Czego nie może zabraknąć w niemieckiej umowie o pracę? cz.1/2

Istnieje całe mnóstwo wzorów umów o pracę, z których niemieccy pracodawcy często i chętnie korzystają. Zdarza się jednak, że nie zwracają oni uwagi, czy wzór umowy jest nowy czy stary, czy dotyczy jakiejś specjalnej branży, szczególnych uzgodnień itd. Przeważa następujący sposób myślenia: byle darmo (tanio) i łatwo. A co kiedy dojdzie do konfliktu na linii pracodawca- pracownik? Może to rodzić problemy obu stron – część klauzul może być nieważna, części może w ogóle brakować.  Jakie więc postanowienia umowne uchodzą za niezbędne?

Umowa o pracę powinna zawsze zawierać właściwy nagłówek oraz dokładnie określać obie strony umowy – pracodawcę i pracownika. Wydaje się to dość oczywiste, jednak w praktyce często już na tym etapie popełnia się istotne błędy, np. jeśli ktoś ma w Niemczech firmę jednoosobową, stroną umowy nie będzie ta firma, np. „Pflegedienst Möller“, lecz Karsten Möller, właściciel „Pflegedienst Möller“. Istotne jest również odpowiednie określenie pracownika jako strony umowy.

Często zdarza się, że dzień podpisania umowy o pracę z niemieckim pracodawcą nie jest pierwszym dniem pracy. Dlatego właśnie prawidłowo sporządzona umowa powinna określać, kiedy ten dzień wypada. Dokładne określenie tego aspektu będzie to istotne m.in. przy obliczaniu należnego wynagrodzenia.

Jeśli zastosowanie będzie znajdować układ zbiorowy pracy, pracodawca powinien koniecznie wskazać na to w umowie.

Opis obowiązków należących do pracownika jest również istotny, aby od samego początku mieć jasność, jak określa się sferę odpowiedzialności pracownika. Od nich może przecież zależeć wysokość wynagrodzenia. Jasne określenie zadań pozwala też na zapobieżenie ewentualnym konfliktom.

Czas pracy – jego oznaczenie jest często decydujące dla oznaczenie wysokości podstawowego wynagrodzenia i obliczenia nadgodzin. Stanowi więc elementarne postanowienie umowy o pracę. Czas pracy zazwyczaj określa się w wymiarze tygodniowym, ale dopuszcza się również wymiar miesięczny.