Dziedziczenie w prawie niemieckim- brak zdolności do dziedziczenia
Dziedziczenie w prawie niemieckim- brak zdolności do dziedziczenia
Brak zdolności do dziedziczenia określonej osoby oznacza, że nie przysługuje jej prawo wejścia w sferę praw i obowiązków spadkodawcy. Do takich osób należą m.in. ci, którzy:
- umyślnie i niezgodnie z prawem zabili lub próbowali zabić spadkodawcę, czy też doprowadzili go do stanu, w którym nie mógł on wydać lub zmienić dyspozycji na wypadek śmierci;
- kto podstępem lub oszustwem wpływał na treść dyspozycji na wypadek śmierci spadkodawcy.
Do stwierdzenia braku zdolności do dziedziczenia w prawie niemieckim dochodzi poprzez zaskarżenie otrzymania spadku, co wskazuje, że jest ono dopuszczalne dopiero po nabyciu spadku. Ustawa (BGB) przewiduje określone terminy, do upłynięcia których możliwe jest wniesienie takiego zaskarżenia.
§ 2341 BGB
Ustawa w paragrafie 2341 określa osobę uprawnioną do wniesienia takiego zaskarżenia:
Anfechtungsberechtigt ist jeder, dem der Wegfall des Erbunwürdigen, sei es auch nur bei dem Wegfall eines anderen, zustatten kommt.
Zaskarżenie następuje poprzez wniesienie skargi, której celem jest doprowadzenie do stwierdzenie nieważności poprzedniego spadkobrania. Skutek zaskarżania następuje dopiero z momentem nabrania mocy prawnej przez wyrok. Zaskarżenie nie jest możliwe, jeśli spadkodawca wybaczył osobie, która dziedziczyła niezgodnie z prawem.
Stwierdzenie braku zdolności do dziedziczenia przez niedoszłego spadkobiercę ma skutek ex tunc.
Ze względu na złożony charakter spraw spadkowych w Niemczech, doświadczenie niewątpliwie zaleca skorzystanie z pomocy prawnika niemieckiego.
.
Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin