Przedstawicielstwo w prawie niemieckim
Przedstawicielstwo w prawie niemieckim
W prawie niemieckim uprawniony do tego przedstawiciel wydaje oświadczenia woli, które skutki prawne łączą się nie z osobą przedstawiciela, ale z osobą reprezentowaną. Uprawnionym, czy też zobowiązanym w danym stosunku prawnym, jest więc osoba, dla której działa przedstawiciel:
§164 I BGB: “Eine Willenserklärung, die jemand innerhalb der ihm zustehenden Vertretungsmacht im Namen des Vertretenen abgibt, wirkt unmittelbar für und gegen den Vertretenen“.
Warunki ważnego przedstawicielstwa są opisane w niemieckim BGB (Bürgerliches Gesetzbuch):
- przedstawicielstwo musi być dozwolone – to niepisany warunek wg BGB, np. nie można nikogo reprezentować w przypadku zawarcia związku małżeństwa;
- przedstawicielstwo możliwe jest tylko w przypadku działania zgodnego z prawem – nie można dokonać czynu niedozwolonego w czyimś imieniu;
- przedstawiciel wydaje własne oświadczenie woli, którego skutki „przechodzą” na reprezentowanego, np. „ Jako adwokat w Niemczech, w imieniu pani Anny Kowalskiej, chciałbym złożyć następujące oświadczenie”;
- przedstawiciel musi działać w cudzym imieniu;
- przedstawiciel musi mieć wystarczające prawo reprezentowania – jest to regulowane ustawowo, np. prawo do reprezentowania dzieci przez rodziców, lub poprzez umowę.
Odpowiednia treść prawa do reprezentowania (Vertretungsmacht) jest bardzo istotna, ponieważ oświadczenia woli złożone przez przedstawiciela są tylko wtedy wiążące dla reprezentowanego, jeśli ich treść nie wykracza poza treść prawa do reprezentowania. W przeciwnym przypadku występuje problem tzw. falsus procurator.
Często stosowaną formą przedstawicielstwa w obrocie handlowym w Niemczech jest prokura (§§ 48 ff. HGB), dla której niezbędny jest wpis do rejestru handlowego oraz przedstawicielstwo handlowe (Handlungsvollmacht, § 179 BGB), które takiego wpisu nie wymaga.
Przedstawicielami są również adwokaci niemiecy.