Bezpodstawne wzbogacenie – cz.1
Bezpodstawne wzbogacenie – Ungerechtfertigte Bereicherung (cz.1)
Kto poprzez jakieś świadczenie (lub w pozostały sposób na czyjś koszt) drugiej osoby, uzyskuje coś (np. jakąś rzecz) bez podstawy prawnej, jest, zgodnie z niemieckim prawem, zobowiązany do wydania korzyści tej osobie. Taki sam obowiązek powstaje po stronie osoby, która się wzbogaciła, jeśli w przyszłości podstawa prawna jakiejś czynności prawnej by upadła. BGB uznaje za świadczenie również uznanie w wyniku umowy istnienia albo nieistnienia jakiegoś długu.
Nie można żądać zwrotu świadczenia służącego wypełnieniu zobowiązania, jeśli świadczący wiedział, że nie miał obowiązku świadczenia lub jeśli świadczenie odpowiadało zwyczajowemu obowiązkowi lub zwykłej uprzejmości (oder wenn die Leistung einer sittlichen Pflicht oder einer auf den Anstand nehmenden Rücksicht entsprach).
Żądanie zwrotu świadczenia ze względu na niepowstanie jakiegoś rezultatu (który to miał nastąpić w wyniku świadczenia) nie jest możliwe, jeśli osiągnięcie tego rezultatu było od początku niemożliwe i świadczący od początku to wiedział lub jeśli świadczący wbrew dobrej wierze przeszkodził w postaniu tego rezultatu. Przykładem dość abstrakcyjnym mogłaby tu być sytuacja, gdy przedmiotem świadczenia miałoby być przeniesienie budynku mieszkalnego na jednej ręce.
Jeśli osoba przyjmująca świadczenie poprzez to przyjęcie (np. ze względu na charakter przedmiotu) postąpiła wbrew ustawowemu zakazowi lub dobrym obyczajowi, jest ona zobowiązana do zwrotu tego świadczenia.
.
Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin