowanie działalności zarobkowej w Niemczech – Rejestr handlowy (Handelsregister/ KRS)
• dostarczenie niemieckiego numeru identyfikacji podatkowej

Nowelizacja ustawy o GmbH (sp. z o. o. w Niemczech/ niemiecka sp. z o. o.)

01.11.2008 w Niemczech weszła w życie nowa ustawa (GmbHG) o spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. (GmbH Niemcy) Inaczej niż w Polsce problematyka spółek z ograniczoną odpowiedzialnością została uregulowana w ustawie pozakodeksowej. Niemiecki ustawodawca znowelizował tę ustawę w celu przyspieszenia tworzenia nowych spółek z o. o. – GmbH – niemiecka sp. z o. o.. Cel ten został osiągnięty poprzez wprowadzenie rozmaitych ułatwień. Poniżej mogą się Państwo zapoznać z głównymi zmianami.

GmbH Niemcy

1. Spółka przedsiębiorców-„ spółka z ograniczoną odpowiedzialnością 1 €” – “Ein – Euro – GmbH “ albo “Unternehmergesellschaft”

Ustawodawca niemiecki wprowadził tak zwaną spółkę przedsiębiorców, inaczej zwaną „spółką z ograniczoną odpowiedzialnością 1- €” (“1-Euro-GmbH/ Unternehmergesellschaft). Nie jest ona nową formą prowadzenia działalności gospodarczej , jest tylko specjalnym rodzajem sp. z o. o. / niemiecka sp. z o. o., który w trakcie działalności zostanie przekształcony w normalną sp. z o. o. – Gesellschaft mit beschränkter Haftung, Unternehmergesellschaft.

Dla tej formy prawnej ustawodawca nie wymaga żadnego kapitału minimalnego. Do założenia wystarczy 1 €. Odpowiedzialność jest taka sama jak w sp. z o. o.- GmbH – niemiecka sp. z o. o.-, czyli ograniczona do wysokości kapitału zakładowego.

Wspólnicy nie mogą jednak poprzestać na wniesieniu tylko przysłowiowego 1 € na kapitał zakładowy – niemiecka sp. z o. o.. Ustawodawca zmusza wspólników do utworzenia kapitału zakładowego spółki (GmbH) w postaci która znamy z normalnej odmiany sp. z o. o. Wspólnik jest zobowiązany corocznie do przelania ¼ zysku rocznego na fundusz rezerwowy GmbH (Gesellschaft mit beschränkter Haftung), aż do osiągnięcia minimalnej kwoty kapitału zakładowego, która jest wymagana przez ustawodawcę niemieckiego dla sp. z o. o. tj. 25.000,00 €. Po osiągnięciu tej kwoty „spółka z ograniczona odpowiedzialnością 1 €” – Unternehmergesellschaft – zostaje przekształcona w normalną spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (Gesellschaft mit beschränkter Haftung).

W ten sposób w znaczny sposób ułatwiono zakładanie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością (Gesellschaft mit beschränkter Haftung). Ustawodawca niemiecki nie wymaga już w momencie zakładania sp. z o. o. (GmbH – niemiecka sp. z o. o.) od wspólników kwoty 25000, 00 €. Co jednak, jak już wcześniej pisałem, nie oznacza, że wspólnicy nie są zobowiązani do wniesienia tej kwoty na kapitał zakładowy spółki.

wzory

2. Wzory protokołów używanych do założenia spółki – Gesellschaft mit beschränkter Haftung.

Za pomocą tych wzorów dozwolone jest założenie sp. z o. o. – GmbH – sp. z o. o. niemiecka– oraz spółki przedsiębiorców. Wzór taki zawiera w sobie umowę spółki oraz powołanie prezesa zarządu. Stanowi to ułatwienie, gdyż założenie spółki – niemiecka sp. z o. o. – związane jest z niebywałym formalizmem.

Należy jednak pamiętać, że wzór ten nadaje się tylko do standardowych, prostych przypadków. Wzorzec ten nie nadaje się jednak do bardziej skomplikowanych spraw jak wprowadzenie do umowy spółki – GmbH w Niemczech – klauzuli na wypadek śmierci wspólnika , czy klauzuli o wypowiedzeniu. Ustawa zawiera ograniczenie liczby założycieli sp. z o. o. (Firma w Niemczech) do maksymalnie 3 osób. Większa liczba założycieli nie może posługiwać się tym wzorem .

umowa natarialna

3.Notarialne poświadczenie umowy GmbH niemiecka.

Do założenia spółki (niemiecka Firma) nie jest wymagane notarialne uwierzytelnienia podpisów wszystkich wspólników, wystarczy notarialne poświadczenie umowy. Wszyscy założyciele spółki – Gesellschaft mit beschränkter Haftung w Niemczech – nie muszą się stawić osobiście u notariusza, wystarczy samo dostarczenie umowy.

W Niemczech umowa razem z powołaniem prezesa zarządu oraz listą wszystkich wspólników spółki (Firma) zostaje wniesiona elektronicznie bezpośrednio przez notariusza do rejestru handlowego. Obecnie możliwe są już tylko elektroniczne zgłoszenia. Zadanie to przejął notariusz, ułatwiając sprawę założycielom.

Z opisanych przeze mnie pokrótce nowelizacji wida

wyraźnie, że ustawodawca niemiecki wprowadził znaczne ułatwienia przy zakładaniu spółek z ograniczoną odpowiedzialnością.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Niemieckie Prawo Umów

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo cywilne Andreas Martin Kontakt

niemieckie prawo umów

Znajomość niemieckiego prawa umów – akurat przy umowach polsko – niemieckich – jest podstawą uniknięcia późniejszego sporu przed sądem. Jeżeli jednak nie uda się uniknąć sporu przed sądem, to Państwa interesy będą zabezpieczone poprzez odpowiednie zapisy w umowie. Jako niemiecka kancelaria prawna chętnie w tym Państwu pomożemy.

Niemieckie prawo umów jest bardzo obszerne. Tak jak w Polsce jest duża liczba przepisów ustawowych, które trzeba brać pod uwage.

Prawo umów w Niemczech – podstawy ustawowe

Ustawowe podstawy dla niemieckiego prawa umów znajdują się w niemieckim kodeksie cywilnym – BGB. Zawarto w nim postanowienia ogólne o stosunkach umownych. W części ogólnej prawa umów uregulowano dochodzenie umów do skutku, wykonywanie zobowiązań wynikających z umów, odpowiednie rozwiązywanie umów. Przepisy o zakwestionowaniu, zastepstwie, ustąpieniu i wystąpieniu znajdują się w części ogólnej niemieckiego prawa umów w niemieckim kodeksie cywilnym.

W części szczególnej niemieckiego prawa umów w BGB znajdują się poszczegolne typy umów, jak umowa kupna, umowa najmu, umowa o dzieło, umowa o pracę, umowa agencyjna, umowa dostawy i inne typy umów. Nie jest to naturalnie wyliczenie wyczerpujące. Znaczenie ma tutaj swoboda zawierania umów. Strony nie muszą bezwzglednie przyjmować tych norm, które odnoszą sie do postanowień poszczególnych typów umów w BGB. W istocie swoboda umów jest jednak ograniczona. Takim ograniczeniem jest § 138 BGB odnoszący sie do sprzeczności z obyczajami.

Umowy w Niemczech – regulacje szczegółowe

Obok BGB funkcjonuje wiele innych uregulowań i podstaw prawnych, które dotyczą również szczogólnych stosunków umownych. Dla spólki z o.o. i spółki akcyjnej znajduje zastosowanie odrębny kodeks.

Przy umowach o pracę podstawy prawne odnajdujemy także w BGB (§§ 611 ff. BGB). Ponadto są także specjalne ustawy jak np. ustawa o ustroju przedsiębiorstw i ustawa o ochronie przed wypowiedzeniem. Dalej obowiązuje ustawa, która dotyczy pracowników zatrudnionych na niepełnym etacie i która określa kiedy wyznaczenie terminu umowy o prace jest możliwe a kiedy nie. W ustawie związkowej zostaly określone wymiary urlopów pracowniczych.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Gospodarcze

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

niemieckie prawo gospodarcze

Niemieckie prawo gospodarcze należy do najtrudniejszych dziedzin prawa w Republice Federalnej Niemiec. Dokładna porada prawna jest w tej dziedzinie bardzo ważna, ponieważ przeważnie chodzi o duże pieniądze, jak i o sukces gospodarczy.

Inforegulacja prawna HGB, GmbHG, BGB

niemiecki GmbH / Spzoo

Udzielamy porad w dziedzinie prawa gospodarczego. Możecie Państwo korzystać m. in. z naszego doświadczenia przy zakładaniu „GmbH” (Spółka z o.o.) i „kleine Aktiengesellschaft” (mała spółka akcyjna) w Niemczech. Oczywiście wspieramy Państwa także przy zakładaniu firm jednoosobowych, zakładów, filii lub oddziałów polskiej firmy w Niemczech.

• formy prawne
• niemiecki gmbh
• niemiecka spółka akcyjna
• firma jednoosobowa
• filia w niemczech
• rejestr handlowy
• prawo konkurencji

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Konkurencji

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo gospodarcze Andreas Martin Kontakt

Niemieckie Prawo o nieuczciwej konkurencji

Niemieckie Prawo o nieuczciwej konkurencji – regulacja prawna – Wettbewerbsrecht

Prawo o nieuczciwej konkurencji regulowane jest wiec przede wszystkim w ustawie o nieuczciwej konkurencji z 3 lipca 2004 roku oraz w ustawie przeciwko ograniczaniu konkurencji z 1 stycznia 1958 roku dotyczącej prawa kartelowego (GWB). Obok w/w ustaw wyróżnia sie również inne przepisy pomocnicze.

Jednakże jeżeli mówimy o prawie konkurencji w wąskim zakresie, pod uwagę brana jest tylko centralna kodyfikacja w postaci ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Gesetz gegen den unlauteren Wettbewerb (UWG).

Prawo konkurencji w Niemczech

Prawo konkurencji rozumiane szeroko służy regulacji konkurencji pomiędzy uczestnikami rynku i powinno umożliwiać swobodną konkurencje usług na danym rynku. Powinno ono zapobiegać tworzeniom monopolów na rynku oraz służyć osiągnięciu stabilizacji gospodarki narodowej. Dobro prawne chronione prawem o nieuczciwej konkurencji jest właśnie sama konkurencja. Nie istnieje legalna definicja pojęcia „konkurencja”, jednakże pod pojęciem konkurencyjnych zachowań można rozumieć starania uczestników rynku o uzyskanie jak najwyższego zysku dla siebie, nie zważając tym samym na innych uczestników rynku. Pojęciem konkurencji można jednak także określić strukturę rynku. Wobec tego legalna definicja konkurencji posiada bezspornie wiele znaczeń.

Niemiecka ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwej konkurencji reguluje dozwolone zachowania przedsiębiorców w walce o udział na rynku ze swoimi konkurentami, a w szczególnościwskazuje na zachowania niedozwolone.

Niedozwolone zachowania rynkowe

Do niedozwolonych zachowań przedsiębiorców którymi ci usiłują uzyskać bezprawne korzyści w stosunku do konkurencji zaliczają sie przykładowo: cold calling (niepożądane hasła reklamowe), wykorzystywanie niedoświadczenia dzieci, wprowadzanie w błąd poprzez oferowanie rzekomych gier loteryjnych, przeszkadzanie współuczestnikom rynku. Kryptoreklama oraz reklama wprowadzająca w błąd (§ 5 UWG) nie jest nigdy dozwolona a reklama wywołująca wrażenie podobnej do reklam konkurencji (§ 6 UWG) jest dozwolona tylko pod określonymi warunkami.

Przedsiębiorcy (konkurenci) mogą wnosić wzajemne pozwy o zaniechanie wykonywania dalszych niedozwolonych czynności. Również organizacje chroniące konsumentów, centrale konsumentów oraz centrale konkurencji mogą występować za pomocą kolektywnych powództw związkowych o dalsze zaprzestanie niedozwolonych metod rynkowych.

Funkcje przepisów prawa o nieuczciwej konkurencji

§ 1 UWG (ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwej konkurencji) postuluje co następuje: „ustawa ta służy ochronie tych, którzy są użytkownikami lub uczestnikami rynku przed nieuczciwą konkurencją ze strony innych. Chroni tym samym również interesy ogółu przed właściwą rywalizacja na rynku“.

Zadaniem ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwej konkurencji jest regulacja stosunków rynkowych w interesie uczestników rynku, w szczególności konsumentów i konkurentów.

Jeżeli w związku ze szkodliwymi oddziaływaniami zachowań konkurencyjnych, chodzi tylko o naruszenia konkurencyjnych możliwości rozwoju innych uczestników rynku, które biorąc pod uwagę obiektywne rozważania w ramach dozwolonej konkurencji, mieszczą się w jej ramach, na gruncie funkcji ochronnej ustawy nie powstaje żadna potrzeba, wydawania wyroku dotyczącego złamania przepisów o nieuczciwej konkurencji, nawet jeżeli działający który poprzez (obiektywnie niedozwolone) działania konkurencyjne oddziaływał krzywdząco na innych uczestników rynku o tych oddziaływaniach wiedział, powinien był wiedzieć lub brał je pod uwagę.

Granice

Postanowienia UWG regulują stosunki panujące na rynku i przewidują skutki prawne zachowań niosących ze sobą zaburzenia konkurencji na rynku.

Zadaniem UWG nie jest sankcjonowanie wykroczeń przeciwko przepisom o nieuczciwej konkurencji. Ustawie przysługuje jedynie drugorzędna funkcja ochronna w stosunku do konkurencji wobec łamanych norm prawnych. Złamana norma nie może być indywidualnie chroniona, musi jej również towarzyszyć ochrona konkurencji, użytkowników lub innych uczestników rynku.

Inforegulacja prawna Wettbewerbsgesetz

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Transportowe CMR

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo cywilne Andreas Martin Kontakt

Prawo transportowe – CMR – w Niemczech

Przewóz towarów w komunikacji międzynarodowej odbywa się na podstawie konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR – International Consignment Not). Konwencja ta została podpisana w Genewie w 1956 r. Polska ratyfikowała ją w 1962r. Do Konwencji przystąpiły już prawie wszystkie kraje Europy takie jak:

Austria, Białoruś, Belgia, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Dania, Estonia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Jugosławia, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Rosja, Rumunia, Słowacja, Szwajcaria, Szwecja, Węgry, Wielka Brytania, Włochy.

Konwencja CMR stosowana jest do odpłatnych usług świadczonych wmiędzynarodowym samochodowym transporcie towarów, wykonywanym zarobkowo przez profesjonalnych przewoźników. Chodzi o dostawę towarów miedzy minimum dwoma rożnymi krajami, pod warunkiem, że co najmniej jeden z tych krajów jest sygnatariuszem konwencji.

CMR w Niemczech

Konwencja CRM reguluje:

kwestie związane z istotą przewozu, rozliczeń szkód wynikłych ze straty czy uszkodzenia przesyłki między przewoźnikiem a odbiorcą czy nadawcą.

Konwencja CMR wprowadza jednolity dokument zawarcia umowy przewozu jakim jest list przewozowy CMR. Zgodnie z konwencją wystawiany jest w trzech oryginalnych egzemplarzach:

– pierwszy dla nadawcy,

– drugi towarzyszy przesyłce i przeznaczony jest dla odbiorcy,

– trzeci zatrzymuje przewoźnik

W przypadku wszelkich niezgodności przewoźnik zobowiązany jest dokonać odpowiedniego wpisu do listu przewozowego.

W przeciwnym przypadku przewoźnik odpowiada za powstałą szkodę, na podstawie domniemania, że towar i opakowanie były w dobrym stanie ,i że ilość sztuk, jak również ich cechy i numery były zgodne z oświadczeniami w liście przewozowym.

Konwencji CMR nie stosuje się do:

– przewozu wykonywanych na podstawie międzynarodowych konwencji pocztowych;

– przewozu zwłok;

– przewozów rzeczy przesiedlenia

Konwencja CMR zawiera klauzulę ograniczającą odpowiedzialność przewodnika.

Co do zasady w razie opóźnienia dostawy, jeżeli osoba uprawniona udowodni, że wynikła stąd dla niej szkoda, przewoźnik obowiązany jest zapłacić odszkodowanie, które nie może przewyższyć kwoty przewoźnego.

Odszkodowanie nie może przekraczać 25 franków za kilogram brakującej wagi brutto. Za frank uważa się złoty frank, wagi 10/31 grama złota o próbie 0,900. Wyższego odszkodowania można zadąć jedynie w przypadku zadeklarowania wartości towaru przekraczającego powyższą granicę, którą wymienia się w liście przewozowym, za umówioną dodatkową opłatą W tym przypadku kwota zadeklarowana zastępuje powyższą granicę.

Właśnie w tym miejscu widać wyraźnie rόżnicę pomiędzy prawem niemieckim a polskim.

Do chwili obecnej nie został przez Polskę ratyfikowany Protokół nr 19 z dnia 2 lipca 1978 r. do Konwencji CRM( Unitet Nations. Ekonomic Commission for Europe. Transport Division – Protocol to CRM 1978) ; protokół ten ratyfikowały m.in. Niemcy). W Protokole nr 19 istotnie zmodyfikowano postanowienia art. 23 ust. 3 Konwencji CRM, przyjęto bowiem inny miernik obliczania wysokości odszkodowania należnego od przewoźnika ,przez odwołanie się do tzw. specjalnego prawa ciągnienia.

Dlatego dla Polaka chcącego uzyskać odszkodowanie od niemieckiego przewoźnika ma duże znaczenie jakie prawo ma zastosowanie. Suma jaką można uzyskać w ramach odszkodowania w Polsce rόżni się znacznie od tej którą można uzyskać przed sądami w Niemczech.

Konwencja CMR reguluje również:

– obowiązki i odpowiedzialność nadawcy wobec przewoźnika, – prawa nadawcy do rozporządzania towarem, – prawa rozporządzania towarem przysługujące odbiorcy, – warunki wydania towaru odbiorcy, – możliwość odmowy przyjęcia ładunku przez odbiorcę, – postępowanie przewoźnika z ładunkiem nieodebranym, – reklamacje i roszczenia wynikające z przewozu, tryb i ich przedawnienie, – wykonywanie przewozów kolejno przez kilku przewoźników

Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR)

Pod terminem “transport”, należy rozumieć tę część ruchu drogowego, która zajmuje się przewozem osób lub towarów pomiędzy minimum dwoma określonymi miejscami za pomocą środków transportu.

Następuje to najczęściej w ten sposób, iż strona wysyłająca zawiera umowę spedycji z określonym spedytorem, który następnie w jednej lub więcej turach, przesyła określony w umowie towar do celu podanego przez stronę zamawiającą dany transport. Taka właśnie umowa o transport jest częścią prawa handlowego.

W umowie przewozu przewoźnik zobowiązuje się w stosunku do nadawcy, spedytora lub innego przewoźnika transportować towar za opłatą do adresata. W zależności od rodzaju transportu (kolejowego, lotniczego, morskiego lub przez samochody ciężarowe) należy zastosować różne przepisy.

Podpisana w 1956 r. Międzynarodowa Konwencja CMR nie podlega indywidualnym zmianom i dotyczy niezmiennie wszystkich środków transportu przekraczających granicę przynajmniej jednego państwa, w którym CMR ma wartość z samochodem ciężarowym (wyjątek: kontenery, ponieważ one nie poruszają się w stałej styczności z podłożem).

W CMR np. uregulowane są warunki umowy o ruchu towarowym, papiery przewozowe, odpowiedzialność prewoźnika, metoda przy skargach i reklamacjach oraz roszczenie z transportu.

Nie podlegają tym przepisom przewozy zwłok, przeprowadzki, jak i transport podlegający umowie pocztowej.

Najważniejsze regulacje CMR

List przewozowy

Listem przewozowym według § 408 HGB nazywymy dokument pisemny dokumentujący umowę przewozu, nie będący jednak warunkiem umowy. Powinien być wydany w trzech kopiach: dla nadawcy, przewoźnika i odbiorcy. W przypadku niesprawdzenia przez przewoźnika w wyszczególnionej w liście przewozowym liczby towarów, ich numeracji czy innych znaków, prawidłowość listu będzie domniemana. To samo tyczy się prawidłowości opakowania.

Odpowiedzialność

Uważa się, iż odpowiedzialny za transport przewoźnik ponosi także odpowiedzialność prawną za swych pracowników i innych wykonowaców. Odpowiedzialność za stratę lub uszkodzenie towaru ponosi przewoźnik, chyba że osoba uprawniona, wada własna towaru, okoliczności, których przewoźnik nie mógł uniknąć, jedna z przyczyn określonych w art.17.ust.4 CMR (np. brak lub wadliwe opakowanie, naturalne właściwości niektórych towarów prowadzące do uszkodzenia, przewóz żywych zwierząt) doprowadzi do straty.

Uprawnienie do wydawania poleceń

Aż do przekazania listu przewozowego stronie odbiorczej, bezpośredni przewoźnik jest zobowiązany do wypełniania poleceń nadawcy, następnie odbiorcy. Te polecenia nie powinny jednak prowadzić do podziału ładunku.

Reklamacja

Przy odbiorze towaru beż zastrzeżenia przez odbiorcę, prawidłowość informacji w liście przewozowym będzie domniemana. Niedostrzegalne szkody należy kwestionować w ciągu siedmiu dni roboczych. Również ewentualne roszeczenie odszkodowawcze za przekroczenie terminu dostawy nie jest uwzględniane, jeżeli nie zostanie zgłoszone zastrzeżenie w przeciągu 21 dni po terminie.

Okres przedawnienia wynosi rok. Jednakże w przypadku złego zamiaru lub niedbalstwa, które według prawa obowiązującego sąd rozpatrujący sprawę uważane jest za równoznaczne ze złym zamiarem, termin przedawnienia wynosi trzy lata.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Rejestr Handlowy w Niemczech | niemiecki krs

niemiecki Rejestr handlowy (Handelsregister)

Rejestr handlowy w Niemczech jest publicznym katalogiem, służącym do ewidencji podmiotów gospodarczych w okręg sądu rejestrowego, który jest sądem rejonowym (Amtsgericht) właściwym miejscowo. Rejestr handlowy informuje o istotnych stosunkach gospodarczych podmiotów gospodarczych i przedsiębiorców.

stateDiagram-v2
    niemiecki_Rejstr --> CEID_Gewerberegister
    niemiecki_Rejstr --> KRS_Handelsregister
    

niemiecki KRS / Rejestr handlowy online

Niemiecki rejestr handlowy można znaleźć na stronie internetowej:

• www.handelsregister.de

Weryfikacja niemieckiej spółki z o.o. w rejestrze handlowym

Aby sprawdzić niemiecką spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością kliknij na

1. “normale Suche” (“normalne wyszukiwanie”), a następnie
2. kliknij na “alle Schlagwörter enthalten” (“zawierają wszystkie słowa kluczowe”), a następnie
3. w polu wyszukiwania “Firma oder Schlagwörter” (“firma lub słowa kluczowe”), a następnie
4. Wpisz nazwę GmbH (spółki z o.o.), a następnie
5. Kliknij na przycisk “Suchen” (“Szukaj”)

6. obok wyniku kliknąć na “AD” (“aktueller Ausdruck”/ aktualne wyrażenie), a następnie
7. nie musisz nic wpisywać w pole formularza “Ihr Zeichen, falls vorhanden” /“sygnatura act”.
8. kliknij na przycisk “download”
9. to wszystko

niemiecki KRS - rejestr spółek w Niemczech

Ewidencja jest jawna pod względem formalnym, ponieważ każda osoba zainteresowana ma możliwość wglądu do informacji tam zamieszczonych. Wpisy w rejestrze korzystają z ochrony zaufania, czyli z domniemania prawdziwości wpisu w rejestrze. W ten sposób chronione są osoby trzecie, które obowiązuje treść wpisu umieszczonego w rejestrze, a w razie niezgodności wpisu ze stanem faktycznym, konsekwencje ponosi podmiot gospodarczy lub przedsiębiorca odpowiedzialny za dokonanie wpisu (§ 15 HGB). Dlatego można powiedzieć, że rejestr handlowy pełni kilka funkcji – przede wszystkim funkcję ochronną, kontrolną i dowodową.

GmbH i Rejestr w Niemczech

Niemiecka spółka GmbH jest również zarejestrowana w rejestrze handlowym (KRS) Regulacje dotyczące rejestru handlowego należą do obszaru sadownictwa nieprocesowego. Od 2007 roku na podstawie Dyrektywy UE rejestr handlowy w Niemczech prowadzony jest w formie elektronicznej.

niemiecki rejestr firm

Rejestr składa się z dwóch działów, w których rejestrowane są poszczególne podmioty:

• Dział A – pojedynczy przedsiębiorcy, spółki osobowe, jednostki gospodarcze posiadające zdolność prawna.

• Dział B – spółki kapitałowe.

Inforegulacja prawna Gesetz über das Handelsregister

Wpis do rejestru

Wpis do rejestru (wpisem jest zarówno nowy wpis, zmiana wpisu jak i wykreślenie z rejestru) nie jest czynnością prawna, tylko prawno procesowym oświadczeniem przed sadem ze względu na prawno materialne znaczenie. Wpisu dokonuje się z zasady na wniosek. W razie zaniechania obowiązku zgłoszenia o wpis do rejestru zgodnie z § 14 HGB grozi kara pieniężna w wysokości 5000 €. Wpis jest dokonywany przez urzędnika sadowego lub sędziego i może mieć charakter konstytutywny (tworzący stan prawny) bądź deklaratoryjny (potwierdzający istniejący juz stan prawny).

Przedsiębiorca musi zostać wpisany do rejestru handlowego jeżeli wynika to z przedmiotu lub zakresu jego działalności gospodarczej. Wyjątkiem są tzw. „mali przedsiębiorcy”, którzy co prawda prowadzą określoną działalność gospodarczą, ale nie podlegają regulacjom dotyczącym pozostałych przedsiębiorców.

W rejestrze handlowym podaje się następujące informacje: firmę przedsiębiorcy, adres jego siedziby oraz adresy oddziałów lub filii, przedmiot wykonywanej działalności, osoby uprawnione do reprezentowania podmiotu (np. zarząd, wspólnik odpowiadający całym swoim majątkiem, prezes), forma prawna przedsiębiorcy, wysokość kapitału zakładowego oraz kapitału założycielskiego, dane komandytariuszy oraz członków.

niemiecki CEID - Gewerberegister

CEID w Niemcy (Geweberegister) prowadzony jest przez gminy.

Inforegulacja prawna Gewerbeordnung

Rechtsanwalt Andreas Martin

Rozwód w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo rodzinne Andreas Martin Kontakt

Ważne informacje odnośnie rozwodu w Niemczech:

• w Niemczech nie obowiązuje zasada winy odnośnie rozwodu (jest obojętne, kto ponosi winę rozpadu małżeństwa)
• przesłanki rozwodowe: minimum rok rozdzielnego życia i zgoda obu małżonków albo minimum rok rozdzielnego życia i niewątpliwy rozpad małżeństwa – albo 3 lata rozdzielnego życia
• sąd w Niemczech rozstrzyga wyłącznie o rozwodzie i wyrównaniu praw emerytalnych
• sąd w Niemczech rozstrzyga w sprawach: alimentów, prawa opieki nad dziećmi,
• wyrównania przyrostu majątku początkowego każdego z małżonków w momencie zakończenia małżeństwa tylko na wyraźny wniosek stron
• rozwód trwa w przybli¿eniu od 5 miesiêcy do jednego roku
• wyrównanie praw emerytalnych jest przeprowadzane z urzedu
• przez wyrównanie praw emerytalnych rozumie się podział i wyrównanie ekspektatywy emerytalnej (czego w Polsce nie ma)
• jezeli koszty rozwodowe nie moga zostac pokryte obywatele polscy moga otrzymac pomoc procesowa
• je¿eli pomoc procesowa zostanie przyznana pañstwo niemieckie przejmuje koszty adwokackie strony oraz koszty s¹dowe

rozwód i wina

W Niemczech obowiązuje w sprawach zasada rozpadu oraz tak jak w Polsce zasadazawinienia. Sąd nie rozstrzyga zatem o tym kto ponosi winę za rozpad małżeństwa.

niemiecki sąd rodzinny

Sąd rodzinny w Niemczech może orzec rozwód tylko wówczas gdy nie ma widoków na naprawianie rozpadu małżeństwa. Dalszą przesłankę stanowi sytuacja, gdy przez okres ponad roku małżonkowie mieszkali osobno.

Rozdzielne życie przed rozwodem

Aby uniknąć przedwczesnej reakcji małżonków sąd rodzinny w Nimeczech może orzec rozwód dopiero po upływie roku czasu oddzielnego życia małżonków Tak zwany rok odseparowanego życia jest bezwarunkową przesłanką uzyskania rozwodu i nie może zostać zastąpiona sytuacją , w której oboje małżonkowie żądają udzielenia rozwodu.

separacja

Wystarczy osobne życie we wspólnym mieszkaniu, jeżeli nie istnieją żadne wspólne obszary życia. Wymagane są m. in. oddzielne pomieszczenia, zaopatrzenie czy pranie. Czas oddzielnego życia nie zostaje przerwany poprzez podjęcie krótkookresowej próby pojednania.

Postępowanie rozwodowe w Niemczech

Postępowanie rozwodowe przeprowadzane jest w Niemczech przed właściwym sądem rodzinnym. Sąd udziela rozwodu wydając wyrok. Przesłanką orzeczenia rozwodu jest złożenie wniosku przez jednego małżonka. Wniosek może również zostać złożony przez oboje małżonków. Zasadniczo w postępowaniu rozwodowym występuje tzw. przymus adwokacki, tzn. każdy z małżonków musi być reprezentowany przez adwokata.

Alimenty

Postępowanie o alimenty, postępowanie o wyrównanie praw emerytalnych czypostępowanie o władzę rodzicielską jest w praktyce związane z postępowaniemrozwodowym, nie jest to jednak w niemieckim prawie konieczne. Właściwy jest w tych sprawach ten sam sąd rodzinny.

Właściwy sad w sprawie rozwodu w Niemczech

Jeżeli małżonkowie posiadają wspólne małoletnie dzieci właściwy jest sad(okręg sadowy) w którym żyje jeden z rodziców razem z dziećmi.

Jeżeli małżonkowie nie posiadają wspólnych dzieci i jeden z małżonków mieszka w miejscowości, która stanowiła ostatnie wspólne miejsce zamieszkania małżonków właściwy jest sad tego miejsca.

Jeżeli żaden z małżonków nie mieszka w miejscowości ostatniego wspolnego miejsca zamieszkania właściwy jest sad miejsca zamieszkania małżonka wobec którego został złożony wniosek o rozwód.

Rozwód za obopólną zgodą małżonków

Oprócz rozwodu na żądanie jednego z małżonków istnieje również możliwość tzw. rozwodu za obopólną zgodą. Przesłanką jest by oboje małżonkowie byli zgodni co do rozwodu oraz jego następstw prawnych. Oboje muszą chcieć rozwodu.

W Niemczech obowiązuje w sprawach zasada rozpadu oraz tak jak w Polsce zasadazawinienia. Sąd nie rozstrzyga zatem o tym kto ponosi winę za rozpad małżeństwa.

Sąd rodzinny w Niemczech

Sąd rodzinny w Niemczech może orzec rozwód tylko wówczas gdy nie ma widoków na naprawianie rozpadu małżeństwa. Dalszą przesłankę stanowi sytuacja, gdy przez okres ponad roku małżonkowie mieszkali osobno.

Rozdzielne życie przed rozwodem

Aby uniknąć przedwczesnej reakcji małżonków sąd rodzinny w Nimeczech może orzec rozwód dopiero po upływie roku czasu oddzielnego życia małżonków Tak zwany rok odseparowanego życia jest bezwarunkową przesłanką uzyskania rozwodu i nie może zostać zastąpiona sytuacją , w której oboje małżonkowie żądają udzielenia rozwodu.

Wystarczy osobne życie we wspólnym mieszkaniu, jeżeli nie istnieją żadne wspólne obszary życia. Wymagane są m. in. oddzielne pomieszczenia, zaopatrzenie czy pranie. Czas oddzielnego życia nie zostaje przerwany poprzez podjęcie krótkookresowej próby pojednania.

Postępowanie rozwodowe w Niemczech

Postępowanie rozwodowe przeprowadzane jest w Niemczech przed właściwym sądem rodzinnym. Sąd udziela rozwodu wydając wyrok. Przesłanką orzeczenia rozwodu jest złożenie wniosku przez jednego małżonka. Wniosek może również zostać złożony przez oboje małżonków. Zasadniczo w postępowaniu rozwodowym występuje tzw. przymus adwokacki, tzn. każdy z małżonków musi być reprezentowany przez adwokata.

Postępowanie o alimenty, postępowanie o wyrównanie praw emerytalnych czypostępowanie o władzę rodzicielską jest w praktyce związane z postępowaniemrozwodowym, nie jest to jednak w niemieckim prawie konieczne. Właściwy jest w tych sprawach ten sam sąd rodzinny.

Właściwy sad w sprawie rozwodu w Niemczech

Jeżeli małżonkowie posiadają wspólne małoletnie dzieci właściwy jest sad(okręg sadowy) w którym żyje jeden z rodziców razem z dziećmi.

Jeżeli małżonkowie nie posiadają wspólnych dzieci i jeden z małżonków mieszka w miejscowości, która stanowiła ostatnie wspólne miejsce zamieszkania małżonków właściwy jest sad tego miejsca.

Jeżeli żaden z małżonków nie mieszka w miejscowości ostatniego wspolnego miejsca zamieszkania właściwy jest sad miejsca zamieszkania małżonka wobec którego został złożony wniosek o rozwód.

Rozwód za obopólną zgodą małżonków

Oprócz rozwodu na żądanie jednego z małżonków istnieje również możliwość tzw. rozwodu za obopólną zgodą. Przesłanką jest by oboje małżonkowie byli zgodni co do rozwodu oraz jego następstw prawnych. Oboje muszą chcieć rozwodu.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Windykacja w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo cywilne Andreas Martin Kontakt

Polsko – niemiecka kancelaria adwokacka A. Martin z siedzibą w Polsce(Szczecin) i w Niemczech (Blankensee oraz Berlin) zajmuje się od lat ściąganiem należności w imieniu polskich mandantow w Niemczech.

inkaso w Niemczech – windykacja

W imieniu naszych polskich mandantów dochodzimy żądań/rachunków w Niemczech przeciwko firmom albo prywatnym osobom.

Istnieją różne możliwości dochodzenia w Niemczech żądań/rachunków:

Dłużnik nie płaci ale w przeszłości zawsze płacił

W takiej sytuacji pomaga często już samo pozasądowne pismo upominające. Inaczej niż w Polsce honorarium adwokata odnośnie pozasądowego prowadzenia sprawy zobowiązany jest później uiścić dłużnik. Taka sytuacja ma naturalnie miejsce tylko wtedy gdy dla danego stosunku umownego zastosowanie ma prawo niemieckie.

Dłużnik nie płaci i nie zgłasza się ( nie powstał żaden stosunek o charakterze gospodarczym)

W tej sytuacji znajduje zastosowanie przeprowadzenie postępowania upominawczego . Postępowanie upominawcze jest mniej kosztowne oraz szybsze niż wniesienie normalnego powództwa przed sądem w Niemczech. Adwokat składa elektronicznie wniosek o wydanie nakazu zapłaty przed właściwym sądem upominawczym.

Po wpłaceniu kosztów sądowych nakaz zapłaty zostaje doręczony stronie przeciwnej. Strona przeciwna ma prawo wnieść sprzeciw w ciągu 2 tygodni. Jeżeli strona przeciwna tego nie uczyni należy złożyć wniosek o tzw. nakaz wykonania obowiązku. Po jego doręczeniu stronie przeciwnej może ona wnieść przeciwko temu sprzeciw. Termin na złożenie sprzeciwu wynosi również 2 tygodnie. Jeżeli strona przeciwna nie wniesienie w tym terminie sprzeciwu można na podstawie nakazu wykonania obowiązku przeprowadzić postępowanie egzekucyjne.

Egzekucja przeprowadzana jest w podobny sposób w jaki przeprowadza się egzekucję na podstawie normalnego wyroku sądowego. Postępowanie upominawcze przeprowadza się jednak tylko wtedy, gdy można przewidzieć, że strona przeciwna nie zgłosi się i nie wniesie sprzeciwu. Jeżeli strona przeciwna wniesie sprzeciw przeciwko nakazowi zapłaty albo przeciwko nakazowi wykonania obowiązku wierzyciel musi dochodzić dalej swojego roszczenia już tylko w postępowaniu sądowym.

Dłużnik nie płaci i sprzeciwia się zapłacie rachunków

Nie ma sensu w takiej sytuacji w Niemczech przeprowadzać postępowanie upominawcze, gdyż strona przeciwna, poprzez wniesienie sprzeciwu, będzie je wstrzymywać. Korzystniejsze jest wniesie w tej sytuacji od razu pozwu do sądu. Po wpłacie zaliczki na koszty sądowe pozew zostaje dostarczony pozwanemu.

Na stronę przeciwną nałożony zostaje obowiązek zgłoszenia się w ciągu 2 tygodni i później w terminie 2 następnych tygodni strona przeciwna powinna odpowiedzieć na pozew. Jeżeli pierwszy z tych terminów zostanie przez nią przeoczony sąd wydaje wyrok zaoczny. Jeżeli drugi termin zostanie przeoczony może to mieć skutki w postaci nieuwzględnienia przez sąd oświadczeń zawartych w odpowiedzi na pozew i ich odrzuceniem. Później następują ustne negocjacje( rozprawa pojednawcza).

Sąd zapytuje strony czy strony gotowe są zawrzeć ugodę. Jeżeli nie nastąpi pojednanie sąd udzieli wskazówek stroną i wyznaczy drugi termin oraz w razie konieczności zarządzi przeprowadzenie dowodu. Co do zasady nie wyznacza się więcej niż 2 terminów w sprawie. Sąd może jednak wyznaczyć więcej niż 2 terminy, gdyż ustawodawca niemiecki nie ograniczył liczby możliwych terminów przed sądem.

inkaso w niemczech – Prawnik niemiecki

Jeżeli chodzi o ściąganie wierzytelności w Niemczech należy zwrócić uwagę na następujące sprawy:

Pozasądowa windykacja w Niemczech

Zanim wierzyciel wniesie pozew przeciwko dłużnikowi albo przeprowadzone zostanie postępowanie upominawcze, wierzyciel dochodzi najpierw z reguły swojego roszczenia w tzw. pozasądowym ściąganiu należności. Dochodzenie swoich roszczeń taką drogą jest w Niemczech, w przeciwieństwie do Polski, bardzo popularne.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż dłużnicy inaczej reagują na pisma adwokata w porównaniu z reakcją na pisma sporządzone przez samych mandantów. Niemieckie firmy często nie biorą pod uwagę pism, które kierują do nich polscy wierzyciele, wychodząc z założenia, że ze względu na trudności językowe roszczenie nie będzie dalej dochodzone w Niemczech. Pismo z żądaniem zapłaty sporządzone przez niemieckiego adwokata bardzo często jest już poważnie traktowane. Co do zasady około połowa dłużników zgłasza się po otrzymaniu takiego wezwania do kancelarii z prośbą o wyjaśnienie sprawy.

Inaczej niż w Polsce istnieje możliwość zwrotu pozasądowych kosztów adwokackich . Oznacza to, że jeżeli strona przeciwna, nie płacąc popadnie w zwłokę, a niemieckie prawo znajduje zastosowanie dla tej sprawy, strona przeciwna zobowiązana jest do zwrotu pozasądowych kosztów adwokackich, które polski mandant poniósł w sprawie. Wysokość pozasądowych kosztów adwokackich liczona jest zgodnie z rozporządzeniem o wynagrodzeniu adwokata w Niemczech. Koszty adwokackie dotyczące pozasądowego ściągania należności mogą zostać również uzgodnione.

Windykacja Niemcy w postępowaniu upominawczym

Podobnie jak w Polsce można w Niemczech dochodzić roszczenia w tzw. postępowaniu upominawczym. Należy złożyć wniosek o wydanie nakazu zapłaty. Nie trzeba dołączać żadnych dokumentów. Strona przeciwna ma następnie możliwość wniesienia sprzeciwu przeciwko wydaniu nakazu zapłaty. Nie istnieje potrzeba uzasadniania sprzeciwu. Później strona przeciwna może wnieść sprzeciw przeciwko wykonalnemu nakazowi zapłaty.

W momencie wniesieniu sprzeciwu postępowanie upominawcze jest zakończone, a sprawa dochodzona może być dalej wyłącznie w normalnym postępowaniu sadowym. Postępowanie upominawcze poleca się mandantom, ze względu na to, że jest tańsze, szybsze i często bardziej efektywne niż normalne postępowanie sądowe. Przeprowadzenie postępowania upominawczego ma jednak tylko sens, gdy można przewidzieć, że strona przeciwna nie wniesie sprzeciwu.

Brak sprzeciwu ze strony przeciwnej da się przewidzieć w sytuacji, gdy strona przeciwna nie zajmowała stanowiska w stosunku do pozasądowych wezwań do zapłaty oraz gdy nie zgłaszała zarzutów przeciwko roszczeniu wierzyciela albo gdy strona przeciwna ma problemy z płatnością. Wysokość kosztów adwokackich w postępowaniu upominawczym jest dokładnie określona w ustawie o wynagrodzeniu adwokata. Oznacza to, że adwokat nie może zażądać w takiej sprawie mniej niż zostało określone w ustawie.

Windykacja w postępowaniu sądowym

Jeżeli strona przeciwna wniosła zarzuty w postępowaniu pozasądowym nie ma sensu przeprowadzanie postępowania upominawczego. Inaczej strona przeciwna będzie bez końca wnosiła sprzeciw przeciwko wydaniu nakazu zapłaty albo przeciwko już wykonalnemu nakazowi zapłaty. W takiej sytuacji najlepiej od razu udać się z roszczeniem do sądu. W celu wszczęcia posterowania sądowego należy wnieść pozew do sadu. Jeżeli sąd zażąda, należy również zapłacić zaliczkę na rzecz kosztów sądowych.

Po wpłynięciu do sądu zaliczki, sąd dostarcza pozew stronie przeciwnej. Strona przeciwna może następnie w ciągu 2 tygodni zgłosić gotowość obrony, a w ciągu następnych 2 tygodni odpowiedzieć na pozew. Sąd może jednak sam wyznaczyć termin na odpowiedź strony przeciwnej. Co do zasady odbywa się później pierwsza rozprawa, podczas której sędzia przedstawia stronom stan sprawy oraz udziela informacji odnośnie sytuacji prawnej w jakiej znajdują się strony.

Zawsze na pierwszej rozprawie rozważana jest możliwość zawarcia polubownej ugody. Jeżeli zawarcie ugody jest niemożliwe sąd wyznacza drugi termin, na którym co do zasady przeprowadzane jest postępowanie dowodowe albo wyznaczany jest termin ogłoszenia wyroku. W jednej sprawie wyznaczane są co do zasady 1-2 terminów. W ciężkich przypadka liczba ta może być większa. Ściągnięcie wierzytelności jest możliwe po wydaniu odpowiedniego wyroku.

Windykacja w postępowaniu egzekucyjnym

Często zgłaszają się również polscy mandanci już z prawomocnym wyrokiem sądowym przeciwko niemieckiej firmie, który chcieliby wyegzekwować w Niemczech. Wykonanie wyroku uzyskanego przed niemieckim sądem nie stanowi większych problemów. Wykonanie wyroku w Niemczech, który został wydany przez polski sąd jest również możliwe jeżeli zawiera oświadczenie zgodne z załącznikiem 5 rozporządzenia UE albo jeżeli zawiera załącznik zgodny z rozporządzeniem o europejskim tytule egzekucyjnym.

Inaczej niż w Polsce sektor komorniczy nie został w Niemczech sprywatyzowany. Egzekucję przeprowadza się w taki sposób, że najpierw następuje próba zajęcia konta dłużnika, następnie następuje zajęcie rzeczy dłużnika. Ma miejsce zatem zajęcie ruchomych i nieruchomych rzeczy należących do dłużnika.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Wypadek w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo drogowe Andreas Martin Kontakt

• Zabezpieczyć miejsce wypadku!

• Udzielić pierwszej pomocy!

• Samodzielne zabezpieczenie dowodów.

Proszę tylko zabezpieczyć dowody. Najlepiej zanotować miejsce zamieszkania świadków i sfotografować miejsce wypadku(wyraźne zdjęcia, za każdym razem z perspektywy pojazdu , ewentualnie zdjęcia śladów hamowania oraz wszystkich szkód, które doznał pojazd).

Typ: Należy zadbać o to, by na zdjęciach widoczne były takie szczegóły jak: pokrywa włazu, słupy oświetleniowe, znaki drogowe, drzewa, miejsca w których jezdnia została ulepszona itp. Ułatwia to później ekspertom rekonstrukcję przebiegu wypadku.

Przy drobnych szkodach najlepiej zaznaczyć pozycję pojazdu kredą( najczęściej znajduje się w apteczce podręcznej). Następnie jak najszybciej uporządkować miejsce wypadku.

• Sporządzić protokół z wypadku!

Jeżeli istnieje taka możliwość najlepiej wypełnić sprawozdanie z wypadku z pozostałymi uczestnikami wypadku. Należy również podać dane dotyczące wypadku, pojazdu oraz osoby, jednak nie powinno się uznawać długu( Problem: możliwe roszczenia zwrotne własnego ubezpieczyciela od odpowiedzialności cywilnej).

• Zadzwonić na policje!

W szczególności jeżeli są: ranni, duże szkody rzeczowe, brak porozumienia, jeżeli sprawca wypadku oddali się w sposób niedozwolony z miejsca wypadku oraz kiedy strona przeciwna z zagraniczną tablicą rejestracyjną nie posiada dowodu ubezpieczenia(Numer telefonu: 110 albo 112). Najlepiej zanotować sobie numer , pod którym zapisane zostało zgłoszenie w dzienniku policyjnym.

• Postepowanie przed policja

Należy podać dane odnośnie osób i pojazdu. Przy wątpliwościach odnośnie przebiegu wypadku proszę tylko nie podawać dalszych danych. Pieniądze , które pobiera się w celu ostrzeżenia ( tzw. Verwarnungsgeld) można zaakceptować tylko przy jednoznacznym zawinieniu. Policja nie jest zobowiązana do przyjęcia tzw. „drobnych wypadków“. Zawsze należy zanotować nazwisko oraz stanowisko urzędnika policyjnego. Jest to szczególnie przydatne w razie późniejszych pytań. Poza tym należy koniecznie zażądać od policji jednego egzemplarza formularza dotyczącego przyjęcia wypadku.

• Postępowanie w stosunku do tzw. „ pomagających przy wypadku“

Należy szczególnie uważać na nieproszonych pomocników, którzy już na miejscu wypadku oferują pomoc w likwidacji szkód. Pojazd holowniczy należy zorganizować samemu albo przez policję/ADAC- pomoc na wezwanie.

Likwidacja wypadku w Niemczech.

Jeśli tylko znane są wszystkie dane dotyczące uczestników wypadku należy zatrudnić adwokata w Niemczech, gdyż potrzebna jest wiedza w zakresie niemieckich przepisów regulujących wypadki drogowe. Poza tym można później w Niemczech pozwać drugą stronę wypadku o odszkodowanie. W tym miejscu znowu potrzebny jest niemiecki adwokat, który wystosuje odpowiednie pisma do niemieckiej firmy ubezpieczeniowej strony przeciwnej i uzyska wgląd do akt policyjnych. Proszę nie próbować samemu likwidować szkody . Niemiecka firma ubezpieczeniowa z całą pewnością spróbuje wykorzystać, Państwa nieznajomość niemieckiego prawa

Jeżeli firma ubezpieczeniowa nie zapłaci lub zapłaci za mało wnosi się w Niemczech pozew do sadu.

Typy szkód w Niemczech

Szkody rzeczowe powstałe w związku z wypadkiem samochodowym.

Szkody rzeczowe związane z pojazdem

• naprawy,
• szkoda całkowita ,
• nowy samochód

Jako powetowanie za szkody rzeczowe można alternatywnie zażądać przejęcia kosztów naprawy albo pieniężne odszkodowanie ,jako sumę netto.

Wysokość odszkodowania określa się według tzw. wartości naprawienia szkody, czyli według wieku, rodzaju oraz stanu utrzymania podobnego samochodu osobowego. Zgodnie z obowiązkiem zmniejszania strat koszty naprawy szacuje się na jak najmniejsze.

Zasady odnoszącej się do wartości naprawienia szkody nie stosuje się w przypadku szkody całkowitej , która dotyczy ciężkich wypadków.

Dokonanie naprawy samochodu ciężarowego za odszkodowaniem nie jest możliwe, jeżeli koszta naprawy przekroczyłyby o 30 % wartość naprawienia szkody.

zmniejszenie wartości samochodu ciężarowego/ zmniejszona wartość

Jeżeli wypadek dotyczy samochodu ciężarowego , posiadającego wartość nowego produktu, który jest maksymalnie 4 letni , licznik wykazuje nie więcej niż 100.000 przejechanych kilometrów. Jeżeli dodatkowo szkody nie należą do kategorii drobnych mogą Państwo zażądać obok zwrotu kosztów naprawy tzw. wyrównania zmniejszonej wartości pojazdu. Podstawę stanowi różnica pomiędzy wartością samochodu ciężarowego wycenioną przed naprawą, a wartością wycenioną po przeprowadzonej naprawie. Wartości samochodu, który uległ ciężkiemu wypadkowi, nawet po naprawie nie da się nigdy porównać z wartością samochodu bezwypadkowego.

Nowy samochód

Jeżeli nowy samochód ciężarowy uległ wypadkowi, który nie miał przejechanych więcej niż 1.000 km mogą Państwo sprzedać ten samochód . Otrzymają Państwo różnicę pomiędzy ceną za jaką kupili Państwo nowy samochód( po potrąceniu kwoty za przejechane kilometry ),a ceną sprzedaży.

Szkody rzeczowe na innych przedmiotach( ubranie, okulary)

Także inne rzeczy, które uległy zniszczeniu podczas wypadku jak : ubrania, okulary, bagaże podlegają zwrotowi według wartości naprawienia szkody. Jeżeli produktu nie ma już na rynku koszty nabycia ustala się według innych miarodajnych przedmiotów.

Koszty poniesione w związku z wypadkiem samochodowym

• koszty holownicze,
• ratownicze
• koszty odmeldowania,
• przemeldowania,
• nowego zameldowania

Koszty holownicze oraz ratownicze zwracane są w powstałym zakresie. Zaliczane są do nich wszystkie koszty odmeldowania, przemeldowania oraz nowego zameldowania, również koszty tablic rejestracyjnych nowego pojazdu jak i pojazdu , który uległ wypadkowi.

• koszty finansowania utrzymania stanu, usuwania oraz zawartości zbiornika

Poza tym można uzyskać zwrot kosztów finansowania( kredytu) utrzymania samochodu. Także wartość utraconej zawartości zbiornika oraz usuwania podlega zwrotowi.

• koszty rzeczoznawców/ ekspertów

Jeżeli szkody nie są drobne zwrotowi podlegają również koszty rzeczoznawcy. Sami Państwo decydują kogo wybrać na rzeczoznawcę , a sprawca wypadku zobowiązany jest do pokrycia kosztów z nim związanych, również kiedy sam zlecił już wykonanie opinii innemu rzeczoznawcy. Najlepiej zdać się w tej sprawie na swojego adwokata, który orientuje się który rzeczoznawca nadaje się do Państwa sprawy.

-koszty adwokata

Strona przeciwna zobowiązana jest również do zwrotu wynagrodzenia, które pobiera adwokat, za reprezentowanie Państwa w tej sprawie.

• koszty leczenia/lekarza

Poszkodowany ma roszczenie o zwrot kosztów leczenia (lekarza, szpitala, rehabilitacji), jeżeli własne ubezpieczenie zdrowotne tego nie pokrywa. Często koszty takie nie podlegają zwrotowi w ramach własnego ubezpieczenia, dlatego zaliczone zostały do szkód związanych z wypadkiem. W szczególności uznawane są koszty naprawy zębów, okularów, transportu chorego, kuracji, niezbędnego leczenia za granicą, kosmetycznej pielęgnacji blizn, dojazdu do lekarza i szpitala, używania telewizora i telefonu w zakresie w jakim sprzyja to zdrowiu.

• Kwota ryczałtowa Obok wyżej podanych rodzajów szkód mogą Państwo zażądać odszkodowania w wysokości około 25 Euro bez udowadniania, w celu likwidacji szkód powstałych kosztów( telefon, podróż do adwokata itd.) . Jeżeli posiadają Państwo dowody na wyższą sumę podlega ona oczywiście zwrotowi.

Roszczenia poszkodowanego w związku z wypadkiem drogowym.

• wynajem samochodu albo niemożność
• korzystania z samochodu/taksówka

Prawo do wynajęcia samochodu powstaje gdy poszkodowany regularnie korzystał z samochodu i dalsze korzystanie z niego uległo faktycznie przeszkodzie. Poszkodowany uzyskuje to prawo na czas naprawy , a przy gospodarczych szkodach całkowitych do czasu kiedy naprawienie samochodu staje się możliwe. Jeżeli poszkodowany korzystał z pojazdu nieregularnie i przejechał mało kilometrów ,ze względu na obowiązek zmniejszania szkód ,może zażądać tylko zwrotu kosztów za taksówkę.

Poszkodowany powinien zwrócić uwagę przy wynajmie samochodu, że zwrócone zostaną mu tylko koszty za samochód tej samej kategorii co samochód, który uległ wypadkowi. Firma ubezpieczeniowa porównuje różne oferty i wybiera tę, która najbardziej odpowiada samochodowi poszkodowanego.

Jeżeli poszkodowany nie wynajął samochodu, a regularnie używał samochodu przed wypadkiem jako prywatna osoba, może zażądać wyrównania za straty poniesione w związku z niemożliwością korzystania z samochodu w czasie naprawy oraz zorganizowania samochodu zastępczego. W zależności od rodzaju samochodu zwracane jest od 25 do 95 Euro za dzień.

Utrata zarobku/szkody w prowadzeniu gospodarstwa domowego

Pracownik ma również prawo do uzyskania zwrotu utraconego zarobku, jeżeli z powodu wypadku, wykonywanie przez niego zawodowych czynności uległo ograniczeniu. Roszczenie to powstaje najczęściej od siódmego tygodnia choroby, ponieważ w pierwszych sześciu tygodniach choroby pracodawca ma obowiązek dalszego wypłacania wynagrodzenia. Wysokość roszczenia oblicza się według ostatniego wynagrodzenia , łącznie z premią świąteczną , wynagrodzeniem za urlop i innymi nadzwyczajnymi wynagrodzeniami i wynagrodzeniem za nadgodziny.

Niezależni pracownicy mają prawo do zwrotu kwoty odpowiadającej ich własnej pracy. Wysokość odpowiada utraconym zyskom oraz kosztom zastępstwa.

Poszkodowany ma prawo do zwrotu kwoty , związanej z prowadzeniem gospodarstwa domowego, odpowiadającej niemożności wykonywania czynności domowych. Z reguły przyznawana jest jeżeli istnieje potrzeba zorganizowania na czas niemożności doraźnej pomocy przy dzieciach.

Roszczenia krewnych poszkodowanego powstałe w związku z wypadkiem drogowym

• odszkodowanie w razie śmierci poszkodowanego/
• prawo do spadku/
• obowiązek alimentacyjny

Jeżeli poszkodowany zmarł w wyniku wypadku spadkobierca ma prawo do uzyskania nawiązki za doznany ból podczas wypadku. Roszczenie to obejmuje również zwrot wydatków związanych z pogrzebem(w wysokości zwyczajowo przyjętej w danych stosunkach), w szczególności związanych z: uzyskaniem miejsca na cmentarzu, pomnikiem, przewozem ciała , ubraniem pogrzebowym czy przyjęciem.

Jeżeli zmarły poszkodowany zobowiązany był do wypłacenia alimentów ( np. dzieciom czy małżonkowi) uprawnieni mają prawo wystąpić do sprawcy wypadku o rentę w wysokości odpowiadającej alimentom. Renta jest przyznawana na cały okres czasu, na który zmarły był zobowiązany na łożyć na utrzymanie.

Szkody krewnych w związku z doznanym szokiem

Szkody powstałe w związku z doznanym szokiem przez najbliższych krewnych mogą zostać wyjątkowo pokryte. Są one związane np. z odwiedzinami w szpitalu.

Szkody skutkowe w związku z wypadkiem

Nawiązka za ból i cierpienie psychiczne

Poszkodowany ma prawo do nawiązki za ból i cierpienie, jeżeli podczas wypadku ulegnie psychicznym obrażeniom, takim jak: nerwica powypadkowa, depresja, ale również zmiana stylu życia z powodu doznanych obrazów. Wysokość nawiązki zależy od rodzaju oraz rozległości doznanych obrazów, niezbędnych środków leczenia oraz od związanego z tym bólu i cierpienia. Wpływ mają również doznane uszkodzenia wyglądu zewnętrznego(np. blizny) oraz szkody zdrowotne , które ponadto powodują zmniejszenie zdolności do pracy oraz niepewność siebie, niezadowolenie z życia itp. Warto również dodać, że nieistotnym podczas oszacowywania wysokości tego roszczenia jest stopień zawinienia sprawcy wypadku.

• Długotrwałe szkody/
• renta/
• zwiększone potrzeby/
• przekwalifikowanie

Jeżeli wypadek spowoduje utratę zdolności do pracy czy zdolności do wykonywania zawodu, można zażądać od sprawcy również renty do końca życia. Obok tego poszkodowany, którego potrzeby życiowe zwiększyły się w znacznym stopniu ma prawo domagać się renty pieniężnej. Do zwiększonych potrzeb życiowych zalicza się wydatki na specjalne zaopatrzenie, ubranie (np. buty ortopedyczne), nakłady związane z przebudową mieszkania, inne środki pomocnicze(np. do poruszania się) itp.

Tak długo jak istnieje potrzeba trwałej opieki pokrzywdzonemu przysługuje prawo do wyrównania jej kosztów. Koszty przekwalifikowania są zwracane, jeżeli powodują przystosowanie poszkodowanego do wykonywania zawodu w rozsądnych rozmiarach.

Utrudnienie uzyskania zarobku/ zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość

Jednymi spośród uprawnionych z roszczenia o zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość są dzieci i młodzież. Podstawę w tej grupie społecznej stanowi opóźnione i utrudnione rozpoczęcie życia zawodowego, z czym powiązane jest poszkodowanie w kwestiach zarobkowy w stosunku do innych ludzi.

Natomiast u poszkodowanych będących czynnymi zawodowo podstawę tego roszczenia stanowi brak możliwości awansu, rozwoju zawodowego , które powstały po wypadku. Możliwe jest również uzyskanie odszkodowania związanego z samym zmniejszeniem zarobku.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo Spadkowe

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

niemieckie prawo spadkowe

Niemieckiego prawa spadkowego używa się przy wielu polsko-niemieckich spadkach, np. jeżeli spadkodawca do czasu śmierci mieszkał w Republice Federalnej Niemiec albo kiedy był właścicielem nieruchomości w Niemczech. W takich sprawach należy uważać na różne niemieckie przepisy, np. na termin do odrzucenia spadku.

Inforegulacja prawna BGB

Rechtsanwalt Andreas Martin

Rozwód w Berlinie

Adwokat Niemcy Zakres usług prawo rodzinne Andreas Martin Kontakt

Rozwód w Berlinie

Obecnie wielu polskich obywateli żyje w Berlinie. Często Polki – jeśli żyją w Niemczech – wychodzą za Niemców. Kiedy w małżeństwie nie powodzi się, wtedy rodzi się pytanie, czy sprawa rozwodowa może być przeprowadzona w Berlinie przez niemieckiego adwokata (w Niemczech wymagany jest podpis adwokata na pozwie rozwodowym).

rozwod w Niemczech

Zanim dojdzie do rozwodu i jego skutków (wyrównanie z tytułu utraty pryszłego prawa do zaopatrzenia, opłaty za utrzymanie, podział majątku, ustanowienie prawa do opieki nad dzieckiem) należy wyjaśnić jaki sąd ewentualnie jakie sądy zajmują się sprawami rozwodowymi oraz jakie przepisy prawne są stosowane w przypadku rozwodu lub pojedynczych następstw rozwodu.

Od tego wiele zależy.

sąd rodzinny w Berlinie

Oboje małżonkowie mieszkający wciąż w Berlinie/Niemcy odpowiadają przed sądem niemieckim. Obowiązuje to również wtedy, gdy jedno z małżonków wraca do Polski a drugie pozostaje w Niemczech a wcześniejszym miejscem pobytu był teren Niemiec. Należy jednak zwrócic uwagę na „klasyczny przypadek”, że małżonek przyjeżdża do Polski i sprawa rozwodowa może odbyć się przed sądem polskim, jeśli powracający małżonek pozostaje tutaj 6 miesięcy (mając polskie obywatelstwo) ewentualnie dłużej niż jeden rok. Wtedy do wyboru pozostaje, gdzie zostanie złożony wniosek o rozwód czy w Polsce, czy w Niemczech. Sąd rodzinny, który został wskazany jako pierwszy, przeprowadza rozwód (EheVO – EG VO 2201/2003-).

niemieckie prawo

Jakie prawo ma tutaj zastosowanie regulowane jest rozporządzeniem EG 1259/2010 (Art. 8 prawo znajdujące zastosowanie). To rozporządzenie obowiązuje w przypadku rozwodów na terenie Niemiec. Również uznawane jest niemieckie prawo w przypadku rozwodu w Niemczech, jeśli oboje partnerzy żyją w Niemczech. Sprawa zameldowania w Polsce bądź w Niemczech właśnie często występuje w formie argumentu ze strony polskich Klientów. Meldunek gra rolę podrzędną. Decydujące w tym przypadku jest to, gdzie rzeczywiście znajduje się miejsce, w którym osoba prowadzi swoje życie.

Jeśli jeden z partnerów wyjedzie spowrotem do Polski, wtedy niemieckie prawo ma zastosowanie, gdy w momencie wystąpienia do sądu wspólny pobyt w Niemczech był zakończony.

Postępowanie rozwodowe w Berlinie

Postępowanie rozwodowe w Berlinie przebiega mniej wiecej następująco:

• Złożenie wniosku rozwodowego we właściwym sądzie rodzinnym w Berlinie
• Wniosek dostarczany jest stronie przeciwnej
• Pisemne przesłuchanie strony przeciwnej w sprawie rozwodu
• Sąd rodzinny przesyła formularze odnośnie wyrównania z tytułu utraty przyszłego prawa do zaopatrzenia
• Wypełnione formularze zostają przesłane do sądu
• Nośniki wyrównania z tytułu utraty przyszłego prawa do zaopatrzenia ustanawiają wysokość ekspektatyw
• Obliczenia dla każdej ze stron są przesyłane małżonkom (przez prawników)
• Sąd rodzinny wzywa strony na termin rozwodu

To są

Dla dzielnic Mitte, Pankow / Weißensee, Tiergarten i Wedding odpowiedzialny jest sąd rodzinny Pankow / Weißensee (Amtsgericht / Familiengericht Weißensee).

Dla pozostałych dzielnic Charlottenburg, Hohenschönhausen, Marzahn, Hellersdorf, Köpenick, Lichtenberg, Neuköln, Schöneberg, Spandau oraz Tempelhof-Kreuzberg właściwy jest sąd rodzinny w Tempelhof-Kreuzberg (Amtsgericht/ Familiengericht Kreuzberg, Hallesches Ufer 62).

Sąd rodzinny w Schöneberg (Amgsgericht /Familiengericht Schöneberg) właściwy jest przy braku krajowego miejsca zamieszkania.

prawnik niemiecki w Berlinie – Rechtsanwalt Andreas Martin

Kancelaria Berlin

Adwokat Niemcy Kancelaria Andreas Martin Kontakt

Kancelaria prawna w Berlinie - Adwokat Niemcy

Kancelaria prawna Andreas Martin od roku 2008 posiada swoją siedzibę w Berlinie. Kancelaria w Berlinie specjalizuje się w zakresie stosunków polsko- niemieckich.

niemiecki Prawnik Andreas Martin

Zajmuje się obsługą prawną w dziedzinach:

• prawo gospodarcze ( sporządzanie polsko- niemieckich umów, otwieranie działalności gospodarczej w Niemczech
• prawo pracy w Niemczech( zwolnienia z pracy/pozwy odnośnie niewypłaconego wynagrodzenia / wypowiedzinie)
• rozwód w Niemczech | w Berlinie

Oddział kancelarii w Berlinie

Oddział kancelarii Prawnika Martina prowadzony jest od 2008 w Berlinie. Znajduje się on na Berlin-Marzahn, na Marzahner Promenade 22/okolice Eastgate.

Spotkania w Berlinie następują po telefonicznym uzgodnieniu ich z sekretariatem kancelarii.

W Berlinie Prawnik Martin zajmuje się przede wszystkim prawem rozwodowym i prawem pracy.

Czy mieli Państwo wypadek drogowy?

Wypadek drogowy to często traumatyczne przeżycie. Po zdarzeniu nie chodzi jedynie o uporanie się z emocjami i analizę tego, co się wydarzyło, ale także o rozwiązanie praktycznych problemów, takich jak naprawa uszkodzonego pojazdu. Uczestnicy wypadków często zakładają, że wszystko zostanie załatwione w ciągu kilku dni. Tymczasem ubezpieczyciel strony przeciwnej nierzadko sprawia wrażenie, że likwidacja szkody przebiegnie bezproblemowo, choć tuż po wypadku nie może mieć jeszcze pełnej wiedzy na ten temat.

Jako adwokat w Berlinie reprezentuję Państwa w dochodzeniu roszczeń wynikających z wypadków drogowych.

kein Test - 13:15 Uhr

Prawo rozwodowe| prawo rodzinne w Berlinie

Sprawy z zakresu prawa rodzinnego w Berlinie wiążą się często z rozwodami pomiędzy Niemcami i Polakami. Typowa jest sytuacja, że Polka była zamężna z Niemcem i żyła w tym czasie w Niemczech i ma miejsce rozstanie między małżonkami.

Polki stawiają sobie często pytanie na temat tego, które prawo znajduje zastosowanie w przypadku rozwodu, kiedy jest możliwy rozwód w Niemczech, jak rozwód może zostać sfinansowany, względnie czy możliwe jest przyznanie pomocy w pokryciu kosztów procesu, jeśli ma się np. miejsce zamieszkania w Polsce.

Czy powstają roszczenie z uwagi na rozwód i alimentację małżonka i na podstawie jakiego prawa.

Jak następuje podział sprzętu domowego małżonków w Niemczech Czym jest wyrównanie z tytułu utraty przyszłego prawa do wynagrodzenia, takiej instytucji nie ma w Polsce, czy będzie ono miało miejsce w Niemczech, jeśli żona nie nabyła żadnej ekspektatywy, ponieważ nigdy tutaj nie pracowała.

Często padają również pytania, czy postępowanie rozwodowe będzie bardziej korzystne w Polsce czy w Niemczech, na co z góry nie można odpowiedzieć. Poza tym często padają pytania odnośnie alimentów na dzieci. Prawo pracy w Berlinie

prawo pracy

W odniesieniu do prawa pracy typowe są sprawy polskich pracowników, którzy pracowali w Niemczech i domagają się wypłaty wynagrodzenia, czy też zostali zwolnieni przez pracodawcę i chcą bronić się przed tym zwolnieniem.

Często jednak przeocza się to, że można jedynie w przeciągu trzech tygodni od otrzymania wypowiedzenia przeciwdziałać wypowiedzeniu.

Również wynagrodzenie może przepaść, jeszcze przed upływem przedawnienia, ponieważ w wielu umowach o pracę uregulowane są terminy zawite i przy pracy czasowej mają zastosowanie również układy zbiorowe pracy i tam terminy zawite są bardzo krótkie, których nie przestrzeganie prowadzi do tego, że roszczenia ulegają wygaśnięciu. Tego polscy pracownicy nie wiedzą. Z tego też względu powinni oni szybko poszukać adwokata. W kancelarii w Berlinie mogą zostać umówione w niedługim terminy porady prawne. Są one jeszcze możliwe w Szczecinie i w Blankensee.

adres w Berlinie

• Marzahner Promenade 22
• 12679 Berlin-Marzahn
• Tel.: 0049 30 74 92 3060
• Fax: 0049 30 74 92 3818
• e-mail: [email protected]

Kancelaria Blankensee

Adwokat Niemcy Kancelaria Andreas Martin Kontakt

Rechtsanwalt Andreas Martin

Kancelaria w Blankensee w Niemczech

Kanzlei Blankensee

Dorfstr. 91

D-17322 Blankensee

Tel: 039744 87 97 90

Fax: 039744 87 97 99

E-Mail: [email protected]

Kancelaria Szczecin

Adwokat Niemcy Kancelaria Andreas Martin Kontakt

niemiecka Kancelaria Prawna w Szczecinie

Początkowo biuro mieściło się przy Alejach Wojska Polskiego. Później biuro zostało przeniesione na ulicę Grodzką.

Kancelaria w Polsce

Adres

Opublikowanie

Adwokat Niemcy Prawnik Kontakt

Opublikowanie

Opublikowanie w “ingremio”

1. Prawo zawodowe adwokatów w Republice Federalnej Niemiec
2. Adwokatura w Republice Federalnej Niemiec Część 1:
3. Adwokatura w Republice Federalnej Niemiec Część 2:
4. Honoraria adwokackie w Republice Federalnej Niemiec
5. Działalność zawodowa polskich adwokatów w Niemczech
6. Prokuratorzy w Niemczech
7. Zmiany w spólce z ograniczona odpowiedzialnoscia (GmbH) w Niemczech
8. Adwokaci w Niemczech i Polsce

Prawnik Andreas Martin

Adwokaci w Niemczech i w Polsce

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Adwokaci w Niemczech i w Polsce

Liczba adwokatów w Polsce na chwilę obecną jest cały czas niższa niż w Niemczech. W Niemczech jest obecnie 160.000,00 adwokatów. W samym Berlinie jest ich mniej więcej 12.000,00. Przy liczbie 82.000.000,00 mieszkańców, jeden adwokat przypada na 512 mieszkańców. Złośliwi uważają, że w Niemczech czasami jest więcej adwokatów niż mandatów. Tendencja jest jednak ciągle taka, że zauważalny jest niewielki wzrost liczby dopuszczonych adwokatów w Niemczech.

Sytuacja

Sytuacja inaczej kształtuje się w Polsce. Tutaj liczba adwokatów przypadająca na mieszkańców jest jeszcze zdecydowanie niższa, jednakże można już zaobserwować wzrost, który jest coraz wyższy. Należy się spodziewać, że liczba adwokatów stanie się podobna do niemieckiej. Obecnie jest około 26.000,00 czynnych zawodowo adwokatów –(adwokatów i radców prawnych, zarejestrowanych jest około 35.000). Przy liczbie mieszkańców 38.000.000,00 jeden adwokat przypada na 1.461 mieszkańców. A zatem liczba adwokatów przypadająca na mieszkańców w Polsce jest prawie trzy razy niższa niż Niemczech. Ale liczby czasami oszukują.

Porównując oba kraje można zauważyć, że siła nabywcza w Niemczech jest wyższa niż w Polsce. Poza tym dużo mandatów w Niemczech posiada ubezpieczenie prawne z tego względu, także w zakresie czynności pozasądowych, koszty adwokackie w ustawowej wysokości są możliwe do zwrócenia. Ponadto istnieje w Niemczech tak zwana ustawa o poradach prawnych, na mocy której porada prawna i przedstawicielstwo prawne zasadniczo może być udzielone i prowadzone tylko przez adwokatów. Wszystko to prowadzi do tego, że gotowość do szukania pomocy u adwokata w Niemczech jest cały czas wyższa niż w Polsce. Należy przy tym zauważyć, że dużą część spraw adwokatów z Niemiec stanowią sprawy z zakresu pozasądowego postępowania. Z tego względu analizowanie liczb jest w znikomym stopniu sensowne, ponieważ to nie odzwierciedla rzeczywistej sytuacji na rynku prawniczym.

Jakie są konsekwencje dla palestry wynikające z dużej liczby adwokatów przypadającej na mieszkańców?

W Niemczech duża liczba adwokatów doprowadziła do tego, że wzajemna konkurencja pomiędzy adwokatami mocno zaostrzyła się. Wynikiem tej konkurencji jest nie tylko niższa cena za usługi, lecz również wyspecjalizowanie się kancelarii. Podobnie jak w przypadku lekarzy, dla adwokatów w Niemczech istnieje możliwość wyspecjalizowania się w różnych dziedzinach prawa. Zaczynając od prawa pracy i prawa podatkowego. W międzyczasie ustanowiono 20 specjalizację (adwokat – specjalista w prawie rolnym).

Około 20% wszystkich adwokatów w Niemczech posiada tytuł specjalisty w poszczególnej dziedzinie prawa. Specjalizacja łączy się najczęściej z utworzeniem zespołu adwokackiego z kilkoma adwokatami, ponieważ wówczas sprawy mogą być szybko opracowywane przez specjalistów z różnych dziedzin. Mandanci w Niemczech zadają celowo pytanie, czy adwokat ma tytuł specjalisty w konkretnej dziedzinie prawa. Ostatnio zapytała mnie nawet niemiecka klientka, czy mógłbym jej polecić w Szczecinie adwokata, specjalistę w prawie gospodarczym.

Obok specjalizacji zauważa się również, iż zmniejszyło się wynagrodzenie za usługi adwokackie. Mimo, iż w Niemczech są uregulowane minimalne opłaty za czynności adwokackie, są one coraz częściej zaniżane. Usługi adwokackie są sprowadzane często do taniego produktu. W Berlinie wielu Mandantów oczekuje darmowej porady – nawet jeszcze telefonicznie. Bezpłatna porada sprzeciwia się zasadzie konkurencji. Także młodzi adwokaci – którzy mogą być zatrudniani tylko na określonych warunkach- pracują w wielkich kancelariach za niewielkie pensje. Pewien adwokat z Berlina powiedział mi kiedyś – odnośnie tego tematu:” Zatrudniłbym kogoś na pół roku w kancelarii bez wynagrodzenia, ale już nie mam tutaj żadnego wolnego stołu i krzesła”. Jeżeli chodzi o reprezentację w sądzie wynagrodzenie w Niemczech jest dzielone, jednakże jest trend w Berlinie, iż adwokat, który pójdzie na rozprawę dostaje część tylko 50 Euro.

”Piękna perspektywa” dla adwokatury w Niemczech i Polsce.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Adwokatura w Niemczech 1

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Adwokatura w Republice Federalnej Niemiec – I

– Rechtsanwalt Andreas Martin – Berlin Marzahn -

Część 1: Studia prawnicze i aplikacja w Republice Federalnej Niemiec

Niniejszym z przyjemnością korzystam z możliwości wniesienia skromnego wkładu do czasopisma prawniczego „in Gremio“ w dwuczęściowej publikacji na temat adwokatury w Republice Federalnej Niemiec. Już samo przystąpienie Polski do Unii Europejskiej oraz zacieśniające się po obu stronach kontakty ekonomiczne sprawią, iż w przyszłości prawnicy z Polski i Niemiec będą ze sobą ściślej współpracować.

Zanim przejdę do omówienia przebiegu studiów i aplikacji w Niemczech chciałbym w pierwszej kolejności, opierając się na danych liczbowych, nakreślić rozwój sytuacji w adwokaturze RFN pod względem liczebności.

W RFN jest obecnie około 127.000 adwokatów. Przy założeniu, iż liczba mieszkańców kraju wynosi 82 miliony, na 1 adwokata przypada średnio ok. 645 mieszkańców. Należy przy tym zaznaczyć, że nadal istnieje pod tym względem znaczna dysproporcja pomiędzy wschodnią i zachodnią częścią kraju. Ilość adwokatów w stosunku do liczby mieszkańców jest ponadto znacznie wyższa w dużych miastach (we Frankfurcie na jednego adwokata przypada 104, w Berlinie 366, a w Rostocku 510 mieszkańców), niż w mniejszych ośrodkach. Większość adwokatów w Niemczech to wciąż jeszcze adwokaci działający w jednoosobowych kancelariach i to właśnie im najbardziej daje się we znaki nadmiar adwokatów na niemieckim rynku pracy.

Ponieważ w ciągu ostatnich 12 lat liczba praktykujących adwokatów nieomal się podwoiła, skutkiem tego jest obserwowana tendencja do coraz dalej idącej specjalizacji, jak i tworzenia większych kancelarii. Rezultatem znacznego wzrostu liczebności adwokatów w Niemczech jest spadek obrotów, a także zaostrzenie się konkurencji wśród adwokatów. Nie należy się także spodziewać, iż sytuacja ta w najbliższym czasie ulegnie poprawie, gdyż w chwili obecnej kształci się dalszych 100.000 prawników (studentów i aplikantów), którzy w ciągu najbliższych lat wejdą na rynek pracy.

Mimo owego niepokojącego rozwoju sytuacji zawód adwokata wciąż cieszy się w Republice Federalnej Niemiec wysokim uznaniem. Zapewne dlatego też nadal wielu młodych ludzi decyduje się na studia prawnicze. W dalszej perspektywie jednak liczba osób rozpoczynających studia na tym kierunku będzie maleć wskutek wejścia na rynek pracy roczników mniej liczebnych.

Studia prawnicze trwają w RFN około 10 semestrów, czyli 5 lat. Rozdział miejsc pośród kandydatów ubiegających się o przyjęcie na studia jest prowadzony bezpośrednio przez uniwersytety na podstawie ocen z egzaminów maturalnych. Program studiów obejmuje obligatoryjnie prawo cywilne, prawo karne i prawo publiczne. Do wyboru są przedmioty takie jak np. prawo europejskie, prawo międzynarodowe, prawo o konkurencji, prawo ochrony środowiska, historia prawa i prawo podatkowe. Określenie szczegółowego profilu studiów leży w gestii poszczególnych krajów związkowych. Warunkiem dopuszczenia do pierwszego egzaminu państwowego jest zdany egzamin częściowy, bądź (w zależności od uczelni) zaświadczenie potwierdzające zaliczenie poszczególnych egzaminów z trzech podstawowych dziedzin prawa oraz odbyta praktyka. Przygotowując się do egzaminu prawie każdy student prawa korzysta z pomocy tzw. repetytora (osoby przygotowującej odpłatnie do egzaminu). Wymagania są bardzo wysokie. Pierwszy egzamin państwowy nie jest składany na uczelni, lecz przed jednostką państwową w danym kraju związkowym, tzw. urzędem egzaminacyjnym wymiaru sprawiedliwości.

Studenci prawa w Niemczech otrzymuj jednolite wyksztacenie tzw. prawnika uniwersalnego, co oznacza, i uzyskuj wiedzę wymaganą do wykonywania zawodu sdziego i teoretycznie mog podjąć pracę we wszystkich moliwych sektorach prawa (w charakterze adwokata, prokuratora, bdź prawnika dziaajcego w organach administracyjnych lub w sektorze ekonomicznym – po spełnieniu niżej określonych wymogów). Kształcenie uniwersyteckie odbywa się jednak nadal w głównej mierze pod kątem zawodu sędziego, mimo i okoo 70% wszystkich prawnikw obiera, bądź zmuszona jest obrać zawód adwokata.

Teoretycznie po zdaniu pierwszego egzaminu państwowego następuje dwuletni okres praktycznej nauki zawodu, tzw. aplikacja. Na wolne miejsce czeka się jednak najczęściej do roku czasu. W trakcie aplikacji pobierana jest nauka w sądzie, w prokuraturze, w którymś z organów administracji oraz u adwokata. Równolegle aplikant ma obowiązek uczestniczenia w pracach grup roboczych oraz ciągłego zaliczania pisemnych egzaminów odbywających się w formie testów. Także w tym zakresie poszczególne kraje związkowe określają we własnym zakresie, z jakich etapów musi się składać aplikacja. Swoją aplikację w Berlinie odbyłem w Sądzie Rejonowym w Hohenschönhausen (6 miesięcy), w prokuraturze berlińskiej (3 miesiące), w urzędzie dzielnicy Lichtenberg (3 miesiące), w Sądzie Administracyjnym w Berlinie (3 miesiące), w międzynarodowej kancelarii prawniczej Monereo, Meyer & Marinel –Lo w Barcelonie (3 miesiące) oraz w berlińskiej kancelarii adwokackiej specjalizującej się w prawie gospodarczym i internetowym (3 miesiące). Generalnie aplikacje wciąż jeszcze ukierunkowane są w bardzo dużym stopniu na zawód sędziego. Jednak w ciągu najbliższych lat powinno się to zmienić. W Berlinie musiałem zdać 8 pięciogodzinnych egzaminów pisemnych (na przestrzeni dwóch tygodni!) oraz pięciogodzinny egzamin ustny (oczywiście z przerwami co godzinę). Odsetek odpadających na egzaminie wynosi w całym RFN średnio ok. 15% (w Berlinie jest to 20%). Również na tym etapie instytucją egzaminującą nie jest przykładowo adwokatura, lecz – podobnie jak podczas pierwszego egzaminu państwowego – urząd egzaminacyjny wymiaru sprawiedliwości danego kraju związkowego, czyli instytucja państwowa. W ten sposób uniemożliwia się w Republice Federalnej Niemiec „regulowanie“ adwokackiego rynku pracy przez palestrę.

Po zdaniu drugiego egzaminu państwowego uzyskuje się tytuł asesora. O ile po zdaniu pierwszego egzaminu państwowego (tożsamym z uzyskaniem statusu prawnika) możliwe jest jedynie podjęcie pracy w sektorze administracyjnym, o tyle przed prawnikiem z tytułem asesora otwierają się teoretycznie wszystkie drzwi. Może on wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub prawnika zatrudnionego w administracji (np. w policji) lub znaleźć zatrudnienie w sektorze ekonomicznym w dużej firmie, bądź jako adwokat działający samodzielnie lub zatrudniony na umowę o pracę. W praktyce jednak tego rodzaju możliwości wyboru mają jedynie osoby, które celująco zdały oba egzaminy państwowe, a w szczególności te, które uzyskały tytuł doktorski. Prawnicy starający się o pewną (status urzędnika państwowego) i relatywnie dobrze płatną posadę sędziego (około 35.000,00 € rocznie na początek w zależności od wieku i stanu cywilnego) muszą mieć na dzień dzisiejszy zdane oba egzaminy państwowe na ocenę co najmniej dobrą. Tak dobrymi wynikami może się jednak poszczycić jedynie ok. 2-5% zdających. Ze względu na duże zainteresowanie na wszystkich stanowiskach oferowanych w sektorze państwowym obowiązują z reguły wysokie wymagania. Na jedno wolne miejsce zgłasza się nierzadko kilkuset kandydatów. Dlatego też ponad 70% wszystkich asesorów w RFN obiera zawód adwokata. Nie obowiązują w tym względzie surowe wymogi warunkujące wykonywanie tego zawodu. Aby uzyskać w Niemczech dopuszczenie do wykonywania zawodu adwokata należy jedynie złożyć we właściwej izbie adwokackiej wniosek o dopuszczenie do zawodu zawierający informację, przy którym sądzie wnioskodawca chce być zarejestrowany, życiorys, zaświadczenie potwierdzające zdanie drugiego egzaminu państwowego, zaświadczenie o posiadaniu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywanego zawodu oraz informację na temat siedziby kancelarii. Po kilku tygodniach ma miejsce zaprzysiężenie w sądzie oraz wpis na listę adwokatów przy danym sądzie (w moim przypadku jest to Sąd Rejonowy w Pasewalku). Z tą chwilą można rozpocząć pracę jako adwokat.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Adwokatura w Niemczech 2

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Adwokatura w Republice Federalnej Niemiec – II

– Rechtsanwalt Andreas Martin – Berlin Marzahn -

W poprzednim numerze pisałem o studiach i aplikacjach w Republice Federalnej Niemiec. W tym numerze znajdą Państwo informacje na temat pracy adwokatów w Niemczech.

Jak już pisałem, w Niemczech po zdaniu drugiego egzaminu państwowego stosunkowo łatwo jest uzyskać dopuszczenie do wykonywania zawodu adwokata. Odmowa dopuszczenia możliwa jest jedynie w wyjątkowych przypadkach. W decyzji o dopuszczeniu do wykonywania tego zawodu nieistotnym jest, czy w okręgu podlegającym jurysdykcji danego sądu rejonowego istnieje zapotrzebowanie na nowych adwokatów czy też nie (§ 20 ust. 2 zd. 1 Federalnego regulaminu adwokackiego, w skrócie BRAO). Po uzyskaniu dopuszczenia adwokat może w zasadzie występować przed każdym sądem Republiki Federalnej Niemiec za wyjątkiem wyższych sądów krajowych (dopiero po upływie 5 lat od uzyskania dopuszczenia do wykonywania zawodu) i Trybunału Federalnego (posiadającego ok. 20 własnych adwokatów współpracujących wyłącznie z tą jedną instytucją).

Z chwilą dopuszczenia do zawodu adwokat staje się automatycznie członkiem izby adwokackiej kraju związkowego, na terenie którego mieści się jego kancelaria (np. Izby Adwokackiej Meklemburgii-Pomorza Przedniego). Z członkostwem w izbie adwokackiej łączy się obowiązkowa przynależność do adwokackiej kasy zaopatrzeniowej. Dzięki wpłacanym do niej co miesiąc składkom adwokat nabywa m.in. ekspektatywy emerytalne. Przykładowo w berlińskiej adwokackiej kasie zaopatrzeniowej minimalna wysokość składki wynosi na dzień dzisiejszy ok. 100,00 €. Zadaniem kasy zaopatrzeniowej jest tworzenie dla adwokatów finansowego zabezpieczenia na starość. Izba adwokacka reprezentuje interesy swoich członków, doradza swoim członkom w zakresie prawa zawodowego i troszczy się o to, aby było ono przestrzegane, występuje w roli pośrednika w ewentualnych sporach pomiędzy adwokatem a jego klientami oraz zajmuje się organizacją szkoleń dla swoich członków. Izba adwokacka Meklemburgii-Pomorza Przedniego, której jestem członkiem, liczy sobie obecnie ok. 1.400 członków.

W przeciwieństwie do członkostwa w kasie zaopatrzeniowej i izbie adwokackiej przynależność adwokata do stowarzyszeń adwokackich ma charakter dobrowolny. Największym stowarzyszeniem adwokackim jest Niemieckie Stowarzyszenie Adwokatów (DAV) (http://www.anwaltverein.de). Niemieckie Stowarzyszenie Adwokatów reprezentuje interesy niemieckiej palestry od 1871 roku. Przynależą doń 242 stowarzyszenia adwokackie w Niemczech oraz jedno we Francji. Za pośrednictwem lokalnych stowarzyszeń adwokackich członkiem Niemieckiego Stowarzyszenia Adwokatów jest ok. 60.000 adwokatów obojga płci. Niemieckie Stowarzyszenie Adwokatów angażuje się w aktywny sposób w interesy zawodowe i ekonomiczne niemieckich adwokatów. Za pośrednictwem swoich 32 komisji ustawodawczych działających we wszystkich dziedzinach prawa Niemieckie Stowarzyszenie Adwokatów zajmuje stanowisko w sprawie krajowych projektów ustaw i projektów wytycznych Unii Europejskiej mających wpływ na proces parlamentarnego kształtowania woli w Niemczech i w Europie. W ten właśnie sposób Niemieckie Stowarzyszenie Adwokatów opowiedziało się w zdecydowany sposób za kształtem wchodzącej w życie z dniem 1.07.2004 roku Ustawy o wynagrodzeniu adwokatów (RVG). Dzięki tej ustawie po raz pierwszy od 10 lat ulegną podwyższeniu opłaty adwokackie oraz zreformowane zostaną przepisy regulujące kwestię opłat. Oprócz różnego rodzaju szkoleń Niemieckie Stowarzyszenie Adwokatów prowadzi także Informację o Adwokatach w Niemczech pośrednicząc w ten sposób w kontakcie potencjalnych klientów z adwokatami. Krótko mówiąc, Niemieckie Stowarzyszenie Adwokatów jest kluczową instytucją reprezentującą interesy adwokatów w Niemczech.

Sposób wykonywania zawodu adwokata w Niemczech uzależniony jest od tzw. prawa zawodowego obejmującego zasady postępowania. Regulacje z zakresu prawa zawodowego zawarte są m.in. w Federalnym regulaminie adwokackim (BRAO) i Regulaminie zawodowym (BORA). Do obowiązków adwokata należy według nich przykładowo zachowanie niezawisłości (adwokat jest niezależnym organem opieki prawnej), dochowanie tajemnicy, rzeczowość, doskonalenie poprzez szkolenia, przestrzeganie zakazu reprezentacji stron o sprzecznych interesach oraz natychmiastowe przekazywanie obcych środków pieniężnych. Stosowanie reklamy przez adwokatów było jeszcze niedawno zasadniczo zakazane. Jednak w ciągu ostatnich lat ograniczenie to uległo liberalizacji. Obecnie reklama jest zasadniczo dozwolona, o ile jest rzeczowa i nie ma charakteru reklamy indywidualnej adresowanej do konkretnych klientów.

Ponadto adwokat występując przed sądem ma obowiązek noszenia togi (§20 BORA). Obowiązek ten nie dotyczy wystąpień w sądach rejonowych w sprawach cywilnych. Jednak również w takim przypadku prawie każdy adwokat (włącznie ze mną) nosi togę. Sędzia ma taki obowiązek w każdym wypadku (§ 21 Ustawy wykonawczej do Ustawy o ustroju sądów powszechnych). Toga wykonana jest z czarnego materiału. Toga adwokacka nie różni się znacząco wyglądem od togi sędziowskiej. Obie togi różnią się jedynie materiałem, z którego wykonany jest kołnierz, przy czym kolor kołnierza w jednym i w drugim przypadku jest taki sam. Przed Trybunałem Federalnym i Federalnym Trybunałem Konstytucyjnym nosi się togę w kolorze czerwonym. Obowiązek noszenia togi przez adwokatów zapoczątkowany został pruskim dekretem z roku 1776.

Oprócz wymienionych powyżej obowiązków adwokaci posiadają także pewne przywileje. Należy do nich m.in. prawo o opłatach gwarantujące tzw. opłaty minimalne, monopol na doradztwo prawne oraz istnienie przymusu adwokackiego w niektórych sądach.

W Niemczech kwestię opłat adwokackich reguluje Federalny regulamin opłat adwokackich (BRAGO). Jak wspominałem wyżej, 1.07.2004 roku wchodzi w życie nowe prawo o opłatach (RVG) niosące ze sobą pewne korzystne zmiany. Zasadniczo wysokość opłat kształtuje się w zależności od wartości sporu lub wartości przedmiotu. Oznacza to, iż czym większa owa wartość, tym wyższe opłaty. Wysokość opłaty za pierwszą poradę ograniczona jest do kwoty 180,00 € (wraz z podatkiem VAT, §20 BRAGO). Adwokat ma obowiązek naliczenia opłat ustawowych. Nie dotyczy to jednak czynności pozasądowych. W tym wypadku adwokat może pobrać niższą opłatę. Zasadniczo możliwe jest także uzgodnienie opłat wyższych niż opłaty ustawowe.

Doradztwo prawne w Republice Federalnej Niemiec wciąż jeszcze zastrzeżone jest dla adwokatów (Ustawa o doradztwie prawnym). Istnieje jednak kilka nielicznych wyjątków od tej zasady (np. stowarzyszenia najemców lokali i centrale konsumenckie). Ponadto zarówno w sądownictwie cywilnym (począwszy od sądu krajowego) jak i karnym (począwszy od sądu krajowego) oraz w sądownictwie administracyjnym (poczynając od wyższego sądu administracyjnego), czyli od drugiej instancji, istnieje przymus adwokacki. W niektórych przypadkach przymus taki istnieje już na poziomie pierwszej instancji (np. w sprawach rodzinnych toczących się przed sądem rejonowym). Przedstawione powyżej przywileje nie są jednak pozbawione kontrowersji. W przyszłości należy się liczyć z tym, iż właśnie ze względu na ujednolicanie prawa i dostosowywanie prawa niemieckiego do prawa europejskiego (likwidacja ograniczeń w zakresie konkurencji) przywileje te staną się obiektem wzmożonej krytyki. Dotyczy to w szczególności prawa do opłat i monopolu na doradztwo prawne.

Podsumowując pragnę zauważyć, iż w ramach europeizacji w Polsce należy się spodziewać podobnego rozwoju sytuacji adwokatów (czyli złagodzenia przepisów dotyczących reklamy, pojawienia się tendencji to tworzenia większych kancelarii, liberalizacji przepisów dotyczących opłat). Aby zapobiec „wyprzedaży” przywilejów niezbędna jest silna reprezantacja interesów (organizacje adwokackie, izby adwokackie). W Republice Federalnej Niemiec rzeczywistość pokazała, iż ciągła walka adwokatów w obronie swoich interesów w końcowym rezultacie się opłaciła, jak miało to na przykład miejsce w przypadku nowej Ustawy o wynagrodzeniu adwokatów.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Działalność zawodowa

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Działalność zawodowa polskich adwokatów w Niemczech

Z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej dla obywateli RP, a tym samym także dla polskich adwokatów otworzyły się również nowe możliwości w zakresie podejmowania samodzielnej działalności gospodarczej w Unii Europejskiej. W chwili obecnej w całej Unii obowiązuje zasada, iż obywatele Unii mogą prowadzić samodzielną działalność gospodarczą w każdym z krajów Unii. W Niemczech ograniczenia w tej mierze dotyczą kilku branż (budownictwo, utrzymanie czystości, architektura wnętrz). Polscy adwokaci chcący wykonywać swój zawód na terenie Republiki Federalnej Niemiec prowadząc własną kancelarię mają zasadniczo taką możliwość. Świadczenie pracy w charakterze pracobiorcy w dalszym ciągu nie jest możliwe bez dodatkowych zezwoleń ze względu na obowiązujące okresy przejściowe.

W niniejszym opracowaniu przedstawione zostały warunki i ograniczenia dotyczące prowadzenia własnej kancelarii przez zagranicznych adwokatów w Niemczech.

1 Podstawy prawne

Ustawa o wykonywaniu zawodu przez adwokatów europejskich w Niemczech (EuRAG) z dnia 9 marca 2000 r. określa szczegółowo warunki wykonywania zawodu przez zagranicznych adwokatów z krajów Unii na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Ustawa ta opiera się zasadniczo na trzech dyrektywach Unii Europejskiej implementowanych przez nią jako wewnętrzne prawo krajowe. Chodzi tu o unijną dyrektywę 98/5/EG z dnia 16.02.1998 r. („Dyrektywa adwokacka“), dyrektywę 77/249/EWG z dnia 22.03.1977 r. (Dyrektywa w sprawie ułatwienia skutecznego korzystania ze swobody świadczenia usług) oraz dyrektywę 89/48/EWG z dnia 21.12.1988 r. (Dyrektywa w sprawie w sprawie ogólnego systemu uznawania dyplomów szkół wyższych). Jako że dyrektywy te w większości państw członkowskich Unii zostały implementowane jako wewnętrzne prawo krajowe, w większości „starych“ państw członkowskich funkcjonują regulacje prawne podobne do niemieckiej ustawy EuRAG.

2 Rodzaje działalności zawodowej adwokata

Ustawa EuRAG wyróżnia dwa rodzaje działalności zawodowej adwokatów zagranicznych. Pierwszym z nich jest wykonywanie zawodu jako adwokat europejski mający siedzibę w Niemczech (§§ 2 i nast. EuRAG), drugim natomiast jedynie tymczasowe świadczenie usług na terenie Republiki Federalnej Niemiec (§§ 25 i nast. EuRAG). Ponadto istnieje również możliwość uzyskania wpisu na listę doradców prawnych w którejś z izb adwokackich w Niemczech. Zarówno tymczasowe świadczenie usług jak i praca w charakterze doradcy prawnego podlegają różnego rodzaju ograniczeniom, w związku z czym w niniejszym opracowaniu omówione zostanie jedynie wykonywanie zawodu przez adwokatów europejskich mających siedzibę w Niemczech.

a) Kryteria materialne

Pierwszym materialnym kryterium wykonywania zawodu przez adwokata europejskiego mającego siedzibę w Niemczech jest posiadanie uprawnień do samodzielnego prowadzenia kancelarii adwokackiej w kraju pochodzenia w związku z posiadaniem tytułu zawodowego obowiązującego w danym kraju (np. polskiego tytułu „adwokat“). Uwarunkowane jest to z reguły posiadaniem odpowiedniego wykształcenia zawodowego oraz dopuszczeniem do wykonywania zawodu. Aplikanci nie spełniają tych kryteriów.

Kolejnym wymogiem jest posiadanie przez daną osobę obywatelstwa któregoś z państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Islandia, Liechtenstein, Norwegia) lub Szwajcarii. Z polskiej perspektywy oznacza to, iż każdy polski adwokat posiadający uprawnienia do wykonywania zawodu na terenie RP i posiadający obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z wyżej wymienionych państw ma prawo otworzyć kancelarię w Niemczech. Ponieważ w Polsce radcy prawni posiadają kwalifikacje porównywalne z kwalifikacjami adwokatów, również radca prawny ma prawo prowadzić w Niemczech kancelarię adwokacką w charakterze adwokata europejskiego. Wynika to z Załącznika do §1 EuRAG, w którym mówiąc o „adwokatach europejskich” obok polskiego tytułu zawodowego „adwokat” wymienia się wyraźnie polski tytuł „radca prawny”.

b) Kryteria formalne

Polski adwokat lub radca prawny może wykonywać swój zawód jako adwokat europejski posiadający siedzibę w Niemczech dopiero wówczas, gdy zostanie przyjęty do właściwej izby adwokackiej w Niemczech w charakterze adwokata europejskiego. Właściwą miejscowo izbą adwokacką w Niemczech jest wówczas izba adwokacka o właściwości miejscowej dla rejonu, w którym zagraniczny adwokat chce założyć siedzibę. O „siedzibie“ jest mowa wówczas, gdy dana osoba zamierza wykonywać zawód adwokata w Niemczech w sposób ciągły, a nie jedynie czasowo. Zgodnie z ustawą rozpatrzenie wniosku leży w gestii organu administracji wymiaru sprawiedliwości kraju związkowego, w którym mieści się właściwa miejscowo izba adwokacka. Zgodnie z ustawą EuRAG organ administracji wymiaru sprawiedliwości danego kraju związkowego może delegować kompetencje związane z podejmowaniem decyzji w tym zakresie na jednostki niższego szczebla. Wszystkie kraje związkowe RFN przekazały swoje uprawnienia w tym zakresie lokalnym izbom adwokackim, w związku z czym wnioski o przyjęcie do adwokatury należy kierować właśnie do nich.

Wniosek musi zawierać następujące dane i dokumenty:

podpisany wniosek o przyjęcie do izby adwokackiej,

dokument potwierdzający, iż faktyczną siedzibą będzie Republika Federalna Niemiec,

zaświadczenie o posiadaniu uprawnień do wykonywania zawodu adwokata/radcy prawnego w Polsce (wystawione w ciągu ostatnich 3 miesięcy),

dokument potwierdzający posiadanie polskiego obywatelstwa,

dokument potwierdzający zawarcie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej związanej z wykonywaniem zawodu w Niemczech za szkody z tytułu usług doradczych w zakresie prawa niemieckiego,

w razie potrzeby: chronologiczny życiorys ze zdjęciem.

Sam wniosek musi być sporządzony w języku niemieckim oraz podpisany. Wszystkie pozostałe dokumenty – o ile ich oryginały są w języku polskim (np. zaświadczenie o posiadaniu uprawnień do wykonywania zawodu adwokata) – należy przedłożyć w formie tłumaczeń poświadczonych.

Dokumentem potwierdzającym posiadanie siedziby na terenie Niemiec może być zawarta umowa najmu lokalu, w którym prowadzona ma być działalność. Dokument potwierdzający uprawnienia do wykonywania zawodu adwokata w Polsce może stanowić zaświadczenie wydane przez radę adwokacką lub izbę radców prawnych. Fakt posiadania polskiego obywatelstwa można udokumentować przedkładając paszport.

Posiadanie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej związanej z wykonywaniem zawodu jest w Niemczech obowiązkiem każdego adwokata. Minimalna suma ubezpieczenia wynosi 250.000,00 €. W zasadzie zagraniczny adwokat musi udokumentować jedynie posiadanie równoważnego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej związanej z wykonywaniem zawodu, lecz w związku z tym, iż w Polsce minimalna suma ubezpieczenia jest niższa, a sprawy zagraniczne najczęściej nie są objęte tym ubezpieczeniem, to adwokat winien zawrzeć przynajmniej ubezpieczenie dodatkowe. Najczęściej jednak korzystniejszym jest zawarcie odrębnego ubezpieczenia w Niemczech.

Cudzoziemiec wykonujący zawód adwokata musi rokrocznie przedkładać izbie adwokackiej dokumenty potwierdzające przynależność do adwokatury w kraju ojczystym oraz posiadanie ważnego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej związanej z wykonywaniem zawodu.

Ustawowa opłata za przyjęcie do izby adwokackiej (§39 EuRAG) wynosi 130,00 €, lecz izby mogą w pewnych okolicznościach pobierać wyższe opłaty. Pobieranie wyższych opłat nie może mieć jednak znamion dyskryminacji. Roczne opłaty członkowskie pobierane przez izby adwokackie wynoszą w zależności od izby od 200 do 400 €.

Nawet, jeśli nie wynika to wprost z przepisów prawa, to zagranicznych adwokatów obowiązuje również w dalszym ciągu – dokładnie tak samo jak ich niemieckich kolegów – wymóg dopuszczenia przez niemiecki sąd. Niemiec zamierzający wykonywać zawód adwokata musi zostać dopuszczony przez niemiecki sąd powszechny (rejonowy lub krajowy) (§18 Federalnej ordynacji adwokackiej BRAO) oraz wpisany w danym sądzie na listę adwokatów zarejestrowanych przy tymże sądzie. Niemiecki adwokat może wykonywać swój zawód dopiero z chwilą wpisu na listę adwokatów zarejestrowanych w danym sądzie. Następnie w ramach dopuszczenia do wykonywania zawodu zostaje on zaprzysiężony przez sąd. Ponieważ w przypadku adwokatów europejskich zastosowanie mają również przepisy obowiązujące w przypadku adwokatów niemieckich (z kilkoma wyjątkami), muszą oni spełnić także te wymogi. W ten sposób orzekł zarówno Europejski Trybunał Sprawiedliwości jak i Trybunał Federalny.

c) Status cudzoziemca wykonującego zawód adwokata w Niemczech

Po przyjęciu do izby adwokackiej adwokat-cudzoziemiec staje się członkiem danej izby w Niemczech. Może on wówczas powoływać się na członkostwo w niemieckiej izbie adwokackiej prowadząc swoją działalność.

Po dopuszczeniu oraz uzyskaniu wpisu (wraz z zaprzysiężeniem) w niemieckim sądzie pozycja zawodowa adwokata europejskiego zasadniczo ulega zrównaniu z pozycją adwokata niemieckiego. Pomijając nieliczne wyjątki adwokat będący cudzoziemcem posiada takie same prawa i obowiązki. Oznacza to, iż polski adwokat może prowadzić usługi doradztwa oraz działać w zakresie prawa polskiego, niemieckiego oraz prawa Unii Europejskiej. Dokładnie tak samo jak jego niemieccy koledzy ma on również prawo samodzielnie występować przed wszystkimi sądami rejonowymi i krajowymi w Niemczech. Po upływie 5 lat od dopuszczenia przez niemiecki sąd rejonowy bądź krajowy cudzoziemiec wykonujący zawód adwokata może tak samo jak jego niemieccy koledzy złożyć wniosek o dopuszczenie w niemieckim wyższym sądzie krajowym, przy czym liczy się tu wyłącznie czas, jaki upłynął od dopuszczenia w sądzie niemieckim. Okres dopuszczenia przez sąd w kraju ojczystym (za granicą) nie jest uwzględniany. Po uzyskaniu wnioskowanego dopuszczenia cudzoziemiec może występować również przed wszystkimi wyższymi sądami krajowymi w Niemczech. W Republice Federalnej Niemiec w sądzie powszechnym najwyższego szczebla, czyli Trybunale Federalnym (niem. Bundesgerichtshof, w skrócie BGH), obowiązuje zasada dopuszczenia syngularnego, co oznacza, iż Trybunał Federalny dopuszcza jedynie wybranych adwokatów w specjalnym trybie (na dzień dzisiejszy jest to ok. 20 adwokatów). Cudzoziemcy nie są dopuszczani przez Trybunał Federalny. Ograniczenie to jest dopuszczalne i nie jest też sprzeczne z dyrektywą Unii dotyczącą podejmowania działalności ze względu na zapis zawarty w art. 5 ust. 3 zd. 2 dyrektywy 98/5/EG.

Adwokat będący cudzoziemcem może nawet – o ile spełnia odpowiednie wymagania – zdobyć niemiecki tytuł adwokata specjalisty.

Ponieważ cudzoziemiec po przyjęciu do niemieckiej adwokatury ma prawo powoływać się na jej prawa (określone m.in. w Federalnej ordynacji adwokackiej BRAO), ma on również te same obowiązki, co adwokat niemiecki. Jak już wspomniano, część tych obowiązków wynika z regulaminu zawodowego adwokatów – Federalnej ordynacji adwokackiej (w skrócie BRAO). Część trzecia, czwarta, szósta, siódma, dziewiąta, jedenasta i trzynasta BRAO ma zastosowanie również w odniesieniu do cudzoziemców. W konsekwencji adwokatów-cudzoziemców obowiązują m.in. w takim samym stopniu przepisy dotyczące reklamy, konkurencji, powoływania na obrońcę z urzędu i pomocy w drodze doradztwa oraz niemieckie prawo dotyczące taryfy wraz z niemieckim regulaminem opłat adwokackich znacznie różniące się od polskich przepisów prawa zawodowego.

W przypadku adwokatów zagranicznych obowiązują nieliczne wyjątki dotyczące zastosowania niemieckiego prawa zawodowego (współuczestniczenie w jurysdykcji sprawowanej przez sądy adwokackie) oraz w kwestii dopuszczenia przez Trybunał Federalny (patrz wyżej).

Ponieważ zagraniczny adwokat nie posiada wykształcenia w zakresie prawa niemieckiego, musi stosować się do ograniczenia zezwalającego mu na posługiwanie się jedynie własnym tytułem zawodowym (§5 ust. 2 EuRAG), czyli przykładowo polskim tytułem „adwokat“ lub „radca prawny“.

Nie może on posługiwać się niemieckim tytułem adwokata „Rechtsanwalt“, o ile nie jest dopuszczony w Niemczech jako adwokat niemiecki (w drodze integracji lub po złożeniu egzaminu kwalifikacyjnego). Dotyczy to także skrótów takich jak „RA“ lub „Anwalt“ bądź dodatkowych określeń takich jak „polnischer Rechtsanwalt“ (= polski adwokat). Niemiecki tytuł zawodowy „Rechtsanwalt” nie może być używany również w tłumaczeniach. Przepis ten ma na celu ochronę konsumenta, który dzięki temu jest w stanie od razu stwierdzić, iż dana osoba nie posiada wykształcenia w zakresie prawa niemieckiego, a jej uprawnienia do wykonywania zawodu adwokata wynikają wyłącznie z jej pozycji zawodowej w kraju ojczystym. Nieuprawnione korzystanie z niemieckiego tytułu zawodowego może mieć nawet konsekwencje karne. Zagraniczny adwokat nie może także posługiwać się niemieckim tytułem „europäischer Rechtsanwalt“, czyli „adwokat europejski“.

W przypadku cofnięcia zagranicznemu adwokatowi uprawnień do wykonywania zawodu adwokata w kraju ojczystym musi on zaprzestać swojej działalności także w Niemczech.

d) Dopuszczenie do adwokatury niemieckiej

Jak przedstawiono powyżej, do prowadzenia kancelarii w Niemczech jako adwokat zagraniczny wystarczy przyjęcie do właściwej miejscowo izby adwokackiej oraz dopuszczenie przez sąd. Osoba taka nie może jednak posługiwać się niemieckim tytułem zawodowym.

Od przyjęcia do adwokatury należy odróżnić dopuszczenie do adwokatury niemieckiej. Niemieckim tytułem zawodowym „Rechtsanwalt” mogą posługiwać się wyłącznie zagraniczni adwokaci posiadający takie dopuszczenie. Dopuszczenie może nastąpić w drodze postępowania integracyjnego lub po zdaniu egzaminu kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym.

Po upływie przynajmniej trzech lat efektywnej i regularnej pracy w zakresie prawa niemieckiego oraz europejskiego prawa wspólnotowego zagraniczny adwokat może złożyć wniosek do organu administracji wymiaru sprawiedliwości działającego w danym kraju związkowym o dopuszczenie do adwokatury niemieckiej. Musi on wówczas udokumentować liczbę i rodzaj prowadzonych przez siebie spraw na podstawie rejestrów spraw.

W przypadku krótszego stażu pracy w zakresie prawa niemieckiego osoby starające się o dopuszczenie do adwokatury niemieckiej mają możliwość złożenia egzaminu kwalifikacyjnego. Od zagranicznego adwokata wymaga się jednak przynajmniej trzyletniego stażu pracy w zawodzie adwokata uwzględniając także okres przepracowany w kraju ojczystym. Egzamin kwalifikacyjny składa się z części ustnej i części pisemnej i odbywa się w języku niemieckim. Przedmiotami egzaminacyjnymi są prawo cywilne oraz dwa przedmioty do wyboru (prawo publiczne lub prawo karne i prawo handlowe lub prawo pracy). Poziom egzaminu jest wysoki. Zdanie egzaminu wymaga z reguły bardzo dobrego przygotowania.

Egzamin, który nie został zdany, można powtórzyć.

e) Podsumowanie:

Zasadniczo istnieje możliwość prowadzenia kancelarii w Niemczech jako adwokat europejski. Obowiązują w tym zakresie nieliczne ograniczenia, m.in. takie, iż zagraniczny adwokat może się posługiwać jedynie tytułem zawodowym uzyskanym w kraju ojczystym. Prawo do posługiwania się niemieckim tytułem zawodowym uzyskuje się po złożeniu egzaminu kwalifikacyjnego lub udokumentowaniu trzyletniego stażu pracy w zakresie prawa niemieckiego. Mimo, iż wymogi warunkujące uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu są stosunkowo niskie, w praktyce (przynajmniej na terenie byłej NRD) zjawisko zakładania kancelarii przez adwokatów z Polski czy też pozostałych nowych krajów członkowskich UE jest znikome. Powodem takiego stanu rzeczy może być bardzo duża liczba adwokatów w stosunku do liczby mieszkańców oraz fakt, iż na przestrzeni ostatnich lat rynek usług adwokackich został dosłownie „zalany” młodymi prawnikami rozpoczynającymi pracę w tym zawodzie. Sytuacja ekonomiczna niemieckiej adwokatury uległa w ciągu ostatnich pięciu lat znacznemu pogorszeniu, jednak pewien potencjał możliwości dla adwokatów zagranicznych oferują niektóre duże skupiska miejskie.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Honoraria adwokackie

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Honoraria adwokackie w Niemczech

Regulacje prawne

Kwestię wynagrodzenia adwokackiego w Niemczech reguluje Ustawa o honorariach adwokackich – w skrócie RVG. RVG dotyczy wszystkich płatnych czynności adwokackich począwszy od doradztwa, reprezentacji pozasądowej i czynności sądowych, a na czynnościach egzekucyjnych skończywszy.

Wysokość opłat (w skrócie)

Wysokość opłat przewidzianych w RVG zależy najczęściej od wartości przedmiotu czynności, np. w sprawach cywilnoprawnych i administracyjnych. Rozróżnia się opłaty ramowe i opłaty wartościowe.

W trybie pozasądowym stosowane są najczęściej opłaty ramowe. W sprawach z zakresu prawa karnego oraz w sprawach dotyczących wykroczeń opłaty ramowe stosuje się również w trybie sądowym. W przypadku opłat ramowych adwokat może ustalać wysokość honorarium w określonym przedziale wysokości wedle własnego uznania.

W trybie sądowym stosuje się – np. w sprawach cywilnych i administracyjnych – tzw. opłaty stałe. W tym wypadku ich wysokość nie podlega uznaniowości adwokata ani sądu. Jeżeli pobierana jest opłata, to w określonej wysokości. Za złożenie pozwu pobierana jest tzw. opłata proceduralna o współczynniku 1,3. Z tytułu udziału w rozprawie ustnej pobierana jest (jednorazowo niezależnie od ilości rozpraw) tzw. opłata terminowa o współczynniku 1,2. Na podstawie współczynnika oraz wartości przedmiotu sprawy adwokat w oparciu o tabelę ustala wysokość opłat. Oprócz opłat adwokat może żądać ryczałtowej rekompensaty poniesionych przez siebie kosztów (opłaty pocztowe, telefony) w wysokości 20,00 €, co możliwe jest zarówno w trybie sądowym jak i w trybie pozasądowym.

Jeżeli wartość przedmiotu sporu wynosi 5.000,00 €, to honorarium adwokata podejmującego czynności w typowej sprawie dotyczącej wypadku drogowego (bez ugody ze stroną przeciwną) wyniesie np. w trybie pozasądowym łącznie 477,11 €, a w trybie sądowym 896,10 €. W tym wypadku możliwa jest do ustalenia dokładna wysokość opłat.

Ustalenia odmiennej treści

W trybie sądowym RVG ma charakter wiążący połowicznie. Oznacza to, iż adwokat oraz klient nie mogą ustalić między sobą niższych opłat. Opłaty wyższe są możliwe i są na porządku dziennym głównie w sprawach gospodarczych (np. stawki godzinowe do 500,00 € w większości dużych kancelarii). Porozumienia uzależniające honorarium od powodzenia sprawy są niedozwolone i z tego względu rzadko spotykane w praktyce.

Finansowanie opłat przez państwo

Mandanci dysponujący niewielkimi dochodach mogą uzyskać poradę adwokata oraz pomoc w formie reprezentacji pozasądowej wnosząc opłatę w wysokości 10,00 € i przedkładając tzw. zaświadczenie o prawie do pomocy prawnej. Adwokat zobowiązany jest udzielić takiej osobie pomocy. Za wyświadczoną usługę doradztwa otrzymuje on od państwa dodatkowo 30,00 €, a za reprezentację pozasądową 70,00 € wraz z ryczałtem z tytułu poniesionych kosztów. Jeżeli spór prowadzony jest na drodze sądowej, mandant może ubiegać się o tzw. zwolnienie z kosztów procesowych. W takim wypadku opłaty należne w oparciu o RVG (są wówczas nieco niższe) pokrywa państwo. W tym celu jednak objęcie reprezentacji musi mieć widoki na powodzenie. Również cudzoziemcy nie mieszkający w Niemczech (np. Polacy) mogą uzyskać zwolnienie z kosztów procesu prowadzonego przed niemieckim sądem.

Konsekwencje w praktyce:

Dzięki możliwości ustalenia wysokości opłat adwokackich – również w trybie pozasądowym – w Niemczech przyjęło się orzecznictwo, iż także w trybie pozasądowym opłaty adwokackie zwracane są przez stronę przeciwną. Do przypadków takich zalicza się np. zaleganie z płatnością przez stronę przeciwną (udzielenie zlecenia adwokatowi musi mieć miejsce po wystąpieniu zwłoki), odpowiedzialność wynikająca z popełnionego czynu karalnego (np. wypadek drogowy lub uszkodzenie ciała) lub prowadzenie spraw bez upoważnienia (np. w przypadku upomnienia wystosowanego w związku z naruszeniem zasad konkurencji).

Fakt, iż niedopuszczalne są porozumienia uzależniające honorarium od powodzenia sprawy, stanowi problem dla części adwokatów. Zakaz ten dotyczy wyłącznie adwokatów. Firmom ubezpieczeniowym wolno na przykład finansować koszty procesowe w zamian za udział w ewentualnym zysku. Rozwiązanie takie stosuje się w praktyce od kilku lat, jednak wchodzi ono w rachubę najczęściej w przypadkach, gdy wartość przedmiotu sporu jest bardzo wysoka (od 50.000 €).

Obecnie w Niemczech coraz więcej spraw finansowanych jest w ramach zwolnienia z kosztów procesowych. Jest to jednak opłacalne tylko w przypadkach wyższej wartości przedmiotu sporu (ponad 3.000 €). W nowych krajach związkowych prawie wszystkie sprawy rozwodowe i alimentacyjne finansowane są na drodze zwolnienia z kosztów procesowych. Państwo zamierza to jednak zmienić i chce zaostrzyć kryteria w zakresie zwolnień z kosztów procesowych.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Prawo zawodowe adwokatów w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Prawo zawodowe adwokatów w Niemczech

Prawo zawodowe adwokatów w Niemczech uregulowane jest w kilku ustawach. Należy do nich Federalny regulamin adwokacki (BRAO), Regulamin zawodowy (BORA) oraz Regulamin adwokatów wyspecjalizowanych (FAO). Na szczeblu międzynarodowym Zasady wykonywania zawodu przez adwokatów w Unii Europejskiej obowiązuje Kodeks etyki adwokatów Unii Europejskiej w wersji z dnia 28.11.1998 r. (CCBE).

Adwokat w Niemczech musi – podobnie jak adwokat w Polsce – przestrzegać różnych obowiązków zawodowych. Do podstawowych obowiązków adwokata w Niemczech należy zachowanie niezależności zawodowej, zachowanie milczenia, obowiązek rzeczowości, zakaz reprezentowania sprzecznych interesów oraz rzetelność względem powierzanych mu środków finansowych i wartości majątkowych. Oprócz wymienionych podstawowych obowiązków istnieje jeszcze wiele innych uregulowań, które zostaną tu przedstawione jedynie w krótkim zarysie.

1. Obowiązek zachowania milczenia – adwokat niemcy

Adwokat ma obowiązek, a także prawo zachowania milczenia. Obowiązek zachowania milczenia – dotyczący w szczególności informacji o charakterze niejawnym powierzanych adwokatowi przez klienta – odnosi się z zasady do wszystkich. Oznacza to, iż obejmuje on także współpracowników oraz członków własnej rodziny. Prawo zachowania milczenia dotyczy przede wszystkim przypadków, w których adwokat miałby na przykład ujawnić organom ścigania informacje uzyskane w związku z reprezentacją klienta. W takim wypadku adwokatowi przysługuje prawo odmowy zeznań.

2. Niezależność zawodowa

Adwokat w Niemczech nie może nawiązywać relacji zagrażających jego zawodowej niezależności. Chodzi tu przede wszystkim o niezależność ekonomiczną adwokata. W przeciwieństwie do zasad obowiązujących w Polsce w Niemczech dozwolonym jest, aby adwokat pracował w charakterze zatrudnionego na rzecz innego adwokata. Ustawa przewiduje jednak, iż jest do dopuszczalne wyłącznie na stosownych warunkach ekonomicznych, tzn. że adwokat pracujący w charakterze zatrudnionego musi otrzymywać wynagrodzenie w rozsądnej wysokości. W praktyce warunek ten jednak nie zawsze jest spełniony. W dalszej kolejności istotnym jest, aby adwokat nie był ekonomicznie uzależniony od swojego klienta. Uwzględniając takie stanowisko w Niemczech wprowadzono ustawowy zakaz stosowania honorariów uzależnionych od powodzenia prowadzonych spraw.

Adwokat musi otrzymać swoje honorarium niezależnie od wyniku procesu zachowując tym samym finansową niezależność od klienta. Niedawno jednak ustawowy przepis zakazujący stosowanie honorariów uzależnionych od wyniku sprawy uznany został przez Federalny Trybunał Konstytucyjny za niedopuszczalny. Stwierdzono, iż stanowi on niedopuszczalne ograniczenie swobody wykonywania zawodu. Ustawodawca został tym samym zobowiązany do przyjęcia nowej regulacji prawnej w tym zakresie. Należy przypuszczać, iż zakaz ten zostanie w przyszłości przynajmniej częściowo zniesiony. Jednak do czasu przyjęcia nowej regulacji umowy pomiędzy adwokatami a klientami przewidujące wypłatę honorarium w zależności od powodzenia sprawy są niedopuszczalne.

3. Obowiązek rzeczowości

Adwokat zobowiązany jest do rzeczowego zachowania w stosunku do osób trzecich oraz innych adwokatów. Właściwie powinno być to oczywiste, lecz w Niemczech ze względu na stosunkowo dużą liczbę adwokatów w praktyce często dzieje się inaczej. Szczególnie w „prawniczych“ aglomeracjach, gdzie konkurencja jest bardzo duża, np. w Berlinie, adwokaci coraz częściej pozwalają sobie na nierzeczowe wypowiedzi przed sądem bądź w pismach, aby wywrzeć wrażenie na kliencie. Obowiązek rzeczowości obejmuje również zakaz świadomego rozpowszechniania informacji niezgodnych z prawdą.

4. Zakaz reprezentowania sprzecznych interesów

Adwokat nie może reprezentować stron wyznających sprzeczne interesy. Oznacza to, iż adwokat w przypadku potencjalnego konfliktu interesów musi zrezygnować z powierzonego mu mandatu. W praktyce jednak zakaz ten często jest naruszany, kiedy to na przykład w sprawach rozwodowych obojgu małżonkom udziela się porady, a później reprezentuje jednego z małżonków przed sądem występując przeciwko drugiemu z małżonków. Również w sprawach karnych i sprawach dotyczących wypadków drogowych zakaz ten w praktyce nie zawsze jest przestrzegany.

5. Gospodarowanie powierzonymi środkami finansowymi

Adwokat ma obowiązek rzetelnego gospodarowania środkami finansowymi i wartościami majątkowymi klienta. Adwokat ma na przykład obowiązek bezzwłocznego wydania klientowi obcych środków finansowych. Jednak w praktyce właśnie ten nakaz często jest naruszany.

Pozostałe normy zawodowe – adwokat niemcy

1. Doskonalenie zawodowe

Adwokat ma obowiązek podnoszenia swoich kwalifikacji zawodowych. W praktyce obowiązek ten nie jest weryfikowany. Wyjątek stanowią tzw. adwokaci wyspecjalizowani. Muszą oni w regularnych odstępach czasu przedkładać stosowne dokumenty potwierdzające uczestnictwo w kursach i szkoleniach.

2. Reklama

Niegdyś – podobnie jak w Polsce – adwokatów obowiązywał zakaz reklamy dopuszczający wyjątki jedynie w określonych przypadkach (otwarcie kancelarii) i na ścisłych warunkach. Obecnie reklama zasadniczo jest dozwolona, jeżeli ma charakter rzeczowy. Reklama nie może odwoływać się do wysokości uzyskiwanych przychodów ani zawierać nierzeczowych treści. W praktyce wygląda to często tak, że podaje się nazwę kancelarii, adres i numer telefonu, a dodatkowo wyszczególnia się dziedziny, w jakich specjalizuje się dany adwokat lub kancelaria. Reklam nadawanych w telewizji bądź radiu praktycznie się nie obserwuje. W przeciwieństwie do Stanów Zjednoczonych w Niemczech adwokaci prawie nigdy nie ogłaszają się w telewizji ani w radiu.

3. Specjalizacja adwokacka

W Niemczech od lat obserwuje się bardzo silną tendencję do specjalizacji adwokatów w określonych dziedzinach. Spowodowane jest to przede wszystkim faktem, iż w wielkich aglomeracjach, takich jak na przykład Berlin, Monachium czy Frankfurt nad Menem, panuje bardzo duża konkurencja. Odpowiedzią adwokatów na taki stan rzeczy jest specjalizacja w określonych dziedzinach prawa. Ustawodawca w 1986 roku zareagował na to stosownie wprowadzając ponownie tzw. specjalizacje adwokackie. Zgodnie z tym zamysłem adwokat specjalizujący się w określonych dziedzinach prawa może określać się mianem adwokata-specjalisty w danej dziedzinie, jeżeli ukończył z powodzeniem teoretyczny kurs i dodatkowo wykaże, iż prowadził określoną liczbę spraw w tej konkretnej dziedzinie. Początkowo funkcjonowały jedynie specjalizacje adwokackie w zakresie prawa podatkowego, prawa socjalnego, prawa administracyjnego i prawa pracy.

Ponieważ jednak wśród adwokatów mocno krytykowano fakt funkcjonowania specjalizacji tylko w pewnych określonych dziedzinach z pominięciem innych obszarów, takich jak na przykład prawo komunikacyjne, mimo iż również ta dziedzina wymaga specjalizacji, ustawodawca dopuszcza obecnie również funkcjonowanie specjalizacji adwokackich w innych dziedzinach. Są to specjalizacje w zakresie prawa autorskiego i medialnego, prawa informatycznego, prawa budowlanego i architektonicznego, prawa spadkowego, prawa rodzinnego, przemysłowych praw ochronnych, prawa handlowego i prawa spółek, prawa upadłościowego, prawa medycznego, prawa najmu i własności mieszkaniowej, prawa karnego, prawa transportowego i spedycyjnego, prawa komunikacyjnego i prawa ubezpieczeniowego.

Daje się zaobserwować, że klienci stają się coraz bardziej wymagający, jeśli chodzi o specjalizację. Obecnie klienci z góry poszukują adwokatów specjalizujących w konkretnych dziedzinach, a w dużych aglomeracjach stało się normą, iż klienci nie korzystają z porad jednej kancelarii w kilku sprawach, lecz powierzają je różnym wyspecjalizowanym adwokatom. W rezultacie specjalizacja doprowadziła do tego, że pojedynczy adwokaci – przynajmniej w dużych aglomeracjach – często zajmują się jedną dziedziną prawa, np. prawem karnym, prawem rodzinnym czy prawem komunikacyjnym. Większe kancelarie starają się przyjmować adwokatów posiadających możliwie jak najwięcej specjalizacji. Należy tu jednak zaznaczyć, że adwokat może zdobyć maksymalnie dwie specjalizacje.

Specyfika adwokackiego prawa zawodowego w Niemczech

Charakterystycznym elementem niemieckiego prawa zawodowego jest ponadto fakt, iż doradztwo prawne podlega daleko idącej reglamentacji. Tzw. ustawa o doradztwie prawnym zezwala na wykonywanie usług w zakresie doradztwa prawnego zasadniczo jedynie adwokatom. Z tego względu działalność związaną z obsługą prawną – z pominięciem nielicznych wyjątków (ochrona konsumenta, organizacje zrzeszające najemców, firmy windykacyjne) mogą z zasady wykonywać jedynie adwokaci. Inną szczególną cechą był fakt, iż adwokat mógł występować przed naczelnymi sądami krajowymi dopiero po upływie pięciu lat od uzyskania prawa do wykonywania zawodu adwokata. Jednak niedawno uległo to zmianie. Zwykły adwokat nie może występować przed Trybunałem Federalnym. Uprawnienia takie posiadają jedynie adwokaci o specjalnych kompetencjach (są to adwokaci dopuszczeni do współpracy z Trybunałem Federalnym, jest ich ok. 20).

Ww. szczególne elementy stały się ostatnio przedmiotem poważnej krytyki ze strony Unii Europejskiej. Z tego względu w niemieckim ustawodawstwie nastąpią wkrótce stosowne zmiany, dzięki czemu osoby trzecie otrzymają wcześniej możliwość wykonywania doradztwa prawnego oraz reprezentacji. Monopol adwokatury na doradztwo prawne nie zostanie jednak zniesiony. Doradztwo prawne w swojej kluczowej części będzie również w przyszłości zastrzeżone wyłącznie dla adwokatów. Możliwość prowadzenia doradztwa prawnego przez osoby trzecie będzie dopuszczalna w dziedzinach pomocniczych (bankowość, ubezpieczenia itp.).

Ponadto w Niemczech istniał tzw. zakaz posiadania podwójnego miejsca pracy. Oznaczał on, iż adwokat mógł prowadzić kancelarię tylko w jednej miejscowości. Gdyby sam chciał prowadzić kancelarię również w innej miejscowości, to według obowiązującego w Niemczech prawa zawodowego nie było to możliwe. Również to zostało już zmienione.

Reasumując można stwierdzić, iż prawo zawodowe adwokatów w Republice Federalnej Niemiec w ciągu ostatnich lat uległo w znacznej części daleko idącej liberalizacji. W pewnych dziedzinach, na przykład w doradztwie podatkowym i w kwestiach reprezentacji, polskie prawo zawodowe jest raczej bardziej liberalne. Z drugiej strony należy stwierdzić, że daleko idąca specjalizacja adwokatów w Niemczech nastąpiła po to, aby lepiej radzić sobie z konkurencją rekrutującą się z innych grup zawodowych, np. z strony doradców podatkowych i ubezpieczycieli. Ponadto – w związku z rosnącą liczbą adwokatów – widoczna jest również tendencja ciągłego wzrostu wielkości kancelarii w dużych miastach. W Niemczech stało się normą, iż średnie firmy reprezentowane są przez kancelarie prawne prowadzone przez 10 adwokatów. Natomiast duże niemieckie przedsiębiorstwa korzystają obecnie prawie wyłącznie z usług międzynarodowych kancelarii prawnych. Praktycznie wykluczone jest, aby pojedynczy adwokat – z wyjątkiem spraw karnych – reprezentował dużą firmę.

A. Martin – Szczecin – prawnik niemiecki

Prokuratorzy w Niemczech

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Prokuratorzy w Niemczech

1. Kształcenie w zawodzie prokuratora w Niemczech

Wykształcenie prawnicze niezbędne w celu zdobycia zawodu prokuratora rozpoczyna się podobnie jak w Polsce studiami prawniczymi. Studia trwają od 4 do 5 lat i kończą się egzaminem państwowym pierwszego stopnia, czym różnią się od studiów w Polsce. Następnym etapem jest dwuletnia aplikacja (bez egzaminu wstępnego) przebiegająca jednakowo w przypadku sędziów, adwokatów i prokuratorów.

2. Wizerunek i wynagrodzenie prokuratorów w Niemczech

W Niemczech zawód prokuratora cieszy się uznaniem wśród prawników, m.in. dlatego, że prokurator – przynajmniej na początku – zarabia znacznie więcej niż początkujący adwokat. Tylko najlepsi spośród tych, którzy pomyślnie zdali egzamin państwowy drugiego stopnia, zostaną powołani na prokuratorów. Przyjęcie do służby państwowej następuje na okres próbny 3 lat.

Po upływie tego okresu prokurator uzyskuje dożywotnio status urzędnika państwowego. Początkujący prokurator otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze rzędu 3.000 euro (grupa uposażenia R1). Miesięczne wynagrodzenie prokuratorów pełniących funkcje kierownicze waha się (w zależności od wieku i pozycji) pomiędzy 4.000 a 6.000 euro.

3. Struktura organizacyjna prokuratur w Niemczech i obowiązek stosowania się do odgórnych poleceń

Ustawowo pomiędzy sędziami a prokuratorami nie ma zależności hierarchicznej. Prokurator działa w sposób rzeczowo niezależny, jest jednak związany poleceniami prokuratora pełniącego wobec niego funkcję nadrzędną (np. prokuratora naczelnego). Znaczną część spraw powołani prokuratorzy prowadzą samodzielnie, oczywiście w oparciu o ogólne wytyczne.

Miarodajnym jest jednak stanowisko przełożonego (prokuratora naczelnego lub prokuratora generalnego/ministra sprawiedliwości). Odnośnie organizacji prokuratur w Niemczech należy wspomnieć, iż zgodnie z § 141 GWG (Ustawy o ustroju sądów) przy każdym sądzie powinna działać osobna prokuratura. W rzeczywistości jednak prokuratury utworzono prawie wyłącznie przy sądach krajowych. Obejmują one swoim zasięgiem działania zarówno dany sąd krajowy jak i sądy rejonowe działające w jego okręgu. Wyjątek stanowi Berlin oraz Frankfurt nad Menem, gdzie przy sądach rejonowych utworzone zostały odrębne prokuratury.

Prokuraturą o zasięgu ogólnokrajowym przy Trybunale Federalnym jest Prokuratura Federalna, której działalnością kieruje Federalny Prokurator Generalny.

4. Wzajemne relacje pomiędzy prokuraturami, sądami i adwokatami

W praktyce dzieje się z reguły tak, że podczas rozprawy głównej adwokaci mają przeciwko sobie zarówno sąd jak prokuratora. W większości przypadków nie uwidaczniają się na zewnątrz ścisłe relacje pomiędzy sędziami a prokuratorami. Podczas rozprawy głównej sędziowie krytykują także prokuratorów, na przykład jeżeli akt oskarżenia wykazuje wady bądź jeżeli prokurator zadaje świadkom niedopuszczalne pytania. Jednak ma to raczej miejsce sporadycznie. Sędziom zdecydowanie łatwiej przychodzi krytyka pod adresem adwokatów.

Daje się zaobserwować, że szczególnie u sędziów prowadzących sprawy karne zdolność okazywania dobrych manier często maleje wraz ze stażem zawodowym sędziego. Na niemieckiej sali sądowej ciałem dominującym jest bez wątpienia sąd. Krytyka osoby bądź pracy prokuratora na rozprawie jest raczej rzadkim zjawiskiem. Prokuratura ma obowiązek prowadzić śledztwo zarówno przeciwko jak i na korzyść oskarżonego, lecz często nasuwa się podejrzenie, że prokuratorzy wykonując swoją pracę koncentrują się na ustalaniu wyłącznie negatywnych okoliczności. Należy jednak również zaznaczyć, że w Niemczech ze względu na obciążenie prokuratury wielością spraw znaczna część postępowań przygotowawczych jest umarzana.

Jeżeli jednak dojdzie do rozprawy sądowej, perspektywa ulega diametralnej zmianie i wówczas prokuratura staje się tą stroną, która stara się nie dopuścić do umorzenia postępowania, o ile zależy to od jej decyzji. Sąd jest w większym stopniu skłonny zgodzić się na umorzenie postępowania, jeżeli istnieją przesłanki przemawiające za umorzeniem (gdy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego nie istnieje bądź istnieje jedynie nieznaczne podejrzenie o popełnienie czynu karalnego bądź wina oskarżonego jest niewielka). Jednak relacje pomiędzy adwokatami a prokuratorami nie wykazują większych negatywnych obciążeń. Zwykle nie stanowi problemu skontaktowanie się z prokuraturą w trakcie postępowania przygotowawczego. Dzwoniąc adwokat z reguły łączony jest bezpośrednio z prokuratorem, a rozmowa przebiega w rzeczowy sposób.

Gdy zostaje złożony wniosek o wgląd w akta sprawy, co ma miejsce prawie we wszystkich przypadkach, prokuratura po zakończeniu czynności dochodzeniowych przez policję przesyła akta sprawy do adwokata na adres jego kancelarii. Rzadko ma miejsce wgląd w akta sprawy na miejscu (czyli w prokuraturze). W przypadku umorzeń rzadko wymagana jest decyzja prokuratora naczelnego. W większości przypadków prokurator ma możliwość podjęcia samodzielnej decyzji w tym zakresie.

Problemem pod tym względem w Niemczech są jednak sprawy dotyczące przemycania ludzi oraz sprawy narkotykowe. W takich przypadkach prokuratura musi się trzymać jednoznacznych zaleceń zakazujących umorzenia postępowania bez podjęcia dalszych działań.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Zmiany w GmbH

Adwokat Niemcy Zakres usług Andreas Martin Kontakt

Zmiany w GmbH (2008)

01.11.2008 w Niemczech wejdzie w życie nowa ustawa o spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (GmbH). Inaczej niż w Polsce problematyka spółek z ograniczoną odpowiedzialnością została uregulowana w ustawie pozakodeksowej. Niemiecki ustawodawca znowelizował tę ustawę w celu przyspieszenia tworzenia nowych spółek z o. o. Cel ten zostanie osiągnięty poprzez wprowadzenie rozmaitych ułatwień. Z drugiej strony ustawodawca niemiecki chciał zlikwidować przewlekłość postępowania upadłościowego.

Główne zmiany w ustawie o sp. z o. o. dotyczą modernizacji prawa spółkowego. Są to przede wszystkim wprowadzenie tak zwanej „spółki z ograniczoną odpowiedzialnością 1- €” ( spółka przedsiębiorców/ Unternehmergesellschaft) oraz wprowadzenie wzorów protokołów , które sporządzane są przy zakładaniu nowej spółki z o. o. (GmbH).Wprowadzona do ustawodawstwa niemieckiego 01.11.2008r. spółka przedsiębiorców (Unternehmergesellschaft) z ograniczoną odpowiedzialnością jest rozwiązaniem konkurencyjnym dla angielskiej spółki Limited. Nie jest ona żadną nową formą prowadzenia działalności gospodarczej, tylko specjalnym rodzajem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , dla której obowiązujące są te same przepisy prawne. Dla tej formy prawnej ustawodawca nie wymaga żadnego kapitału minimalnego. Do założenia wystarczy 1 € (Ein-Euro-GmbH). Odpowiedzialność jest tak samo jak w sp. z o. o. ograniczona do wysokości kapitału zakładowego. Inaczej jednak niż w angielskiej spółce Limited wspólnik jest zobowiązany corocznie do przelania Ľ zysku rocznego na fundusz rezerwowy spółki, aż do osiągnięcia minimalnej kwoty kapitału zakładowego, która jest wymagany przez ustawodawcę niemieckiego dla sp. z o. o. tj. 25.000,00 €.

Ustawodawca zobowiązał zatem wspólników spółki przedsiębiorców do zgromadzenia kwoty minimalnego kapitału zakładowego. Nie ustanowił terminu, do którego wspólnik byłby zobowiązany wnieść minimalny kapitał zakładowy, w praktyce może się zdarzyć, że minimalny kapitał zakładowy nie zostanie w ogóle utworzony. Po osiągnięciu kwoty 25.000,00 € na funduszu rezerwowym kwota ta zostaje przelana na kapitał zakładowy spółki i w ten sposób powstaje noramlna spółka z ograniczona odpowiedzialnością. Od tego czasu firma przedsiębiorcy może zawierać dodatek spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. , a nie jak wcześniej spółka przedsiębiorców z ograniczoną odpowiedzialnością.

Ponadto ustawodawca niemiecki wprowadził podobnie jak w angielskiej Limited innowacyjne rozwiązanie jakim jest wprowadzenie wzorów protokołów dla założenia spółki. Za pomocą tych wzorów dozwolone jest założenie sp. z o. o. oraz spółki przedsiębiorców.

Wzór taki zawiera w sobie umowę spółki oraz powołanie prezesa zarządu. Należy jednak pamiętać, że wzór ten nadaje się tylko do standardowych, prostych przypadków. Wzorzec ten nie nadaje się jednak do bardziej skomplikowanych spraw jak wprowadzenie do umowy spółki klauzuli na wypadek śmierci wspólnika , czy klauzuli o wypowiedzeniu. Ustawa zawiera ograniczenie liczby założycieli sp. z o. o. (GmbH) do maksymalnie 3 osób. Większa liczba założycieli nie może posługiwać się tym wzorem . Do założenia spółki wymagane jest jeszcze notarialne poświadczenie umowy. Początkowo ustawodawca miał zamiar wprowadzenia wymogu notarialnego uwierzytelnienia podpisów wszystkich wspólników. Jednak odstąpiono od tego rozwiązania wprowadzając wymóg notarialnego poświadczenia umowy spółki. W Niemczech umowa razem z powołaniem prezesa zarządu oraz listą wszystkich wspólników spółki zostaje wniesiona elektronicznie bezpośrednio przez notariusza do rejestru handlowego. Obecnie możliwe są już tylko elektroniczne zgłoszenia. W Niemczech to zadanie przejął notariusz.

Dalszą zmianą niemieckiej ustawy o sp. z o. o. (GmbH) jest wysokość udziałów kapitałowych, która nie może wynosić więcej niż 100,00 € i musi być podzielna przez 50. W przyszłości udziały kapitałowe będą mogły wynosić 1 € i być podzielne przez jedno EURO.

W celu zlikwidowania nadużywania prawa ustawodawca niemiecki postanowił, że gdy sp. z o. o. (GmbH) nie ma prezesa zarządu wspólnicy zobowiązani są do ogłoszenia upadłości w sytuacji gdy spółka jest niewypłacalna lub nadmiernie zadłużona. Z tego względu prezes zarządu spółki zobowiązany jest dostarczyć do rejestru handlowego zawsze aktualną listę wspólników. Obowiązek ten dotyczy również notariusza.

Rechtsanwalt Andreas Martin

Szczecin

Adwokat Niemcy zakres usług Andreas Martin Kontakt

niemiecka Kancelaria Prawna w Szczecinie

Kancelaria w Szczecinie istnieje od 2005 roku.

Początkowo biuro mieściło się przy Alejach Wojska Polskiego. Później biuro zostało przeniesione na ulicę Grodzką.

Adres

Godziny otwarcia

Berlin

Adwokat Niemcy zakres usług Andreas Martin Kontakt

Kancelaria w Berlinie

Adres

Godziny otwarcia

Blankensee

Adwokat Niemcy zakres usług Andreas Martin Kontakt

Kancelaria w Blankensee

Adres

Godziny otwarcia

Pelnomocnictwo

Adwokat Niemcy zakres usług Andreas Martin Kontakt

Pełnomocnictwa

Wzór | Wypowiedzenie umowy o pracę w Niemczech

Adwokat Niemcy zakres usług Andreas Martin Kontakt

Wypowiedzenie umowy o pracę przez pracownika w Niemczech

Poniżej zamieszczamy wzór wypowiedzenia umowy o pracę przez pracownika w języku niemieckim (arbeitsrechtliche Kündigung po niemiecku) w formacie PDF.

“An den Arbeitgeber (Adresse)

Kündigung

Sehr geehrte Damen und Herren,

hiermit kündige ich das zwischen uns bestehende Arbeitsverhältnis unter Einhaltung der gesetzlichen Kündigungsfrist zum …., hilfsweise kündige ich zum nächstmöglichen Zeitpunkt.

Ich bitte um Bestätigung des Kündigungstermins und des Zugangs der Kündigung.

Ort, den …………. (Datum)

…………………………………… (Unterschrift)”"

Uwagi

stateDiagram-v2
	Wypowiedzenie --> zwykłe
	Wypowiedzenie --> nadzwyczajne
	

okres wypowiedzenia dla pracujących na czas określony

Noteuwaga Pracownik i pracodawca mogą uzgodnić krótszy termin wypowiedzenia jeśli te terminy są dla nich za długie.

wyjątki - okres wypowiedzenia

• układ zbiorowy (Tarifvertrag)
• umowy o pracę (Arbeitsvertrag)

Inforegulacja prawna § 622 kodeksu cywilnego

FAQ - NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA

Poniżej odpowiadam na często zadawane pytania dotyczące wypowiedzenia umowy o pracę w Niemczech.

1. Czy można wypowiedzieć się w Niemczech ustnie?

   Nie, wypowiedzenie ustne jest nieważne.

2. Czy wypowiedzenie umowy przez e-mail lub przez WhatsApp jest ważne?

   Nie, takie wypowiedzenie jest nieważne.

3. Czy trzeba podać powód wypowiedzenia w Niemczech?

   Nie, pracownik nie musi mieć powodu do zwykłego zwolnienia z pracy w Niemczech.

4. Czy niemiecki pracodawca musi potwierdzić otrzymanie wypowiedzenia?

   Nie, zgodnie z prawem niemieckim pracodawca nie musi potwierdzać otrzymania wypowiedzenia.

5. Jaki okres wypowiedzenia obowiązuje?

   Nie, zgodnie z prawem niemieckim pracodawca nie musi potwierdzać otrzymania wypowiedzenia.

6. Gdzie znaleźć właściwy okres wypowiedzenia?

   Ustawowy okres wypowiedzenia można znaleźć w § 622 BGB.

7. Jaki jest ustawowy okres wypowiedzenia w przypadku wypowiedzenia przez pracownika w Niemczech?

   Die gesetzliche Kündigungsfrist beträgt 4 Wochen zum 15. eines Monats oder zum Monatsende.

8. Czy są jakieś odstępstwa od okresu wypowiedzenia?

   Tak, w przypadku innych okresów wypowiedzenia zawartych w układzie zbiorowym lub w umowie o pracę.

Uwolnienie marihuany w Niemczech od kwietnia 2024 r.

Uwolnienie marihuany w Niemczech od kwietnia 2024r.

Od 1 kwietnia 2024 roku w Niemczech wchodzi w życie nowe prawo, które legalizuje konsumpcję cannabisu dla dorosłych. Decyzja ta jest wynikiem długiej debaty i ma na celu ograniczenie nielegalnego rynku cannabisu, kontrolę jakości produktu oraz wzmocnienie ochrony zdrowia i młodzieży. Oto kilka kluczowych punktów nowego prawa dotyczącego cannabisu:

• Legalizacja konsumpcji i posiadania: Dorosłym będzie dozwolone posiadanie do 25 gramów suszonego cannabisu w przestrzeni publicznej oraz do 50 gramów w przestrzeni prywatnej. Ponadto, będzie dozwolona prywatna uprawa do trzech roślin cannabisu do własnego użytku.
• Stowarzyszenia uprawowe: Możliwe będzie tworzenie niekomercyjnych stowarzyszeń do wspólnej uprawy cannabisu i kontrolowanego przekazywania go członkom do użytku własnego. Takie stowarzyszenia mogą liczyć do 500 członków i muszą przestrzegać ścisłych przepisów.
• Ochrona dzieci i młodzieży: Posiadanie i konsumpcja cannabisu przez nieletnich pozostaje zabroniona. Istnieją również specjalne regulacje dla młodych dorosłych do 21 roku życia, w tym mniejsze ilości wydawane i zmniejszone stężenia THC.
• Zakaz reklamy: Wprowadzony zostanie ogólny zakaz reklamy i sponsoringu cannabisu do konsumpcji oraz stowarzyszeń uprawowych.
• Edukacja i prewencja: Wzmocnione zostaną działania edukacyjne dotyczące konsumpcji cannabisu, w celu ochrony i informowania szczególnie młodzieży.

Rząd federalny w Niemczech

Rząd federalny argumentuje, że dotychczasowa polityka narkotykowa dotycząca konsumpcji cannabisu osiągnęła swoje granice. Konsum wzrastał pomimo zakazów, a cannabis z czarnego rynku często niesie ze sobą ryzyko zdrowotne. Nowe prawo ma przyczynić się do poprawy ochrony zdrowia i ograniczenia nielegalnego rynku.

Zmiana kierunku w niemieckiej polityce narkotykowej

Ta reforma stanowi znaczącą zmianę w niemieckiej polityce narkotykowej, mającą na celu dekryminalizację i regulację obrotu cannabisem, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony młodych ludzi.

Dowiedz się więcej:

• Kiedy w Niemczech przyznaje się obrońcę z urzędu?
• niemieckie prawo karne
• Czy Polacy w Niemczech są poszkodowanymi w postępowaniu karnym?
• Zasady niemieckiego prawa karnego
• Kiedy w Niemczech przyznaje się obrońcę z urzędu?

Jaka jest kara za jakie przestępstwo w Niemczech?

Wymiar kary w niemieckim prawie

Wymiar kary w niemieckim prawie karnym to proces regulowany przez różne przepisy prawne, mający na celu ustalenie sprawiedliwej i adekwatnej kary dla sprawcy. Sąd musi wziąć pod uwagę wszystkie istotne okoliczności indywidualnego przypadku, aby określić odpowiednią karę. Niektóre ważne paragrafy, które często znajdują zastosowanie w tym kontekście, to:

• § 46 Kodeksu Karnego (Zasady wymiaru kary): Stanowi podstawę wymiaru kary i określa, że sąd musi wziąć pod uwagę winę sprawcy jako podstawę do wymiaru kary. Należy uwzględnić skutki, jakie kara będzie miała dla przyszłego życia sprawcy w społeczeństwie.

• § 47 Kodeksu Karnego (Krótka kara pozbawienia wolności tylko w wyjątkowych przypadkach): Reguluje warunki, pod którymi można orzec krótką karę pozbawienia wolności, co podkreśla znaczenie alternatywnych środków karnych, takich jak kary pieniężne.

• § 49 Kodeksu Karnego (Złagodzenie ustawowej kary): # Opisuje warunki, pod którymi można złagodzić ustawową karę, na przykład w przypadku mniej poważnych czynów.

• § 56 Kodeksu Karnego (Zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na próbę): Pozwala sądowi zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności na próbę pod pewnymi warunkami, co odgrywa ważną rolę przy decydowaniu o faktycznym odbyciu kary pozbawienia wolności.

W wymiarze kary uwzględnia się również skruchę czynną (choć niektóre przestępstwa mają wyraźne przepisy dotyczące tego, jak zdrada stanu, podpalenie itd.), zaliczenie aresztu śledczego, uwzględnienie błędów w postępowaniu oraz wpływ naprawienia szkody. Ponadto, zagraniczne wyroki sądowe są uwzględniane w wymiarze kary pod pewnymi warunkami, co jest regulowane przez krajowe ustawodawstwo i międzynarodowe decyzje ramowe.

Wniesienie rewizji z powodu błędu w wymiarze kary jest wymagające, ponieważ sąd rewizyjny może interweniować tylko w przypadku błędu prawnego, na przykład gdy sąd pierwszej instancji oparł się na niewłaściwym zakresie kary lub jego rozważania dotyczące wymiaru kary były wewnętrznie wadliwe.

Dla głębszego zrozumienia tych aspektów i konkretnych przypadków zastosowania zaleca się bezpośrednie odniesienie do wymienionych paragrafów Kodeksu Karnego (StGB) lub konsultację z prawniczą literaturą fachową i komentarzami do niemieckiego prawa karnego.

Tabela kar w Niemczech

Prawnik

Niemiecki prawnik ds. Prawa karnego może pomóc w obronie polskiego oskarżonego przed niemieckim sądem karnym.

Dowiedz się więcej:

• Kiedy w Niemczech przyznaje się obrońcę z urzędu?
• niemieckie prawo karne
• Czy Polacy w Niemczech są poszkodowanymi w postępowaniu karnym?
• Zasady niemieckiego prawa karnego
• Kiedy w Niemczech przyznaje się obrońcę z urzędu?

Kiedy w Niemczech przyznaje się obrońcę z urzędu?

Kiedy w Niemczech przyznaje się obrońcę z urzędu?

W Niemczech adwokat z urzędu nie przysługuje w przypadku każdego przestępstwa, ale tylko w szczególnych przypadkach.

Prawo do adwokata z urzędu jest uregulowane w § 140 kodeksu postępowania karnego.

polskojęzyczny prawnik

Polskim oskarżonym wyznaczany jest również obrońca z urzędu, jeśli spełnione są odpowiednie wymogi. Oskarżony może w tym celu zaproponować niemieckiego adwokata.

Sądy zazwyczaj wybierają obrońcę, który mówi również po polsku. W przeciwnym razie wyznaczany jest tłumacz.

adwokat z urzędu

W Niemczech obrońca z urzędu jest zwykle przyznawany w następujących okolicznościach:

• Ciężar zarzutu: Przy szczególnie ciężkich przestępstwach, takich jak np. morderstwo czy zabójstwo, zazwyczaj jest przyznawany obrońca z urzędu.

• Wysokość kary: Gdy spodziewana kara jest bardzo wysoka, szczególnie w przypadku grożącej kary pozbawienia wolności na rok lub dłużej.

• Złożoność sprawy i praw: Gdy sprawa jest prawnie lub faktycznie szczególnie skomplikowana.

• Niemożność obrony: Gdy oskarżony z powodu swojego stanu psychicznego lub fizycznego nie jest w stanie samodzielnie się bronić.

• Konieczność przeprowadzenia dowodów: Gdy konieczne jest przeprowadzenie dowodów, których bez pomocy obrońcy oskarżony nie byłby w stanie samodzielnie przeprowadzić.

• Konflikt interesów: Gdy w przypadku wielu oskarżonych występuje konflikt interesów i konieczni są oddzielni obrońcy.

• Nieletni oskarżeni: W przypadku nieletnich (osób poniżej 18 roku życia) często jest obligatoryjne powołanie obrońcy, szczególnie gdy grozi im kara pozbawienia wolności.

• Przedłużenie aresztu śledczego: Również w przypadku przedłużenia aresztu śledczego powyżej określonego czasu może być zarządzona obrona z urzędu.

Ważne jest, aby zauważyć, że te kryteria nie są stosowane w sposób ścisły we wszystkich przypadkach i decyzja ostatecznie leży w gestii sądu.

Kto decyduje o powołaniu obrońcy z urzędu?

Decyzję o powołaniu obrońcy z urzędu w Niemczech podejmuje sędzia. Decyzja ta jest zazwyczaj podejmowana w ramach postępowania karnego przed właściwym sądem. Sędzia ocenia, czy zachodzą warunki konieczności obrony, takie jak ciężar zarzutu, złożoność sprawy lub niemożność oskarżonego do obrony własnej.

niemiecki sąd karny wyznacza obrońcę z urzędu

W niektórych sytuacjach zalecenie powołania obrońcy z urzędu może nastąpić już w toku śledztwa przez prokuraturę, zwłaszcza jeśli służy to skutecznej obronie oskarżonego. Ostateczna decyzja należy jednak do sądu.

Gdy sąd stwierdzi potrzebę obrony z urzędu, powołuje się adwokata jako obrońcę z urzędu. Oskarżony ma prawo wskazać preferowanego adwokata, pod warunkiem że ten zgadza się na przejęcie obowiązków obrońcy z urzędu. Jeśli oskarżony nie wskaże adwokata, lub wskazany adwokat odmówi przejęcia sprawy, sąd wybiera odpowiedniego obrońcę."

Czy pomoc prawna jest dostępna dla oskarżonych w postępowaniu karnym w Niemczech?

W Niemczech dla oskarżonego w postępowaniu karnym nie ma bezpośrednio pomocy prawnej, takiej jak znana jest w postępowaniu cywilnym. Zamiast tego istnieją inne formy wsparcia finansowego dla oskarżonych, którzy nie mogą pozwolić sobie na adwokata:

1. Obrońca z urzędu: Jak już wspomniano, w pewnych poważnych lub złożonych sprawach, sąd wyznacza obrońcę z urzędu, którego koszty pokrywa państwo.

2. Koszty postępowania: Jeśli oskarżony zostanie uniewinniony, zazwyczaj państwo przejmuje koszty procesu, w tym koszty własnego adwokata wybranego przez oskarżonego.

3. W przypadku skazania: Jeśli oskarżony zostanie skazany, zwykle musi pokryć koszty procesu, wydatki świadków oraz własne koszty adwokackie. W pewnych przypadkach sąd może jednak zdecydować, że oskarżony pokryje tylko część kosztów lub żadnych z nich, szczególnie gdy jego sytuacja finansowa na to nie pozwala.

Nie ma zatem pomocy prawnej w tradycyjnym rozumieniu, ale system zapewnia, że nawet osoby o słabszej sytuacji finansowej mają dostęp do reprezentacji prawnej i sprawiedliwego procesu.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo karne
• Czy Polacy w Niemczech są poszkodowanymi w postępowaniu karnym?
• Zasady niemieckiego prawa karnego
• Kiedy w Niemczech przyznaje się obrońcę z urzędu?

Poradnictwo prawne w niemieckim prawie pracy - co warto wiedzieć!

Poradnictwo prawne w niemieckim prawie pracy - co warto wiedzieć - niemiecka Kancelaria w Szczecinie i Berlinie

Najważniejsze na początek:

1. • Poradnictwo prawne w Niemczech może być udzielane tylko przez adwokata (patrz Ustawa o Doradztwie Prawnym).
2. • Zwróć uwagę na specjalizację w prawie pracy, np. u specjalisty prawa pracy.
3. • Koszty poradnictwa należy ustalić z góry.
4. • Bezpłatne poradnictwo prawne jest wyjątkiem, a nie regułą; tak jest również w Berlinie.
5. • Przed konsultacją prawną należy zadzwonić na infolinię ds. szkód swojego ubezpieczenia prawnego.
6. • Przed rozmową warto spisać najważniejsze pytania i zastanowić się nad celami.

Porada prawna

Poradnictwo prawne u adwokata kosztuje pieniądze, dlatego warto się do niego przygotować.

Efektywne poradnictwo przez przygotowanie

Aby zapewnić efektywne poradnictwo prawne, ważne jest, aby pracownik był dobrze przygotowany. Takie przygotowanie może być krótkie, np. w prostych sprawach.

Zapisywanie pytań do adwokata

Zawsze radzę klientom, aby dzień przed konsultacją spisali pytania, które są dla nich ważne. Następnie, podczas konsultacji, należy zacząć od najważniejszych punktów. Często pracownik jest zdenerwowany i może zapomnieć o niektórych pytaniach, które później mogą okazać się bardzo ważne. Dlatego przygotowanie do poradnictwa jest sensowne.

Jaki jest cel prawny

Klient powinien zastanowić się, jaki ma cel. Poradnictwo nie jest samo w sobie celem, ale zawsze stoi za nim jakaś intencja i cel. Nad tym należy się zastanowić przed rozmową z adwokatem.

Bezpłatne poradnictwo prawne u adwokata w Niemczech ds. prawa pracy?

Ważne jest także wiedzieć, że normalnym przypadkiem jest, że poradnictwo prawne kosztuje pieniądze. Adwokat musi poświęcić czas i odpowiada za swoje porady, dlatego ma prawo do honorarium adwokackiego.

Bezpłatne poradnictwo prawne jest wyjątkiem

Jeśli nic innego nie zostanie uzgodnione w kwestii opłat, poradnictwo jest płatne przez klienta. W praktyce jednak wielu klientów oczekuje bezpłatnego poradnictwa, co nie jest zgodne z prawdą. Istnieją prawnicy, także specjaliści prawa pracy, którzy oferują bezpłatne poradnictwo prawne.

Koszty niemieckiego adwokata opierają się na RVG (ustawie o opłatach adwokackich)

Często zdarza się, że adwokat liczy na uzyskanie lukratywnych zleceń. Oznacza to jednak często, że adwokat nie jest zainteresowany dokładnym doradztwem, jeśli okaże się, że zatrzymuje się tylko na poradzie. Może wówczas okazać się, że poradnictwo nie jest tak dokładne i szczegółowe, jak gdyby klient płacił za radę.

Co należy zabrać na poradnictwo?

Poradnictwo w zakresie prawa pracy może być dość obszerne i ważne jest, aby było dokładne i szczegółowe, co jest możliwe tylko wtedy, gdy klient jest dobrze przygotowany i ma przy sobie wymagane dokumenty.

Zabieranie dokumentów

Zazwyczaj robię tak, że już przez telefon informuję klientów, które dokumenty powinni zabrać ze sobą. Kto idzie do adwokata bez dokumentów, zazwyczaj ma małe szanse na uzyskanie adekwatnej porady za swoje pieniądze.

Umowa o pracę zawsze niezbędna

Może się zdarzyć, że adwokat odmówi udzielenia porady. Ważne jest, aby zawsze zabierać ze sobą umowę o pracę wraz ze wszystkimi jej zmianami. W przypadkach takich jak zwolnienie czy umowy rozwiązujące, należy również zabrać zwolnienie lub umowę rozwiązującą oraz przynajmniej ostatnie trzy rozliczenia płacowe. Ważne jest także, aby zabrać ze sobą wszystkie zwolnienia, a nie tylko ostatnie, nawet jeśli są identyczne.

Ważne dokumenty

Do ważnych dokumentów należą:

• Umowa o pracę wraz ze wszystkimi zmianami
• Kopia obowiązującej umowy zbiorowej
• Pisma od pracodawcy
• Zwolnienie / Umowa rozwiązująca, jeśli jest dostępna
• Sporne rozliczenia płacowe, w przeciwnym razie ostatnie 3 rozliczenia

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• blog - prawo pracy
• wypowiedzenie umowy o pracę

Wypadek drogowy w Niemczech - koszty biegłego

Wypadek drogowy w Niemczech i koszty biegłego

W przypadku wypadku drogowego w Niemczech zastosowanie ma co do zasady prawo niemieckie, chyba że Polak spowodował wypadek w Niemczech z innym Polakiem. Tylko w takim przypadku zastosowanie ma prawo polskie.

prawo niemieckie

W przypadku wypadku drogowego w Niemczech zastosowanie ma co do zasady prawo niemieckie, chyba że Polak spowodował wypadek w Niemczech z innym Polakiem. Tylko w takim przypadku zastosowanie ma prawo polskie.

Ubezpieczenie (OC) strony przeciwnej

Co do zasady, wypadek drogowy musi być wówczas rozliczony z ubezpieczycielem niemieckiej drugiej strony.

Odszkodowanie na mocy prawa niemieckiego w razie wypadku w Niemczech

Zastosowanie ma niemieckie prawo wypadków drogowych, co oznacza również, że niektóre elementy szkody, takie jak koszty ekspertyzy, podlegają prawu niemieckiemu.

Koszty związane z wyceną samochodu

Zgodnie z niemieckim prawem odszkodowawczym koszty ekspertyzy stanowią część szkody. W przeciwieństwie do Polski, w Niemczech to nie zakład ubezpieczeń uzyskuje opinię rzeczoznawcy na temat wysokości szkody w pojeździe, ale sam poszkodowany. Koszty te, tj. koszty sporządzenia raportu z wypadku drogowego, są zasadniczo stratą podlegającą zwrotowi. Oznacza to, że firma ubezpieczeniowa drugiej strony musi również pokryć te koszty ekspertyzy.

Jedynie w przypadku bardzo niewielkich uszkodzeń nie można uzyskać opinii biegłego, a jedynie kosztorys.

Koszty obsługi prawnej

Wynagrodzenie prawnika jest również odszkodowaniem podlegającym zwrotowi.

Ktokolwiek jest winny, musi zapłacić!

Jeśli druga strona ponosi 100% winy za wypadek, musi w całości pokryć zarówno koszty ekspertyzy, jak i honorarium prawnika. Dotyczy to zarówno postępowania pozasądowego, jak i sądowego.

Dowiedz się więcej:

• wypadek w Niemczech
• prawo drogowe

Pomoc prawna w postępowaniu karnym w Niemczech?

Postępowanie karne w Niemczech

Jeśli obywatel Polski popełni przestępstwo w Niemczech, niemiecka policja zazwyczaj przeprowadzi dochodzenie. W toku tego dochodzenia polski oskarżony otrzymuje następnie pismo z wezwaniem na przesłuchanie.

Dzieje się tak również wtedy, gdy oskarżony mieszka w Polsce.

Decyzja prokuratury

Prokuratura decyduje o dalszym toku postępowania karnego.

Niemiecka prokuratura może wnieść oskarżenie, wydać nakaz karny lub zawiesić postępowanie karne.

Brak pomocy prawnej

Należy zauważyć, że w Niemczech nie ma pomocy prawnej w postępowaniu karnym. Dochód oskarżonego nie odgrywa żadnej roli.

Niemiecki obrońca z urzędu

W niektórych przypadkach sąd karny może jednak wyznaczyć obrońcę z urzędu. Obrońca z urzędu jest wyznaczany w przypadku popełnienia poważnego przestępstwa. Tak jest na przykład w przypadku rozboju.

W przypadku przestępstw takich jak kradzież, oszustwo lub defraudacja, obrońca z urzędu zazwyczaj nie jest wyznaczany. W takich przypadkach oskarżony musi sam zapłacić za adwokata.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo karne
• Prokura w Niemczech - cz.1

Płaca minimalna w Niemczech

Jaka jest płaca minimalna w Niemczech?

W Niemczech obowiązuje ogólna płaca minimalna. Płaca minimalna jest regulowana ustawą o płacy minimalnej (Mindestlohngesetz - MiloG). Wynagrodzenie to przysługuje każdemu pracownikowi pracującemu w Niemczech.

płaca minimalna od 2015 r.

Ustawowa płaca minimalna obowiązuje w Republice Federalnej Niemiec od 2015 r.. Wszyscy pracownicy, niezależnie od ich narodowości, mają prawo do minimalnego wynagrodzenia.

Ustawa o płacy minimalnej

Płaca minimalna musi być wypłacana każdemu pracownikowi w Niemczech.

Wysokość niemieckiej ustawowej płacy minimalnej

Wysokość niemieckiej ustawowej płacy minimalnej wynika z poniższej tabeli. Płaca minimalna rośnie z roku na rok.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Ponoszenie kosztów przed niemieckim sądem pracy

Ponoszenie kosztów - kto musi ponieść koszty przed niemieckim sądem pracy?

Pracownicy muszą wnieść sprawę do sądu pracy. W niemieckim sądzie pracy obowiązują specjalne przepisy prawne. Obowiązek poniesienia kosztów jest inny niż przed sądem cywilnym w Niemczech.

Ponoszenie kosztów przed sądem pracy w Niemczech

Ponoszenie kosztów przed sądem pracy w Niemczech wygląda następująco:

wysokości kosztów

Wysokość kosztów zależy od wartości przedmiotu sporu. Sąd pracy ustala wysokość przedmiotu sporu.

wysokość opłat adwokackich

Wysokość kosztów adwokata zależy od wartości przedmiotu sporu.

Poniższa tabela przedstawia koszty

Opłaty adwokackie - regulacje prawne

Koszty obsługi prawnej reguluje ustawa o wynagrodzeniu adwokata (Rechtsanwaltsvergütungsgesetz - RVG.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Prawo pracy a ubezpieczenie ochrony prawnej w Niemczech

Prawo pracy w Niemczech a ubezpieczenie ochrony prawnej

Postepowanie przed niemieckim sadem pracy ma pewien szczegolny aspekt. Co do zasady koszty adwokackie (pozasadowe oraz w I instnacji) ponosza sami klienci, chociaz nie dotyczy to kosztow pomocy prawnej strony przeciwnej. W konsekwencji wiele sporow sadowych z zakresu prawa pracy jest dla polskich klientow nieoplacalna, poniewaz w wiekszosci nie posiadaja oni niemieckiego ubezpieczenia ochrony prawnej.

niemieckie prawo pracy – koszty adwokackie

Nalezy zauwazyc, ze opisana wyzej regulacja stanowiaca, iz klienci zawsze ponosza wlasne koszty pomocy prawnej i nie maja mozliwosci ubiegania sie o jej zwrot, odnosi sie takze do sytuacji, gdy sprawa zostanie rozstrzygnieta na korzysc klienta.

Przyklad:

Pracownik otrzymal od swojego pracodawcy rozwiazanie umowy o prace bez wypowiedzenia (wypowiedzenie nadzwyczajne). Do prowadzenia sprawy zatrudnil adwokata, ktory przed niemieckim sadem pracy wystapil z pozwem o ochrone przed wypowiedzeniem. Polski pracownik wygral proces. Sad ustalil wartosc przedmiotu sporu na 6.000,00 Euro.

Adwokatowi przysluguje w tej sytuacji wynagrodzenie w wysokosci okolo 1.200,00 Euro. Koszty te musi w calosci pokryc klient. Strona przeciwna nie musi oplacac kosztow ochrony prawnej polskiego pracownika, mimo iz proces przegrala.

wypowiedzenie umowy o prace w Niemczech

Czesto zdarza sie, ze wkrotce po wytoczeniu powodztwa klient nie ma zadnego interesu w tym, zeby dalej pracowac dla pozwanego pracodawcy. Chcialby otrzymac odprawe. Co do zasady szanse na otrzymanie odprawy sa wtedy, gdy pracownik byl zatrudniony przez okres dluzszy niz trzy miesiace, a w przedsiebiorstwie zatrudnionych jest wiecej niz 10 osob w pelnym wymiarze czasu pracy. To, czy odprawa zostanie ostatecznie wyplacona jest czesto sprawa otwarta. Nie mozna tego latwo przewidziec. Roszczenie o wyplate odprawy rzadko zakonczone jest sukcesem. Jej przyznanie jest raczej przedmiotem negocjacji. Pracodawca najczesciej wyplaci odprawe wtedy, gdy postepowanie sadowe zakonczy sie ugoda.

niemiecki Adwokat

Powyzsze kwestie stanowia dla polskich klientow najwiekszy problem podczas zlecenia sprawy dla profesjonalnego pelnomocnika. W najgorszych sytuacjach zdarza sie, ie klienci nie otrzymuja odprawy i wycofuja pozew, a nastepnie i tak musza poniesc koszty ochrony prawnej (takze wtedy, gdy wygraja spor), bez otrzymania swiadczenia wzajemnego, czyli dochodzonej odprawy.

PKH

Prowadzi do tego, iz wielu klientow rezygnuje z profesjonalnej pomocy przy sprawach z zakresu prawa pracy.  Wydaje im sie to sensowne tylko przy wysokiej wartosci przedmiotu sporu.

Zwolnienie z kosztow sadowych tez nie jest rozwiazaniem idealnym, poniewaz instytucja ta fukncjonuje na zasadzie pozyczki i nierzadko zapadaja decyzje o jej zwrocie. Klient musi przez 4 lata po zakonczeniu postepowania przynajmniej raz do roku dostarczyc do sadu informacje o wysokosci dochodow. Wielu polskich klientow ma problemy juz na etapie wypelnienia odpowiednich formularzy.

niemiecki prawnik – Andreas Martin – Szczecin / Berlin

Od 1 stycznia 2015 r. po raz pierwszy w Niemczech płaca minimalna w wysokości 8,50 € brutto na godzinę!

płaca minimalna - 2015r.

W Niemczech obecnie po raz pierwszy wprowadzona została ustawowa płaca minimalna. Poprzednio uregulowanie takie nie miało miejsca.

Wysokość płacy minimalnej w Niemczech

Wysokość minimalnego wynagrodzenia wynosi od dnia 1 stycznia 2015 r. brutto 8.50 € za godzinę.

Gdzie ustawowo uregulowana została płaca minimalna?

Regulacja ustawowa dotycząca minimalnego wynagrodzenia znajduje się w ustawie o płacy minimalnej /niem.: Mindestlohngesetz (MiLoG)/.

Możliwość wyłączenia płacy minimalnej.

Ustalenia, które są sprzeczne z przepisami dot. płacy minimalnej lub ograniczają czy wyłączają dochodzenie roszczeń z nich wynikających są nieskuteczne. W związku z tymminimalne wynagrodzenie nie może zostać wyłączone postanowieniami umowy o pracę.

Czy płaca minimalna dotyczy także pracowników zatrudnionych w wymiarze pracy mniejszym niż minimalny (€450,00 Job)?

Tak, minimalne wynagrodzenie obowiązuje także tych pracowników (450-Euro-Job oraz zatrudnienia krótkoterminowe).

Kogo dotyczy płaca minimalna?

Płaca minimalna dotyczy wszystkich pracowników w Niemczech. Występują tu jedynie nieliczne wyjątki.

Płaca minimalna oraz układy zbiorowe pracy – co ma znaczenie?

Wyłączenie płacy minimalnej możliwe jest jedynie wtedy, gdy przed dniem 1 stycznia 2015 r. istniał skuteczny, powszechnie wiążący układ zbiorowy pracy. W takim przypadku minimalne wynagrodzenie nie musi zostać natychmiastowo wypłacone. Obowiązują tu jednak okresy przejściowe.

Przykład: Układ zbiorowy pracy dla pracownika zatrudnionego w rolnictwie

Czy minimalne wynagrodzenie dotyczy także polskich pracowników zatrudnionych w Niemczech?

Minimalne wynagrodzenie dotyczy także pracowników polskich, niezależnie od tego, czy są oni zatrudnieni w niemieckiej czy polskiej firmie.

Czy minimalne wynagrodzenie dotyczy także Polaków prowadzących działalność gospodarczą, którzy pracują w Niemczech?

Minimalne wynagrodzenie dotyczy tylko pracowników i niektórych praktykantów. Jeżeli dana osoba prowadzi własną firmę (samozatrudnienie), to płaca minimalna nie ma wobec niej zastosowania. Jednakże nie chodzi tutaj o tzw. „pozorne zamozatrudnienie”, a więc o sytuację, w której osoba ta w rzeczywistości nie pracuje na własny rachunek, a jest pracownikiem. Rzeczywisty stan rzeczy nie zawsze jest jednak łatwo ustalić. Decydującym jest fakt, czy osoba taka podlega kierownictwu, czy też nie. Przeważająca część osób z Polski, pracujących w Niemczech w poszczególnych sektorach, działają jako prowadzący działalność gospodarczą w sposób pozorny (np. branża opiekuńcza).

Co można zrobić, jeżeli pracodawca nie wypłaca minimalnego wynagrodzenia?

Jeżeli pracodawca nie wypłaca minimalnego wynagrodzenia, polski pracownik może pozwać go o jego zapłatę, ew. o zapłatę różnicy wynikającej z niedostatecznie wysokiego dotychczasowego wynagrodzenia. Korzystną zmianą w nowym ustawodawstwie jest to, że roszczenie o zapłatę minimalnego wynagrodzenia nie przepada (§ 3 ustawy o płacy minimalnej). Roszczenie to może więc być dochodzone w dłuższym czasie. Ograniczeniem czasowy w dochodzeniu roszczenia o minimalne wynagrodzenie stanowi instytucja przedawnienia (3 lata).

Następnie pracownik może także brak zapłaty zgłosić do niemieckiego Urzędu Celnego. Pracodawca z reguły działa nieprzepisowo, jeśli nie wypłaca wynagrodzenia minimalnego.

Obowiązek pracodawcy dotyczący prowadzenia dokumentacji w poszczególnych branżach

Na podstawie § 17 ustawy o płacy minimalnej /niem.: Mindestlohngesetz/ pracodawca zobowiązany jest do prowadzenia dokumentacji, dotyczy to następujących branż/pracodawców:

• zatrudnienie nisko płatne,

• zatrudnienie krótkoterminowe,

• zatrudnienie w branżach objętych ochroną na podstawie § 2a ustawy o przeciwdziałaniu pracy na czarno /niem.: Schwarzarbeitsbekämpfungsgesetz/

• działalność budowlana,

• działalność związana z zakwaterowaniem i usługami gastronomicznymi,

• przewóz osób,

• spedycja, transport oraz związana z tym działalność logistyczna,

• dzialalność rozrywkowa,

• gospodarka leśna,

• działalność związana z utrzymaniem porządku w budynkach,

• przedsiębiorcy zajmujący się organizacją targów i wystaw, jak również

• przetwórstwo mięsne.

Jakie dokumenty wymagane są w ww. branżach?

Pracodawca ma obowiązek rejestracji dziennego czasu pracy pracowników ww. branż (jego początku, końca oraz okresu trwania), najpóźniej do upływu siódmego dnia kalendarzowego od momentu rozpoczęcia świadczenia pracy. Rejestr ten ma on obowiązek przechowywać co najmniej 2 lata.

Update: 2022

Wysokość minimalnego wynagrodzenia (Mindestlohngesetz) wynosi od dnia 1 sierpień  2022r.  € 12,00 brutto za godzinę.

Rechtsanwalt Andreas Martin- Berlin- Stettin - Blankensee

niemiecki BGH: Brak roszczenia o wynagrodzenie za pracę o działo dla pracujących „na czarno”

Wynagrodzenia

W przypadku umów o dzieło bazujących całkowicie lub częściowo na pracy „na czarno” nie powstaje roszczenie o zapłatę za świadczenie dzieła. Są one nieważne i również ekwiwalent wartości za nakład pracy na rzecz przyjmującego zamówienie nie wchodzi w rachubę zgodnie z najnowszym orzeczeniem Federalnego Trybunału Sprawiedliwości (dalej BGH).

BGH zdecydował, że za pracę na czarno (w oparciu o  umowę o dzieło) nie powstaje roszczenie o zapłatę. Umowa zawarta w oparciu o pracę niezgłoszoną jest nieskuteczna, a co z tym idzie nie powstaje wynikające z takiej umowy roszczenie o wynagrodzenie za pracę o dzieło. Również odnośnie innych prawnych konstrukcji nie powstaje obowiązek po stronie zamawiającego  rekompensaty wartości pracy.

Właściwy dla prawa umów budowlanych 7. Senat BGH oddalił powództwo zakładu rzemieślniczego z Schleswig-Holstein, który wykonał za łączną sumę 18 8000 Euro instalację elektryczną w kilku szeregowcach. 5000 Euro z tego powinny zostać zapłacone zgodnie z umową w gotówce i bez rachunku. To jednak nie nastąpiło.

SchwarzArbG

BGH zdecydował, że przedsiębiorca, który świadomie naruszył § 1 ust. 2 Nr. 2 ustawy o zwalczaniu pracy niezgłaszanej (SchwarzArbG), nie może domagać się zapłaty za świadczenie dzieła.

Zarówno powód jak i pozwany naruszając ww. przepis ustawy działali świadomie, ponieważ zawarli porozumienie co do tego, że za wykraczającą poza pisemnie uzgodnione wynagrodzenie za dzieło, płatność gotówkową w kwocie 5 ooo Euro nie zostanie wystawiona faktura i nie zostanie zapłacony podatek od towarów i usług.

Cała umowa o dzieło jest tym samym nieważna ze wzglądu na naruszenie ustawowego zakazu. Nie występuje wynikające z umowy roszczenie o wynagrodzenie za dzieło (BGH, wyrok z 1.8.2013, VII ZR 6/13, NJW 2013, 3167).

§ 817 zd.2 BGB

Nie powstaje również roszczenie o wyrównanie wynikające ze wzbogacenia się zamawiającego na skutek otrzymania świadczenia dzieła. Wprawdzie co do zasady przedsiębiorca, który na podstawie nieważnej umowy spełnił świadczenie, może domagać się od zamawiającego jego zwrotu, a gdyby to było niemożliwe- ekwiwalentu wartości świadczenia. Ta zasada na mocy § 817 zd. 2 BGB nie znajduje jednak zastosowania, gdy przedsiębiorca swoim świadczeniem naruszy ustawowy zakaz.

Stosowanie § 817 zd.2 BGB zdaniem Sądu nie sprzeciwia się zasadzie dobrej wiary. Aby osiągnąć cele wyznaczone przez ustawodawcę w ustawie o zwalczaniu pracy niezgłaszanej , tj. aby efektywnie ograniczać nielegalne zatrudnienie, konieczne jest restrykcyjne stosowanie tego przepisu.

Andreas Martin - Prawnik

Niemiecki spadkodawca- roszczenia polskich spadkobierców

roszczenia polskich spadkobierców

Nie często zdarza się następujacy uklad przy śmierci spadkodawcy w Niemczech. Spadkodawca jest Niemcem, mieszkał w Niemczech i częściowo rownież w Polsce i ma polskich spadkobierców, na przyklad pozostawił żonę i dzieci.

W niemieckim statucie spadkowym, a więc przy pytaniu, które prawo znajdzie zastosowanie do śmierci spadkodawcy, podobnie jak w Polsce chodzi o obywatelstwo spadkodawcy z chwili smierci. Jeżeli spadkodawca był Niemcem, z reguły obowiązuje prawo niemieckie dla całej sprawy spadkowej.

Dla pytania, które prawo obowiązuje jest z reguły bez znaczenia, gdzie spadkodawca miał miejsce zwyczajnego pobytu. Prawo niemieckie obowiązuje rownież, jeżeli spadkodawca żył w Polsce, a był Niemcem. To się jednak w przyszłości zmieni, ponieważ za sprawą rozporzadzenia Unii Europejskiej w sprawach spadkowych- jeżeli nie zostanie dokonany wybór prawa- będzie to zależeć od miejsca ostatniego pobytu spadkodawcy.

Polscy spadkobiercy, którzy często- przynajmniej w praktyce te sytuacje są u mnie często spotykane- nie mieli kontaktu ze spadkodawcą, później zgaszają swoje roszczenia.

Także według niemieckiego prawa spadkowego żona oraz dzieci spadkodawcy mają odpowiednie roszczenia. Jeżeli zostali oni wydziedziczeni przez testament, istnieje według prawa niemieckiego roszczenie do zachowku oraz roszczenie o uzupeninie zachowku. Jeżeli nie ma wydziedziczenia, a więc nie ma testamentu spadkodawcy, obowiązuje ustawowa kolejność dziedziczenia. Następnie dziedziczy w normalnym przypadku żona ½ (¼ spadku i ¼ wyrównania dorobków). Mogą wyniknać inne kwoty, w szczególnosci wtedy, gdy malżonkowie nie pozostawali w rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków, ale na przyklad żyli we wspólnocie majątkowej lub rozdzielności majątkowej.

Jezeli obok matki (w oparciu o rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków ze spadkodawcą) występuje dziecko, dziecko dziedziczy 50 %, o ile testament nie powołuje innych spadkodawców.

To są ogólne zasady, od których w poszczególnych przypadkach istnieją odstępstwa. Należy zwrócić na to uwagę.

Aby dowiedzieć się, w jakiej wysokości istnieje roszczenie, prawo niemieckie przewiduje tak zwane roszczenie o uzyskanie informacji przeciwko współspadkobiercom, a także przeciwko nieuprawnionemu posiadaczowi spadku. Na przykład jeżeli spadkodawca żył z inną kobietą lub innymi osobami, albo jeżeli inne osoby w Niemczech miały dostęp do majątku spadkodawcy lub też do jego kont, te osoby są zobowiązane do informacji o spadku, o ile jest to możliwe. O ile informacja jest mierna lub nieprawidłowa, powstaje roszczenie spadkodawców o to, aby zobowiązany do udzielenia informacji złożył zapewninienie z mocą przyrzeczenia.

majątek

Ponadto spadkodawca ma oczywiście również możliwość, nawet jeśli tylko w ograniczony sposób, prowadzić własne dochodzenie z powodu brakującego dostępu do kont i majątku.

Wykorzystanie tych roszczeń/ źródeł informacji jest ważne, aby zapobiec stratom przy spadku. W praktyce nie rzadko zdarzało się, że spadkodawcy na ogół przypuszczali wyższą wartość majątku spadkodawcy, na co nic jednak nie wskazywało. Często jest tak, że spadkodawca sam nie patrzy na sprawę obiektywnie. Adwokat może w sprawie znacznie przyczynić się do wyjaśnienia i ustalenia faktów.

W sprawie porad i zastępstwa w sprawach spadkowych w Niemczech stoimy do Państwa dyspozycji.

Mec. A. Martin – Berlin – Stettin – Blankensee

Uwaga! Pewien Oszust podaje się za Prawnika Andreasa Martina i domaga się zaliczki na pracę w Niemczech i Anglii!

Uwaga

Od paru dni oszust podaje się za Mecenasa Andreasa Martina ze Szczecina. Osoba ta opublikowała wiele ogłoszeń o pracę na takich portalach, jak na przykład epraca, gowork, owi.pl, ebazar, na których oferuje pośrednictwo pracy w Niemczech/Anglii. Osoby chętne do wyjazdu powinny wpłacić mu pieniądze jako zaliczkę na rezerwację hotelu (najczęściej 1.600,00 złotych). Często prosi ta osoba, która perfekcyjnie mówi po polsku, o wpłatę przez western unit. Przypuszczalnie osoba ta przebywa w Anglii.

Zadziwiająco już parę osób stało się ofiarą tej próby oszustwa. Mimo tego, że nie jest to normalne, że Adwokat działa równocześnie jako pośrednik pracy.

Mecenas Martin złożył już na policji w Szczecinie zawiadomienie o przestępstwie o sygnaturze PG 18162.

Telefon

Osoby, których dotyczy sprawa proszone są zgłosić się bezpośrednio na policji lub w kancelarii w Szczecinie pod numerem telefonu 91 814 25 03 albo 91 885 8014.

W żadnym wypadku nie należy dokonywać wpłat dla tej osoby.

Rechtsanwalt A. Martin

Polscy pracownicy zatrudniani przez agencje pracy tymczasowej – Uwaga przy wypowiedzeniach!

praca w Niemczech

Dużo polaków jest zatrudnianych w Niemczech przez agencje pracy tymczasowej. Często przekazują one pracowników firmą trzecim, które ich wtedy zatrudniają. Ważne jest, że pracodawcą jest jednak niemiecka agencja pracy tymczasowej. Agencji pracy tymczasowej nie omija jednak obowiązek posiadania zezwolenia. To znaczy, że wszystkie agencje, które są zarejestrowane, muszą złożyć odpowiedni wniosek i otrzymać pozwolenie na wykonywanie czynności przy pracy tymczasowej.

Wymogiem jest, aby te firmy udowodniły, że zatrudniają zgodnie ze zbiorowym układem pracy w danej branży, tj. najczęściej iGZ-BGB-Tarifvertrag (zbiorowy układ pracy – lobby niemieckich przedsiębiorstw pracy tymczasowej) lub BZA-Tarifvertrag (federalny związek pracy tymczasowej). W wymienionych układach zbiorowych znajdziemy dość obszerne informacje o regulacjach np. wynagrodzeń, regularnego czasu pracy, najczęściej również o terminach wypowiedzeń i co najważniejsze informacje o terminach zawitych. Duża część polskich pracowników nie zdaje sobie z tego sprawy. Myślą oni, że wszystkie regulacje znajdują się w umowie o pracę. Najczęściej jest również tak, że umowy te – z powodu braku wystarczającej znajomości języka – są nierozumiane.

Wypowiedzenie w pracy tymczasowej

Problem zaczyna się wtedy, gdy polski pracownik otrzyma od niemieckiej firmy pracy tymczasowej wypowiedzenie. Takie firmy zatrudniają wiele pracowników i dlatego też są dobrze przygotowane do takich sytuacji. Wypowiedzenie nie musi być przetłumaczone na język polski, ale musi zostać doręczone pracownikowi. Z reguły zostaje wysyłane listem poleconym, za potwierdzeniem odbioru lub jako zwykły list, bądź po prostu jest jemu dawane do ręki. Ważne jest, że pracownik dysponuje tylko trzema tygodniami czasu, aby móc bronić się przed wypowiedzeniem. Często spotykam się z przypadkami w mojej kancelarii, w których polscy pracownicy przychodzą do mnie po kilku miesiącach i chcą bronić się przed wypowiedzeniem lub zachowaniem pracodawcy, który nie wypłacił im zaległego wynagrodzenia. Również roszczenia wobec wypłaty wynagrodzenia zależą od wypowiedzenia. Jeśli pracownik nie będzie się bronił przed wypowiedzeniem, a np. pracodawca wypowiedział umowę z nieodpowiednim terminem, nie będzie on mógł wtedy składać pozwu o całość wynagrodzenia. Wtedy może zostać tylko zażądane wynagrodzenie do momentu”nieodpowiedniego terminu wypowiedzenia” w piśmie wypowiadającym pracę. Pracownik musi zatem bronić się w przeciągu trzech tygodni przed każdym wypowiedzeniem, nie ważne, czy z nieodpowiednim terminem wypowiedzenia, czy z innego powodu.

 Typowe problemy realizacyjne przy zatrudnianiu w niemieckich firmach pracy tymczasowej

 Następująca konstelacja jest typowa:

Pracodawca wypowiada stosunek pracy i jednocześnie informuje w wypowiedzeniu o tym, że dokumenty z pracy/zaświadczenie o zarobkach/świadectwo pracy są do odbioru w biurze firmy pracy tymczasowej. Presja na pracowniku zwiększa się w momencie, gdy jest również informacja, że ostatnie wynagrodzenie będzie zrealizowane za pomocą czeku w tejże placówce. Oczywiste jest, że kwestia otrzymania jak najszybciej swojego ostatniego wynagrodzenia leży w interesie pracownika, któremu została wypowiedziana umowa, jedzie on na umówiony termin przekazania i zostaje mu tam przedstawione oświadczenie, według którego potwierdza on, że odebrał wszystkie dokumenty z pracy, jak i ostatnie wynagrodzenie i „wszelkie inne roszczenia wobec pracodawcy nie istnieją”

Często składa się również takie oświadczenie, że powództwo o ochronę przed wypowiedzeniem nie zostanie złożone. W takiej sytuacji albo pracownik nie rozumie tego oświadczenia, albo jest mu to w tym momencie obojętne,a dopiero później zaczyna o tym myśleć, że mógłby przecież mieć dalsze roszczenia wobec pracodawcy. Wtedy już jest niestety za późno.

Z tego powodu nie powinno się – jeżeli mogłyby wystąpić dalsze roszczenia – w żadnym wypadku podpisywać takiego oświadczenia. W takim przypadku powinien jednak pracownik zasięgnąć porady u prawnika w Niemczech.

Terminy zawite w pracy tymczasowej

Kolejnym problemem jest to, że w układach zbiorowych prac tymczasowych regulowane są terminy zawite, według których roszczenia ze stosunku pracy przepadają automatycznie po określonym czasie. Najczęściej terminy te wynoszą między jednym a trzema miesiącami. W przeciągu tego czasu roszczenia muszą zostać pisemnie i w konkretnej wysokości zameldowane u pracodawcy. Często zostaje to jednak – przez polskich pracowników, ale również przez niemieckich, którzy nie znają tych regulacji – przeoczone. Ważne tutaj jest, żeby te terminy zostały również wzięte pod uwagę przez sąd – bez nagany (przy przedawnieniach na przykład trzeba wnieść zarzut o przedawnienie). Dlatego przeforsowanie swoich roszczeń kilka miesięcy po zakończeniu stosunku pracy jest bardzo trudne.

Chętnie pomożemy przy przeprowadzaniu roszczeń z tytułu umów o pracę przy wypowiedzenia lub niewypłaceniu wynagordzenia (prawo pracy w Niemczech).

Rechtsanwalt Andreas Martin

Czym w niemieckim prawie pracy jest Gleichwohlgewährung?

Gleichwohlgewährung

Często w przypadku wygaśnięcia stosunku pracy pracodawca niemiecki inaczej ustala swoje „priorytety”. W przypadku kiedy ma on jakieś problemy z płatnościami, przede wszystkim zwraca uwagę na to, by w terminie wypłacić wynagrodzenie obecnych, a nie byłych pracowników. Były pracownik cały czas zachowuje roszczenie o wypłatę np. zaległego wynagrodzenia, jednak czas płynie, rachunki muszą zostać zapłacone, koszty utrzymania ponosi się jak wcześniej… W końcu były pracownik zwraca się do niemieckiego urzędu pracy – Agentur für Arbeit.

Agentur für Arbeit

Niemieckie prawo pracy zasadniczo stanowi, że obowiązek świadczenia przez Agentur für Arbeit powstaje dopiero wtedy, kiedy mimo istnienia roszczenia wobec byłego pracodawcy o zapłatę zaległego wynagrodzenia (czy też roszczenia o wynagrodzenie za niewykorzystany urlop) były pracownik tego wynagrodzenia od pracodawcy nie otrzymuje. Jednakże, mimo iż pracownikowi takie roszczenie przysługuje (chociaż jest trudne do wyegzekwowania), ze względy na ustawę oraz Gleichwohlgewährung, będzie on przez Agentur traktowany tak, jakby nie miał on już żadnego roszczenia.

Jeśli jednak roszczenie pracownika zostanie zaspokojone, urzędowi temu może przysługiwać roszczenie o wyrównanie wobec pracownika lub osoby trzeciej.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

https://www.adwokat-niemcy.de/blog/category/arbeitsrecht-niemieckie-prawo-pracy/

oraz: https://pl.wordpress.com/tag/arbeitsrecht-niemieckie-prawo-pracy/ .

Urlaubsgeld

Urlaubsgeld

Urlaubsentgelt nie jest wynagrodzeniem za pracę należnym pracownikowi w czasie urlopu, lecz jednorazowym, dodatkowym świadczeniem, które musi zostać wypłacone przed rozpoczęciem urlopu.

Ma ono charakter dobrowolny, tzw. pracodawca przed zawarciem stosunku pracy nie jest ustawowo zmuszony do jego wypłacania (tak jak wynagrodzenia). Jednak jeśli stosunek pracy powstał, obowiązek zapłaty Urlaubsentgelt może wynikać np. z umowy pracy czy z układu zbiorowego (Tarifvertrag) (szerzej w: Bundesurlaubsgesetzes -BUrlG).

Wysokość tego świadczenia oblicza się na podstawie średniego wynagrodzenia pracownika za 13 ostatnich tygodni pracy (ok. 3 pełnych miesięcy). Nie wlicza się jednak do tych obliczeń: nadgodzin, okresów skróconego czasu pracy, czy okresów, w których pracy nie było. W przypadku najprostszym oblicza się Urlaubsentgelt w następujący sposób: średnie wynagrodzenie dzieli się przez 65 dni (13 tyg. x 5 dni pracy), a następnie mnoży przez ilość dni urlopu.

Określone w pracy pobory w naturze (Sachbezüge) (np. napoje), które wchodzą w skład części wynagrodzenia, a z których w czasie urlopu pracownik nie może korzystać, są (ich równowartość) w czasie urlopu wypłacane w gotówce.

Dodatek ten jest spotykany raczej w większych zakładach pracy.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

https://adwokat-niemcy.pl/blog/category/arbeitsrecht-niemieckie-prawo-pracy/

Wynagrodzenie w czasie urlopu pracownika w Niemczech

Wynagrodzenie w czasie urlopu

Podobnie jak w Polsce, również w Niemczech w czasie urlopu pracownikowi należy się wynagrodzenie. W jakiej wysokości? Oblicza się je na podstawie ustawy i należy się ono w wysokości średniego wynagrodzenie z ostatnich 13 tygodni pracy, a więc sprzed rozpoczęcia urlopu. Do obliczenia takiej średniej nie wlicza się jednak nadgodzin. Nie wlicza się również skróconych okresów pracy, jak i okresów, w których pracy nie było – pracownik nie ponosił za nie winy.

Wynagrodzenia za pracę (Arbeitsentgelt) i w czasie urlopu nie można mylić z dobrowolnym dodatkiem przysługującym niektórym pracownikom w czasie urlopu Urlaubsentgelt.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Wypowiedzenie w czasie urlopu wychowawczego

Wypowiedzenie w czasie urlopu

W Niemczech, podobnie jak i w Polsce, pracownikom będącym rodzicami przysługuje urlop wychowawczy (Elternzeit). Przysługuje on zarówno matce jak i ojcu, którzy mogą z niego skorzystać nawet w tym samym czasie. Często słyszy się, że pracownik jest w tym czasie „nietykalny”, tzn. że nie ma możliwości jego zwolnienia. Czy oby jest tak na pewno?

Wypowiedzenie stosunku pracy w czasie trwania urlopu wychowawczego, a nawet od chwili jego żądania (jednak nie wcześniej niż 8 tygodni przed jego rozpoczęciem) jest wykluczone, o czym stanowi ustawa (Gesetz zum Elterngeld Und zur Elternzeit – BEEG).

Po zakończeniu urlopu wychowawczego wypowiedzenie jest możliwe tylko pod warunkiem zachowania 3- miesięcznego okresu wypowiedzenia.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Andreas Martin

Czy pracodawca niemiecki może przeprowadzać testy alkomatem?

Czy pracodawca niemiecki może przeprowadzać testy alkomatem?

Pracodawca, co oczywiste, ma zasadniczo interes w tym, by wykonanie zadań powierzać osobom, które nie są uzależnione od alkoholu czy narkotyków. Jest to szczególnie ważne np. w przypadku kierowców czy osób pracujących na dużych wysokościach, czyli wtedy, gdy spowodowanie wypadku wiązałoby się z bardzo poważnymi konsekwencjami. Z tego względu pracodawca niemiecki może chcieć przeprowadzać w zakładzie pracy rutynowe kontrole np. alkomatem, co finalnie mogłoby prowadzić do rozwiązania stosunku pracy. Czy pracodawca ma do tego prawo?

Bundesarbeitsgericht

Bundesarbeitsgericht (Niemiecki Federalny Sąd Pracy) orzekł jednak, że bez ważnego powodu pracodawca nie może przeprowadzać takich testów. Nie powinno to być zaskoczeniem, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że nawet policja niemiecka może dokonywać takich badań (poprzez pobranie krwi) wbrew woli badanego tylko w restrykcyjnie określonych przypadkach.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Ubezpieczenie pracownika w Niemczech

Rechtschutzversicherung

Powstanie stosunku pracy wiąże się m.in. z obowiązkiem zarejestrowania pracownika w kasie chorych (Krankenkasse). W Niemczech nie ma jednej, centralnej kasy, lecz kilka, spośród których pracownik wybiera tę, do której chce odprowadzać swoje składki.

Jest to kasa, do której wpłaca się nie tylko składkę na ubezpieczenie chorobowe (Krankenversicherung), lecz także składki na ubezpieczenie: emerytalne (Rentenversicherung), na wypadek potrzeby sprawowania opieki (Pflegeversicherung), a także bezrobocia (Arbeitslosenversicherung). Odprowadzenie tych składek należy do sfery obowiązków pracodawcy, jednak to pracownik wybiera kasę chorych.

Ubezpieczenie pracownika w Niemczech

Dla zgłoszenia nowego pracownika do ubezpieczenia socjalnego, wymagane są m.in.:  tzw. Lohnsteuerkarte (ale tylko do roku 2012), zaświadczenie o już wykorzystanym urlopie od poprzedniego pracodawcy, Sozialverischerungsausweis (karta potwierdzająca ubezpieczenie socjalne), a także jakiś dokument tożsamości. Załatwienie i przedstawienie pracodawcy tych dokumentów należy do sfery obowiązku pracownika.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Rozmowa o pracę w Niemczech – dozwolone i niedozwolone pytania

Rozmowa o pracę

Rozmowa o pracę jest często kluczowa dla osoby ubiegającej się o pracę. Kandydatowi zależy na tym, by zaprezentować się jak najlepiej, a ewentualnemu pracodawcy, by zdobyć jak najwięcej informacji o kandydacie. Rodzi to z kolei problem dozwolonych i niedozwolonych pytań w czasie rozmowy kwalifikacyjnej (Vorstellungsgespräch), które mogą dyskryminować np. kobiety w ciąży.

Vorstellungsgespräch

Prawo niemieckie przewiduje ograniczenie swobody zadawania pytań przez ew. pracodawcę. Za niedozwolone uznaje się pytania o: ciążę (zamiar posiadania dzieci), wyznanie religijne, orientację seksualną, jak i przynależność do związku zawodowego. Nie wolno pytać również o uzależnienie od nikotyny, mimo że dozwolone są pytania o uzależnienie od alkoholu lub narkotyków. Potencjalny pracownik nie może odmówić odpowiedzi na pytanie dotyczące choroby zakaźnej ani swojego wieku.

Rzeczywistość bywa jednak odmienna. Co jeśli pracodawca zada niedozwolone pytanie? Przecież może to mieć wpływ na wynik rozmowy kwalifikacyjnej. Prawo niemieckie pozwala osobie ubiegającej się o pracę na udzielenie odpowiedzi niezgodnej z prawdą i nie wiąże z tym żadnych negatywnych skutków dla odpowiadającego – zwyczajnie – można np. skłamać, że nie planuje się zakładania rodziny.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Czy w Niemczech trzeba się zameldować?

Czy w Niemczech trzeba się zameldować?

Mimo że Polska jest członkiem Unii Europejskiej od 2004 r., od kilku lat również strefy Schengen, a od maja br. Polacy mogą w Niemczech pracować legalnie, wciąż aktualny jest obowiązek meldunku.

Kogo on dotyczy? Osób, które w Niemczech planują zostać na dłuższy czas, np. tych, które planują w Niemczech podjąć pracę czy studia. W ciągu 7 dni od wprowadzenia się należy udać się do właściwego urzędu meldunkowego.

Sam proces meldowania przebiega dość szybko i prosto. Wystarczy wypełnić formularz i dołączyć do niego załączniki, np. kopię dowodu osobistego (paszportu) czy umowy najmu mieszkania.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne

Testament w prawie niemieckim – cz.2

Testament w prawie niemieckim – cz.2

Jeśli spadkodawca w tak niejednoznaczny sposób określił spadkobierców, że określenie to pasowałoby do więcej niż jednej osoby i nie dałoby się ustalić osoby właściwej, to spadek musi zostać podzielony między te osoby w częściach równych.

Jeśli spadkodawca uzależnił przekazanie spadku od spełnienia określonego warunku zawieszającego, w razie wątpliwości przyjmuje się, że spadek zostanie przekazany, jeśli spadkobierca żył w momencie spełnienia tego warunku.

Jeśli spadkodawca uzależnił darowiznę od spełnienia warunku, polegającego na tym, że osoba określona jako spadkobierca musiała przez nieokreślony czas czegoś zaniechać albo też coś czynić oraz jeśli to zaniechanie albo czynienie zależy już jedynie od woli tej osoby, w razie wątpliwości przyjmuje się, że przydzielenie spadku zależy od warunku rozwiązującego, polegającego na tym, czy ta osoba daną czynność podjęła albo danej czynności zaniechała.

spadkodawca

Rozporządzenie ostatniej woli, w którym spadkodawca określił swego małżonka jako spadkobiercę, jest nieważne, jeśli małżeństwo zostało rozwiązane przed śmiercią spadkodawcy.  W takim przypadku wystarczy, że przed śmiercią spadkodawcy zostały spełnione warunki dla rozwodu i spadkodawca wniósł o rozwód albo zgodził się na niego. Tak samo odnosi się do sytuacji, w której spadkodawca w chwili śmierci był uprawniony do wniesienia wniosku o rozwód i wniosek taki przygotował.

Rozporządzenie ostatniej woli, w którym spadkodawca określił swego narzeczonego jako spadkobiercę jest nieważny, jeśli przed śmiercią spadkodawcy zaręczyny zostały zerwane.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo spadkowe

Czy można zostać zwolnionym, jeśli samodzielnie zrobi się przerwę?

Czy można zostać zwolnionym, jeśli samodzielnie zrobi się przerwę?

Kto nie zna takiej sytuacji: szefa akurat nie ma, a mała przerwa wydaje się konieczna i zasłużona? Czy jeśli samemu zdecyduje się o przerwie, to czy za taką decyzję można zostać zwolnionym?

ustawa o czasie pracy

Przerwy są z góry wyznaczane przez pracodawcę. Musi on jednak przestrzegać przepisów niemieckiej ustawy Arbeitszeitgesetz (ustawa o czasie pracy). W przypadku czasu pracy dłuższym niż 6 godzin, przerwa musi wynosić co najmniej 30 minut. Kiedy ten wynosi 9 godzin, czas przerwy określony został na poziomie 45 minut.

wypowiedzenie

W Niemczech to pracodawca określa, kiedy pracownik może sobie zrobić przerwę. Pracownik nie powinien samodzielnie wyznaczać czasu na odpoczynek, ponieważ takie postępowanie byłoby to naruszeniem przez niego obowiązków. Nie jest to jednak zasadniczo podstawa do tzw. nadzwyczajnego wypowiedzenia, lecz pracodawca będzie mógł udzielić pracownikowi upomnienia.
Istnieją jednak przypadki, w których takie nadzwyczajne wypowiedzenie byłoby możliwe -jeśli przerwa miałaby miejsce w bardzo nieodpowiednim czasie (“Unzeit”), a pracodawca odniósłby z tego powodu znaczną szkodę.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Justizvollzugsanstalt (JVA) Neuruppin-Wulkow – zakład penitencjarny w Neuruppin Wulkow

Justizvollzugsanstalt (JVA) Neuruppin-Wulkow

W tym więzieniu landu Brandenburgia (14 okręgów sądowych – Amts- i Landgerichte) osadzeni są mężczyźni, wobec których orzeczone zostały prawomocne wyroki kary pozbawienia wolności do lat 2. Są tam również więźniowie aresztu śledczego.

zakład penitencjarny w Neuruppin Wulkow

JVA powstał w ramach programu, realizowanego w latch 1998 – 2001. Zastąpił on starsze zakłady w Neuruppin,  Potsdam oraz w Prenzlau, które zostały zamknięte. W listopadzie 2010 znajdowało się w nim 210 osadzonych, w wieku od 21 do 66 lat. Jest w nim jednak łącznie 300 miejsc i 137 zatrudnionych osób (m.in. psycholodzy, pracownicy socjalni, pedagodzy).

Dla pełnoletnich osadzonych istnieje możliwość uczestnictwa w 3-miesięcznym programie edukacyjnym, zawierającym m.in. zajęcia z jęz. niemieckiego, matematyki, informatyki, jak i szkolenia socjalnego. Dostępne są także zajęcia zawodowe, np. stolarskie czy malarskie. Osadzonym umożliwia się również podjęcie pracy – w samym zakładzie, jak i poza nim.

Kontakt

Kontakt do JVA: pan Behrendt, tel.: (0049) 03391/700130, Fax: (0049) 03391/700102.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo karne

Walne zgromadzenie spółki europejskiej

Walne zgromadzenie spółki europejskiej

Walne zgromadzenie spółki europejskiej jest organem obligatoryjnym – musi występować w spółce. W rozporządzeniu regulującym tę spółkę nie znajdziemy jednak zbyt wielu przepisów dotyczących tego organu, ponieważ odsyła ono do przepisów o spółce akcyjnej obowiązujących w państwie członkowskim (Polska, Niemcy…), w którym spółka (SE) ma swoją siedzibę.

spółka

Z rozporządzenia wynikają jednak określone wymogi, które muszą być przez spółkę spełnione. Są to:

1. co najmniej raz rocznie (rok kalendarzowy) musi się odbyć walne zgromadzenie, w ciągu 6 m-cy po zakończeniu roku obrachunkowego (regulacje krajowe mogą przewidywać, że pierwsze walne zgromadzenie może się odbyć w terminie do 18 m-cy po powstaniu spółki).
2. walne zgromadzenie może zostać zwołane przez właściwy do tego organ, zgodnie z prawem państwa, w którym siedzibę ma spółka.
3. akcjonariusz(e) reprezentujący (zasadniczo) co najmniej 10% kapitału zakładowego SE może wystąpić z wnioskiem o zwołanie walnego zgromadzenia, jak i umieszczenie określonych spraw w porządku obrad.

Organ ten podejmuje uchwały większością ważnie oddanych głosów, o ile rozporządzenie, lub w braku jego postanowień – prawo państwa członkowskiego -nie przewiduje surowszych wymogów. Do głosów oddanych nie zalicza się głosów związanych z akcjami, których posiadacz nie uczestniczył w głosowaniu lub powstrzymał się od oddania głosu, lub oddał niewypełnioną lub nieprawidłowo wypełnioną kartę do głosowania. Surowsze wymogi dotyczą jednak zmiany statutu – dla ważności takiej uchwały potrzebna jest większość ⅔ głosów (o ile przepisy państwa członkowskiego nie przewidują jeszcze surowszej większości).

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Rada administrująca spółki europejskiej – cz.2

Rada administrująca spółki europejskiej – cz.2

Może ona również badać wszelkie dokumenty spółki, żądać sprawozdań lub wyjaśnień, a także dokonywać rewizji majątku.

Zasadniczo wykonuje ona swoje kompetencje kolegialnie, jednak statut może stanowić inaczej. Składa się ona z co najmniej 3, a w spółce publicznej z 5 członków, powoływanych co do zasady uchwałą walnego zgromadzenia.

Niemcy- pomoc prawna

Może ona podjąć uchwały pod warunkiem m.in. prawidłowego zawiadomienia o posiedzeniu wszystkich jej członków. Przewodniczący rady zwołuje jej posiedzenie na żądanie uprawnionych podmiotów w ciągu 2 tygodni od dnia otrzymania tego żądania. W pewnych przypadkach do jej zwołania może być również uprawniony dyrektor wykonawczy, odpowiedzialny za sprawy finansowe SE.

Organizacja i sposób wykonywania czynności rady określone są w jej regulaminie, który jest uchwalony przez walne zgromadzenie, o ile statut nie stanowi inaczej.

Ograniczenia kompetencji na członków rady administrującej mogą nakładać: EZIGU, statut, regulamin rady administrującej oraz uchwały walnego zgromadzenia. Warto jednak podkreślić, że walne zgromadzenie nie może wydawać radzie administrującej wiążących poleceń dotyczących prowadzenia spraw spółki.

W spółce europejskiej przewiduje się zakaz działalności konkurencyjnej dla członków rady administrującej. W sporze między spółką a członkiem rady, a także w sporze z nim spółkę reprezentuje pełnomocnik powołany uchwałą walnego zgromadzenia.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Rada administrująca spółki europejskiej – cz. 1

Rada administrująca spółki europejskiej – cz. 1

Rada administrująca ma określone kompetencje w zakresie [prowadzenia spraw spółki][1]. Wyłącznie do jej uprawnień należy podejmowanie uchwał w nast. sprawach:

– powoływanie i odwoływanie dyrektorów wykonawczych;

– ustalanie wynagrodzenia dyrektorów wykonawczych;

– ustalanie rocznych i wieloletnich planów biznesowych;

– wyrażanie zgody na wypłatę akcjonariuszom zaliczki na poczet przewidywalnej dywidendy na koniec roku obrotowego;

– przyjęcie sprawozdania z działalności SE i sprawozdanie finansowego za dany rok obrotowy w celu przedstawienia ich zwyczajnemu walnemu zgromadzeniu do rozpatrzenia i zatwierdzenia;

– oznaczenie ceny emisyjnej nowych akcji w przypadku otrzymania właściwego upoważnienia;

– zawieranie przez [SE][1], będącą spółką zależną, umowy kredytu, pożyczki, poręczenia lub innej podobnej umowy z członkiem zarządu, rady administrującej, dyrektorem wykonawczym, prokurentem albo likwidatorem spółki dominującej;

– obniżenia kapitału zakładowego lub umorzenia akcji własnych w przypadkach, w których na podstawie odrębnych przepisów nie jest do tego właściwe walne zgromadzenie;

– zwoływanie walnego zgromadzenia oraz udzielanie i odwoływanie [prokury][2], chyba że ustawa lub statut stanowi inaczej;

– innych zastrzeżonych w statucie do wyłącznej kompetencji rady administrującej spółki europejskiej;

– dokonywania innych czynności, o których stanowi KSH.
.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Organy spółki europejskiej – wprowadzenie

Organy spółki europejskiej – wprowadzenie

Do obligatoryjnych organów spółki europejskiej należą: walne zgromadzenie akcjonariuszy oraz organ nadzorujący i organ zarządzający albo organ administrujący. Założyciele spółki muszą dokonać wyboru systemu, w oparciu o jaki będzie funkcjonować spółka:

– system dualistyczny, czy też

– system monistyczny- nowy w polskim systemie prawa spółek.

System dualistyczny

System dualistyczny – odwzorowuje on system oparty na podziale kompetencji między walne zgromadzenie, radę nadzorczą i zarząd. Działają w nim dwa odrębne organy: zarządzający i nadzorczy.  W systemie tym prawo prowadzenia spraw spółki i reprezentacja należą do zarządu, a nie może ich prowadzić organ sprawujący nadzór.

System monistyczny – charakterystyczne dla niego jest to, że oprócz walnego zgromadzenia występuje tu jeden organ o bardzo szerokich kompetencjach – zarządzająco- nadzorczych (tzw. organ administrujący, pochodzący z systemu prawa common law).
W wyniku podziału wewnętrznego zadań rada administrująca zajmuje się prowadzenie spraw spółki i stałym nadzorem. Korzysta ona z domniemania kompetencji, a więc jeśli przysługują jej te prawa, które nie zostały zastrzeżone dla walnego zgromadzenia.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Procedura tworzenia spółki europejskiej

Procedura tworzenia spółki europejskiej

SE może powstać przez łączenie się spółek, a samo łączenie się spółek może zostać przeprowadzone zgodnie z:

a) procedurą dotyczącą łączenia się spółek przez przejęcie, ustanowioną w art. 3 ust. 1 trzeciej dyrektywy Rady 78/855/EWG (1) lub

b) procedurą dotyczącą łączenia się spółek przez zawiązanie nowej spółki, ustanowioną w art. 4 ust. 1 wymienionej dyrektywy.

W przypadku łączenia się spółek przez przejęcie, spółka przejmująca przyjmuje formę SE. W przypadku łączenia się spółek przez zawiązanie nowej spółki, SE będzie nowo powstałą spółką.

Utworzenie spółek w drodze łączenia poprzedzają następujące czynności:

1. czynności przygotowawcze:
   – każda łącząca się spółka sporządza plan połączenia zgodnie z art. 20 rozporządzenia Rady;

– ogłoszenie w dziennikach urzędowych państw siedzib spółek łączących się;
– biegły rewident bada plany połączenia spółek;

2. uchwała – walne zgromadzenia każdej ze spółek musi powziąć uchwałę o połączeniu;
3. badanie zgodności z prawem odbywające się dwustopniowo przez kompetentny organ danego państwa;

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Spółka europejska – utworzenie

Spółka europejska – utworzenie

Spółka europejska (SE), jak wskazuje Rozporządzenie, może powstać w nast. sposób:

1. w wyniku połączenia spółek;

2. utworzenie holdingu – SE;

3. utworzenie SE- córki;

4. utworzenie SE w drodze przekształcenia spółki akcyjnej;

5. utworzenie SE- córki przez SE.
   Utworzenie spółki europejskiej poprzez połączenie spółek, jak i przekształcenie może dotyczyć wyłącznie spółek akcyjnych. Przy tworzeniu holdingu- SE może jednak występować obok sp. akcyjnej, spółka z o.o.. Spółka europejska – córka może zostać utworzona przez spółki w rozumieniu art. 48 ust. 2 TWE oraz krajowe osoby prawne prawa prywatnego i publicznego, jak i sama SE.

Podmioty krajowe to takie, które są założone zgodnie z prawem któregoś z państw członkowskich UE, mających na jego terenie swoją siedzibę statutową oraz siedzibę rzeczywistą. Siedziba statutowa i rzeczywista nie muszą znajdować się w tym samym kraju członkowskim. Muszą jednak spełniać przesłanki danego państwa, by w ogóle móc istnieć jako podmiot praw i obowiązków.
Zgodnie z treścią art. 2 ust. 5, prawo krajowe może przewidywać, że w utworzeniu SE może brać udział również spółka, która siedzibę rzeczywistą ma poza UE, o ile łącznie spełnia następujące przesłanki:

1. została ona utworzona zgodnie z prawem UE, w którym ma siedzibę statutową;
2. a także jest stale i rzeczywiście powiązana z gospodarką państwa członkowskiego.

(Państwo Członkowskie może postanowić, że spółka, której siedziba zarządu znajduje się poza Wspólnotą, może uczestniczyć w tworzeniu SE, pod warunkiem, że spółka ta utworzona jest zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego, ma swoją statutową siedzibę w Państwie Członkowskim oraz ma rzeczywisty i ciągły związek z gospodarką Państwa Członkowskiego – art. 2 ust. 5).

Spółki akcyjne mogą się łączyć, tworząc SE, jednak przynajmniej 2 z nich muszą podlegać prawu różnych państw UE. Mogą to być nawet 2 spółki zależne od spółek spoza UE.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Spółka europejska – wprowadzenie

Spółka europejska – wprowadzenie

Spółka europejska to paneuropejska forma przedsiębiorstwa uregulowana Rozporządzeniem 2157/2001/WE i Dyrektywą 2001/86/WE. Ma ona zawsze formę spółki akcyjnej i jest spółką ponadgraniczną. Podlega ona zarówno prawu europejskiemu, jak i prawu państw, w których funkcjonuje. Ma ona jednak pewną autonomię, właśnie ze względu na swoje zakorzenienie w prawie europejskim.
Jako charakterystyczne dla spółki europejskiej należy uznać istnienie następujących instytucji prawnych:
– tworzenie spółki

– przenoszenie siedziby spółki

– swoboda wyboru systemu organom spółki

– udział pracowników w zarządzaniu spółką.

Spółka europejska (SE), jak wskazuje Rozporządzenie, może powstać w nast. sposób:

1. w wyniku połączenia spółek;

2. utworzenie holdingu – SE;

3. utworzenie SE- córki;

4. utworzenie SE w drodze przekształcenia spółki akcyjnej;

5. utworzenie SE- córki przez SE.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Jak często pracodawca musi upomnieć pracownika, zanim wypowie umowę o pracę?

Jak często pracodawca musi upomnieć pracownika, zanim wypowie umowę o pracę?

Generalnie zanim pracodawca wypowie umowę o pracę z powodów dotyczących pracownika, musi go upomnieć. Wielu pracodawców niemieckich może się zastanawiać, jak często takie upomnienie należy pracownikowi wręczać.

Nie ma zasadniczo jednej uznanej reguły, ale wiele zależy od wielkości (rangi) przewinienia pracownika. W przypadku najcięższych naruszeń nawet jedno upomnienie może okazać się zbyteczne.

Najczęściej wystarczy jednak jedno upomnienie. Od tego z kolei przewiduje się wyjątki:
– brak upomnienia: najcięższe naruszenia pracownika

– więcej upomnień: lekkie naruszenia, większy przedmiot ochrony (np. ze względu na długość pracy w jednym zakładzie pracy).

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Europejski Tytuł Egzekucyjny – odmowa wydania

Europejski Tytuł Egzekucyjny – odmowa wydania

Aby można było mówić o odmowie wydania zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego, musi być spełnione wymaganie związane z doręczeniem pozwanemu pisma wszczynającego postępowanie. Istotne jest również i to, że nie zostały spełnione wymagania co do formy, o których wspomniane zostało w poprzednim poście.

Egzekucja

Niespełnienie wymagań co do formy może nastąpić m.in. dlatego, że nie określono odsetek od dochodzonego pozwem roszczenia. Nie wystarczy takie określenia odsetek jak „odsetki ustawowe”. Należy podać konkretną ich wysokość oraz okres, za jaki się ich żąda.

Istnieje możliwość konwalidacji braków poprzez spełnienie przesłanek określonych w art. 18 rozporządzenia. Przesłanek tych nie będzie jednak spełniać przykładowo doręczenie wyroku zaocznego poprzez pozostawienie go w aktach ze skutkiem doręczenia.

Jeśli możliwość wydania zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego jest wykluczona, sąd oddala wniosek wierzyciela.

Dowiedz się więcej:

• Egzekucja w Niemczech

Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu przeniesienia zakładu pracy za granicę

Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu przeniesienia zakładu pracy za granicę

Jeśli pracodawca niemiecki zamyka zakład pracy (czy też jego część),  w przeważnej większości przypadków składa też wypowiedzenia (betriebsbedingte  Kündigung) pracownikom tego zakładu i wykazuje, że likwidacji ulegają ich miejsca pracy. Jeśli jednak zakład pracy jest przenoszony za granicę, jednak niezbyt daleko, przypadek wygląda już nieco inaczej.

Bundesarbeitsgericht

Stan faktyczny, który stał się podstawą orzeczenia niemieckiego Federalnego Sądu Pracy (Bundesgerichtshof – BAG) wyglądał następująco:
pewne niemieckie przedsiębiorstwo zostało przeniesione za granicę – zaledwie 60 km – do Szwajcarii. Niemiecki zakład został zamknięty, a pracownikowi (skarżącemu) wypowiedziano z tego powodu umowę o pracę i zaoferowano miejsce pracy w nowym zakładzie. Pracownik zaskarżył jednak takie wypowiedzenie i we wszystkich instancjach przyznano mu rację – z BAG włącznie.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Europejski Tytuł Egzekucyjny – wymagania formalne

Europejski Tytuł Egzekucyjny – wymagania formalne

Do istotnych wymagań, jakie muszą zostać spełnione, by móc wydać Europejski Tytuł Egzekucyjny, należy również odpowiednie poinformowanie dłużnika o roszczeniu. Dokonuje się tego poprzez zawarcie w dokumencie wszczynającym postępowanie lub w dokumencie równoważnym następujących elementów:
– nazwisko i adres stron;

– kwotę roszczenia;

– stopę procentową odsetek oraz okres, za jaki się ich żąda (o ile się ich żąda). Wyjątek stanowi sytuacja, w której odsetki ustawowe są doliczane automatycznie do kwoty głównej;

– określenie podstawy roszczenia;

– informacje określające wymagania proceduralne do zakwestionowania roszczenia (» termin, w jakim można zakwestionować roszczenie, » termin rozprawy sądowej, » nazwa i adres instytucji, do której kieruje się odpowiedź, » informację, czy istnieje obowiązek adwokacki oraz o tym, jakie są konsekwencje braku sprzeciwu lub niestawiennictwa).

Egzekucja

Jeżeli postępowanie w państwie członkowskim wydania nie spełniło wymagań proceduralnych określonych w art. 13–17, brak takiej zgodności może być jednak konwalidowany, a orzeczeniu może być nadane zaświadczenie Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego, jeżeli:

a) orzeczenie zostało doręczone dłużnikowi zgodnie z wymaganiami proceduralnymi według art. 13 lub 14; i

b) dłużnik miał możliwość zaskarżyć orzeczenie za pomocą środków umożliwiających pełną kontrolę sądową i dłużnik został należycie poinformowany w orzeczeniu lub wraz z nim o wymaganiach proceduralnych dotyczących tego zaskarżenia, w tym o nazwie i adresie instytucji, do której należy złożyć środek zaskarżenia oraz, w danym przypadku, o terminie do jego złożenia; i

c) dłużnik nie zaskarżył orzeczenia zgodnie ze stosownymi wymaganiami proceduralnymi.

Jeżeli postępowanie w państwie członkowskim wydania nie spełniło wymagań proceduralnych określonych w art. 13 lub 14, brak takiej zgodności może być konwalidowany, jeżeli zachowanie dłużnika w postępowaniu sądowym potwierdza, że osobiście otrzymał on dokument podlegający doręczeniu w czasie umożliwiającym mu przygotowanie obrony.

Dowiedz się więcej:

• Egzekucja w Niemczech

Europejski Tytuł Egzekucyjny – przesłanki wydania – doręczenie dokumentu wszczynającego postępowanie

Europejski Tytuł Egzekucyjny – przesłanki wydania – doręczenie dokumentu wszczynającego postępowanie

W przypadku doręczenia za potwierdzeniem odbioru przez dłużnika dokument wszczynający postępowanie może być doręczony dłużnikowi (lub jego pełnomocnikowi) poprzez zastosowanie jednej z następujących metod:

a) osobiste doręczenie potwierdzone poświadczeniem odbioru, zawierającym datę odbioru i podpisanym przez dłużnika;

b) osobiste doręczenie potwierdzone dokumentem podpisanym przez właściwą osobę, która dokonała doręczenia, stwierdzającym, że dłużnik otrzymał dokument lub odmówił jego przyjęcia bez żadnego uzasadnienia prawnego, oraz datę doręczenia;

c) doręczenie drogą pocztową za poświadczeniem odbioru, zawierającym datę odbioru, podpisanym i zwróconym przez dłużnika;

d) doręczenie drogą elektroniczną, tj. faksem, pocztą elektroniczną, za poświadczeniem odbioru,  zawierającym datę odbioru, podpisanym i zwróconym przez dłużnika.

W przypadku, gdy miejsce ma doręczenie bez potwierdzenia odbioru przez dłużnika dokument wszczynający postępowanie powinien być dłużnikowi (lub jego pełnomocnikowi) doręczony poprzez:

a) osobiste doręczenie na osobisty adres dłużnika do rąk osób mieszkających z dłużnikiem w tym samym gospodarstwie domowym lub tam zatrudnionych;

b) w przypadku dłużnika prowadzącego działalność gospodarczą lub osoby prawnej, osobiste doręczenie w lokalu przedsiębiorstwa dłużnika, do rąk osób zatrudnionych przez dłużnika;

c) złożenie dokumentu w skrzynce pocztowej dłużnika;

d) złożenie dokumentu na poczcie lub we właściwym organie władzy publicznej, za pisemnym powiadomieniem o takim złożeniu pozostawionym w skrzynce pocztowej dłużnika, pod warunkiem że pisemne powiadomienie wyraźnie określa charakter dokumentu jako dokumentu sądowego lub skutek prawny powiadomienia jako skutkującego doręczeniem i powodującego uruchomienie biegu terminów;

e) doręczenie drogą pocztową bez potwierdzenia, zgodnie z ust. 3, gdy dłużnik ma adres [w państwie członkowskim][1] wydania;

f) drogą elektroniczną, za automatycznym potwierdzeniem dostarczenia, pod warunkiem że dłużnik uprzednio wyraźnie zgodził się na taką metodę doręczenia.

Dowiedz się więcej:

• Egzekucja w Niemczech

Europejski Tytuł Egzekucyjny – przesłanki wydania – wstęp

Europejski Tytuł Egzekucyjny – przesłanki wydania – wstęp

Przesłanki wydania zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego również zostały określone rozporządzeniem (WE) nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych.

Orzeczeniu w sprawie roszczenia bezspornego wydanego w państwie członkowskim nadaje się na wniosek złożony w sądzie wydania, zaświadczenie ETE , jeżeli kumulatywnie (łącznie) zostaną spełnione następujące przesłanki:
– orzeczenie jest wykonalne w państwie członkowskim wydania;

– orzeczenie nie stoi w sprzeczności z przepisami dot. jurysdykcji ustanowionymi w sekcjach 3 i 6 rozdziału II rozporządzenia (WE) nr 44/2001;

– postępowanie sądowe w państwie członkowskim wydania spełniło wymogi określone w rozdziale III, w przypadku gdy roszczenie jest bezsporne w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b lub c;

– orzeczenie zostało wydane w państwie członkowskim, w którym dłużnik ma miejsce zamieszkania, w rozumieniu art. 59 rozporządzenia (WE) nr 44/2001, w sprawach, w których:
a) roszczenie jest bezsporne w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b lub c,

b) odnosi się ono do umowy zawartej przez osobę, konsumenta, w celu, który można uznać za wykraczający poza jego działalność gospodarczą lub zawodową;

c) dłużnik jest konsumentem.

Dowiedz się więcej:

• Egzekucja w Niemczech

Europejski Tytuł Egzekucyjny – wprowadzenie

Europejski Tytuł Egzekucyjny – wprowadzenie

Instytucja zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego powołana została rozporządzeniem (WE) nr 805/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie utworzenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego dla roszczeń bezspornych.

Jego celem jest ułatwienie i przyspieszenie wykonania w państwach członkowskich orzeczeń wydanych w innym państwie członkowskim. Ma ono zastosowanie do orzeczeń, ugód sądowych oraz dokumentów urzędowych dotyczących roszczeń bezspornych.

Jakie roszczenia rozumie się za bezsporne?
Roszczenie jest bezsporne, jeśli spełniona zostanie choćby jedna z następujących przesłanek:
– dłużnik wyraźnie zgodził się co do niego przez uznanie lub w drodze ugody zatwierdzonej przez sąd albo zawartej przed sądem w toku postępowania;

– dłużnik nigdy nie wniósł przeciwko niemu sprzeciwu, zgodnie ze stosownymi wymogami proceduralnymi wynikającymi z prawa państwa członkowskiego wydania, w toku postępowania sądowego;

– dłużnik nie stawił się ani nie był reprezentowany na rozprawie sądowej dotyczącej tego roszczenia, po początkowym zakwestionowaniu roszczenia w toku postępowania sądowego, pod warunkiem że takie zachowanie traktuje się jako milczące uznanie roszczenia lub uznanie faktów przedstawionych przez wierzyciela na mocy prawa państwa członkowskiego wydania;

– dłużnik wyraźnie zgodził się co do niego w dokumencie urzędowym.

Zaświadczenie ETE jest więc urzędowym stwierdzeniem możliwości wykonania orzeczenia, ugody sądowej lub innego dokumentu urzędowego powstałego w państwie członkowskim. Nie jest więc tym samym, co stwierdzenie wykonalności orzeczeń sądów państw członkowskich UE, ugód zawartych lub zatwierdzonych przed ich sądami, czy dokumentów urzędowych sporządzonych w tych państwach.

Dowiedz się więcej:

• Egzekucja w Niemczech

Czy czas gotowości do pracy jest czasem pracy w świetle niemieckiego prawa pracy? – cz. 2.

Czy czas gotowości do pracy jest czasem pracy w świetle niemieckiego prawa pracy? – cz. 2.

[cz.1.][1]

Bereitschaftsdienst jest w prawie niemieckim rozumiany jako Arbeitszeit, czyli czas pracy w rozumieniu § 2 ust. 1. Arbeitszeitgesetz (_ArbZG). Tak wynika z orzecznictwa.

Poprzez nieograniczone uznanie Bereitschaftsdienst jako czasu pracy prawodawca niemiecki (deutsche Gesetzgeber) przyjął wykładnię czasu pracy Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (EuGH).
Takie przyjęcie niesie za sobą następujące konsekwencje:

• maksymalny czas pracy ;
• fazy spoczynku (w zasadzie nie ma faz spoczynku w czasie Bereitschaftsdienst);
• wynagrodzenie (Bereitschaftsdienst jest płatny).

Pracodawca nie zawsze musi jednak opłacać Bereitschaftsdienst w takiej samej wysokości jak normalny czas pracy- w umowie o pracę albo w układzie zbiorowym pracy można wysokość wynagrodzenia uregulować inaczej – można ustalić również niższą stawkę za godzię

Bereitschaftszeit

Od Bereitschaftsdienst należy odróżnić tzw. _Rufbereitschaft. Rufbereitschaft_ma zazwyczaj miejsce wtedy, gdy pracownik poza normalnym czasem pracy przebywa we wskazanym przez pracownika miejscu, również będąc w gotowości do podjęcia pracy.  Często mają też miejsce umowy, że pracownik będzie dostępny telefonicznie.

Pracownik przy wyborze swojego miejsca pobytu jest ograniczony tylko o tyle, by w przypadku potrzeby mógł zagwarantować możliwość podjęcia pracy.

Rufbereitschaft

Rufbereitschaft nie może prowadzić do niedopuszczalnego ograniczania pracownika, stąd podane jest miejsce pobytu pracowika lub bardzo krótki czas na podjęcie pracy.  W takich przypadkach nie występowałby jednak „prawdziwy” Rufbereitschaft.

Rufbereitschaft nie jest czasem pracy. W przypadku wezwania zalicza się do czasu pracy czas rzeczywistego skorzystania z pracownika włącznie z ewentualnym czasem jego dotarcia na miejsce.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Czy czas gotowości do pracy jest czasem pracy w świetle niemieckiego prawa pracy? – cz. 1.

Czy czas gotowości do pracy jest czasem pracy w świetle niemieckiego prawa pracy? – cz. 1.

W przypadku zawodów związanych z medycyną (lekarz, pielęgniarka), zawodu strażaka, ale i w wielu innych istnieje problem okresu gotowości do pracy. Pracownik nie jest w tym czasie w miejscu pracy, lecz w większości przypadków w domu. Nie może on swobodnie dysponować swoim „czasem wolnym”, lecz musi być w każdej chwili osiągalny i gotowy do pracy. W takim przypadku rodzi się pytanie: czy taki okres gotowości do pracy można w niemieckim prawie pracy zaliczyć do czasu pracy, a w związku z tym: czy za okres ten należy się pracownikowi wynagrodzenie?

Konieczne jest tu rozróżnienie dwóch pojęć: „prawdziwego” pogotowia Bereitschaftsdienst i tzw. gotowości na wezwanie Rufbereitschaft.

czas pracy

W przeciwieństwie do normalnego czasu pracy, Bereitschaftsdienst ma miejsce wtedy, gdy pracownik na polecenie pracodawcy, poza zwyczajnym czasem pracy, przebywa w wyznaczonym przez pracodawcę miejscu, żeby w przypadku takiej potrzeby móc podjąć pracę. Pracownik może w czasie Bereitschaftsdienst dowolnie organizować swój czas i np. odpoczywać. Musi on jednak stale być w stanie móc niezwłocznie  podjąć się swoich obowiązków. Nie może też oddalać się od miejsca określonego dla Bereitschaftsdienst.

Jako podstawę umowną dla Bereitschaftsdienst uważa się przede wszystkim zbiorowe porozumienie pracy albo umowę o pracę.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Czy pracodawca musi dodatkowo odnośnie okresu próbnego zastrzec krótszy termin wypowiedzenia?

Czy pracodawca musi dodatkowo odnośnie okresu próbnego zastrzec krótszy termin wypowiedzenia?

W prawie każdej umowie o pracę znajduje się regulacja, że okres próbny (Probezeit) obowiązuje przez pierwsze 6 miesięcy trwania stosunku pracy. Często w umowie o pracę znajduje się tylko postanowienie o okresie próbnym, bez dodatkowego określenia, że w czasie trwania tego okresu obie strony umowy (pracownik niemiecki i niemiecki pracodawca) są upoważnione do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 2-tygodniowego terminu wypowiedzenia. Czy więc termin ten obowiązuje, jeśli strony nie wspomną o nim w umowie?

wypowiedzenie

Jeśli w umowie pracownik i pracodawca tylko wspomnieli o okresie próbnym, bez określenia terminu wypowiedzenia, to krótszy, właśnie 2-tygodniowy termin wypowiedzenia i tak obowiązuje. Niemiecki Federalny Sąd Pracy ([Bundesarbeitsgericht][1] – BAG w orzeczeniu z 22.07.1997) wyszedł z założenia, że strony równocześnie z uzgodnieniem terminu próbnego zgadzają się na krótszy  termin wypowiedzenia.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Koszty sądowe w postępowaniu przed niemieckim sądem pracy

Koszty sądowe w postępowaniu przed niemieckim sądem pracy

Postępowanie przed niemieckim sądem pracy, nawet w przypadku broniącego swoich praw (i słabszego z punktu widzenia prawa) pracownika, jest związane z obowiązkiem uiszczenia określonych kosztów sądowych. Osoba, której przysługuje roszczenie (np. Lohnklage czy Kündigugsschutzklage), jest o tym obowiązku pouczana przez prawnika (co musi być potwierdzić jej podpisem).

Obowiązek ponoszenia kosztów wynika z § 12 ust. 1 Arbeitsgerichtsgesetz (ArbGG). Stronie wygrywającej w sądzie pracy pierwszej instancji nie przysługuje wcale roszczenie o zwrot kosztów sądowych, ani o naprawienie szkody wynikłej ze straty czasu.

Z tego względu niezwykle ważne wydaje się pouczenie niemieckiego prawnika o skutkach finansowych związanych z postępowaniem przed niemieckim sądem pracy, by nazbyt pochopnie nie decydować się na takie rozwiązanie.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Czas pracy w prawie niemieckim – jak długo wolno pracować?

Czas pracy w prawie niemieckim – jak długo wolno pracować?

Pracodawca nie może wymagać od pracownika nieprzestrzegania norm ochronnych dotyczących czasu pracy. Korzystne dla ochrony pracowników uregulowania znajdują się w tzw. Zeitarbeitsgesetz. W tej ustawie znajdują się regulacje określające, jak długo wolno w Niemczech pracować.

Dzienna maksymalna ilość godzin pracy nie może według prawa niemieckiego co do zasady przekroczyć 8 godzin. Ten limit będzie mógł być jednak podniesiony do 10 godzin, jeśli w przeciągu 6 miesięcy lub 24 tygodni średni dzienny czas pracy nie przekroczy 8 godzin.

czas pracy

Regulacje ustawy dotyczą wszystkich pracowników w Niemczech, którzy ukończyli 18 lat, z wyjątkiem np. piekarzy, cukierników, marynarzy czy niektórych lekarzy.

Czas pracy to czas od początku do końca pracy, liczony bez przerw. Czas dojazdu do pracy, podobnie jak czas potrzebny na przebranie się nie są do niego zaliczane.

Od tych zasad mogą jednak występować wyjątki. Np. w zbiorowym układzie pracy może być zawarte odmienne uregulowanie tych spraw, przykładowo: przedłużenie dziennego czasu pracy do 10 godzin, co jednak nie pozwala na przekroczenie limitu maksymalnego – 48 godzin pracy w tygodniu. Takie przedłużenie jest m.in. możliwe w przypadku pracy w rolnictwie czy szpitalach (opieki zdrowotnej).

Zgodnie z niemieckim prawem pracy przerwy na odpoczynek muszą być wyznaczone wcześniej. W przypadku dziennego czasu pracy przekraczającego 6 godzin, musi to być min. 30 minut. Jeśli ten przekracza 9 godzin – nawet 45 minut.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu niewłaściwego świadczenia pracy- cz.2.

Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu niewłaściwego świadczenia pracy- cz.2.

Od zawinionego niewłaściwego świadczenia z powodu brakujących kwalifikacji należy odróżnić zawinione niewłaściwe świadczenie. W tym przypadku pod uwagę bierze się (po stosownym upomnieniu) wypowiedzenie uwarunkowane zachowaniem (verhaltensbedingte Kündigung). Jednak i to wypowiedzenie może być dla pracownika trudne do przeprowadzenia, ponieważ i w tym przypadku Sąd ten uzależnia je od spełnienia określonych wymagań.

Przede wszystkim, wypowiedzenie uwarunkowane zachowaniem zakłada, że takiemu pracownikowi można zarzucić naruszenie obowiązków. Naruszenie obowiązków zakłada z kolei, że pracownik naruszył te obowiązki, które wynikają z jego umowy o pracę, czyli nie zawsze wszystkich tych, które wyznaczył jemu pracodawca. Niewystarczające będzie więc samo tylko twierdzenie, że miało miejsce zawinione niewłaściwe świadczenie pracownika.

Wypowiedzenie uwarunkowane zachowaniem będzie tylko wtedy brane pod uwagę, gdy pracownik pracuje źle w sposób zawiniony – mógłby pracować lepiej, ale tego zaniechuje.

Rozróżnienie między niewłaściwym świadczeniem, któremu pracownik jest winny, a takim, któremu nie jest winny, bywa dość trudne. Z tego względu również tak uargumentowane wypowiedzenie umowy o pracę przez niemieckiego pracodawcę nie musi należeć do najłatwiejszych.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu niewłaściwego świadczenia pracy- cz.1

Wypowiedzenie umowy o pracę z powodu niewłaściwego świadczenia pracy- cz.1

Jeśli pracownik nie pracuje wystarczająco dobrze (nieodpowiednio), pracodawca może wypowiedzieć mu z tego powodu umowę o pracę (niem. Schlechtleistung, Fehleistung). Dość powszechnie taka przyczyna wypowiedzenia wydaje się zasadna. Nie zawsze musi tak jednak być z punktu widzenia prawa niemieckiego.

Niewłaściwe świadczenie pracy z powodu braku wystarczających kwalifikacji pracownika dotyczy przyczyn osobowych. Pracodawca może po stosownym upomnieniu może złożyć tzw. personenbedingte Kündigung – wypowiedzenie uwarunkowane osobowo. Dotyczy to również sytuacji, gdy niewłaściwe świadczenie spowodowane jest chorobą pracownika. Problem związany z wypowiedzeniem właśnie ze względów na niewłaściwe świadczenie spowodowane brakiem wystarczających kwalifikacji polega na tym, że Federalny Sąd pracy Bundesarbeitsgericht nie zawsze w przypadku niezawinionego niewłaściwego świadczenia uzna, iż jest to wystarczający powód do złożenia pracownikowi wypowiedzenia. Zgodnie z orzecznictwem Sądu będzie to wystarczający powód dopiero wtedy, gdy niepełne świadczenie wynikłe z niezawinionej niezdolności do świadczenia będzie stanowić ok. 50- 60 % (lub mniej) świadczenia porównywalnego pracownika.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Handelsfirma cz. 2

Handelsfirma cz. 2

Przepisy HGB stanowią, że firma nie można ot tak zostać zbyta, bez zmiany spółki, dla której została ona powołana: „Die Firma kann nicht ohne das Handelsgeschäft, für welches sie geführt wird, veräußert werden”. W polskim prawie istnieje podobne uregulowanie.

firma

Zmiana składu wspólników nie wymaga zmiany firmy. Jeśli ktoś zostanie przyjęty do grona wspólników już istniejącej spółki, czy też ktoś przystępuje do tej spółki jako wspólnik albo jeśli ktoś występuje ze spółki, to firma może być zachowana bez względu na te zmiany, nawet jeśli zawiera nazwy (imiona) dotychczasowych właścicieli czy wspólników spółki. W przypadku jednak odstąpienia od spółki wspólnika, którego imię jest w firmie spółki, do zachowania dotychczasowej firmy wymaga się zgody tego wspólnika lub jego spadkobierców.

Kaufmann

Każdy kupiec (Kaufmann) jest obowiązany do zameldowania w rejestrze handlowym  (Handelsregister) w sądzie okręgu, w którym znajduje się siedziba spółki, swojej firmy, miejsca oraz krajowego adresu pocztowego siedziby tej spółki.

Wszelkie zmiany dotyczące firmy lub jej właściciela, przeniesienie siedziby do innego miejsca czy też zmiana krajowego adresu pocztowego muszą koniecznie zostać uwzględnione w rejestrze. Tak samo należy postąpić, jeśli firma zakończy swoją działalność (możliwe jest również działanie na wniosek właściwego urzędu).

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Handelsfirma - cz1

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Handelsfirma cz. 1

Handelsfirma cz. 1

Zagadnienia dot. firmy zdefiniowanej przez niemiecki kodeks handlowy (Handelsgesetzbuch) znajdują się w par. 17 tej ustawy.

Firma kupca (die Firma eines Kaufmanns) to nazwa, pod którą prowadzi on działalność i pod którą się podpisuje. Kupiec może pod własną firmą pozywać i być pozwanym. Firma musi właściwie określać kupca (pozwalać na jego identyfikację) i odróżnianie od innych podmiotów. Nie może tym samym zawierać takich elementów, które mogłyby wprowadzać innych w błąd. Jednak w postępowaniu przed sądem rejestrowym (Registergericht) właściwość nazwy powodująca wprowadzanie w błąd będzie uwzględniona tylko wtedy, jeśli jest ona oczywista.

Firma musi zawierać również określenia:

– w przypadku firmy handlowej jednoosobowej – „eingetragener Kaufmann”, „eigentragene Kauffrau” lub powszechnie zrozumiały skrót tego określenia: „e.K.”, „e.Kfm.” lub „e.Kfr”;

– w przypadku spółki jawnej (offene Handelsgesellschaft) określenie „offene Handelsgesellschaft“ lub powszechnie zrozumiały skrót tego określenia;

– w przypadku spółki komandytowej (Kommanditgesellschaft) określenie „Kommanditgesellschaft” lub też powszechnie zrozumiały skrót tego określenia.

Jeśli w spółce jawnej lub komandytowej nie odpowiada żadna osoba fizyczna, firma musi zawierać określenie wskazujące na ograniczenie odpowiedzialności (Haftungsbeschränkung).

Jeżeli w spółce zmieni się nazwa (imię) właściciela lub wspólnika, lecz bez zmiany tych osób, dotychczasowa firma może zostać zachowana.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Handelsfirma - cz2

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Czy pracodawca niemiecki może odstąpić od umowy o pracę w czasie urlopu?

Czy pracodawca niemiecki może odstąpić od umowy o pracę w czasie urlopu?

Dość powszechnie uważa się, że pracodawca nie może zakończyć stosunku pracy w czasie urlopu czy podczas choroby. Nie jest to jednak prawdą. Wypowiedzenie w czasie nieobecności pracownika może jednak rodzić problemy innej natury – choćby stwierdzenia czasu, kiedy takie wypowiedzenie zostało pracownikowi doręczone (jeśli w czasie urlopu wyjechał).

To, kiedy wypowiedzenie zostaje doręczone pracownikowi, ma znaczenie dla terminu do wniesienia przez niego powództwa w sprawie o nieuzasadnione wypowiedzenie (Kündigungschutzklage). Pracownik ma tylko 3 tygodnie na wniesienie tego powództwa do właściwego sądu (np. Arbeitsgericht Berlin, Arbeitsgericht Hamburg etc.). Termin ten rozpoczyna bieg od dnia wręczenia pracownikowi wypowiedzenia i nie może zostać przegapiony.

Bundesarbeitsgericht

Według orzecznictwa BAG (Bundesarbeitsgericht – Federalny Sąd Pracy) doręczenie w czasie nieobecności wymaga spełnienia dwóch przesłanek:

– doręczenie pisma w zwyczajowo przyjęty sposób osobie uprawnionej

– w zwykłych okolicznościach można założyć zaznajomienie się adresata z treścią                        pisma.

Ponieważ orzecznictwo stosuje określenie czasu zwyczajnej możliwości zaznajomienia się z pismem, jest niezwykle ważne, kiedy następuje rzeczywiste jego doręczenie pracownikowi.

BAG przyznaje jednak pracownikowi prawo do wniesienia wniosku o przywrócenie do stanu poprzedniego (możliwość późniejszego wniesienia powództwa w sprawie o nieuzasadnione wypowiedzenie.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• blog - prawo pracy

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop w niemieckim prawie pracy – na co należy zwrócić uwagę

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop w niemieckim prawie pracy – na co należy zwrócić uwagę

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop to najczęściej pewna suma pieniężna. Problem zapłaty tej sumy pojawia się najczęściej po zakończeniu stosunku pracy. Często pracownikom w czasie trwania stosunku pracy wydaje się, że zawsze przysługuje im roszczenie o zapłatę sumy należnej za niewykorzystany urlop. Nie jest to jednak prawdą, ponieważ pierwszeństwo ma udzielenie urlopu w formie czasu wolnego, a nie zapłata ekwiwalentu za jego niewykorzystanie. Wynika to z Bundesurlaubsgesetz. Pracownik nie ma więc możliwości wyboru.

§ 134 BGB

Zapłata ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w czasie trwania stosunku pracy nie jest w ogóle przewidziana, ponieważ zasadniczym celem urlopu ma być wypoczynek pracownika. Dlatego porozumienie, którego treść stanowi wypłata ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w takim przypadku, jest zgodnie z § 134 BGB z mocy prawa nieważne.

Jeśli jednak z powodu zakończenia stosunku pracy nie da się wykorzystać należnego urlopu w całości lub w części, powstaje konieczność zapłaty tego ekwiwalentu (§ 7 BUrlG).

Według BAG Bundesarbeitsgericht –_ niemiecki Federalny Sąd Pracy) ekwiwalent ten jest surogatem urlopu, co z kolei oznacza, że roszczenie o wypłatę tego surogatu będzie istniało tylko wtedy, kiedy będzie istniało roszczenie o urlop.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• blog - prawo pracy

ubezpieczenie od kosztów prawnych – niemieckie prawo pracy

ubezpieczenie od kosztów prawnych – niemieckie prawo pracy

Osobie posiadającej ubezpieczenie od kosztów prawnych w Niemczech może się wydawać, że ubezpieczenie to dotyczy każdego typu przypadków. W większości nie jest to jednak prawdą. Wiele obszarów prawa takie ubezpieczenie nie obejmuje, np. niemieckiego prawa spółek handlowych (Gesellschaftsrecht). Inne z kolei nie dotyczą wszystkich przypadków dot. danej gałęzi prawa, np. w przypadku prawa rodzinnego (Familienrecht) czy spadkowego (Erbrecht) pokrywane są wyłącznie koszty porady prawnej; w sprawach z zakresu prawa administracyjnego (Verwaltungsrecht) czy prawa socjalnego (Sozialrecht) z ubezpieczenia można skorzystać dopiero od etapu I instancji. W niemieckim prawie pracy (Arbeitsrecht) jest to jednak bardziej przejrzyste, ale również tu pojawia się problem określenia momentu, od którego takie ubezpieczenie przysługuje.

ubezpieczenia ochrony prawnej

W przypadku prawa pracy warunkiem jest wystąpienie zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia. Nie wystarczy fakt, że istnieje potrzeba skorzystania z porady prawnika, jeśli np. wypowiedzenie jest tylko przygotowywane. Zdarzenie to musi wystąpić po rozpoczęciu obowiązywania ubezpieczenia, ale przed zakończeniem stosunku pracy, jeśli któraś ze stron (pracodawca/ pracownik) naruszy przepisy. Jako przykład takiego zdarzenia można uznać: słowne wypowiedzenie stosunku pracy czy brak zapłaty wynagrodzenia mimo upływu określonego terminu. Stwierdzenie, czy wymagane zdarzenie wystąpiło nie zawsze jest jednak zawsze łatwe.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• blog - prawo pracy

CZEGO NIE MOŻE ZABRAKNĄĆ W NIEMIECKIEJ UMOWIE O PRACĘ? CZ.2/2

CZEGO NIE MOŻE ZABRAKNĄĆ W NIEMIECKIEJ UMOWIE O PRACĘ? CZ.2/2

Wysokość wynagrodzenia jest jednym z najważniejszych postanowień i w żadnym wypadku nie może go brakować. Najczęściej określa się je w kwocie brutto. Kwota netto jest dopuszczalna, ale nie zalecana. W orzecznictwie BAG (Bundesarbeitsgericht) opowiada się za pewnym ograniczeniem swobody kształtowania wynagrodzenia pracownika. Płaca w Niemczech nie może być ustalona zupełnie dowolnie, lecz musi stanowić co najmniej 60% średniego wynagrodzenia w określonej branży, w danym miejscu. W przeciwnym razie to postanowienie umowne będzie uważać się za sprzeczne ze zwyczajem. Wynagrodzenie może być regulowane w postaci Leistungslohn (to zbiorcze określenie dla wynagrodzenia za pracę na akord i wynagrodzenia premiowego).

termin płatności wynagrodzenia

Termin płatności wynagrodzenia – jeśli w umowie nie ma żadnego innego postanowienia, termin ten wypada ostatniego dnia miesiąca za miesiąc bieżący. Często określa się jednak w umowach, że będzie to np. 10 czy 15. dzień następnego miesiąca. W wielu przypadkach tego typu postanowienia są dopuszczalne, ale nie zawsze.

nadgodziny

Nadgodziny za pracę w Niemczech według niemieckiego prawa pracy to kolejny ważny przedmiot umowy o pracę. Postanowienie umowne, według którego nadgodziny miałyby się mieścić w ramach podstawowego wynagrodzenia, czyli takie, które nie przewidywałoby konieczności zapłaty dodatkowego wynagrodzenia za same nadgodziny, jest nieważne.

Bundesurlaubsgesetz

Niemieckie regulacje dotyczące urlopu znajdują się w Bundesurlaubsgesetz. Mimo to dopuszcza się dodatkowe jego określenie w samej umowie o pracę.

Dość istotną rolę odgrywa postanowienie umowne o tzw. Ausschlussklausel, czyli klauzuli wyłączającej, na podstawie której roszczenia wynikające z umowy przedawniają się po upływie określonego czasu. Pozwala to chronić pracodawcę przed roszczeniami sprzed lat (np. za niezapłacone nadgodziny). Okres ten nie może być jednak krótszy niż 3 lata, chyba że odmiennie reguluje to np. zbiorowy układ pracy.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

CZ.1/2

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• [blog prawo pracy] (https://adwokatniemcy.wordpress.com/category/niemieckie-prawo-pracy/)

Czego nie może zabraknąć w niemieckiej umowie o pracę? cz.1/2

Czego nie może zabraknąć w niemieckiej umowie o pracę? cz.1/2

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

CZ.2/2

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• [blog - prawo pracy](https://adwokatniemcy.wordpress.com/category/niemieckie-prawo-pracy/

Odpowiedzialność pracownika w Niemczech w razie wypadku przy pracy

Odpowiedzialność pracownika w Niemczech w razie wypadku przy pracy

Jeśli pracownik spowoduje wypadek w czasie pracy, w którym poszkodowanymi są koledzy z pracy, czy sam pracodawca, pojawia się pytanie, czy pracownik jest obowiązany do pokrycia wynikających stąd szkód.

Zgodnie z prawem niemieckim w takim przypadku za szkody na osobie, włącznie z odszkodowaniem nie będzie odpowiadać pracownik, o ile:

– wypadek nie został spowodowany umyślnie oraz

– do wypadku nie doszło w drodze do pracy.

wypadek pracy

Jeśli pracownik umyślnie doprowadził do wypadku, wtedy odpowiada on również za szkody osobowe powstałe u współpracowników czy u pracodawcy.

Współpracownikami są nie tylko te osoby, które pracują w tym samym przedsiębiorstwie, lecz również te, które choćby na krótko znajdują się w miejscu pracy podczas wykonywania swojej pracy, a więc nawet pracownicy innego przedsiębiorstwa.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Czy pracownik ma w Niemczech prawo pracować równocześnie dla kilka pracodawców?

Czy pracownik ma w Niemczech prawo pracować równocześnie dla kilka pracodawców?

Pytanie, czy według prawa niemieckiego można pracować u więcej niż u jednego pracodawcy pojawia się dość często. Zdarza się przecież, że jedna pensja nie wystarcza na pokrycie wszystkich kosztów utrzymania.

Federalny Sąd Pracy (Bundesarbeitsgericht – BAG, Entscheidung vom 5.11.2009, AZR 609/08) zdecydował, że zawarcie kolejnej umowy o pracy (czyli powstania równoległego stosunku pracy) nie jest powodem dla wypowiedzenia dotychczasowego stosunku pracy przez pracodawcę.

Stan faktyczny: pracownik (kierowca ciężarówki) z powodu problemów finansowych swojego pracodawcy zawarł kolejną umowę o pracę. Pracodawca dowiedział się o tym i wypowiedział mu stosunek pracy w trybie nadzwyczajnym. Jednak pracownik uznał, że nie ma podstaw do tego, by go zwolnić, ponieważ mimo kolejnej umowy, w dalszym ciągu był w stanie wykonywać dotychczasową pracę. Wniósł więc skargę do niemieckiego sądu pracy (Arbeitsgericht).

Sądy pierwszej i drugiej instancji orzekły na niekorzyść pracownika, jednak sprawą zajął się BAG i wydał orzeczenie korzystne dla pracownika. BAG orzekł, że zawarcie kolejnej umowy o pracę nie może stanowić podstawy wypowiedzenia. Podstawa taka zaistniałaby wtedy, jeśli pracownik wskutek nowej umowy nie byłby wstanie wykonywać dotychczasowej pracy.

Bundesarbeitsgericht (Federalny Sąd Pracy)

BAG dopuścił sytuację, w której równolegle istnieje kilka stosunków pracy.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Entfristungsklage w przypadku umowy o pracę na czas określony – co to takiego?

Entfristungsklage w przypadku umowy o pracę na czas określony – co to takiego?

Czy jest to coś podobnego do innej skargi z zakresu prawa pracy, Kündigungschutzklage?

Entfristungsklage to skarga o stwierdzenie, że stosunek pracy na czas określony nie wygasł w wyniku upływu tego terminu, lecz istnieje dalej na czas nieoznaczony.

Podobnie jak w przypadku Kündigungschutzklage, również i tę skargę należy wnieść w przeciągu 3 tygodni od umówionego zakończenia stosunku pracy.

Wniosek przyjmuje w tym przypadku dość często następujące brzmienie: “ Es wird festgestellt, dass das Arbeitsverhältnis aufgrund der Befristung des Arbeitsvertrages der Parteien vom … nicht am …… beendet worden ist.“, czyli, że przyjmuje się, że stosunek pracy nie wygasł z powodu przedłużenia terminu umowy o pracę.

§ 17  ustawy – _Teilzeit- und befristungsgesetz (Prawo pracy w niepełnym wymiarze godzin i na czas określony):

Will der Arbeitnehmer geltend machen, dass die Befristung eines Arbeitsvertrages rechtsunwirksam ist, so muss er innerhalb von drei Wochen nach dem vereinbarten Ende des befristeten Arbeitsvertrages Klage beim Arbeitsgericht auf Feststellung erheben, dass das Arbeitsverhältnis auf Grund der Befristung nicht beendet ist. Die §§ 5 bis 7 des Kündigungsschutzgesetzes gelten entsprechend. Wird das Arbeitsverhältnis nach dem vereinbarten Ende fortgesetzt, so beginnt die Frist nach Satz 1 mit dem Zugang der schriftlichen Erklärung des Arbeitgebers, dass das Arbeitsverhältnis auf Grund der Befristung beendet sei.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy

Znajomość niemieckiego a ważność oświadczeń woli pracownika

Znajomość niemieckiego a ważność oświadczeń woli pracownika

Zasadą jest, że pracodawca niemiecki nie ma obowiązku tłumaczenia umowy o pracę na język swojego pracownika (jeśli ten jest obcokrajowcem). Prawo niemieckie przewiduje od tej zasady pewne wyjątki.

tłumaczenia umowy o pracę

Bundesarbeitsgericht (BAG – Federalny Sąd Pracy) stoi jednak na stanowisku, że pewne oświadczenia woli pracownika dla swej ważności wymagają spełnienia warunku – bycia zrozumiałym dla pracownika. Do takich oświadczeń woli BAG zaliczył m.in. upomnienie – będzie ono ważne, o ile pracownik w pełni je zrozumie. Jeśli więc pracownik (np. Polak) w ogóle nie zna niemieckiego, pracodawca będzie mógł go upomnieć, ale po skorzystaniu z pomocy, np. osoby, która przetłumaczy treść upomnienia. Upomnienie takie nie będzie więc ważne z chwilą jego wydania, ale po pewnym czasie – kiedy pracownik je zrozumie.

Federalny Sąd Pracy

Zasadą jest również to, że jest się związanym treścią umowy, którą się podpisało. BAG stwierdził jednak, że i tu należy zastosować wyjątek, jeśli dla pracodawcy było oczywistym, że pracownik nie zna niemieckiego i bez zapoznania się z treścią umowy ją podpisał (wbrew pozorom nie muszą to być rzadkie sytuacje).

Dlaczego więc BAG tak różnie podchodzi do kwestii ważności oświadczenia woli nieznającego niemieckiego pracownika? Otóż umowa o pracę będzie ważna, jeśli pracownik choćby domyślał się, że to, co podpisuje taką umową jest. Łatwiej jest się przecież zorientować, że taką umowę ma się przed oczami, niż bez znajomości niemieckiego zrozumieć, o co chodzi w kolejnym przedstawianym przez pracodawcę dokumencie, np. o „dobrowolnej” rezygnacji z pracy. Stąd właśnie wynika różny zakres ochrony pracowników – obcokrajowców w Niemczech.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Czy umowę o pracę w Niemczech pracodawca musi przetłumaczyć na język polski?

Czy umowę o pracę w Niemczech pracodawca musi przetłumaczyć na język polski?

Inaczej należałoby spytać, czy przy zatrudnianiu obcokrajowców, pracodawca niemiecki ma obowiązek przetłumaczenia umowy o pracę na język pracownika.

Szczególne znaczenie przywiązuje się do zasady, że pracodawca niemiecki ma pewne obowiązki związane z wyjaśnieniem umowy (jasnym jej przedstawieniem), czy też pewnej opieki w tym zakresie wobec pracownika. W przypadku zatrudniania obcokrajowców ma to szczególne znaczenie, właśnie ze względu na znajomość języka niemieckiego przez pracowników (nie jest tajemnicą, że mało powszechna jest znajomość zwłaszcza prawniczego słownictwa).

pracodawca

Pracownik obcokrajowiec (np. Polak) powinien więc zrozumieć co najmniej te najważniejsze punkty umowy o pracę. Z czysto prawnego punktu widzenia obowiązek wyjaśnienia pracownikowi warunków, na jakich miałaby być podejmowana praca, nie dotyczy obowiązku przetłumaczenia umowy o pracę w Niemczech, np. na język polski – prawo nie przewiduje takiego obowiązku.

tłumaczenie

Polak, który podpisał umowę, ale nie zrozumiał choćby jednego zdania zawartego w umowie, i tak będzie związany jej postanowieniami w całości, o ile tylko wiedział, że to, co podpisywał było umową o pracę. Innymi słowy: umowa wiąże w całości i nie można próbować bronić się przed skutkami jej podpisania powołując się na niezbyt dobrą znajomość niemieckiego.

Zasada wydaje się jasna. W prawie niemieckim przewiduje się od niej jednak pewne wyjątki.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Likwidacja spółki jawnej – cz. 2.

Likwidacja spółki jawnej – cz. 2.

Do praw i obowiązków likwidatorów zalicza się m.in. konieczność zakończenia bieżących spraw, roszczeń, spieniężenie pozostałego majątku oraz zaspokojenie wierzycieli. W celu zakończenia toczących się spraw mogą oni dokonywać nowych czynności prawnych. W zakresie swojej działalności likwidatorzy reprezentują spółkę sądowo oraz pozasądowo.

Jeśli likwidacji dokonuje więcej niż jeden likwidator oraz o ile nie ustalono inaczej, do dokonywania czynności związanych z likwidacją wymagane jest ich współdziałanie.

Kodeks handlowy w Niemczech (HGB)

Niemiecki HGB za nieważne uważa ograniczenie zakresu uprawnień likwidatorów względem osób trzecich.

Likwidatorzy niemieccy muszą przygotować wymagany bilans- jeden na początku, a drugi po zakończeniu likwidacji.

Po uregulowaniu długów spółki może pozostać pewien majątek spółki. W takiej sytuacji likwidatorzy obowiązani są rozdzielić go między wspólników proporcjonalnie do posiadanych udziałów w kapitale (już po bilansie końcowych).

Pieniądze, które pozostały po uregulowaniu długów rozdziela się między wspólników. Zatrzymuje się jednak odpowiednią ich część, jeśli istnieją jeszcze niewymagalne zobowiązania, czy też takie, co do których istnieje spór. Zatrzymuje się je również w przypadku w celi zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia między wspólnikami.

Jeśli między wspólnikami istnieje spór co do podziału majątku spółki, likwidatorzy odkładają ten podział aż do zakończenia sporu.

Po zakończeniu likwidacji melduje się wygaśnięcie firmy w rejestrze (Handelsregister), a książki czy inne dokumenty przekazuje się jednemu ze wspólników lub osobie trzeciej. Wspólnicy oraz ich spadkobiercy mają prawo do wglądu i używania  tych ksiąg i dokumentów.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• Likwidacja spółki jawnej - cz.1.
• Spółka jawna w Niemczech - cz.1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 2

 —

Urlop wg niemieckiego prawa pracy

Urlop wg niemieckiego prawa pracy

Minimalna długość urlopu w Niemczech, określona w ustawie Bundesurlaubgesetz, wynosi 24 dni pracy. Strony (pracodawca i pracownik) mogą oczywiście umówić się co do dłuższego urlopu, np. w umowie o pracę. Dłuższy urlop może przysługiwać również z charakteru pracy.

W prawie niemieckim rozróżnia się tzw. Arbeitstage oraz Werktage. Różnica między nimi polega na tym, że w tygodniu jest tylko 5 Arbeitstage, a 6 Werktage (włącznie z sobotą).

Ustawa o wakacjach w Niemczech

W niektórych umowach zbiorowych (Tarifvertrag), np. BRTV-Bau istnieją regulacje, zgodnie z którymi roszczenia przysługują pracownikom tylko w określonym czasie. Po jego bezskutecznym upływie roszczenia przepadają. Z roszczeniem o urlop (Urlaubanspruch) jest jednak co do zasady inaczej.

ugoda sądowa

Wiele osób może sobie zadawać pytanie, czy możliwe jest zrezygnowanie z roszczenia o urlop. Nie jest to łatwa kwestia, ponieważ co do zasady urlop się przyznaje. W przypadku ugody przed sądem próbuje się to obejść w ten sposób, że twierdzi się, że urlop został przyznany w naturze.

Jeśli tylko pracownik jest chory w czasie trwania urlopu, bieg urlopu ulega zawieszeniu. Pracownik musi jednak pracodawcy udowodnić swoją chorobę.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• okres probny
• odmowa pracy

Jak sprawdzić odpowiedniość zastosowania wypowiedzenia w trybie nadzwyczajnym?

Jak sprawdzić odpowiedniość zastosowania wypowiedzenia w trybie nadzwyczajnym?

Wypowiedzenie w trybie nadzwyczajnym w prawie niemieckim jest dla pracodawcy niemieckiego środkiem o dużym znaczeniu. Jak sprawdza się zgodność z prawem takiego wypowiedzenia w konkretnej sytuacji? Jakie są wymagania, jakie muszą być spełnione, by wypowiedzenie takie mogło mieć miejsce?

wypowiedzenia

Jako propozycję należy potraktować sprawdzenie następującym elementów takiego wypowiedzenia:

• zachowanie formy pisemnej wypowiedzenia (Schriftform);
• przedstawienie istotnym przyczyn wypowiedzenia – szczególnie poważnego naruszenia umowy między stronami;
• wzgląd na konkretne okoliczności danego przypadku. Należy wziąć tu pod uwagę, m.in. stopień zawinienia, wiek pracownika, jego ewentualną niepełnosprawność, długość stażu pracy, efekty zachowania pracownika, straty pracodawcy, fakt, czy działanie było zaplanowane;
• odpowiedniość wypowiedzenia – może się przecież okazać, że wypowiedzenie jest zbyt surową konsekwencją nie tak istotnego przewinienia pracownika, czy też, że możliwe będzie zastosowanie łagodniejszego środka;
• zachowanie właściwego terminu.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• konwersja nadzwyczajnego wypowiedzenia

Konwersja nadzwyczajnego wypowiedzenia

Konwersja nadzwyczajnego wypowiedzenia

W praktyce polega na tym, że pracodawca wypowiada pracownikowi stosunek pracy w trybie nadzwyczajnym, a dopiero później okazuje się (np. przed sądem pracy), że wypowiedzenie to było nieważne.

Ponieważ w międzyczasie (między wypowiedzeniem a stwierdzeniem nieważności) mogło upłynąć  czasem i wiele miesięcy, nasuwa się pytanie, czy przypadkiem stosunek pracy nie wygasł w trybie zwyczajnym. To byłoby możliwe jednak tylko wtedy, gdyby dało się przemienić wypowiedzenie w trybie nadzwyczajnym w wypowiedzenie w trybie zwyczajnym.

oświadczenie o wypowiedzeniu

Według orzecznictwa taka konwersja jest możliwa wtedy, gdy z oświadczenia o wypowiedzeniu wynika, że pracodawca nawet w przypadku stwierdzenia nieważności wypowiedzenia w trybie nadzwyczajnym, z pewnością chciałby  zakończyć stosunek pracy.

Nie ma możliwości stwierdzenia konwersji przez sąd z urzędu.

Niemieckie prawo pracy

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• Jak sprawdzić odpowiedniość zastosowania wypowiedzenia w trybie nadzwyczajnym?

Ustalenia dotyczące konkurencji po zakończeniu umowy między przedstawicielem handlowym a przedsiębiorcą wg HGB

Ustalenia dotyczące konkurencji

Po zakończeniu trwania stosunku wynikającego z umowy między przedstawicielem handlowym a przedsiębiorcą może dojść do takiej sytuacji, w której były przedstawiciel handlowy mógłby konkurować z przedsiębiorcą. Niemiecki kodeks handlowy (HGB) odnosi się i do tej kwestii.

Ustalenie, które ogranicza działalność byłego przedstawiciela handlowego po zakończeniu stosunku umownego, wymaga formy pisemnej oraz doręczenia przedstawicielowi  jednego z podpisanych przez przedsiębiorcę egzemplarzy. Ustalenie takie może trwać maksymalnie 2 lata od zakończenia stosunku umownego między stronami i może dotyczyć tylko określonego kręgu klientów lub okręgu, w którym działał przedstawiciel. Przedsiębiorca jest jednak obowiązany do zapłaty przedstawicielowi odpowiedniego odszkodowania za okres trwania ograniczenia działalności.

okres trwania

Przedsiębiorca, do końca trwania umowy, może pisemnie zrezygnować z ograniczenia konkurencji (Wettbewerbsbeschränkung).

Jeśli przedstawiciel wypowiada część umowy z ważnego powodu dotyczącego drugiej strony, w przeciągu miesiąca od tego wypowiedzenia może on pisemnie odstąpić od ustalenia o konkurecji.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

• Handelsfirma - cz1
• Handelsfirma - cz2

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Prowizja przedstawiciela

Prowizja przedstawiciela w Niemczech

Przedstawiciel handlowy ma roszczenie o prowizję za wszystkie czynności dokonane w związku ze stosunkiem powstałym w wyniku umowy. Ustawa przewiduje jednak sytuacje, w których prowizja ta będzie jednak przysługiwać wyłączonemu przedstawicielowi.

Jeśli przedstawicielowi handlowemu przysługiwał jakiś okręg lub jakiś określony krąg klientów, ma on również roszczenie o prowizję za czynności, które bez jego współudziału z osobami tego okręgu, w czasie trwania umowy, nie mogłyby zostać dokonane. HGB przewiduje jednak wyjątki od tej zasady.

czynność handlowy

Przedstawiciel handlowy może również mieć roszczenie o prowizję za czynność mającą miejsce nawet po zakończeniu trwania stosunku między nim a przedsiębiorcą, np. jeśli w znacznym stopniu doprowadził do czynności, która miała miejsce w określonym terminie po wygaśnięciu stosunku z umowy.

kodeks handlowy

Zgodnie z niemieckim kodeksem handlowym, oprócz roszczenia o prowizję za dokonane czynności przedstawicielowi handlowemu przysługuje również prowizja od inkasa.

HGB określa również termin płatności prowizji. Roszczenie o prowizję przysługuje jak tylko i o ile przedsiębiorca dokonał czynności. Odmienne postanowienie stron jest tu dopuszczalne, jednakże wraz z dokonaniem czynności przez przedsiębiorcę, przedstawiciel nabywa roszczenie o odpowiednią zaliczkę, której termin płatności przypada najpóźniej na ostatni dzień następnego miesiąca.

Jeśli osoba trzecia nie świadczy, roszczenie o prowizję odpada, a częściowo już spełnione świadczenia podlegają zwrotowi.

Jeśli strony nie postanowią inaczej, obowiązuje ustawowa wysokość prowizji. Oblicza się ją na podstawie wysokości świadczenia, które spełnia osoba trzecia lub przedsiębiorca. Nie odciąga się tu upustów za płatność gotówką. Problematykę wysokości prowizji szerzej porusza §87b HGB.

Przedstawiciel handlowy

Przedstawiciel handlowy ma roszczenie o miesięczne rozliczanie prowizji. Okres rozliczeniowy może być jednak maksymalnie rozszerzony do 3 miesięcy. Rozliczenie następuje co do zasady bezzwłocznie, najpóźniej na koniec następnego miesiąca.

Ze względu na rozlicznie przedstawiciel handlowy może domagać się wyciągu z ksiąg rachunkowych, a także wiadomości o wszelkich okolicznościach, które są istotne dla roszczenia o prowizję, terminu jej płatności i jej obliczania.

Te prawa przedstawiciela nie mogą być przez strony wyłączone umownie.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

• Handelsfirma - cz1
• Handelsfirma - cz2

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo gospodarcze

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Czy niemiecki pracodawca może w umowie o pracę może ustalić dłuższy okres wypowiedzenia?

Czy niemiecki pracodawca może w umowie o pracę może ustalić dłuższy okres wypowiedzenia?

Dla większości pracowników terminy wypowiedzenia wydają się nie być odpowiednio długie. Są jednak takie przypadki, w których pracodawcom zależy na jak najpóźniejszym „rozstaniu” z pracownikiem.  Wtedy zamieszczają oni w umowie o pracę postanowienia o znacznie dłuższych okresach wypowiedzenia niże to przewiduje się ustawą (§ 622 BGB). Pytanie, jakie nasuwa się na myśl, jest takie, czy owe postanowienia są zgodne z prawem i czy są ważne.

Czy takie postanowienie będzie zgodne z niemieckim prawem pracy?

Jeżeli terminy są różne dla pracownika oraz pracodawcy, a termin dla pracodawcy jest krótszy niż dla pracownika, takie uregulowanie będzie nieważne: „Für die Kündigung des Arbeitsverhältnisses durch den Arbeitnehmer darf keine längere Frist vereinbart werden als für die Kündigung durch den Arbeitgeber_.” – o czym stanowi ustęp 6 wspomnianego artykułu.

Federalny Sąd Pracy

Jeżeli pracodawca ustanawia dla siebie i dla pracodawcy terminy dłuższe, ale równe, to takie postanowienie jest co do zasady możliwe.

§ 307 BGB

Zostało ono jednak poddane kontroli sądu pracy (Bundesarbeitsgericht), który stwierdził, dopuszczalne jest nawet takie ustalenie między stronami, które przewiduje roczny termin wypowiedzenia. BAG nie dopatrzył się tutaj naruszenia § 307 BGB (niemieckiego kodeksy cywilnego).

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• odmowa pracy
• wypowiedzenie

Jaką wartość dowodową ma zaświadczenie lekarskie wystawione przez zagranicznego lekarza?

Jaką wartość dowodową ma zaświadczenie lekarskie wystawione przez zagranicznego lekarza?

Jeśli pracownik był chory, musi dowieźć pracodawcy, że nie był zdolny do pracy. W Polsce jak i w Niemczech robi się to w podobny sposób – należy przedstawić zaświadczenie lekarskie.

zaświadczenie lekarskie

Zdarza się jednak, że pracodawcy nie wierzą pracownikom, że ci nie byli zdolni do pracy. Warto podkreślić, że pracodawcy próbują czasem kwestionować nawet i zaświadczenia lekarskie. Co jeśli takie zaświadczenie lekarskie pochodzi od lekarza z zagranicy? Nietrudno wyobrazić sobie taką sytuację: Polak, zatrudniony w Niemczech, jest chory i przedstawia swojemu niemieckiemu pracodawcy zaświadczenie od polskiego lekarza. Czy będzie ono uznane?

Federalny Sąd Pracy

Niemiecki sąd BAG - Federalny Sąd Pracy stwierdził , że tak – wartość dowodowa zaświadczenia lekarskiego z każdego innego państwa unijnego jest taka sama jak zaświadczenia wystawionego przez niemieckiego lekarza.

Tę samą wartość może również posiadać zaświadczenie wystawione przez lekarza spoza państwa członkowskiego. Musi ono jednak wyraźnie stwierdzać niezdolność do pracy. Ważne jest więc przy tym, by rozróżnić chorobę i niezdolność do pracy. Takie zaświadczenie musiałoby stwierdzać oba te stany. Warto o tym pamiętać, jeśli przypadek sprawiłby, że ktoś rozchorowałby się w czasie urlopu w jakimś egzotycznym kraju i nie mógłby zgodnie z pierwotnym planem wrócić do pracy.

W takim przypadku pracodawca ma jednak prawo do sprawdzenia stanu zdrowia pracownika. Jak? Poprzez zaufanego lekarza. Pracownik jest wtedy obowiązany do podania adresu poza państwem Unii Europejskiej, pod którym aktualnie przebywa. Jeśli pracodawca we właściwym czasie nie domaga się skorzystania ze swego prawa, nie może on później kwestionować niezdolności do pracy swojego pracownika.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• odmowa pracy

Prokura w Niemczech – cz.2.

Prokura w Niemczech – cz.2.

Prokurę wg prawa niemieckiego można odwołać w każdej chwili bez względu na istniejące stosunki prawne z prokurentem.  Należy jednak uwzględnić wynagrodzenie uregulowane w umowie między stronami.

Niemiecka HGB wyraźnie stwierdza, że prokurent nie może przekazywać prokury nikomu innemu: „Die Prokura ist nicht übertragbar”. Prawo niemieckie, podobnie jak polskie, nie przewiduje wygaśnięcia prokury w przypadku śmierci właściciela przedsiębiorstwa: „Die Prokura erlischt nich durch den Tod des Inhabers des Handelsgeschäfts”.

Należy pamiętać, że udzielenie prokury wymaga od przedsiębiorcy wpisu do niemieckiego Handelsregister. Jeśli mamy do czynienia z prokurą łączną (udzieloną kilku osobom) trzeba o tym również wspomnieć w rejestrze. Udzielenie, ale i odwołanie prokury wymagają wpisu do rejestru.

Warto wyraźnie zaznaczyć, że prokura jest tylko pewnym typem pełnomocnictwa, które powstaje w wyniku umowy kwalifikowanej podmiotowo (jedną ze stron musi być przedsiębiorca).

procurator

Udzielenie prokury nie ogranicza charakter branży, w jakiej działa przedsiębiorstwo – w celu zaznaczenia tej właściwości prokury, niemieckie ustawodawca użył rodzajnika nieokreślonego „eines Handelsgewerbes” (§49 HGB).

Stronom, które zawierają z prokurentem umowy, prokura daje pewnego rodzaju gwarancję, że prokurent jest uprawniony do reprezentowania przedsiębiorcy i podejmowania określonych czynności prawnych. Strony te nie muszą obawiać się ryzyka fałszywej reprezentacji.

Zazwyczaj prokurenci niemieccy podpisują się poprzez użycie skrótu:  „ppa.“ (per procura).

Rozwiązanie prokury, jak to już zostało wspomniane, nie następuje wskutek śmierci przedsiębiorcy. Rozwiązanie może jednak nastąpić np. w przypadku: upadłości przedsiębiorstwa, odwołania prokury czy utraty zdolności do czynności prawnych przez prokurenta.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo karne
• Prokura w Niemczech - cz.1

Spółka jawna – cz. 2.

Spółka jawna – eine offene Handelsgesellschaft – cz. 2.

Odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki jest również określona przez niemiecki HGB. Każdy wspólnik odpowiada bezpośrednio, bez ograniczeń, solidarnie, z prawem regresu wobec pozostałych dłużników. Wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki nawet wtedy, gdy od niej odstąpił, ale tylko za te podjęte do tego czasu i tylko przez 5 lat. Warto zauważyć, że nowy wspólnik, który dopiero dołącza do spółki, od samego początku od powiada za zobowiązania już istniejące.

Odpowiedzialność bezpośrednia polega na tym, że wierzyciel może mieć roszczenie bezpośrednio wobec każdego dłużnika (może sobie wybrać względem którego).

Odpowiedzialność bez ograniczeń (osobista) to taka, gdy dłużnik odpowiada całym swym majątkiem w pełnej jego wartości. Dotyczy to zarówno majątku dłużnika, który ten miał w czasie powstania zobowiązania, jak i przyszłego.

kodeks handlowy

Ustawa wymienia też pewien katalog obowiązków spółki jawnej:

– Wspólnicy muszą wnieść do niej odpowiedniej wysokości wkład własny, który może mieć postać pieniężną, ale też niepieniężną (np. nieruchomość, patenty). Wkład ten wchodzi w skład majątku spółki i staje się majątkiem wspólnym wspólników.

Wspólnicy

– Zasadniczo każdy wspólnik jest uprawniony, ale i zobowiązany do zarządzania spółką. Jeśli nie postanowi się inaczej, obowiązuje zasada, zgodnie z którą każdy wspólnik może bez współdziałania z innymi wspólnikami podejmować działania dot. zwyczajnych czynności funkcjonowania spółki (np. kupowania czy sprzedawania towarów, zatrudniania i zwalniania pracowników). W przypadku innych czynności wymagana byłaby zgoda wszystkich wspólników. Każdy wspólnik ma jednak prawo do niewyrażenia zgody nawet na czynność zwykłego zarządu spółką. Wtedy czynność nie dochodzi do skutku.

– Wspólnicy odpowiednio dzielą straty między sobą (wg wartości wniesionych wkładów). Każdy wspólnik ma też raz rocznie (niezależnie od zysku albo straty spółki) możliwość wypłaty 4% wniesionych przez siebie udziałów.

– Wspólnicy muszą sobie ufać i nie mogą ze sobą konkurować (Wettbewerbsverbot)- ich współpraca jest przecież niezbędna dla funkcjonowania niemieckiej spółki jawnej.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• Likwidacja spółki jawnej - cz.1.
• Spółka jawna w Niemczech - cz.1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 2

Czy niemiecki pracodawca może przeprowadzać rutynowe kontrole trzeźwości?

Czy niemiecki pracodawca może przeprowadzać rutynowe kontrole trzeźwości?

W interesie każdego pracodawcy jest to, by jego pracownik nie miał problemów z alkoholem czy narkotykami. Pracodawca mógłby przecież ponosić poważne konsekwencje czynów dokonanych przez takiego pracownika, zwłaszcza w przypadkach, gdy ten obsługuje specjalistyczne maszyny czy pojazdy. Blisko więc stąd do tego, by pracodawca wpadła pomysł dokonywania rutynowych kontroli np. alkotestem – będzie to mógł próbować usprawiedliwić troską o zachowanie zasad bezpieczeństwa. Jeśli pracownik byłby pod wpływem alkoholu w miejscu pracy, pracodawca miałby bardzo zasadny argument do tego, by złożyć takiej osobie wymówienie.

prawo pracy

Ale czy niemieckie prawo pracy zezwala na rutynowe testy trzeźwości (alkomatem czy np. poprzez pobranie krwi)? Odpowiedź jest oczywista – sąd federalny nie zezwolił na rutynowe sprawdzanie pracowników. Zezwala się jednak na kontrolę, jeśli istnieje ku temu wyraźna przyczyna. Wynik wydaje się dość oczywisty, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że nawet policja niemiecka może dokonać badania wbrew woli badanego tylko w uzasadnionych przypadkach.

Nie jest więc tak, że prawo „czyni nietykalnym” pracownika, ale chroni go przed nadużyciem ze strony pracodawcy.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• odmowa pracy

Zobowiązania transportowe w prawie międzynarodowym

Zobowiązania transportowe w prawie międzynarodowym

Prawo transportowe, za racji swego charakteru, który nijako wymusza współpracę międzynarodową, jest w dużym stopniu uregulowane w różnego rodzaju konwencjach. (Za przykład zupełnie przeciwnego zjawiska mogłaby służyć tematyka prawa własności intelektualnej). Znaczne ujednolicenie na arenie międzynarodowej prawa transportu międzynarodowego sprawiło, że zmalała potrzeba sięgania do krajowych systemów prawnych.

transport drogowy

W zakresie transportu drogowego najważniejsze dla jego uregulowania były m.in.: Konwencja genewska o umowie międzynarodowego przewozu drogowego (CMR) z roku 1956 oraz Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) z 1957 r.. Normy tych aktów prawnych mają najczęściej charakter norm merytorycznych, ale w pewnej części i tak zawierają normy kolizyjne.

samochód w Niemczech

(Normy kolizyjne prawa prywatnego międzynarodowego regulują problematykę właściwości systemu prawnego w określonej sytuacji. Pozwalają one odpowiedzieć na pytanie, np. jakie prawo (polskie czy niemieckie) miałoby zastosowanie, jeśli Polak chciałby kupić od innego Polaka samochód w Niemczech. Normy kolizyjne mają więc zupełnie inne zadanie niż normy merytoryczne, które regulują stosunki życiowe.)

wartość

Warto wspomnieć, że prawo prywatne międzynarodowe przewiduje (o ile w treści umowy strony umowy nie regulują inaczej wyboru prawa), że umowa przewozu podlega prawu kraju, w którym (w chwili zawarcia umowy) siedzibę lub miejsce zamieszkania ma przewoźnik. Jeśli jednak umowa ta została dotyczy przedsiębiorstwa należy stosować prawo państwa, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorstwa.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo transportowe
• odpowiedzialnosc przewoznika
• umowa-spedycji

Spółka cywilna w Niemczech – cz. 2

Spółka cywilna w Niemczech – Gesellschaft bürgerlichen Rechts – cz. 2

W związku art. 13 BGB niemiecka nauka prawa uznaje, że spółka cywilna jest traktowana jako konsument. Skoro spółkę tę tworzą co najmniej dwie osoby fizyczne, to powinna mieć tu zastosowania ustawa o ochronie konsumentów. Inny pogląd natomiast wyraża myśl, że prawo konsumenckie chroni nie tylko pojedyncze osoby fizyczne, lecz również ich większą liczbę. Z takiego potraktowania art. 13 BGB wynika więc, że spółka ta nie jest traktowana jako osoba prawna, lecz w tym przypadku bardziej upodabnia się do osoby fizycznej.

Spółka cywilna

Reprezentacja spółki na zewnątrz odnosi się do faktycznych możliwości spółki wobec osób trzecich. Co do zasady wspólnicy podejmują decyzje wspólnie, ale umowa między nimi może przewidywać inne warianty, np.: podejmowanie decyzji większością głosów, przeniesienie tego prawa na wybraną (lub więcej) osobę etc.

§ 714 BGB

§ 714 BGB (niemieckiego kodeksu cywilnego) zakłada, że jeśli jakiemuś wspólnikowi przysługuje (na podstawie treści umowy spółki) uprawnienie dokonywania w jej imieniu czynności prawnych, to w razie wątpliwości rozumie się, że osoba ta jest również upoważniona do reprezentowania innych wspólników względem osób trzecich: Soweit einem Gesellschafter nach dem Gesellschaftsvertrag die Befugnis zur Geschäftsführung zusteht, ist er im Zweifel auch ermächtigt, die anderen Gesellschafter Dritten gegenüber zu vertreten.

Ponieważ spółka cywilna nie jest w niemieckim rozumiana jako kupiec, nie ma obowiązku prowadzenia właściwych ksiąg. Wystarczy, że odpowiednio transparentnie prowadzi ona dokumentację działalności. Obowiązek zbilansowania pojawia się dopiero wtedy, gdy roczny obrót przekroczy kwotę 500.000 euro lub jeśli roczny zysk przekroczy 50.000 euro.

Jeśli umowa spółki cywilnej nie przewiduje inaczej, uważa się, że podział zysku (albo straty) dokonuje się w częściach równych między wspólników, nie biorąc pod uwagę wielkości poszczególnych udziałów.

.

__

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Dowiedz się więcej:

• Likwidacja spółki jawnej - cz.1.
• Spółka jawna w Niemczech - cz.1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 2

Rękojmia (poręczenie) – cz. 2.

Rękojmia (poręczenie) – Bürgschaft – cz. 2.

Poręczyciel ma prawo do odmowy zaspokojenia wierzyciela tak długo, jak dłużnikowi głównemu (Hauptschuldner) ( w tym poście będzie on po prostu „dłużnikiem”) przysługuje prawo do zaskarżenia czynności prawnej leżącej u podstaw zobowiązania.  To samo uprawnienie przysługuje poręczycielowi w sytuacji, gdy wierzyciel może się zaspokoić z potrącenia w stosunku do dłużnika.

Poręczyciel może również odmówić zaspokojenia wierzyciela, jeśli ten nie spróbował przeprowadzenia wobec dłużnika postępowania egzekucyjnego.

poręczenie w Niemczech

Jeśli poręczenie dotyczy świadczenia pieniężnego, to musi zostać przeprowadzone postępowanie egzekucyjne z ruchomości dłużnika w jego mieszkaniu oraz w siedzibie, gdzie prowadzi działalność gospodarczą (o ile taką prowadzi), a jeśli nie uda się stwierdzić miejsca tych dwóch (lub jeśli ich wcale nie ma), w miejscu pobytu dłużnika. Jak widać, przepisy prawa niemieckiego starają się chronić poręczyciela, jak długo to tylko będzie możliwe. Ważne jest, by mimo istnienia poręczenia, dłużnik nie próbował uniknięcia indywidualnej odpowiedzialności za swoje zobowiązania.

Jeśli wierzycielowi przysługuje prawo zastawu lub prawo prawo retencji (prawo zatrzymania cudzej rzeczy w wypadku roszczenia o zwrot nakładów lub na rzecz naprawienia szkody wyrządzonej przez daną osobę) ruchomości dłużnika, to musi on szukać zaspokojenia również z tej rzeczy.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów
• Rękojmia (poręczenie) - Bürgschaft - cz.1.

Prawo pierwokupu wg prawa niemieckiego cz. 1

Vorkaufsrecht – prawo pierwokupu wg prawa niemieckiego cz. 1

Prawo pierwokupu przyznaje osobie uprawnionej, w przypadku sprzedaży rzeczy osobie trzeciej, uprawnienie kształtujące, polegające na tym, że ma ona możliwość zawarcia umowy kupna z osobą sprzedającego, na tych samych warunkach, na jakich zawarta miała zostać umowa pomiędzy sprzedającym a osobą trzecią.

Ustawa niemiecka mówi, że osoba uprawniona do pierwokupu, może korzystać z prawa pierwokupu nawet wtedy, gdy umowa między sprzedającym a osobą trzecią (czyli nie uprawnionym) została zawarta. Skorzystanie z prawa pierwokupu następuje poprzez wydanie względem sprzedającego (zobowiązanego) oświadczenia woli, z którego musi wynikać chęć kupna przedmiotu. Takie oświadczenie woli uprawnionego nie wymaga jakiejś specjalnej formy, która mogłaby być przewidziana dla umowy (np. aktu notarialnego).

prawo pierwokupu

Wynikiem takiego oświadczenia woli, jak stanowi BGB, jest zawarcie ważnej umowy kupna między uprawnionym a zobowiązanym (sprzedającym). Innymi słowy, oświadczenie woli osoby uprawnionej do skorzystania z prawa pierwokupu powoduje, że „zablokowana” i ostatecznie nieważna staje się umowa między sprzedającym a osobą trzecią, a do sprzedaży dochodzi między sprzedawcą a uprawnionym do zawarcia umowy ze względu na skorzystanie z prawa pierwokupu.

Wszelkie ustalenia między sprzedającym a osobą trzecią, na podstawie których ważność umowy kupna zależałaby od nieskorzystania przez uprawnionego z prawa pierwokupu, są nieważne względem uprawnionego do pierwokupu.

Bardzo ciekawa sytuacja może zachodzić w przypadku, gdy osoba trzecia zobowiązała się do jakiegoś świadczenia ubocznego. Co do zasady osoba uprawniona do skorzystania z prawa pierwokupu musiałaby uiścić kwotę równej wartości świadczenia ubocznego. Jeśli jednak nie da się określić pieniężnej równowartości tego świadczenia, wyklucza się możliwość skorzystania z prawa pierwokupu. Zasada ta ma zastosowanie jednak tylko wtedy, gdy świadczenie uboczne jest niezbędnym warunkiem zwarcia umowy: „die Vereinbarung der Nebenleistung kommt jedoch nicht in Betracht, wenn der Vertrag mit dem Dritten auch ohne się geschlossen sein würde”.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów

Umowa kupna według prawa niemieckiego – cz. 2.

Umowa kupna według prawa niemieckiego – cz. 2.

Dość często mają miejsce sytuacje, w których przedmiot umowy kupna nie satysfakcjonuje kupującego ze względu na swe wady fizyczne lub prawne. Co w takiej sytuacji może zrobić nabywca przedmiotu? Jakie przysługują mu prawa i kiedy się one przedawniają?

Umowa kupna w Niemczech

Jeśli spełnione zostały założenia przepisów szczególnych i nie postanowiono niczego innego, kupujący może:

– wymagać od sprzedającego późniejszego wykonania np. danej usługi (poprawy);

– odstąpić od umowy lub żądać obniżenia ceny;

– żądać odszkodowania lub czegoś w zamian za niepotrzebnie poniesiony wydatek.

Roszczenia kupującego podlegają jednak przedawnieniu. Ustawa niemiecka rozróżnia kilka podstawowych terminów, po upływie których roszczenie kupującego będzie bezskuteczne:

=> 30 lat, jeśli wada ta dotyczy:

– prawa rzeczowego osoby trzeciej, na podstawie to którego osoba trzecia może żądać wydania przedmiotu umowy kupna.

– pozostałych praw w księdze wieczystej.

=> 5 lat – głównie w przypadku robót budowlanych

=> 2 lata w pozostałych przypadkach.

Okres przedawnienia biegnie od momentu przekazania gruntu, a w pozostałych przypadkach od dostarczenia rzeczy.

Wyjątkiem jest sytuacja, w której sprzedawca podstępnie przemilczał lub ukrył wady przedmiotu. Wtedy obowiązuje zwyczajny termin przedawnienia roszczeń.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów

Wyrok zaoczny

Wyrok zaoczny – Versäumnisurteil

Wyrok zaoczny jest, zgodnie z niemieckim prawem cywilnym, orzeczeniem, które jest wydawane względem takiej strony, która mimo prawidłowego wezwania, nie stawiła się na rozprawie lub np. takiej, która stawiła się, ale nie rozprawiała na temat.

Wyrok zaoczny może zostać wydany również w formie pisemnej w postępowaniu wstępnym, jeśli oskarżony nie zadeklarował w właściwym czasie gotowości do obrony.

Wyrok zaoczny w Niemczech

Jeśli oskarżony nie stawia się na rozprawę ustną, uznaje się pozew, jaki wniósł powód (z wyjątkiem rozprawy na temat właściwości miejscowej sądu). Dzieje się tak, o ile we wcześniejszym postępowaniu pozwany kwestionował zasadność pozwu.

W prawie niemieckim przewidziano również instytucję tzw. nieprawdziwego wyroku zaocznego (ein unechtes Versäumnisurteil). Do jego wydania dochodzi m.in. ze względu na niewłaściwość skargi, a nie ze względu na niestawiennictwo (stąd przymiotnik „unechtes”). Wydaje się go tylko względem powoda i można go wydać nawet wtedy, gdy powód jest obecny, a pozwany się nie stawił.

Jeśli sąd zarządził postępowanie wstępne w formie pisemnej, może on na wniosek powoda wydać względem pozwanego wyrok zaoczny, jeśli ten nie pokazał w odpowiednim terminie, że ma zamiar bronić się przed skargą powoda. Ten wniosek często jest częścią pozwu.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• dopuszczalno skargi
• Landgericht Berlin
• Landgericht Frankfurt Oder
• proces cywilny w niemczech

WYPOWIEDZENIE W OKRESIE PRÓBNYM – KÜNDIGUNG WÄHREND DER PROBEZEIT – CZ. 2.

WYPOWIEDZENIE W OKRESIE PRÓBNYM – KÜNDIGUNG WÄHREND DER PROBEZEIT – CZ. 2.

Aby wstrzymać bieg okresu próbnego, należy jeszcze przed jego upływem wręczyć pracownikowi wypowiedzenie. Nie ma tu jednak znaczenia termin wysłania takiego wypowiedzenia przez pracodawcę, ale termin, w którym pracownik je otrzyma.

.

Wysłuchanie rady zakładowej Betriebsrat

Rada zakładowa jest tym podmiotem, którego należy wysłuchać w przypadkach dotyczących wypowiedzeń. Jeśli nie doszłoby do jej wysłuchania (Anhörung), wypowiedzenie takie byłoby nieważne.

Przypadki szczególne:

.

Okres próbny w przypadku osoby uczącej się

W tym przypadku okres próbny zawsze rozpoczyna stosunek kształcenia zawodowego Berufsausbildungsverhältnis. Stosunek ten musi trwać co najmniej jeden, ale maksymalnie 4 miesiące. W czasie jego trwania okres próbny może zostać wypowiedziany w każdym czasie, bez zachowania jakichkolwiek terminów.

.

Okres próbny osoby niepełnosprawnej

Stosunek pracy z osobą niepełnosprawną również może zawierać uzgodniony okres próbny. Stosunku tego dotyczy ustawowo uregulowana szczególna ochrona, która ma miejsce po 6 miesiącach. Wcześniej jednak można go wypowiedzieć bez zgody tzw. Integrationsamt.

.

Okres próbny dla kobiet w ciąży

W czasie trwania ciąży obowiązuje ochrona przed wypowiedzeniem Kündigungsschutz, co sprawia, że wypowiedzenie stosunku pracy takiej osobie jest dużo bardziej utrudnione i bez znaczenia jest tu trwanie lub nie okresu próbnego.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• odmowa pracy
• wypowiedzenie

Wypowiedzenie w okresie próbnym – cz. 1.

Wypowiedzenie w okresie próbnym – Kündigung während der Probezeit – cz. 1.'

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• odmowa pracy
• wypowiedzenie

spółki osobowe w Niemczech

Personengesellschaften in Deutschland – spółki osobowe w Niemczech

Spółka osobowa powstaje, gdy umówią się co do tego co najmniej dwie osoby fizyczne lub prawne. Należy podkreślić, że jej powstanie możliwe jest wtedy, gdy strony umawiają się, że chcą zrealizować wspólnie jakiś cel. Spółka ta ma więc za zadanie osiągnięcie umówionego celu.

Spółka osobowa

Spółka osobowa nie jest osobą prawną, ale mimo to może być podmiotem praw i obowiązków. Ma ona ograniczoną zdolność prawną. W przeciwieństwie do spółek kapitałowych, w przypadku spółek osobowych, co do zasady wspólnicy odpowiadają osobiście całym swym majątkiem obecnym i przyszłym.

Do typowych niemieckich spółek osobowych zalicza się:

–          [die Gesellschaft bürgerlichen Rechts (GbR/BGB-Gesellschaft) (spółkę cywilną);

–          [die Offene Handelsgesellschaft (OHG) (spółkę handlową jawną);

–          GmbH & Co. OHG oraz GmbH & Co. KG;

–          [die Kommanditgesellschaft (KG) (spółkę komandytową);

–          die Partnerschaftsgesellschaft (spółę partnerską).

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• Likwidacja spółki jawnej - cz.1.
• Spółka jawna w Niemczech - cz.1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 1
• Spółka cywilna w Niemczech – cz. 2

Bezpodstawne wzbogacenie – cz.1

Bezpodstawne wzbogacenie – Ungerechtfertigte Bereicherung (cz.1)

Kto poprzez jakieś świadczenie (lub w pozostały sposób na czyjś koszt) drugiej osoby, uzyskuje coś (np. jakąś rzecz) bez podstawy prawnej, jest, zgodnie z niemieckim prawem, zobowiązany do wydania korzyści tej osobie. Taki sam obowiązek powstaje po stronie osoby, która się wzbogaciła, jeśli w przyszłości podstawa prawna jakiejś czynności prawnej by upadła. BGB uznaje za świadczenie również uznanie w wyniku umowy istnienia albo nieistnienia jakiegoś długu.

Nie można żądać zwrotu świadczenia służącego wypełnieniu zobowiązania, jeśli świadczący wiedział, że nie miał obowiązku świadczenia lub jeśli świadczenie odpowiadało zwyczajowemu obowiązkowi lub zwykłej uprzejmości (oder wenn die Leistung einer sittlichen Pflicht oder einer auf den Anstand nehmenden Rücksicht entsprach).

Żądanie zwrotu świadczenia ze względu na niepowstanie jakiegoś rezultatu (który to miał nastąpić w wyniku świadczenia) nie jest możliwe, jeśli osiągnięcie tego rezultatu było od początku niemożliwe i świadczący od początku to wiedział lub jeśli świadczący wbrew dobrej wierze przeszkodził w postaniu tego rezultatu. Przykładem dość abstrakcyjnym mogłaby tu być sytuacja, gdy przedmiotem świadczenia miałoby być przeniesienie budynku mieszkalnego na jednej ręce.

Jeśli osoba przyjmująca świadczenie poprzez to przyjęcie (np. ze względu na charakter przedmiotu) postąpiła wbrew ustawowemu zakazowi lub dobrym obyczajowi, jest ona zobowiązana do zwrotu tego świadczenia.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów

Wynagrodzenie za pracę - cz. 2

Wynagrodzenie za pracę (Arbeitsentgelt / Vergütung) cz. 2

Dla wynagrodzenia jako Arbeitsentgelt prawo niemieckie przewiduje wiele innych określeń, m.in.:

• Besoldung lub Bezüge– uposażenie dla pracowników administracji;
• Sold – wynagrodzenie dla pracowników służby cywilnej i żołnierzy;
• Honorar – dla osób wolnych zawodów, wykładowców, autorów czy lekarzy;
• Gebühren– dla prawników czy notariuszy;
• Heuer – dla marynarzy;
• Provision – płaca dla samodzielnych przedstawicieli handlowych czy
• Gage– wynagrodzenie dla artystów.

brutto czy netto

Na wynagrodzenie niemieckiego pracownika ( Bruttoarbeitsentgelt ) nałożone są określone obciążenia, m.in. podatki i ubezpieczenie. Do urzędu podatkowego (Finanzamt) należy odprowadzić m.in. Lohnstuer, Solidaritätszuschlag, a także podatek na rzecz kościoła ( Kirchensteuer ). Różnego rodzaju daniny na rzecz niemieckiego systemu socjalnego składają się ze: składki rentowej ( Rentenversicherung ), składki zdrowotnej ( Krankenversicherung ), a także Arbeitslosenverischerung oraz Pflegeversicherung.

Umlagen

Po zapłaceniu wszystkich wymaganych ustawowo obciążeń powstaje kwota netto wynagrodzenia, wypłacana pracownikowi. Pracodawca ma jednak obowiązek zapłaty ze swojej kieszeni dalszych kwot, m.in. ubezpieczenia od wypadków ( Unfallverischerung ), czy Winterbeschäftgungs-Umlage w budownictwie.

Wszystkie te obowiązkowe opłaty wpływają na koszty zatrudnienia pracownika, a przez to i nas wysokość bezrobocia w Niemczech. Koszty pracy w Niemczech, z racji dużej ilości obciążeń, są dość wysokie.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• odmowa pracy
• wypowiedzenie

Niemieckie prawo pracy – zagadnienia wstępne

Niemieckie prawo pracy – zagadnienia wstępne

Niemieckie prawo pracy ( Arbeitsrecht ) reguluje przede wszystkim stosunki między pracownikiem a pracodawcą, a także między większymi związkami pracowników (związki zawodowe) czy pracodawców ( związki pracodawców).

Umowa o pracę

Umowa o pracę ( Arbeitsvertrag czy Anstellungsvertrag ) to w Niemczech punkt wyjścia dla zastosowania prawa pracy, jak i pewien rodzaj umowy o określoną pracę. Skutkiem jej zawarcia jest powstanie stosunku zobowiązaniowego, w którym strona zobowiązuje się do odpłatnego i osobistego wykonania pewnej usługi.

ogólne warunki umów

Umowa o pracę może podlegać pod ogólne warunki umów Allgemeine Geschäftsbedingungen. Jej charakter sprawia, że konieczne jest często pewne ograniczenie swobody pracownika (strony umowy), np. umowa dotyczy wykonania pewnej pracy, ale pracownik w większości przypadków nie może przyjść do pracy, kiedy mu się to podoba- np. wykładowca akademicki prowadzi wykłady o określonych godzinach, a nie wtedy, kiedy się wyśpi. Tak więc oprócz umowy o odpłatne i osobiste wykonania pewnej pracy, umowę tą charakteryzują pewne dodatkowe uregulowania.

Pracodawca

Pracodawcą może być osoba fizyczna jak i osoba prawna. Pracownikiem (jak to określa prawo niemieckie) jest taka osoba, która w wyniku umowy zobowiązana jest do osobistego wykonania na rzecz innej osoby pewnych określonych czynności. Dotyczy to również osób uczących się (np. stażystów) jak i chałupników. Nie zalicza się tu jednak kierowników i wolnych współpracowników (freie Mitarbeiter).

Obecnie nie ma miejsca tak istotne rozróżnienie na osoby określane w prawie niemieckim jako Arbeiter oraz Angestellte. Sytuacja prawna obu tych osób jest dziś zasadniczo zbieżna.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo pracy
• odmowa pracy
• wypowiedzenie

DELIKTY W CYWILNYM PRAWIE NIEMIECKIM – CZ. 2.

DELIKTY W CYWILNYM PRAWIE NIEMIECKIM – UNERLAUBTE HANDLUNGEN CZ. 2.

Dość ogólny charakter ma §826, w którym stwierdza się, że ten, kto w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, umyślnie  wyrządza komuś szkodę, jest zobowiązany do naprawienia tej szkody:

„Wer ein einer gegen die guten Sitten verstoßenen Weise einem anderen vorsätzlich Schaden zufügt, ist dem anderen zum Ersatz des Schadens verpflichtet.”

Następnie przewiduje się okoliczności wyłączające oraz pomniejszające odpowiedzialność. Kto w stanie nieświadomości lub w stanie zaburzenia umysłowego, które wyłącza swobodne wyrażenie oświadczenia woli, wyrządza innej osobie szkodę, nie ponosi odpowiedzialności za tę szkodę. Jednak ten, kto wprawił się tego typu (ale przemijalny) stan za pomocą różnych środków (np. alkoholu, narkotyków etc.) z własnej winy, ponosi pełną odpowiedzialność swoich czynów. Przez niemiecki sąd nie będzie więc zrozumiane usprawiedliwianie popełnienie przestępstwa stanem upojenia alkoholowego.

DELIKTY W CYWILNYM w Niemczech

Okolicznością wyłączającą odpowiedzialność za czyny niedozwolone będzie również wiek. Prawo niemieckie przewiduje, że ten, kto nie ukończył 7 roku życia, nie ponosi odpowiedzialności za szkody, jakie wyrządził drugiej osobie. Z kolei osoby między 7 a 10 rokiem życia mogą odpowiadać za określone czyny, ale tylko wtedy, gdy dokonały ich umyślnie. Ta osoba, która nie ukończyła 18 roku życia i wobec której nie zachodzą okoliczności wyłączające bądź ograniczające jej odpowiedzialność, nie ponosi odpowiedzialności, jeśli w momencie popełniania czynu niedozwolonego nie miała pojęcia (świadomości) o grożącej jej za ten czyn odpowiedzialności.

Jeśli popełnienia czynu niedozwolonego dopuściła się grupa osób (współsprawstwo), to każda z nich ponosi jego odpowiedzialność. Taka sama zasada obowiązuje, jeśli nie uda się ustalić, kto spośród grupy sprawców popełnił konkretny karalny czyn. Przepis ten dotyczy również osób podżegających i pomocników sprawcy.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów
• CZĘŚĆ 1

Delikty w cywilnym prawie niemieckim - cz. 1.

Delikty w cywilnym prawie niemieckim – Unerlaubte Handlungen cz. 1.

W niemieckim prawie cywilnym (a konkretnie w niemieckim kodeksie cywilnym – BGB) znajduje się całkiem spora liczba czynów niedozwolonych, którym jest poświęcony ten post oraz kolejne jego części.

BGB

BGB przewiduje,  że ten, kto umyślnie albo nieumyślnie narusza prawo innej osoby, czyniąc szkodę jej życiu, ciału, zdrowiu, wolności, własności lub innemu prawu tej osoby, jest zobowiązany do naprawienia tej szkody:

Wer versätzlich oder fahrlässig das Leben, den Körper, die Gesundheit, die Freiheit, das Eigentum oder ein sonstiges Recht eines anderen widerrechtlich verletzt, ist dem anderen zum Ersatz des daraus entsehenden Schadens verpflichtet.

Art. 415 kc

Podobnie, choć zwięźlej, wyraża się polski kodeks cywilny w art. 415:

Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Ten sam obowiązek określa się dla osoby, która narusza inne prawo przysługujące innej osobie. Jeśli treść danego prawa wskazuje, że można je naruszyć również nieumyślnie, to obowiązek naprawienia szkody zaistnieje tylko wtedy, gdy naruszenie to było zawinione.

BGB określa następnie liczne przykłady czynów bezprawnych w prawie cywilnym i odpowiedzialności za te czyny:

Kto stwierdza lub rozgłasza fakty niezgodne z prawdą, wskutek których dochodzi do zagrożenia utraty wiarygodności,  jak i innych negatywnych skutków względem drugiej osoby, jest zobowiązany do naprawienia szkody nawet wtedy, jeśli nawet nie znał prawdy, a był zobowiązany by ją znać. Warto zwrócić tu uwagę na fakt, że przepis ten dotyczy już tylko samego zagrożenia utraty wiarygodności, a nie faktycznej jej utraty.

Kto podstępem, groźbą lub nadużyciem stosunku zależności nakłania inną osobę podjęcia lub znoszenia czynności seksualnych, jest zobowiązany wobec tej osoby do naprawienia spowodowanych tym strat.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów
• CZĘŚĆ 2

Wykonywanie praw, samoobrona i samopomoc według prawa niemieckiego

Wykonywanie praw, samoobrona i samopomoc według prawa niemieckiego – Ausübung der Rechte, Selbstverteidigung, Selbsthilfe

Wykonywanie określonego prawa jest niedopuszczalne, jeśli jedynym celem jest spowodowanie szkody innemu prawu.Jednak działanie w obronie koniecznej nie jest uważane za niezgodne z prawem.

Za obronę konieczną prawo niemieckie postrzega taką obronę, która jest niezbędna do zapobieżenia bezpośredniemu i bezprawnemu zamachowi na siebie lub inną osobę. Nie można więc powoływać się na obronę konieczną długo przed lub długo po takim zamachu.

Stan wyższej konieczności BGB definiuje następująco: osoba, która uszkadza lub niszczy obcą rzecz, aby zapobiec zagrażającemu jej lub innej osobie niebezpieczeństwu ze strony tej rzeczy, nie postępuje niezgodnie z prawem, o ile działanie takie było konieczne i nie wykraczało poza niezbędne do odparcia niebezpieczeństwa ramy. Jeśli powstaniu niebezpieczeństwa winna jest osoba, która działała w stanie wyższej konieczności, jest ona zobowiązana do naprawienia strat.

Na samopomoc, a więc działanie zgodne z prawem niemieckim powołać się może osoba, która:

• zabiera, niszczy lub uszkadza rzecz;
• lub ujmuje dłużnika, gdy ten zamierza uciec;
• lub ujmuje dłużnika, gdy ten zamierza uciec;
• lub zapobiega oporowi dłużnika przeciwko działaniu, który ten jest obowiązany znosić,

o ile pomoc instytucji państwowej w odpowiednim czasie nie jest możliwa, a bez natychmiastowej interwencji istniałoby zagrożenie, że spełnienie roszczenia byłoby zniweczone lub znacznie utrudnione.

Samopomoc w Niemczech

Samopomoc musi jednak być ograniczona.  W przeciwnym razie mogłoby dochodzić do jej nadużyć. BGB odpowiada i na ten postulat. Niemiecki kodeks cywilny mówi, że samopomoc nie może iść dalej niż to konieczne do zapobieżenia niebezpieczeństwu. W przypadku zabrania rzeczy dopuszcza się złożenie wniosku o rzeczowe zabezpieczenie mienia przez sąd. W przypadku ujęcia zobowiązanego, o ile nie zostanie on wypuszczony na wolność, można wnosić o jego areszt (w Amtsgericht) przez sąd, w okręgu którego doszło do jego ujęcia. Osoba taka musi być niezwłocznie przedstawiona sądowi. Jeśli złożenie wniosku o areszt jest opóźniane, czy też jeśli wniosek taki zostanie odrzucony, niezwłocznie ma miejsce zwrot rzeczy i wypuszczenie ujętego.

W przypadku nieprawidłowego powołania się na samopomoc nie wyklucza się obowiązku odszkodowawczego.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne

Dopuszczalność skargi w prawie niemieckim

Dopuszczalność skargi w prawie niemieckim – Zulässigkeit einer Klage

Wniesienie skargi może być zakończone powodzeniem tylko wtedy, jeśli została ona dopuszczona i uzasadniona. Warunki dopuszczalności skargi mogą być sprawdzone niezależnie od rodzaju skargi albo w związku z jej rodzajem (na tej podstawie wyróżnia się więc zasadniczo dwa typy skarg).

Sprawdzenie dopuszczalności skargi rozpoczyna się od stwierdzenia, czy w danym przypadku nie jest odpowiednim wybór sądu administracyjnego. Generalna zasada mówi o tym, że są one właściwe w sprawach o charakterze innym niż konstytucyjny, chyba że ich właściwość wyłączy ustawa szczególna.

powód

W dalszej kolejności należy ustalić, czy powód, pozwany jak i inne osoby mają możliwość uczestniczenia w procesie oraz czy  mają zdolność procesową (są zdolne do uczestniczenia w procesie).

Finalnie sprawdza się z urzędu, czy powód ma w ogóle prawo do ochrony swych praw (np. czy te prawa w ogóle istnieją). Istotne znaczenie w tej kwestii odgrywa rodzaj skargi. Jeśli brakuje uprawnienia powoda do wniesienia skargi, a mimo to została ona „wniesiona”, zostanie ona odrzucona ze względu na niedopuszczalność (Unzulässigkeit) jej wniesienia.

Dodatkowo skargi mogą dotyczyć inne warunki, jak np. zachowanie terminu do jej wniesienia.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• proces cywilny w niemczech

Dziedziczenie w prawie niemieckim- brak zdolności do dziedziczenia

Dziedziczenie w prawie niemieckim- brak zdolności do dziedziczenia

Brak zdolności do dziedziczenia określonej osoby oznacza, że nie przysługuje jej prawo wejścia w sferę praw i obowiązków spadkodawcy. Do takich osób należą m.in. ci, którzy:

• umyślnie i niezgodnie z prawem zabili lub próbowali zabić spadkodawcę, czy też doprowadzili go do stanu, w którym nie mógł on wydać lub zmienić dyspozycji na wypadek śmierci;
• kto podstępem lub oszustwem wpływał na treść dyspozycji na wypadek śmierci spadkodawcy.

Do stwierdzenia braku zdolności do dziedziczenia w prawie niemieckim dochodzi poprzez zaskarżenie otrzymania spadku, co wskazuje, że jest ono dopuszczalne dopiero po nabyciu spadku. Ustawa (BGB) przewiduje określone terminy, do upłynięcia których możliwe jest wniesienie takiego zaskarżenia.

§ 2341 BGB

Ustawa w paragrafie 2341 określa osobę uprawnioną do wniesienia takiego zaskarżenia:

Anfechtungsberechtigt ist jeder, dem der Wegfall des Erbunwürdigen, sei es auch nur bei dem Wegfall eines anderen, zustatten kommt.

Zaskarżenie następuje poprzez wniesienie skargi, której celem jest doprowadzenie do stwierdzenie nieważności poprzedniego spadkobrania. Skutek zaskarżania następuje dopiero z momentem nabrania mocy prawnej przez wyrok. Zaskarżenie nie jest możliwe, jeśli spadkodawca wybaczył osobie, która dziedziczyła niezgodnie z prawem.

Stwierdzenie braku zdolności do dziedziczenia przez niedoszłego spadkobiercę ma skutek ex tunc.

Ze względu na złożony charakter spraw spadkowych w Niemczech, doświadczenie niewątpliwie zaleca skorzystanie z pomocy prawnika niemieckiego.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo spadkowe
• testament w prawie niemieckim - cz 1
• testament w prawie niemieckim - cz 2
• testament w prawie niemieckim - cz 3

Niemożliwość świadczenia

Niemożliwość świadczenia – Das Recht der unmöglichen Leistung

Roszczenie o spełnienie świadczenia jest wykluczone, jeśli jest ono dla dłużnika lub innej osoby niemożliwe do spełnienia. Nie miałoby to żadnego sensu żądanie od kogoś wypełnienie obowiązku, jeśli nie da się tego zrobić. Niemożliwość świadczenia (która powstała po zawarciu umowy) znosi więc obowiązek świadczenia.

To, czy w danym przypadku będzie mowa o obiektywnej niemożliwości świadczenia zależy w dużej mierze od tego, co należało świadczyć. Jeśli przedmiot zobowiązania określony jest co do gatunku (np. konieczność dostarczenia 10kg jabłek), to przepisy prawa niemieckiego inaczej odniosą się do dłużnika, niż jakby przedmiot miałby być określony co do  tożsamości (określony przez indywidualne cechy, np. gdy przedmiotem umowy sprzedaży jest konkretny dom).

Niemożliwość

Zdjęcie z dłużnika obowiązku świadczenia sprawia, że także i on nie może domagać się świadczenia od drugiej strony- traci przysługujące mu roszczenie. Dzieje się tak z faktu, że byłoby to niesprawiedliwością, jeśli w przypadku obustronnej czynności, tylko jedna z nich (po zwolnieniu z obowiązku drugiej) byłaby zobowiązana do świadczenia.

Jeśli sam dłużnik przyczynił się do zaistnienia okoliczności, w której świadczenie stało się niemożliwe (np. zburzył dom, który miał sprzedać), możliwe jest wyciągnięcie wobec niego konsekwencji – drugiej stronie czynności może przysługiwać roszczenie o odszkodowanie.

Niemiecki kodeks cywilny (BGB) przewiduje, że dłużnik może odmówić świadczenie również wtedy, kiedy byłoby ono dla niego wyjątkowo niekorzystne (gdyby istniała duża dysproporcja świadczeń między stronami czynności prawnej).

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów

Umowa o dzieło w prawie niemieckim

Umowa o dzieło w prawie niemieckim – Der Werkvertrag

Umowa o dzieło (Werkvertrag) jest formą umowy o świadczenie wzajemne, w której jedna strona zobowiązuje się wykonania jakiejś pracy (np. naprawy samochodu) na rzecz drugiej strony, w zamian za określone wynagrodzenie. Umowa ta dotyczy określonego rezultatu ( a nie próby doprowadzenia do niego), którego brak może stanowić podstawę do unieważnienia umowy czy żądania odszkodowania.

Przedmiotem dość częstych umów o dzieło w Niemczech są m.in. usługi budowlane, naprawy, usługi rzemieślnicze czy transportowe.

Każda umowa o dzieło powinna zawierać kilka niezbędnych elementów, do których zalicza się m.in.:

• dokładne określenie przedmiotu świadczenia (co należy zrobić);
• ustalenie terminu i kosztów;
• gwarancję;
• sposób wypowiedzenia umowy czy np. sposób płatności.

Niemiecka ustawa stanowi, że przedmiotem umowy o dzieło może być zarówno wyprodukowanie oraz zmiana rzeczy, jak i inny rezultat, do którego doprowadza się poprzez pracę lub wykonanie usługi.

Umowa o dzieło, jeśli dotyczy praw własności intelektualnych (autorskich), może być połączona z umową o przekazanie tych praw.

Jak określa § 631 BGB (niemieckiego kodeksu cywilnego), dzięki umowie o dzieło dochodzi do powstania zobowiązania każdej strony: do wykonania dzieła, a drugiej do wynagrodzenia wykonawcy.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów

Tymczasowe aresztowanie według prawa niemieckiego

Tymczasowe aresztowanie według prawa niemieckiego – Untersuchungshaft im deutschen Recht

Areszt tymczasowy (die Untersuchungshaft / U-Haft) jest jednym ze środków zapobiegawczych, którego celem jest zapobieżenie ewentualnemu popełnieniu czynu przestępnego. Ponieważ jest to dość rygorystyczny środek, dlatego może o nim postanowić wyłącznie sędzia w [nakazie aresztowania][1]. Wydanie postanowienia następuje najczęściej przed ujęciem, do którego kompetencje ma niemiecka policja lub prokurator.

Paragraf 112 StPO (Strafprozessordnung)- niemieckiego kodeksu postępowania karnego w dużej mierze reguluje instytucję tymczasowego aresztowania.

W celu uniknięcia nadużywania tymczasowego aresztowania, kodeks przewiduje, że można je zastosować wobec osoby podejrzanego o popełnienie przestępstwa, o ile istnieje do tego ustawowo przewidziana podstawa.

warunki

Paragraf definiuje kolejno, kiedy powstaje podstawa dla aresztowania (Haftgrund). Jest tak, jeśli,

-> sprawca zbiegł lub się ukrywa;

-> istnieje niebezpieczeństwo, że sprawca może zbiec w czasie prowadzenia postępowania (Fluchtgefahr);

-> zachowanie sprawcy uzasadnia zastosowanie tymczasowego aresztowania, jeśli ten miałby niszczyć lub fałszować  dowody, wpływać na świadków, współsprawców lub na  biegłych, czy dopuszczać się innych podobnych zachowań (mataczenie), przez co mogłoby dojść to utrudnienia postępowania, a nawet nieujawnienia prawdy.

Co do zasady ustawodawca niemiecki ustanowił maksymalną długość tymczasowego aresztowania na 6 miesięcy. Wyższy Sąd Krajowy (Oberlandesgericht) może jednak ten okres przedłużyć z ważnych dla postępowania powodów.

Areszt w Niemczech.

Nie można postanowić o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, jeśli środek ten byłby nieodpowiedni w stosunku do popełnionego czynu czy oczekiwanej kary, np. nie można go zastosować, jeśli ktoś dopuścił się kradzieży lizaka w sklepie spożywczym.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo karne
• Prokura w Niemczech - cz.1

Testament w prawie niemieckim cz. 3.

Testament w prawie niemieckim cz. 3.

Rozporządzenie ostatniej woli może zostać zaskarżone, jeśli spadkodawca był w błędzie co do treści swego oświadczenia woli. Możliwe jest to również, jeśli spadkodawca w ogóle nie chciał wydać takiego oświadczenia woli i można przyjąć, że nie złożyłby go, jeśli miałbym pełną wiedzę co do stanu faktycznego. To samo dotyczy sytuacji, gdy spadkodawca wydał rozporządzenie ostatniej woli będąc w błędzie co do założeń lub oczekiwania występowania (lub niewystępowania) pewnych okoliczności, a także jeśli wydał to rozporządzenie w wyniku groźby bezprawnej.

Rozporządzenie ostatniej woli można zaskarżyć również wtedy, gdy spadkodawca pominął w nim uprawnionego do zachowku, który żył w momencie śmierci spadkodawcy, a o którym spadkodawca nie wiedział lub który urodził się po śmierci spadkodawcy albo po tym czasie stał się upoważniony do zachowku. Zaskarżenie jest jednak niemożliwe, jeśli można przyjąć, że spadkodawca nawet gdyby wiedział o istnieniu takiego uprawnionego do zachowku, i tak nie zmieniłby treści rozporządzenia ostatniej woli.

niemiecki testament

Do zaskarżenia uprawniony jest ten, w którego interesie leży zniesienie rozporządzenia ostatniej woli. Zaskarżenie rozporządzenia ostatniej woli, w wyniku którego ustanawia się spadek, lub w wyniku którego ustawowy spadkobierca jest wyłączony ze spadkobrania, a także jeśli ustanawia ono wykonawcę testamentu albo tego typu rozporządzenie znosi, następuje poprzez oświadczenie przed sądem spadkowym (Nachlassgericht).

Zaskarżenie takie można wnieść tylko w okresie jednego roku. Upływ terminu rozpoczyna się od momentu, w którym uprawniony do zaskarżenia dowiedział się o istnieniu podstawy zaskarżenia. Zaskarżenie jest jednak niemożliwe, jeśli od śmierci spadkodawcy upłynęło więcej niż 30 lat.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo spadkowe
• testament w prawie niemieckim - cz 1
• testament w prawie niemieckim - cz 2
• testament w prawie niemieckim - cz 3

Wspólnotowy Kodeks Celny

Wspólnotowy Kodeks Celny – Der Zollkodex

Władza rodzicielska według prawa niemieckiego

Władza rodzicielska według prawa niemieckiego

Władza rodzicielska przysługuje, gdy dziecko urodziło się w związku małżeńskim, gdy rodzice zawarli związek małżeński po urodzeniu dziecka oraz w przypadku, gdy oboje rodzice złożą zgodna oświadczenia, stanowiące, że chcą wspólnie sprawować władzę nad dzieckiem. Wiąże się ona z określonymi obowiązkami jak i prawami.

Prawo niemieckie kładzie silny naciska na to, by opieka nad dzieckiem była sprawowana przez obojga rodziców. Dlatego w przypadku niemożliwości wspólnego sprawowania władzy rodzicielskiej, prawo styczności z dzieckiem pozwala na wyznaczenie regularnych spotkań, ale nie wyklucza również innych form kontaktu, np. listownego.

Praktyka pokazuje (a prawo niemieckie odpowiada na nią), że nawet oboje rodziców może być pozbawiona władzy rodzicielskiej (dzieje się tak jednak tylko w skrajnych przypadkach). Rodzice mogą też zostać pozbawieni możliwości zarządzania majątkiem dziecka. W takich okolicznościach, na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu, wyznaczony zostaje opiekun dla dziecka.

Separacja, a nawet i rozwód rodziców co do zasady pozwalają na wspólne wykonywanie władzy rodzicielskiej. Nie wyklucza to jednak prawa jednego z rodziców do wystąpienia do sądu o przyznanie wyłącznej władzy rodzicielskiej. Sąd działa tu tylko na wniosek, co wskazuje na wagę zasady sprawowania władzy rodzicielskiej przez obojga rodziców. Sąd niemiecki, podobnie jak i polski, kieruje się w swym rozstrzygnięciu interesem dziecka.

Rozwód

Rozwód najczęściej wiąże się z wieloma sporami między byłymi małżonkami. Dotyczy to przede wszystkim sprawowania władzy rodzicielskiej. Jeśli strony same nie dojdą do porozumienia, problem opieki nad dzieckiem, przyznania wizyt czy alimentów może być rozwiązany przez niemiecki sąd. W takim przypadku wręcz konieczna wydaje się pomoc niemieckiego prawnika.

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo rodzinne

Zaskarżenie oświadczenia woli

Zaskarżenie oświadczenia woli – Anfechtung von Willenserklärung

W kwestii umów między partnerami z Polski i Niemiec duże znaczenie może odgrywać zaskarżenie oświadczenia woli, którego złożenie było niezbędne do zawarcia umowy.

Przyczyny nieważności umów zawarte są w katalogu:

• nieważność ze względu na niezachowania wymaganej formy, np. aktu notarialnego;
• naruszenie ustawy czy zwyczaju;
• nieważność ze względu na brak zdolności do czynności prawnych;
• nieważność ze względy na ograniczoną zdolność prawną i brak zgody, np. opiekuna ustawowego;
• zaskarżenie.

warunki

Pierwsze cztery wymienione przesłanki powodują nieważność umowy od samego początku. Taką umowę traktuje się tak, jakby w ogóle nie istniała. Zaskarżenie z kolei jest innym środkiem. Nie można go mylić z nieważnością następującą z mocy prawa, do której dochodzi bez „działania” strony. Zaskarżenie dotyczy umowy, która była ważna, ale dopiero wskutek działania późniejszego została unieważniona. Takie zaskarżenie, o którym wspomina §142 BGB (niemiecki kodeks cywilny), możliwe jest wtedy, gdy czynność prawna da się zaskarżyć i zostanie zaskarżona. Wtedy nie wywołuje ona skutków ex tunc, tzn. od jej powstania.

Warunkami ważnego zaskarżenia są:

• złożenie oświadczenia woli przeciw drugiej stronie (Geschäftspartner);
• zachowanie wymaganego terminu;
• istnienie choćby jednego z wymienionych przez ustawę przyczyn zaskarżenia, o którym wspomina BGB.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów

Testament w prawie niemieckim – cz.2

Testament w prawie niemieckim – cz.2

Jeśli spadkodawca w tak niejednoznaczny sposób określił spadkobierców, że określenie to pasowałoby do więcej niż jednej osoby i nie dałoby się ustalić osoby właściwej, to spadek musi zostać podzielony między te osoby w częściach równych.

Jeśli spadkodawca uzależnił przekazanie spadku od spełnienia określonego warunku zawieszającego, w razie wątpliwości przyjmuje się, że spadek zostanie przekazany, jeśli spadkobierca żył w momencie spełnienia tego warunku.

spadkodawca

Jeśli spadkodawca uzależnił darowiznę od spełnienia warunku, polegającego na tym, że osoba określona jako spadkobierca musiała przez nieokreślony czas czegoś zaniechać albo też coś czynić oraz jeśli to zaniechanie albo czynienie zależy już jedynie od woli tej osoby, w razie wątpliwości przyjmuje się, że przydzielenie spadku zależy od warunku rozwiązującego, polegającego na tym, czy ta osoba daną czynność podjęła albo danej czynności zaniechała.

Rozporządzenie

Rozporządzenie ostatniej woli, w którym spadkodawca określił swego małżonka jako spadkobiercę, jest nieważne, jeśli małżeństwo zostało rozwiązane przed śmiercią spadkodawcy.  W takim przypadku wystarczy, że przed śmiercią spadkodawcy zostały spełnione warunki dla rozwodu i spadkodawca wniósł o rozwód albo zgodził się na niego. Tak samo odnosi się do sytuacji, w której spadkodawca w chwili śmierci był uprawniony do wniesienia wniosku o rozwód i wniosek taki przygotował.

Rozporządzenie ostatniej woli, w którym spadkodawca określił swego narzeczonego jako spadkobiercę jest nieważny, jeśli przed śmiercią spadkodawcy zaręczyny zostały zerwane.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo spadkowe
• testament w prawie niemieckim - cz 1
• testament w prawie niemieckim - cz 2
• testament w prawie niemieckim - cz 3

Testament w prawie niemieckim – cz. 1

Testament w prawie niemieckim – cz. 1

Prawo niemieckie (a ściślej: BGB) przewiduje, że spadkodawca może spisać testament tylko osobiście: „Der Erblasser kann ein Testament nur persönlich errichten“- § 2064 BGB. Spadkodawca nie może też powierzyć komuś innemu określenia, kto ma być spadkobiercą, a także co jest przedmiotem dziedziczenia.

Testament musi być możliwie najbardziej precyzyjny – musi z niego jasno wynikać, czy spadkobierca może dziedziczyć, czy też nie.

Jeśli spadkodawca nie określi bliżej swoich spadkobierców, spadkobiercami są te osoby, które w odpowiednich częściach spadkobrałyby w momencie śmierci spadkodawcy. Jeśli spadkobranie możliwe jest tylko po spełnieniu określonego warunku lub upływie czasu, a jego spełnienie czy też upływ tego czasu ma miejsce dopiero po śmierci spadkodawcy, to w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, za spadkobierców postrzega się te osoby, które byłyby nimi, jeśli spadkodawca zmarłby dopiero w momencie spełnienia tych warunków (upływie tego czasu).

spadkodawca

Jeśli spadkodawca nie określił bliżej spadkobrania swoich dzieci, a dziecko to przed uzyskaniem spadku zmarło, to w przypadku wątpliwości uważa się, że zstępni tego dziecka (kolejne pokolenie) wchodzą w jego prawa.

Jeśli w testamencie spadkodawca obdarował jednego ze swych zstępnych, a ten jednak po spisaniu testamentu nie może dziedziczyć, to w przypadku wątpliwości przyjmuje się, że zstępni tego zstępnego (czyli kolejne pokolenie) wchodzą w jego prawa.

Jeśli spadkodawca nie określił ściślej dziedziczenia jakiejś grupy osób lub osób, które były z nim w stosunku służbowym lub biznesowym, to w przypadku wątpliwości przyjmuje się, za osoby takie uważa się te, które należały do tej grupy lub były w takim stosunku wobec spadkodawcy w chwili śmierci spadkodawcy.

Jeśli spadkodawca zostawiłby spadek bliżej nieokreślonym osobom ubogim, to w przypadku wątpliwości przeznacza się ten spadek kasie publicznej organizacji osób ubogich (öffentliche Armenkasse der Gemeinde) w dzielnicy, której spadkodawca ostatnio miał miejsce zamieszkania. Zastrzega się jednak, że musi on zostać rozdzielony między te osoby.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo spadkowe
• testament w prawie niemieckim - cz 1
• testament w prawie niemieckim - cz 2
• testament w prawie niemieckim - cz 3

Zrzeczenie się spadku w prawie niemieckim

Zrzeczenie się spadku w prawie niemieckim – Erbverzicht

Krewni jak i małżonek spadkodawcy mogą poprzez zawarcie umowy ze spadkodawcą zrezygnować z należnego im ustawowo spadku. Zrzekający się jest wyłączony z sukcesji na takich zasadach, jakby w momencie śmierci spadkodawcy on sam nie żył. Osoba rezygnująca ze spadku nie ma również prawa do zachowku. Rezygnacja ze spadku może być jednak ograniczona tylko do rezygnacji z samego zachowku.

sąd

Zrzeczenie się spadku może wymagać zgody sądu rodzinnego (Familiengericht), np. jeśli osoba zrzekająca się jest ubezwłasnowolniona. Jeśli znajduje się ona pod opieką rodziców, taka zgoda jest również wymagana. Zrzeczenie nie się spadku przez opiekuna (Betreuer) jest kolejnym przypadkiem, w którym konieczne jest uzyskanie zezwolenia sądu (tu: Betreuungsgericht).

Spadkodawca może zawrzeć umowę wyłącznie osobiście. Jeśli posiada on ograniczoną zdolność do czynności prawnych, to nie potrzebuje on zgody swojego przedstawiciela ustawowego. Jeśli spadkodawca w ogóle nie ma zdolności do czynności prawnych, umowa może być zawarta przez jego przedstawiciela ustawowego. Prawo niemieckie przewiduje dla określonych przypadków konieczność uzyskania przez spadkodawcę (nawet przez niego!) zgody sądu na zawarcie takiej umowy.

notariusz

Umowa o zrzeczeniu się spadku musi być zawarta przed notariuszem.

Zasadą jest, że zrzeczenie się spadku przez zstępnego lub krewnego spadkodawcy sprawia, że oddziałuje to również na zstępnych osoby zrzekającej się. Jeśli więc np. spadku po swym ojcu zrzekłby się pan Tadeusz, czynność ta powodowałaby skutki również w sferze praw jego syna, Filipa: „Verzichtet ein Abkömmling oder ein Seitenverwandter des Erblassers auf das gesetliche Erbrecht, so erstreckt sich die Wirkung des Verzichts auf Seine Abkömmlinge…”. Umowa może jednak stanowić inaczej: „…sofern ein anderes bestimmt wird” – § 2349 BGB.

Z darowizny testamentowej można zrezygnować nawet wtedy, gdy dziedziczenie przewiduje spisany już testament. Również i w tym przypadku wymaga się zawarcia odpowiedniej umowy.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo spadkowe
• testament w prawie niemieckim - cz 1
• testament w prawie niemieckim - cz 2
• testament w prawie niemieckim - cz 3

CMR – obowiązywanie, wprowadzenie

CMR – obowiązywanie, wprowadzenie

CMR to skrót od francuskiego Convention relative au contrat de transport international de marchandises par route __ (pol. Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów). CMR to konwencja regulująca wiele problemów dot. prawa transportowego.

Aby CMR miało zastosowanie, muszą być spełnione następujące warunki:

• przewóz towarów odbywa się za określoną płatnością (entgeltliche Beförderung von Gütern);
• przewóz odbywa się pojazdem kołowym;
• miejsce załadunku i miejsce rozładunku leżą w dwóch różnych państwach, z których co najmniej jedno jest sygnatariuszem CMR. Nie ma tu znaczenia miejsce zamieszkania czy narodowość stron.

cmr w Niemczech

Artykuł 1 wyłącza zastosowanie konwencji w przypadku przewozów pocztowych, przewozu zwłok oraz przeprowadzek.

Umowa przewozu (frachtowa) jest umową konsensualną. Nie ma żadnego przepisu regulującego szczególny sposób jej zawarcia. Do zawarcia umowy dochodzi w wyniku dwóch zgodnych orzeczeń woli, załadowcy i przewoźnika. List przewozowy poświadcza zawarcie umowy frachtu i nawet jeśli w jakimś stopniu jest on niepełny, nie zmienia to faktu, że obowiązują uregulowania CMR. CMR reguluje np. zagadnienie odszkodowania wynikającego z zawarcie umowy przewozu.

Konwencja, co często w prawie ma ogromne znaczenie, podaje definicję legalną pojazdu kołowego. Powinno to wykluczać problemy z interpretacją przepisów.

Strony nie mogą zawierać między sobą żadnych umów, które wyłączałyby stosowanie CMR. Wyjątek od tej zasady przewidziano jednak, np. w przypadku małego ruchu granicznego.

CMR/ Inkaso w Niemczech

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo transportowe

Ugoda według prawa niemieckiego

Ugoda według prawa niemieckiego / Der Vergleich im deutschen Recht

Jako ugodę określa się w prawie niemieckim pewien rodzaj umowy , której strony umawiają się w celu ponownego określenia wzajemnie obowiązujących praw i obowiązków. Jeśli ugoda jest zawierana w związku z toczącym się przed niemieckim sądem sporem, ma ona podwójny charakter: czynności procesowej oraz materialnej czynności prawnej.

protokoł

Ugoda musi być zawarta w formie protokołu, w którym uwzględnia się tylko okoliczności istotne dla sprawy. Są to m.in. określenie miejsca oraz daty, dane osobowe sędziego, przedstawiciela (np. adwokata), świadków, czy też podanie stwierdzające, że w [postępowaniu][3] uczestniczyły tylko strony albo że było ono otwarte dla osób trzecich.

ekzejucja

Ugoda kończy spór i jest tytułem wykonawczym (§794 ZPO).

Z ugodą ściśle wiąże się pojęcie mediacji. Mediacja w ramach postępowania pojednawczego, którą prowadzi upoważniony do tego mediator, daje stronom możliwość zakończenia sporu, dzięki pomocy kompetentnej w rozstrzyganiu sporów osoby trzeciej. Celem takiego postępowania jest rozdzielenie płaszczyzn sporu, doprowadzenie do wyrównania interesów stron oraz znalezienie neutralnych kryteriów osądu sporu.  Mówi się tu o takim rozwiązaniu, które byłoby satysfakcjonujące dla obu stron. Korzyści płynące z pozaprocesowego charakteru mediacji to m.in. uniknięcie przewlekania spraw przed sądami, a często również niższe koszty postępowania.

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo cywilne
• niemieckie prawo umów

Umowa spedycji w prawie niemieckim

Umowa spedycji w prawie niemieckim (Speditionsgeschäft im deutschen Recht)

Umowa spedycji jest transakcją handlową, w której spedytor zleca przesłanie jakiegoś dobra za odpowiednim wynagrodzeniem. Wiąże się ona ściśle z niemieckim prawem transportowym (Transportrecht).

Umowa ta jest uregulowana w przepisach niemieckiej ustawy Handelsgesetzbuch (HGB), która reguluje sprawy takie, jak: określenie zadań, odpowiedzialności, czy płatności.

Wyekspediowanie

Wyekspediowanie obejmuje organizację transportu, ale może zawierać również inne usługi. Ustawa określa trzy fazy obowiązków spedytora. Są to:

• faza planowania (Planungsphase): określenie środków oraz dróg transportu;
• faza realizacji (Realisierungsphase): wybór wykonawcy, zawarcie umów, udzielenie informacji i wskazówek;
• faza zabezpieczenia (Sicherungsphase): w której określić można sposób regulowania sposób naprawienia szkód.

W dalszej części HGB określone są również prawa spedytora do rozszerzenia o dalsze świadczenia. Prawa te nie występują zamiast umowy głównej, ale obok niej i można z nich korzystać tylko, jeśli zostaną włączone do umowy i są związane ze świadczeniem usług transportowych. Są to m.in. ubezpieczenie (Versicherung), pakowanie (Verpackung), czy oznakowanie (Kennzechnung).

Wyjątkowo ważną rolę odgrywa tu zasada mówiąca, że spedytor musi dbać o interesy wysyłającego ( § 454 Abs. 4 HGB).

[CMR/ Inkaso w Niemczech

.

Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin

Dowiedz się więcej:

• niemieckie prawo transportowe

Federalna Administracja Celna

Bundeszollverwaltung (Federalna Administracja Celna)