Rękojmia (poręczenie) – cz. 2.
Rękojmia (poręczenie) – Bürgschaft – cz. 2.
Poręczyciel ma prawo do odmowy zaspokojenia wierzyciela tak długo, jak dłużnikowi głównemu (Hauptschuldner) ( w tym poście będzie on po prostu „dłużnikiem”) przysługuje prawo do zaskarżenia czynności prawnej leżącej u podstaw zobowiązania. To samo uprawnienie przysługuje poręczycielowi w sytuacji, gdy wierzyciel może się zaspokoić z potrącenia w stosunku do dłużnika.
Poręczyciel może również odmówić zaspokojenia wierzyciela, jeśli ten nie spróbował przeprowadzenia wobec dłużnika postępowania egzekucyjnego.
poręczenie w Niemczech
Jeśli poręczenie dotyczy świadczenia pieniężnego, to musi zostać przeprowadzone postępowanie egzekucyjne z ruchomości dłużnika w jego mieszkaniu oraz w siedzibie, gdzie prowadzi działalność gospodarczą (o ile taką prowadzi), a jeśli nie uda się stwierdzić miejsca tych dwóch (lub jeśli ich wcale nie ma), w miejscu pobytu dłużnika. Jak widać, przepisy prawa niemieckiego starają się chronić poręczyciela, jak długo to tylko będzie możliwe. Ważne jest, by mimo istnienia poręczenia, dłużnik nie próbował uniknięcia indywidualnej odpowiedzialności za swoje zobowiązania.
Jeśli wierzycielowi przysługuje prawo zastawu lub prawo prawo retencji (prawo zatrzymania cudzej rzeczy w wypadku roszczenia o zwrot nakładów lub na rzecz naprawienia szkody wyrządzonej przez daną osobę) ruchomości dłużnika, to musi on szukać zaspokojenia również z tej rzeczy.
Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin