Prawo pierwokupu wg prawa niemieckiego cz. 1
Vorkaufsrecht – prawo pierwokupu wg prawa niemieckiego cz. 1
Prawo pierwokupu przyznaje osobie uprawnionej, w przypadku sprzedaży rzeczy osobie trzeciej, uprawnienie kształtujące, polegające na tym, że ma ona możliwość zawarcia umowy kupna z osobą sprzedającego, na tych samych warunkach, na jakich zawarta miała zostać umowa pomiędzy sprzedającym a osobą trzecią.
Ustawa niemiecka mówi, że osoba uprawniona do pierwokupu, może korzystać z prawa pierwokupu nawet wtedy, gdy umowa między sprzedającym a osobą trzecią (czyli nie uprawnionym) została zawarta. Skorzystanie z prawa pierwokupu następuje poprzez wydanie względem sprzedającego (zobowiązanego) oświadczenia woli, z którego musi wynikać chęć kupna przedmiotu. Takie oświadczenie woli uprawnionego nie wymaga jakiejś specjalnej formy, która mogłaby być przewidziana dla umowy (np. aktu notarialnego).
prawo pierwokupu
Wynikiem takiego oświadczenia woli, jak stanowi BGB, jest zawarcie ważnej umowy kupna między uprawnionym a zobowiązanym (sprzedającym). Innymi słowy, oświadczenie woli osoby uprawnionej do skorzystania z prawa pierwokupu powoduje, że „zablokowana” i ostatecznie nieważna staje się umowa między sprzedającym a osobą trzecią, a do sprzedaży dochodzi między sprzedawcą a uprawnionym do zawarcia umowy ze względu na skorzystanie z prawa pierwokupu.
Wszelkie ustalenia między sprzedającym a osobą trzecią, na podstawie których ważność umowy kupna zależałaby od nieskorzystania przez uprawnionego z prawa pierwokupu, są nieważne względem uprawnionego do pierwokupu.
Bardzo ciekawa sytuacja może zachodzić w przypadku, gdy osoba trzecia zobowiązała się do jakiegoś świadczenia ubocznego. Co do zasady osoba uprawniona do skorzystania z prawa pierwokupu musiałaby uiścić kwotę równej wartości świadczenia ubocznego. Jeśli jednak nie da się określić pieniężnej równowartości tego świadczenia, wyklucza się możliwość skorzystania z prawa pierwokupu. Zasada ta ma zastosowanie jednak tylko wtedy, gdy świadczenie uboczne jest niezbędnym warunkiem zwarcia umowy: „die Vereinbarung der Nebenleistung kommt jedoch nicht in Betracht, wenn der Vertrag mit dem Dritten auch ohne się geschlossen sein würde”.
Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin