Testament w prawie niemieckim cz. 3.
Testament w prawie niemieckim cz. 3.
Rozporządzenie ostatniej woli może zostać zaskarżone, jeśli spadkodawca był w błędzie co do treści swego oświadczenia woli. Możliwe jest to również, jeśli spadkodawca w ogóle nie chciał wydać takiego oświadczenia woli i można przyjąć, że nie złożyłby go, jeśli miałbym pełną wiedzę co do stanu faktycznego. To samo dotyczy sytuacji, gdy spadkodawca wydał rozporządzenie ostatniej woli będąc w błędzie co do założeń lub oczekiwania występowania (lub niewystępowania) pewnych okoliczności, a także jeśli wydał to rozporządzenie w wyniku groźby bezprawnej.
Rozporządzenie ostatniej woli można zaskarżyć również wtedy, gdy spadkodawca pominął w nim uprawnionego do zachowku, który żył w momencie śmierci spadkodawcy, a o którym spadkodawca nie wiedział lub który urodził się po śmierci spadkodawcy albo po tym czasie stał się upoważniony do zachowku. Zaskarżenie jest jednak niemożliwe, jeśli można przyjąć, że spadkodawca nawet gdyby wiedział o istnieniu takiego uprawnionego do zachowku, i tak nie zmieniłby treści rozporządzenia ostatniej woli.
niemiecki testament
Do zaskarżenia uprawniony jest ten, w którego interesie leży zniesienie rozporządzenia ostatniej woli. Zaskarżenie rozporządzenia ostatniej woli, w wyniku którego ustanawia się spadek, lub w wyniku którego ustawowy spadkobierca jest wyłączony ze spadkobrania, a także jeśli ustanawia ono wykonawcę testamentu albo tego typu rozporządzenie znosi, następuje poprzez oświadczenie przed sądem spadkowym (Nachlassgericht).
Zaskarżenie takie można wnieść tylko w okresie jednego roku. Upływ terminu rozpoczyna się od momentu, w którym uprawniony do zaskarżenia dowiedział się o istnieniu podstawy zaskarżenia. Zaskarżenie jest jednak niemożliwe, jeśli od śmierci spadkodawcy upłynęło więcej niż 30 lat.
Niemiecka Kancelaria Prawna Andreasa Martina – Berlin – Szczecin